Λοιπόοον έχουμε και λέμε. Η ταινιούλα είναι αγγλική παραγωγή του 2005-2006. Και μονο αυτό το γεγονός της προσδίδει μια κάποια καλύτερη αντιμετώπιση νομίζω, απο άλλες διότι όπως και να το κάνουμε τα τελευταία χρόνια πιο πολύ (αλλά και παλαιότερα) οι περισσότερες βρετανικές ταινίες γίνονται μεγάλες επιτυχίες και κυρίως σε είδη όπως η κωμωδία και του τρόμου. Τυχαίο; Δε νομίζω!. Προσωπικά έχω πιάσει τον εαυτό μου να γελάει απείρως περισσότερο ή και να τρομάζει πολυ περισσότερο, με βρετανικές παραγωγές, παρά με αμερικάνικες. Έτσι λοιπόν και το The Descent δεν αποτελεί εξαίρεση, μιας που μου έμεινε στο μυαλό απο τη μέρα που την είδα, σαν μια ταινία splater-horror και πολυ μα πολυ κλειστοφοβική.
Η ιστορία της ταινίας έχει να κάνει με μια ομάδα γυναικών, που αποφασίζουν να πάνε για εξερεύνηση υπόγειων σπηλαίων. Εκεί και ενώ το όλο θέαμα τους προκαλεί τεράστιο δέος και θαυμασμό, κάτι θα πάει πολύ στραβά, και έτσι και οι 6 τους θα βρεθούν παγιδευμένες πολλά μέτρα κάτω απο τη γη, μέσα στο απόλυτο σκοτάδι και την αποπνικτική ατμόσφαιρα. Όταν λοιπόν οι ίδιες πιστέψουν οτι τα πράγματα δε θα μπορούσαν να πάνε χειρότερα, κάτι αρχίζει να αναδύεται απο τα τρομακτικά σκοτάδια των σπηλιών. Κάτι αρχέγονο και φρικιαστικό....κάτι που ορέγεται το ζεστό τους αίμα....
Οκ λοιπόν η ταινία θα έλεγα οτι είναι για τους λάτρεις του είδους ή και τους απλούς fan, αλλά δε θα την πρότινα ούτε σε όσους δε τους αρέσουν αυτές οι ταινίες (εμ hello εννοείται), αλλά ούτε και σε όσους αποκτούν εφιάλτες απο ανάλογα φιλμ,καθώς αυτό σίγουρα θα σας κάνει να δείτε τους μικρούς και στενάχωρους χώρους, με άλλο μάτι. Όσοι πάλι τρελαίνεστε για τέτοια, σίγουρα θα βρείτε στη ταινία αυτή κάτι που θα σας αρέσει. Προσωπικά, αυτο που εκτίμησα πάρα πολύ ήταν η απόλυτη κλειστοφοβική αίσθηση που σου προκαλεί, κυρίως λόγω των απίστευτα στενών χώρων και περασμάτων, απο τα οποία έπρεπε να συρθούν κυριολεκτικά οι πρωταγωνίστριες, προκειμένου να συνεχίζουν την εξερεύνησή τους στη σπηλιά. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για εμένα, μιας που δεν έχω και ιδιαίτερο πρόβλημα με τους περιορισμένους χώρους. Όταν όμως παρακολούθησα απο που στο καλό περνούσαν αυτές οι ημίτρελες (μπορεί και ολοκληρωτικά τρελές), προκειμένου να εξερευνήσουν το χώρο, είχα πάθει σοκ. Θυμάμαι οτι έβλεπα τη ταινία, και κάθε φορά μόρφαζα και σχεδόν 'πιανόταν' η αναπνοή μου, όταν αναγκάζονταν να πιέσουν τα σώματά τους για να χωρέσουν μέσα στις τόσο στενές κοιλότητες που έκαναν τα βράδια. Συν το γεγονός οτι την έβλεπα σε απόλυτο σκοτάδι, ήταν πραγματικά λες και βρισκόμουν και εγω μαζί τους εκεί πέρα και είχα αγχωθεί τρομερά. Στα συν θα έβαζα και το γεγονός οτι η σκηνοθεσία είναι τέλεια για αυτή τη ταινία, γιατί πολυ απλά η ύπαρξη της κάμερας μέσα σε εκείνους τους χώρους, είναι μαγική. Τα κοντινά στα πρόσωπα των γυναικών, αυτό το ημίφως που επικρατεί στη ταινία και οι εναλλαγές του με το 'μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά', ήταν κάτι το εξαιρετικό. Επίσης όλο το αναλώσιμο πράγμα της υπόθεσης (you will see) της πήγαινε πολυ, αφού η ταινία δεν έχει διδακτικό ή συνεφιλικό σκοπό, αλλά απλά να προκαλέσει τρόμο και αηδία θα μπορύσα να πω (σε ορισμένες σκηνές οχι όλες). Βέβαια δε θα μπορούσα να μην αναφέρω και το τέλος της στα πλεονεκτήματά της, καθώς είναι ιδιαίτερο και ξαφνιάζει ευχάριστα όλους εκείνους που αντιπαθούν τα κλασσικά χαρούμενα και πασπαλισμένα με πολυ χρυσόσκονη και ζάχαρη, τέλη διαφόοοορων ταινιών. 'Φίλε η ζωή δεν έχει happy ending, deal with it'!. Παρόλα αυτά τη ταινία την χαρακτηρίζει και ένα μεγάλο, για εμένα, μειονέκτημα. Αυτό είναι τα ΄πράγματα΄ που βρίσκονται εκεί κάτω (ελάτε τώρα που σας το χάλασα, αφού κάτι είχατε καταλάβει!) και αυτό γιατί τα βρήκα λίγο ξενερουά και λίγο πολυπαιγμένα, αλλά δεν έγινε και τίποτα το φοβερό. Ήταν απλά μια εμπορική πινελιά, σε μια ταινία που θα μπορούσε να είναι πρωτότυπη και απόλυτα τρομακτική, ακόμα και αν έλειπαν αυτά τα κατά τα άλλα, γλυκίτατα πλασματάκια. Πολυ απλά γιατί η αίσθηση του αποκλεισμού απο τον πάνω κόσμο, και ο εγκλεισμός κατά κάποιον τρόπο στα έγατα τις γης, είναι απο μόνη της τρομερή.
Για δείτε και πείτε λοιπόν. θα περιμέεεενω:
http://www.youtube.com/watch?v=l5I1q4KhKNU
I'll be back....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου