Το story της ταινίας έχει ως εξής: ο Sutter Cane είναι ένας πασίγνωστος και πολυ επιτυχημένος συγγραφέας βιβλίων τρόμου, ο οποίος όμως έχει εξαφανιστεί και δεν έχει δώσει σήμεια ζωής για αρκετό διάστημα. Τότε εμφανίζεται ο John Trent ο οποίος εργάζεται ως ασφαλιστικός ερευνητής και του ανατίθεται απο τον εκδοτικό οίκο του Cane, η ανεύρεση και η επανάκτηση του δημοφιλούς συγγραφέα. Το ταξίδι όμως για την αναζήτησή του θα εξελιχθεί σε έναν απίστευτο εφιάλτη όταν η πραγματικότητα θα γίνει ένα με τη φαντασία των βιβλίων και τα αποτρόπαια γεγονότα θα αρχίσουν να διαδέχονται το ένα το άλλο, χωρίς να φαίνεται να υπάρχει καμία έξοδος διαφυγής....
Η ταινία αυτη προσφέρει απλόχερα αυθεντικό τρόμο, μιας τέτοιας ποιότητας και αισθητικής που μόνο απο μεγάλους δημιουργούς μπορούμε να δουμε και μάλιστα πλέον, ακόμα δυσκολότερα. Ο Carpenter εξάλλου έχει κάνει και άλλα τέτοια διαμάντια όπως το Halloween, το The Thing και το εκπληκτικό They Live!. Και αυτή η ταινία για εμένα κάνει πάταγο. Αποτελεί μια απο τις λίγες οι οποίες με έχουν κάνει να αποστρέψω το βλέμμα μου, μη μπορώντας να αντικρίσω- ξανά- τα πλάσματα τα οποία εμφανίζονται ή το γενκικότερο feeling που σου δημιουργεί το οποίο είναι γεμάτο ανησυχία, τρόμο και αρρώστια, αληθινή αρρώστια.....
Για όσους ξέρουν, υπάρχουν έμμεσες αναφορές σε πλάσματα όπως ο Κθούλου και όλα εκείνα τα οποία θεωρείται οτι υπάρχουν ακόμα και πριν απο την δημιουργία του ίδιου του χρόνου, πόσο μάλλον του ίδιου του κόσμου. Είναι όντα τρομακτικά, βρώμικα και 'άθεα', που κουβαλούν πάνω τους το σκοτάδι των πάντων, το σκοτάδι όλων των αιώνων που έχουν υπάρξει ποτέ. Ξέρω είναι λίγο δύσκολο να το συλλάβετε σαν ιδέα, αλλά στη ταινία αποδίδεται απόλυτα επιτυχημένα. Η σκηνοθεσία έτσι κι αλλιώς του Carpenter είναι εκπληκτική, αφου σε καθηλώνει και σου προκαλεί ανελέητο τρόμο, απο το ένα λεπτό στο άλλο. Υπάρχουν μερικά πράγματα που φαίνονται βέβαια κάπως φτιαχτά, αλλά ακόμα και αυτά εγω τα έχω συγχωρέσει προ πολλού, επειδη βασικά όλα τα υπόλοιπα στη ταινία βρίσκονται σε απόλυτη ισσοροπία.
Είμαι βέβαιη οτι σε πολλούς δε θα αρέσει, αλλά ειλικρινά δεν υπάρχουν πολλές άλλες ταινίες τις οποίες ένας fan του τρόμου θα μπορέσει να εκτιμήσει περισσότερο απο αυτή. Βοηθάει πολυ και η τρελή ερμηνεία τόσο του Jurgen Prochnow (Cane), όσο και του ξεχασμένου κάπως πια, Sam Neil (Trent).
Τα πάντα σε αυτή τη ταινία είναι αυθεντικά: η πλοκή της, η γρήγορη εναλλαγή των σκηνών (που μεταξύ μας δε λένε να σε αφήσουν σε ησυχία, αφου σου προκαλούν μια διαρκώς αυξανόμενη ταραχή), οι ερμηνείες που είναι όπως πρέπει να είναι (ούτε υπερβολικές, αλλά ούτε και σε καμία περίπτωση αδιάφορες), ενώ ακόμα και τα πλάσματα, οι Παλαιοί όπως αναφέρονται παίζουν τόσο καίρια σημασία, χωρίς ουσιαστικά να τα βλέπουμε και πολυ, αλλά έτσι και αλλιώς η υπόνοια ενός τρομερού πράγματος, είναι συνήθως χειρότερη απο την εικόνα του την ίδια. Βέβαια τα 'πράγματα' αυτά δεν αποτελούν κάτι το καινούργιο απο άποψη ιδέας, αφου 'γεννήθηκαν' χρόνια πριν, απο τη φαντασία του H.P Lovecraft ο οποίος ήταν ο πρώτος που παρουσίασε ενα νέο λογοτεχνικό χαρακτήρα, ενα πλάσμα που το ονόμασε, Cthulu.
Για τους λάτρεις του είδους και μόνο πάει το In the Mouth of Madness, καθώς είμαι σίγουρη οτι θα το απολαύσετε και μετά απο πάααρα πολύ καιρό θα εκτιμήσετε πραγματικά ενα κλασσικό πλέον δείγμα, αμερικανικού τρομου, το οποίο μάλιστα δεν έχει και την αναγνώριση που του αξίζει. Ελπίζω να του τη δώσετε εσείς λοιπόν! ;)
http://www.youtube.com/watch?v=_PFcOeM_Usk
Bye bye!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου