Attack the Block: Inner City vs. Outer Space

Hey you aliens out there! Προς τι η ιδιαίτερη προσφώνηση;  Ε λοιπόν σήμερα έχουμε ένα πολύ fan ταινιάκι επηρεασμένο από τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας, που για κάποιον λόγο εδώ και αρκετό καιρό σκάνε από παντού σαν πιο low budget φιλμάκια μακριά από αντίστοιχου είδους μπλοκμπαστερικά πυροτεχνήματα περασμένων δεκαετιών (βλ. "Independance Day"-1996 και "War of the Worlds"-2005 με το αστρονομικό budget των $132 εκατομμυρίων!!).  Στην προκειμένη περίπτωση ο συνδυασμός indie διάθεσης και $13 εκατομμυρίων δημιούργησαν ένα νεανικό ταινιάκι που βλέπεις με την παρέα σου βράδυ Σαββάτου, με πίτσες και μπύρες ολόγυρα και γουστάρετε όλοι μαζί.  Μια μικρή λεπτομέρεια: δεν είναι και τόσο χαριτωμένο όσο μπορεί να πιστέψετε διαβάζοντας την υπόθεση παρακάτω...

Μια συμμορία πιτσιρικάδων στο Νότιο Λονδίνο επιδίδεται σε ξαφρίσματα, κλεψίματα υπό την απειλή μαχαιριών και άπειρη χρήση της λέξης "fuck" προκειμένου να αποδείξει ποιοι είναι οι άρχοντες του block τους, αλλά και για να περάσουν τις ώρες της καθημερινής τους ανίας.  Όταν ένα βράδυ αρχίσουν να πέφτουν από τον ουρανό κάτι μυστήρια, φωτεινά πράγματα στο οικοδομικό τους τετράγωνο, αυτό που αρχικά θα αντιμετωπίσουν χαλαρά και θα πάρουν στην πλάκα, θα αποδειχθεί μια θανατηφόρα απειλή που είναι έτοιμη να κατασπαράξει ολόκληρο το Λονδίνο: οι alien-οι επιτίθενται!  Η πιτσιρικαρία θα πάρει τον νόμο στα χέρια της και θα αποφασίσει να υπερασπιστεί την γειτονιά της από τον νούμερο ένα εχθρό: ένα τσούρμο μαλλιαρών πραγμάτων που θυμίζουν κάτι μεταξύ τεράστιας, πυκνόμαλλης αρκούδας και σκύλου, με glamorous χαρακτηριστικό κάτι κοφτερά, υπερθφοριωμένα πρασινογάλαζα δόντια που άμα λάχει ξεσκίζουν σάρκες.  Όσο έπαιξαν τους νταήδες σε ανυποψίαστους περαστικούς και μοναχικές γυναίκες, έπαιξαν.  Τώρα ήρθε η στιγμή να βρουν τους...δικούς τους μάστορες.  And man they are pissed off!
Οι παραγωγοί του "Shaun of the Dead" (2004) μετέφεραν τον γνωστό, βρετανικό αέρα που πνέει ούριος απέναντι από τον αντίστοιχο αμερικάνικο τα τελευταία χρόνια σε αυτό το ταινιάκι το οποίο αποτελεί στην ουσία μια πρόσμιξη διαφόρων ειδών, όπως horror, κωμωδία, splatter, αλλά και κάτι από κοινωνικό προβληματισμό,θυμίζοντας κάτι από"Green Street Hooligans" (2005) και"Kidulthood" (2006). Για να τελειοποιηθεί η συνταγή της επιτυχίας είναι απαραίτητη η παρουσία του διδύμου Nick Frost-Simon Pegg, αλλά ακόμα και αν δεν μπορείς να έχεις και τους δυο, τότε και ο ένας μόνος του αρκεί (εδώ ο Frost με γλίτσα μακρύ μαλλί, γυαλιστερή αθλητική φόρμα απευθείας από τα '80s και δασύτριχο στήθος, είναι απλά η επιτομή του 'πίνω μπάφους και παίζω pro', μιας που στο background παίζει και μια μικρο καλλιέργεια μαριχουάνας).  Απ 'ολα έχει ο μπαχτσές...

Ο Joe Cornish έγραψε το σενάριο και ανέλαβε την σκηνοθεσία του "Attack the Block", της πρώτης μεγάλου μήκους ταινίας του.  Τα μέχρι τώρα αποτελέσματα δείχνουν οτι ο Cornish είναι ένα άτομο που κινείται σε διάφορα επίπεδα του κινηματογράφου, όντας ηθοποιός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης.  Έχει παίξει έναν βασικό ρόλο στην άλλη υπερ-ταινιάρα με το υπερ-δίδυμο Pegg-Frost, "Hot Fuzz" (2007), ενώ στις πιο πρόσφατες δουλειές του, τον συναντάμε ως έναν από τους σεναριογράφους του αναμενόμενου από πολλούς "The Adventures of Tin Tin" το οποίο βγαίνει στις δικές μας αίθουσες την ερχόμενη Πέμπτη.  Στα μελλοντικά του σχέδια συμπεριλαμβάνεται το σεναριακό adaptation του comic book "Αnt Man", το οποίο πραγματεύεται την ιστορία ενός επιστήμονα που αναπτύσσει μια φόρμουλα η οποία του επιτρέπει να επικοινωνεί και να ελέγχει τα έντομα.  Στην σκηνοθεσία θα βρίσκεται ο φίλτατος Edgar Wright, του "Shaun of the Dead" και "Scott Pilgrim vs. the World" (2010).  Mμμ not bad...

Το 1985 μια παρέα παιδιών αναζητούσε τον θρυλικό θησαυρό του πειρατή "One-Eyed" Willy, περνώντας ένα σωρό δοκιμασίες και διακινδυνεύοντας τις ζωές τους (όσο μπορεί να την διακινδυνεύσει κανείς στις νεανικοεφηβικές παραγωγές του ΄80), στο κλασικό και αγαπημένο ταινιάκι "The Goonies".  2 χρόνια αργότερα δυο ακόμα φιλμ ήρθαν για να εδραιώσουν ακόμα περισσότερο την δυναμική που είχε αρχίσει να αναπτύσεται γύρω από φιλμ που πραγματεύονταν τις περιπέτειες της εκάστοτε πρωταγωνιστικής ομάδας παιδιών.  Στο "The Lost Boys" (1987) του Joel Schumacher δυο αδέλφια αντιλαμβάνονται οτι η νέα πόλη στην οποία μετακόμισαν, βρίθει νεαρών βρικολάκων (μια έμμεση και μεταφορική παρουσίαση της ανάγκης για εξωτερίκευση της σεξουαλικότητας των εφήβων) και αποφασίζουν να ζητήσουν βοήθεια από έναν έφηβο, μετρ στο παλούκωμα, τον Edgar Frog (o Corey Feldman έστησε ολόκληρη καριέρα πάνω σε αυτόν τον ρόλο, και που τον έχανες που τον έβρισκες, αποτελούσε αναπόσπαστο μέλος των νεανικών συμμοριών/παρεών στις ταινίες του ΄80 και προσωπική μου, ένοχη απόλαυση ; ) ).  Η ταινία εκτυλίσσεται με την τριάδα να προσπαθεί να αντιμετωπίσει τον βαμπιρικό εχθρό, ο οποίος σωματοποιείται στο πρόσωπο του νεαρού τότε Jack Bower/Kiefer Sutherland ο οποίος υποδυόταν συνήθως το κωλόπαιδο της υπόθεσης.  Την ίδια χρονιά μια άλλη παρέα παιδιών ήρθε αντιμέτωπη με μυθικά τέρατα, στο b-movie ταινιάκι των '80s που φαίνεται να αποτέλεσε την κυριότερη βάση για το σύγχρονο μας "Attack the Block".  Στο "The Monster Squad" ένα μάτσο από αλητάκια που θεωρούνται και λίγο losers από τους ίδιους τους τους γονείς (κάτι που δεν απέχει και πολύ από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι πρωταγωνιστές μας στην ταινία του Cornish) τα βάζουν με τον Δράκουλα, τον Φρανκενστάιν, τον Λυκάνθρωπο και άλλα παλιοτέρατα.
Γίνεται κάτι παραπάνω από εμφανές οτι δεν υπάρχει παρθενογένεση πλέον στην τέχνη.  Αλλά όταν ξέρεις τι πρέπει να δανειστείς και πως, τότε το αποτέλεσμα μπορεί να είναι γνήσιο και δροσερό, όπως ακριβώς το "Attack the Block".

Τα τελευταία χρόνια ο κινηματογράφος βομβαρδίζεται από ταινίες επιστημονικής φαντασίας, ενώ μόνο το 2010-11 οι sci-fi παραγωγές ήταν μπόλικες μπόλικες. "Monsters", "Skyline", "Battle: Los Angeles", "Paul" (με Frost-Pegg να κρατούν για μια ακόμη φορά πρωταγωνιστικούς ρόλους), "Super 8", "Cowboys and Aliens".  Αν προσθέσουμε και το "Distict 9" του 2009 που προκάλεσε αίσθηση, αλλά και το αναμενόμενο μέσα στα Χριστούγεννα περίπου, "The Darkest Hour" τότε γίνεται πλέον ξεκάθαρο οτι έχουμε μια μαζική επανάκαμψη των horror/sci-fi ταινιών.  Πολλά από αυτά τα έχουμε ξαναδεί, με αποτέλεσμα η ενίσχυσή τους από προηγμένα εφετζίδικα κόλπα να αποτελεί τον μοναδικό άσσο στο μανίκι του σκηνοθέτη, που όμως φαίνεται αρκετό για να προσελκύσει τα πλήθη των θεατών στις αίθουσες.  Το πρόβλημα με πολλές από αυτές τις ταινίες, είναι οτι προσπαθώντας να ερεθίσουν οπτικά τον θεατή, κάπου ξεχνούν την σαφή ανάπτυξη των χαρακτήρων τους, ακρωτηριάζοντας εν μέρει την ταινία.  Αυτό αποφεύγεται λαμπρά στο "Attack the Block".
Επειδή ακριβώς η σωτηρία του λονδρέζικου προαστίου εναποθέτεται στα χέρια της yo αληταρίας μας, δεν γίνεται παρά το κοινό να ταυτιστεί με το νεαρό της ηλικίας τους και το 'φορτίο' που κουβαλούν στην πλάτη τους.  Για τον λόγο αυτό ίσως να μην είναι και τόσο τυχαίο το γεγονός, οτι η εξωγήινη παρουσία δεν γίνεται ποτέ απόλυτα εμφανής, αλλά ο σκηνοθέτης περιορίζεται στο να μας δείχνει μεμονωμένα, γρήγορα πλάνα του θανατηφόρου εχθρού.

Εκτός από την γρήγορη σκηνοθεσία που θυμίζει κάπως video clip, την σύγχρονη αστική ζωή σε κακόφημους δρόμους και τις ερασιτεχνικές σχεδόν ερμηνείες των πιτσιρικάδων, που όμως σε πείθουν άνετα στους ρόλους τους, το "Attack the Block" κρύβει και έναν κοινωνικό σχολιασμό που γίνεται ξεκάθαρος κυρίως στις τελευταίες του σκηνές.
Τα παιδιά αυτά ζούν μέσα στην εφηβική τους παρανομία, μακριά από πρότυπα ανθρώπων και κοινωνικών ευκαιριών.  Όταν ακόμα και οι οικογένειές τους αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα, το κλέψιμο φαντάζει μονόδρομος, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει οτι μιλάμε για πλάσματα που δεν έχουν ικανότητες και ταλέντα.  Δεν έχουν όμως χώρο, μέσα και μια ευκαιρία προκειμένου να καταφέρουν να ξεφύγουν (προς το παρόν τουλάχιστον) από τις παραβατικές τους συμπεριφορές.  Και εδώ έγκειται το ανατρεπτικό στοιχείο.  Πως μπορούμε να κάνουμε αρεστά, ένα μάτσο κωλόπαιδα που βιώνουν μια τέτοια καθημερινότητα;  Είναι απλό.  Πετάμε ένα τσούρμο πιθηκοειδή εξωγηινάκια στην πόλη τους και μετατρέπουμε τα λονδρεζόπαιδα σε instant heroes.  Ακριβώς όπως και στο "The Monster Squad", έτσι κι εδώ αποδεικνύεται πως αρκεί μια ευκαιρία στον καθένα, προκειμένου να αποδείξει τι είναι σε θέση να κάνει.  Είτε αυτό μεταφράζεται στο να σώσω το πατρικό μου σπίτι, από το να μετατραπεί σε γήπεδο του γκολφ (βλ. "The Goonies'), είτε στο να σώσω την γειτονιά μου και τους φίλους μου, από επιδημία εξωγήινων/τεράτων.
Δείτε το "Attack the Block" εάν θέλετε μια φρέσκια και νεανική περιπέτεια, με τις δόσεις της από σπλάτερ (η ταινία είναι ελαφρώς πιο μαύρη, απ'οτι αφήνει να εννοηθεί), αλλά και εάν θέλετε μια εκσυγχρονισμένη ματιά πάνω στην b-movie, sci-fi αισθητική περασμένων δεκαετιών.

Τι έμαθα από την ταινία:  Οτι τελικά οι εξωγήινοι μπορούν να εμφανιστούν και αλλού ΕΚΤΟΣ από την Αμερική (και μετά σου λέει 'God Bless America'), οτι ακόμα και στις πιο απρόσμενες στιγμές μπορεί να μοιάζεις στον...Michael Jackson και οτι καλό είναι όταν έχεις να αντιμετωπίσεις ορδές από εξωγήινα πράγματα να μην είσαι 'φτιαγμένος'.  Ή μπορεί και να είναι καλύτερο...μμμ...




Νo trivia

(Δε σας θυμίζει και εσάς η γραμματοσειρά δίπλα, b-movie ταινιά περασμένης δεκαετίας;)

H TV ΣΗΜΕΡΑ....

NET: 00:30, The dangerous lives of Altar boys, με τους Jodie Foster, Vincent D'Onofrio, Emile Hirsch, Jena Malone, Kieran Culkin.  Μια παρέα  πιτσιρικάδων σε ένα Καθολικό σχολείο, γίνονται τσακωτοί από τους δασκάλους εξαιτίας ενός ιερόσυλου comic book μου φαίνεται να έφτιαξαν.  Όταν τους επιβληθεί αυστηρή τιμωρία, τα παιδιά θα αποφασίσουν να προχωρήσουν σε μια ακόμα χειρότερη πλάκα η οποία αναμένεται να τους κάνει ήρωες της μικρής κοινωνίας.  

Την τιμητική τους σήμερα οι ταινίες με καλόπαιδα :) Enjoy!

Αύριο new arrival! Stay around!