Troll Hunter (a.k.a Trolljegeren): A complete survival guide

Hey there!  Σας χαιρετώ για μια ακόμη φορά και σας καλωσορίζω στο cinemaδιάρικο blog μου (χειροκρότημα).  Σήμερα και μετά από την απογοήτευση στη Νύχτας Πρεμιέρας του Δαναού (κάθε πρώτη Δευτέρα του μήνα παίζεται μια πρεμιέρα-έκπληξη) που έπαιξε το "Ides of March" (απογοήτευση γιατί το έχω ήδη δει στις άλλες Νύχτες Πρεμιέρας), είπα να σας προτείνω ένα εργάκι που έτυχε να δω λίγες μόνο μέρες πριν από την προβολή του στις φετινές Νύχτες Πρεμιέρας.  Όταν μάλιστα ανακοινώθηκε το πρόγραμμα του φεστιβάλ και πρόσεξα οτι θα παιζόταν και αυτή, ήθελα απεγνωσμένα να προλάβω να την ανεβάσω στο blog, προκειμένου να σας δώσω μια μικρή πρόγευση του τι θα βλέπατε, όσοι την επιλέγατε.  Επειδή όμως εκείνες τις δυο εβδομάδες ήμουν κάπως στον κόσμο μου, δεν πρόλαβα.  Συνεπώς αποφάσισα να γράψω γι' αυτήν τώρα.  Κάλλιο αργά, παρά ποτέ!  Οι fan του είδους σίγουρα θα την απολαύσουν, οι υπόλοιποι βρείτε καμιά άλλη καλύτερα...ε τόσες σας έχω προτείνει από εδώ μέσα, μπαααα! (χειροκρότημα και επευφημίες).

Μια παρέα φοιτητών αποφασίζουν να ερευνήσουν μια σειρά από μυστηριώδεις θανάτους καφέ αρκούδας, κάπου στα βουνά της Νορβηγίας.  'Οταν θα πάρουν στο κατόπι έναν οχι και τόσο φιλικό κυνηγό τον Hans (Otto Jespersen), από τον οποίο θα απαιτήσουν μερικές δηλώσεις σχετικά με την περίεργη κατάσταση που φαίνεται να εκτυλίσσεται στην τοπική πανίδα, τα πράγματα θα εξελιχθούν τελείως διαφορετικά.  Οι νεαροί σπουδαστές θα βρεθούν αντιμέτωποι με τον εθνικό τους μύθο, ο οποίος είναι ολοζώντανος, τεράστιος και πολύ απειλητικός.  Τα Troll είναι αληθινά...
Ο σκηνοθέτης Andre Ovredal (ή όπως στο καλό προφέρεται το όνομά του) δημιούργησε ένα ευκολοχώνευτο, indie ταινιάκι που έχει λίγο απ' όλα: προσφέρει σασπενσικές στιγμές, ελάχιστες σπλάτερ πιτσιλιές και μαύρο χιούμορ, πατώντας πάνω στην κλασσική μυθολογία των Troll η οποία αποτελεί έτσι κι αλλιώς αναπόσπαστο κομμάτι της παράδοσης των σκανδιναβικών χωρών της Ευρώπης.  Εντυπωσιακό είναι πάντως και το γεγονός, πως αν και ο Overdal ντεμπουταρίστηκε το 2000 με το ταινιάκι "Future Murder" το οποίο μάλιστα γνώρισε και σχετική επιτυχία, αποτελόντας την πρώτη ταινία μεγάλου μήκους που γυρίστηκε στην σχολή του (Brooks Institute of Photography), εδώ στην μόλις δεύτερη προσπάθειά του, τα καταφέρνει μια χαρά, καθώς και πιστός μένει ως προςς την απόδοση των ποικίλων χαρακτηριστικών των κακών Troll, αλλά και με την πιασάρικη χρήση της 'ερασιτεχνικής κάμερας' πετυχαίνει να σκηνοθετήσει μια περιπέτεια φαντασίας που σε κρατάει σε αγωνία μέχρι και το πέρας των εκατό περίπου λεπτών που διαρκεί.

Για πολλούς το "Troll Hunter" αποτέλεσε το mockumentary της χρονιάς και μάλλον έχουν δίκαιο.
Ο όρος "mockumentary" (από τις λέξεις mock=κοροϊδεύω και documentary) χρησιμοποιείται για να περιγράψει ταινίες οι οποίες αν και έχουν την μορφή ντοκιμαντέρ (με βασικότερο χαρακτηριστικό τη γνωστή μας τρεμάμενη κάμερα), δεν αποτελούν εντούτοις αληθινό υλικό, actual footage και τις περισσότερες φορές έχουν ως στόχο είτε να σχολιάσουν τρέχοντα γεγονότα, είτε να καυτηριάσουν και να διακωμωδήσουν την ίδια την φύση του ντοκιμαντέρ.  Στην προκειμένη περίπτωση ο στόχος που επιτυγχάνεται είναι η πρόκληση της αγωνίας και στη συνέχεια του τρόμου, όταν ο θεατής έρθει σε επαφή με τα ίδια τα Troll.  Παρόλα αυτά ακόμα και εδώ η τεχνική του mockumentary δεν ξεφεύγει απόλυτα από την δημιουργία χιουμοριστικών καταστάσεων και τραγελαφικών ευτράπελων, ακόμα και όταν μιλάμε για μια ομάδα παιδιών που προσπαθούν να σώσουν τα τομάρια τους από τα τρομακτικά αυτά πλάσματα.  Και η αλήθεια είναι οτι στο "Troll Hunter" αυτή ακριβώς η 'ερασιτεχνική ματιά' είναι που το κάνει τόσο καλό.  Σε διαφορετική περίπτωση εάν ο σκηνοθέτης μας ακολουθούσε μια πιο πεπατημένη οδό και συμβατική σκηνοθεσία, τότε θα μιλούσαμε για μια ακόμη θριλερική ταινιούλα, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον.  Ή ακόμα χειρότερα, δε θα μιλούσαμε καθόλου...

Από την δεκαετία του '80 μέχρι και σήμερα, το είδος του mockumentary έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον σε επιτυχημένες ή λιγότερο γνωστές ταινίες.  Το 1983 ο Woody Allen σκηνοθέτησε την ντοκιμαντερίστικη ταινία "Zelig", με πρωταγωνιστή έναν ταλαντούχο άνδρα που μπορούσε να μοιάζει και να μιμείται οποιονδήποτε βρισκόταν γύρω του.  Σήμερα ο κινηματογράφος μετράει πολλές τέτοιου είδους ταινίες, οι οποίες  στο σύνολό τους ανήκουν στο είδος των horror movies ή των ψυχολογικών/μεταφυσικών θρίλερ.  Το "The Blair Witch Project" (1999) είναι το κατεξοχήν παράδειγμα mockumentary τρόμου.  Με περιορισμένο budjet και ένα cast που δοκιμαζόταν διαρκώς από το συνεργείο, είτε επειδή εσκεμμένα δεν γνώριζαν το σενάριο, είτε εξαιτίας της θεμιτής τρομοκρατίας που είχαν υποστεί (προκειμένου να είναι αυθεντικότερες οι αντιδράσεις τους), αποτέλεσε μια από τις πιο επιτυχημένες ταινίες, με εισπράξεις που έφτασαν τα $250 εκατομμύρια στο παγκόσμιο box office, την στιγμή που τα χρήματα που δαπανήθηκαν για την δημιουργία του ανέρχονταν στα $60 χιλιάδες!!  Από τότε η φήμη της αληθινής ιστορίας και του αυθεντικού υλικού συνεχίζεται μέχρι και σήμερα και αποδεικνύει οτι ο άνθρωπος είναι πολύ πιο δεκτικός όταν ο τρόμος, του παρουσιάζεται ιδωμένος μέσα από πραγματικές συνθήκες και βιωμένος από απλούς ανθρώπους.  Όταν μάλιστα αυτοί έχουν εξαφανιστεί, κληροδοτώντας στις επόμενες γενιές παρολαυτά τις ξεχασμένες/χαμένες περιπέτειες που τους οδήγησαν στον θάνατο, τότε πραγματικά μιλάμε για την ικανοποίηση της ηδονοβλεπτικής ανάγκης του ανθρώπου που παρακολουθεί τις τελευταίες μέρες, ώρες και στιγμές κάποιων που πιθανότατα είναι...dead already.  Sweet!

Στο "Troll Hunter" αυτό που σε κερδίζει στα σίγουρα είναι το πόσο πιστά τελικά έχουν αποδοθεί τα μυθικά τέρατα.  Σύμφωνα με την σκανδιναβική παράδοση και τη μυθολογία, τα Trolls κατοικούν σε απομονωμένα βουνά, δάση και σκοτεινές σπηλιές, οπού πολλές φορές ζουν ανά ομάδες.  Χαρακτηριστικά τους γνωρίσματα είναι το πολύ μεγάλο τους μέγεθος και η πολύ ιδιαίτερη ασχήμια τους, καθώς το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζουν, μοιάζει να αλληλεπιδρά με την φύση του, κάνοντάς τα να μοιάζουν με κινούμενους όγκους γεμάτους από ξερόκλαδα, φύλλα, πέτρες και σκληρό, αδιαπέραστο δέρμα.  Επίσης έχουν την δυνατότητα να ζουν για πολλά, πολλά χρόνια και φυσικά διαθέτουν τεράστια δύναμη, ενώ ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο μπορούν να πεθάνουν είναι όταν εκτίθενται στο φως, οπού και μετατρέπονται σε πέτρα.  Η αλήθεια βέβαια είναι πως τις περισσότερες φορές το μέγεθος και η ισχύς τους είναι αντιστρόφως ανάλογα της ευφύϊας του, καθώς θεωρείται οτι είναι μάλλον slow-witted, παρά έξυπνα.  Ας μην ξεχνάμε και το γεγονός οτι κάποια από αυτά είναι...ανθρωποφάγα.  Επίσης πολύ ενδιαφέρουσα είναι και η θεωρία οτι τα Troll έχουν την ικανότητα να αντιλαμβάνονται με κάποιον τρόπο όποιον είναι...Χριστιανός και κατ'επέκταση να τον σκοτώνουν, τονίζοντας ενδεχομένως ακόμα περισσότερο την σατανική τους φύση, ως πλάσματα του κακού.  Μαζέψτε τώρα όοολα αυτά και σκεφτείτε τα ενταγμένα σε αυτό το φιλμάκι.  Πιστέψτε με είναι πολύ καλύτερο από αυτό που φαντάζεστε.  Έξαλλου όπως και να το κάνουμε το "Troll Hunter" πρωτοτυπεί όσον αφορά την υπόθεση, καθώς βασίζεται σε μια κοινά παραδεκτή ιστορία: αυτή της μυθολογικής υπόστασης των Troll.  Σε αντίθεση με άλλες τέτοιου είδους ταινίες, εδώ υπάρχει ένα 'ρεαλιστικό' υπόβαθρο πάνω στο οποίο χτίζεται η ιστορία μας.  Στο "Cloverfield" (2008) ένα αγνώστου ταυτότητος τέρας εισβάλει στην Νέα Υόρκη και τα κάνει όλα μπάχαλο, στο "Paranormal Activity" (2007) μια δαιμονική ύπαρξη στοιχειώνει την νεαρή πρωταγωνίστρια, ενώ στο "Rec" (2007) οι ένοικοι μιας πολυκατοικίας μετατρέπονται σε αδηφάγα ζόμπι εξαιτίας ενός άγνωστου ιού.  Από την μια τρόμος, αίμα και αγωνία που βασίζονται στον αρχέγονο τρόμο του ανθρώπου απέναντι στο άγνωστο, την ιδέα ενός απέθαντου πλάσματος, ενός θανατηφόρου ιού και μιας άυλης, φαντασματικής απειλής.  Από την άλλη, μυθολογία με σάρκα και οστά, κομμάτι της ανθρώπινης παράδοσης, ηθών και εθίμων.  Εκεί ακριβώς έγκειται και η ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στο περιεχόμενο του "Troll Hunter" και άλλων, παρόμοιων ταινιών.

Γενικά το "Troll Hunter" είναι μια διασκεδαστική ταινία, ακόμα και όταν η αγωνία χτυπάει κόκκινο.  Η χρήση της κάμερας αποδίδει τα μέγιστα, εάν μάλιστα αναλογιστεί κανείς οτι το μεγαλύτερο μέρος της διαδραματίζεται το βράδυ.  Ανάμεσα σε πυκνά δέντρα, κλειστοφοβικές σπηλιές και ανοιχτά, χιονισμένα τοπία, οι πρωταγωνιστές αγωνίζονται για την ζωή τους, αν και σε κάποια στιγμή αρχίζεις να αμφιβάλεις για τον ποιος είναι τελικά ο πραγματικός κίνδυνος από τον οποίο πρέπει να ξεφύγουν.  Στα σίγουρα συν της ταινίας είναι και τα ίδια τα Troll τα οποία έχουν αποδοθεί τέλεια, μέχρι και στην παραμικρή τους λεπτομέρεια, ενώ φαντάζουν πέρα για πέρα αληθινά.
Δε μπορούμε βέβαια να βασιστούμε στις ερμηνείες των ηθοποιών, αν και αυτή του Jespersen είναι τόσο κυνική και μονόχνοτη όσο πρέπει.  Θα υπάρχουν σίγουρα και μερικές δυσκολίες στην κατανόηση της προέλευσης των Troll, όμως υπάρχει μια σκηνή μέσα στην ταινία στην οποία ο Hans εξηγεί στους φοιτητές μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια σχετικά με το background των πλασμάτων αυτών, ένα καλό εύρημα το οποίο φαίνεται να απευθύνεται περισσότερο σε εμάς τους θεατές, παρά στους νεαρούς της ταινίας.
Have Fun!

Μερικά από τα σχέδια της ταινίας:

Τι έμαθα από την ταινία:  Οτι τα Troll είναι πραγματικά (τι άλλο;), οτι αν είσαι Χριστιανός την έχεις σίγουρα πατήσει (μπροστά σε ένα τέτοιο τερατούργημα δήλωσε καλύτερα άθεος και προς Θεού μην προσευχηθείς!-φτου είπα προς Θεού!), και οτι εάν διαθέτεις 4Χ4 με μεγάλους, υπερφωτεινούς προβολείς τότε είσαι πολύ μάγκας και μάλλον θα την γλυτώσεις.  Μάλλον...

 Φοβερό trivia:

• Αναμένεται σύντομα το remake του από το Hollywood.  Νομίζατε οτι θα του ξέφευγε ε;  Χα είστε γελασμένοι....

H TV ΣΗΜΕΡΑ....

ET1: 22:30, Persepolis.  Tο υποψήφιο για Oscar κοινωνικοπολιτικό animation της Marjane Satrapi, που με χιουμορ και αλήθειες, παρουσιάζει την σταδιακή ενηλικίωση της μικρής Marjane από την εποχή της Ισλαμικής Επανάστασης, μέχρι και τα σύγχρονα χρόνια ζωής της στο Παρίσι. 

Cya!