Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Mean Creek: Η εκδίκηση δεν έχει ηλικία...

Χαιρετώ guyzzzzzz!!.  Τι κάνουμε σήμερα;.  Όλα καλά;; Εγω καλά καλά, ακούω μουσικουλίτσα, κάτι τραγούδια απο το 2000 και ξαφνικά αισθάνομαι εμμμ λίγο γιαγιάκα!.  Αλλά φέρνουν τόσες ωραίες αναμνήσεις που δε πειράζει να νοιώθω και ελαφρώς γιαγιάκα.  Συνδειτοποιώ επίσης οτι η μουσική τότε ήταν ωραία, είχε πλάκα και τέλος πάντων ήταν ξεσηκωτική ρε παιδί μου, οχι τσίρκο όπως σήμερα (τα περισσότερα songs, δε μιλάω για όλα!).  Ωραίες εποχές, σχολείο κ.λ.π. Αχχχχ....


Και μετά απο την mini ψυχανάλυσή μου, σειρά έχει η σημερινή μας ταινιούλα.  Σήμερις λοιπόν η πρώτη που μου ήρθε στο μυαλό (ναι, ναι κι όμως!), χωρίς κανέναν ιδιαίτερο λόγο, είναι το Mean Creek.  Απλά μου'ρθε, δεν έχω ιδέα γιατί, αλλά μου φάνηκε πολύ καλή ιδέα να σας την προτίνω, αφού δεν είναι και πολύ γνωστή και έχω την αίσθηση οτι θα σας αρέσει (λέω τώρα εγω...).
Η πρώτη περιγραφή που θα μπορούσα να δώσω για αυτή τη ταινία, είναι οτι αποτελεί ένα πολύ καλό, νεανικό, ψυχολογικό θρίλερ ας πούμε, αν και δεν είναι ακριβώς αυτό.  Είναι διάφορα πράγματα μαζί.  Θυμάμαι πως όταν την είχα δει μου είχε κάνει εντύπωση γιατί ακριβώς δεν ήταν περισσότερο γνωστή, μιας που την βρήκα πραγματικά καλή και μάλιστα απο'κει και πέρα την πρότινα και πολύ συχνά στο video club που εργαζόμουν (:P).
Η ιστορία είναι κάτι που έχουμε δεί και σε άλλες ταινίες.  Βλέπουμε ουσιαστικά έναν πιτσιρικά να τρομοκρατείται απο τον νταή του σχολείου του, ακόμα και να τρώει ξύλο απο αυτόν (εαν δε με απατά η μνήμη μου), χωρίς φυσικά μέχρι εκείνη τη στιγμή να αντιδρά κανείς.  Απο ένα σημείο και μετά και όταν το πράγμα έχει παραταβήξει, ο Big brother (γιατί ο Big Brother είναι παντού!) του πιτσιρικά αναλαμβάνει δράση και αποφασίζει μαζί με μερικούς φίλους, να βάλουν τον χοντρούλη και κακομαθημένο νταή στη θέση του.  Έτσι τον καλούν σε μια εκδρομή όλοι μαζί, προκειμένου να λύσουν με τον τρόπο αυτό τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα σε αυτόν και τον Sam, ο οποίος είναι ο μικρός αδελφός.  Στην εκδρομή αυτή θα αποκαλυθφούν πολλά και θα συμβούν ακόμη περισσότερα, με τους πρωταγωνιστές σε πρώτο πλάνο, να προσπαθούν να συνειδητοποιήσουν τη φρίκη της κατάστασης στην οποία πλέον βρίσκονται....
Θα ήθελα κυρίως να σταθώ στις ερμηνείες των παιδιών, καθώς η ταινία βασίζεται σχεδόν εξ'ολοκλήρου στους ρόλους του οποίους ερμηνεύεουν νεαροί ηθοποιοί, οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι άγνωστοι.  Εάν εξαιρέσουμε τον Rory Culkin, αδελφό του 'Home Alone' Culkin, καθώς και τον Scott Mechlowicz, γνωστό κυρίως για τον ρόλο του στη κωμωδία Eurotrip, οι υπόλοιποι νέοι ηθοποιοί είναι άγνωστοι, αλλά πολυ καλοί.  Προσωπικά μπορώ να πω οτι απόλαυσα και το γεγονός οτι δε τους γνώριζα γιατί έτσι δεν ήμουν προκατειλημένη απεναντί τους, ούτε και περίμενα να παίξουν έχοντας κάποια standars στο μυαλό μου.  Παρόλα αυτά ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για εμένα, καθώς το βάθος που πέτυχε ο καθένας να δώσει, καθώς και η ρεαλιστικότητα της ερμηνείας του, ήταν πράγματι ενός Α επιπέδου.  Θα έλεγα οτι η ταινία δίνει μεγαλύτερη βάση οχι τόσο στα γεγονότα, αλλά στο πως ατνιμετωπίζονται αυτά, απο την παρέα των παιδιών.  Βλέπουμε δηλαδή διαρκώς τα συναισθήματα που τα κατακλύζουν, τα οποία δε μένουν σταθερά, αλλά ίσα ίσα διαδέχονται διαρκώς το ενα το άλλο.  Και καταφέρνουν να αποδώσουν κάθε λογής συναίσθημα, περίφημα.  Βέβαια απο την άλλη πλευρά, και το story έχει μια ιδιαιτερότητα ως προς το γεγονός, οτι βλέπουμε πως αντιδρά μια ομάδα, απέναντι σε στον λεγόμενο 'bully' του σχολείου, κάτι που σε άλλες ταινίες δεν έχουμε δει.  Βλέπουμε ας πούμε ένα παιδί να περνάει δύσκολες ώρες στα χέρια (κυριολεκτικά) ενός ψευτονταή, αλλά ποτέ δεν έχουμε δει την εξέλιξη της υπόθεσης.  Τι κάνει το παιδί, πως αντιδρά ο άλλος και γενικότερα ποια είναι η εξέλιξη σε μια τέτοια ιστορία.  Εδώ βλέπουμε ακριβώς αυτό, το πριν, το τώρα και το μετά.  Υπάρχει έτσι μια ολοκήρωση της ιστορία όπως αυτή ξεκινάει.
Ως προς τη σκηνοθεσία θεωρώ οτι ο τρόπος που έχει χρησιμοποιηθεί, αυτός που μοιάζει πάλι λίγο σαν ντοκυμαντερ, προσδίδει ρεαλιστικότητα στην ταινία και έρχεται και ΄κλειδώνει' με τις ερμηνείες και την ίδια την ιστορία που παρουσιάζει.  Γενικά όλη η ταινία ρέει σαν νερό, αν και όπως είπα έχει να κάνει κυρίως με τη σκιαγράφηση του κάθε χαρακτήρα και τον τρόπο που ο καθένας χειρίζεται την κατάσταση.
Εξαιρετική ταινιούλα, απο αυτές που τις ανακαλύπτεις, τις βλέπεις και λες 'ανακάλυψα μια ταινία που άξιζε, επιτέλους!!' (εγω τουλάχιστον το λέω ακόμα αυτό, ευτυχώς!).

Επειδή είμαι σίγουρη οτι κάτι έχετε ψιλιαστεί, λέω να τολμήσω και να σας δείξω το traileraki, οπού αποκαλύπτονται πράγματα.  Όσοι δεν είστε σίγουροι για το το έχω πεί μέχρι τώρα, καλύτερα να προχωρήσετε κατευθείαν στη ταινία.
http://www.youtube.com/watch?v=-8RGFo8rjTo

The rest, enjoy!!.  Bye bye....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου