The Evil Dead: Nothing 'eviler' that the Dead

Hello hello και καλή εβδομάδα να έχουμε!  Αν και για εμένα ξεκινάει λίγο περίεργα μιας που είμαι κρυωμένη : (, αλλά τι να κάνουμε, εδώ στον αγώνα!!  Αυτή τη φορά σκοράραμε 43 ψήφους στην ψηφοφορία (yeah!) και να ξαναμαναευχαριστήσω όσους αφιέρωσαν μερικά δευτερόλεπτα και ψήφισαν!  Thanx guyz!  Σήμερα λοιπόν τα αποτελέσματα είχαν ως εξής: στην πρώτη θέση με 18 ψήφους παρακαλώ, βρέθηκε το horror ταινιάκι του ευφάνταστου Sam Raimi, "Τhe Evil Dead" (για το οποίο θα γράψω παρακάτω).  Στη δεύτερη έμεινε ο "Scarface" Al Pacino με 15, ενώ στην τρίτη βρίσκουμε τον Jack Nicholson στον ρόλο του ψυχωτικού Jack Torrance από το "The Shining", με 14.  Now let's start!

Μια παρέα νεαρών αποφασίζουν να πάνε ταξιδάκι αναψυχής σε ένα απομονωμένο σπιτάκι μέσα στο δάσος (πρώτο μεγάλο λάθος).  Εκεί θα βρουν εγκαταλειμμένο το...Necronomicon και-οποία έκπληξης- μια μαγνητοφωνημένη εκφώνησή του, την οποία φυσικά θα βάλουν να ακούσουν (δεύτερο τεράστιο λάθος).  Αποτέλεσμα;  Το Κακό που ελοχεύει στα σκοτάδια του δάσους θα ξυπνήσει και σιγά σιγά θα αρχίσει να κυριεύει τα σώματα των ομολογουμένως πανηλίθιων νεαρών.  Ο μόνος που θα καταφέρει να αντισταθεί είναι ο Ash (Bruce Campbell με τρέλα!), ο οποίος θα πρέπει τώρα να αντιμετωπίσει τους δαίμονες σε μια προσπάθεια να σώσει τον εαυτό του, αλλά και τους φίλους του.  Θα καταφέρει άραγε να παραμείνει ζωντανός μέχρι το πρωί ή θα καταλήξει και αυτός 'σκεύος υποδοχής' των δαιμονικών οντοτήτων που τριγυρίζουν τo μικρό cabin-άκι;
Η χαρά μου που γράφω για αυτή την ταινία δε θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη, καθώς πραγματικά την λατρεύω για τον φοβερό συνδυασμό horror/comedy και για τον αγαπημένο μου cool, b-movie actor Bruce Campbell.  Ο Campbell έχει γράψει πλεόν ιστορία με τον πρωταγωνιστικό του ρόλο εδώ, μπαίνοντας στο πάνθεον των cult χαρακτήρων όσον αφορά τις ταινίες τρόμου, πλάι στον σαλταρισμένο Norman Bates του Χιτσκοκικού "Psycho" (1960), την Linda Blair του "The Exorcist" (1971) και τον μασκοφόρο Michael Myers του "Halloween" (1978), to name a few.

Αν και το "The Evil Dead" αποτελεί την πρώτη ταινία μιας τριλογίας που σκηνοθέτησε ο εκκεντρικός Sam Raimi με τον ίδιο κεντρικό πρωταγωνιστή και παραλλαγές της ιστορίας των ζομποδαιμόνων, εντούτοις η επιτυχία ήταν ανάλογη (μπορεί και μεγαλύτερη) για το "Evil Dead 2" (1987) και το "Army of Darkness" (1992 και δικό μου αγαπημένο).  Η μεγάλη επιτυχία και η διαχρονική πλέον αξία του Evil Dead, δεν είναι καθόλου τυχαία αφού ο Raimi με την πρώτη του αυτή σκηνοθετική δουλειά ανανέωσε το horror είδος, συνδυάζοντας το gore και το σπλάτερ, με αρκετές δόσεις μαύρου χιούμορ, δημιουργώντας έτσι ένα αναγνωρίσιμο πλέον ταινιακό μείγμα το οποίο ακολουθεί και τα πιο σύγχρονα έργα του, όπως για παράδειγμα το "Drag Me to Hell" (2009).
Η αλήθεια είναι πως αν κάποιος δεν έχει παρακολουθήσει μέχρι τώρα την παραπάνω ταινία, ίσως βρεθεί σε δύσκολη θέση, εξαιτίας των extreme βίαιων σκηνών και του ανεκδιήγητου και εξωφρενικού story που θέλει τους ήρωες σαν σφαχτάρια στην σειρά, και αναλώσιμους μέχρι τελευταίου...δαχτύλου.  Παρόλα αυτά σύντομα θα συνειδητοποιήσετε οτι πρόκειται τελικά για ένα horror comedy, που ικανοποιεί τέλεια τον σκοπό του, να προκαλέσει δηλαδή ίσες αντιδράσεις φρίκης και γέλιου.
Ίσως το πιο εντυπωσιακό γεγονός είναι οτι η ταινία σκηνοθετήθηκε με πολύ περιορισμένο budget, που κυμαινόταν γύρω στα $350-400 χιλιάδες, αποδεικνύοντας οτι δεν χρειάζεται να διαθέτεις τεράστια ποσά, προκειμένου να δημιουργήσεις ευφάνταστες υποθέσεις και ήρωες.  Το αποτέλεσμα μετρούσε $30 εκατομμύρια στο παγκόσμιο box-office, και έναν Raimi απόλυτα ικανοποιημένο με την κατάληξη του ρίσκου το οποίο είχε μοιραστεί από κοινού με τον κολλητό του Campbell.  Εξίσου ενδιαφέρον είναι οτι η full lenght ταινία βασίστηκε σε ένα μικρού μήκους ταινιάκι, το "Within the Woods" (1978), με το οποίο οι δυο φίλοι/συνεργάτες προσπάθησαν να προσελκύσουν χορηγούς προκειμένου να τους αποδείξουν οτι το πρωτότυπο σενάριο τους, θα μπορούσε να οδηγήσει και σε μια πρωτότυπη, μεγάλου μήκους ταινία.  Τα πράγματα από εκεί και πέρα δεν άργησαν να πάρουν τον δρόμο τους.

Μακέλεμα σε όλο του το μεγαλείο.  Δε μπορώ να φανταστώ κάποια άλλη πρόταση που να συνοψίζει καλύτερα αυτή τη ταινία.  Απέθαντοι, δαιμόνια, ουρλιαχτά, αίμα και φριχτές εικόνες, όλα έχουν τη θέση που τους αρμόζει εδώ και φυσικά όλα επιτελούν τον δικό τους σκοπό, σε αυτό grand guignol πανηγύρι.  Η ευφυΐα όμως του Raimi δεν περιορίζεται μόνο στην απόδοση ενός τρομακτικού περιβάλλοντος και ενός εξίσου τρομακτικού story.  H μαγκιά έγκειται στην σκηνοθετική ματιά του δημιουργού.  Η κάμερα στην προκειμένη περίπτωση δίνει ρεσιτάλ, για τον απλό λόγο οτι δένει απόλυτα με την φρενήρη εξέλιξη της υπόθεσης, η οποία ξεκινάει σχεδόν αμέσως με την έναρξη της ταινίας.  Η γρήγορη κίνηση της κάμερας, η εναλλαγή εξωτερικού/εσωτερικού χώρου, ακόμα και οι δυσκολίες που προέκυψαν κατά την διάρκεια των γυρισμάτων (οι θερμοκρασίες ήταν εξαιρετικά χαμηλές, το budget τόσο περιορισμένο που όταν εξαντλήθηκε, οι συντελεστές αναγκάστηκαν να ζητήσουν χρήματα από φίλους και συγγενείς, ενώ τα γυρίσματα ολοκληρώθηκαν σε πέρας ενάμιση χρόνου!), όλα αυτά βοήθησαν ώστε το αποτέλεσμα να αξίζει τον κόπο του. 
Tο "The Evil Dead" αποτέλεσε στην ουσία την ταινία μέσα από την οποία παρουσιάστηκαν και τα trade marks του Sam σαν σκηνοθέτη.  Η ενασχόλησή του με αιματοβαμμένες, αλλά χιουμοριστικές πλοκές και μεταφυσικές ιδέες, ξεκίνησαν από εδώ, καταλήγοντας σε μια από τις καλύτερες gooey εξτραβαγκάντσες που πέρασαν ποτέ από την οθόνη.  Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στα "whipe pan" πλάνα του.  Ο όρος χρησιμοποιείται για να περιγράψει την γρήγορη οριζόντια κίνηση της κάμερας, από την μια πλευρά στην άλλη, δίνοντας ένα θαμπό αποτέλεσμα που προκύπτει μέσα από μπερδεμένες εικονικές ραβδώσεις, που δεν επιτρέπουν στον θεατή να αντιληφθεί ξεκάθαρα το περιεχόμενο της εκάστοτε σκηνής.  Εδώ αυτή η σκηνοθετική τεχνική ταιριάζει ιδανικά στα πλαίσια των ξαφνικών και βίαιων κινήσεων της κάμερας.

Φυσικά η φυσιογνωμία του Bruce Campbell έλαμψε για πρώτη φορά στην σημερινή μας ταινία, καθιστώντας τον, τον βασιλιά των σύγχρονων b-movieστικων φιλμς.  Είτε ως ηθοποιός, είτε ως σκηνοθέτης, είτε ως παραγωγός, ο Campbell έχει καταφέρει να μνημονεύεται για τους υπερβολικούς χαρακτήρες που υποδύεται και φυσικά για τις εξίσου υπερβολικές υποθέσεις στις οποίες καταλήγει να βρίσκεται πάντα μπλεγμένος.  Είτε μιλάμε για super διάσημες ταινίες, όπως το "Escape from L.A" (1996) του Carpenter, είτε για ταινίες που εκτιμούν οι fan του (ο περισσότερος κόσμος χλωμό, έως και πολύ χλωμό), όπως οι "Bubba-ho Tep" (2002, έχει ανέβει και blogaki) και "My name is Bruce" (2007), είτε ακόμα και ως guest-star σε σειράρες όπως η "Zina" (στην οποία πρωταγωνιστεί και ο αδελφός του Sam Raimi, Ted, στον ρόλο του χαζούλη Joxer), o Campbell είναι πάντα ορμητικός και κάνει την διαφορά αποδέχοντας την ηθοποιική του φύση, που τον οδηγεί στις συγκεκριμένες ταινιακές επιλογές.  Κάνει πάντα την διαφορά, όπως ακριβώς γίνεται δηλαδή και στο "The Evil Dead".  Από την κορυφή μέχρι τα νύχια καλυμμένος με αίμα και με ένα ηλεκτρικό πριόνι στο χέρι για να πολεμάει τους μεταφυσικούς του εχθρούς, είναι τρομερός στον ρόλο του Ash και αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για το πως μπορείς να μη πάρεις στα σοβαρά τον εαυτό σου, και παράλληλα να πετύχεις έναν τόσο άψογα δουλεμένο συνδυασμό κωμικής και horror ερμηνείας.  Αναμφισβήτητα η καλύτερή του στιγμή.

Αυτό το βλάσφημο, slash φιλμ ενδείκνυται μόνο για τους fan του είδους, καθώς οι υπόλοιποι θα το κρίνουν από μια μάλλον άδικη πλευρά εξαιτίας περιεχομένου και γραφικής βίας.  Όσοι όμως είστε λάτρεις αυτού του είδους και δεν την έχετε τσεκάρει ακόμα, μην αργείτε!  Σπάνια στις μέρες μας συναντάει κανείς μια τόσο επιτυχημένη συνταγή, γεγονός που γίνεται ακόμα καλύτερο και από τις δυο επικές συνέχειές της.  Το δίλημμα μπροστά στο οποίο θα βρεθείτε θα είναι μεγάλο, καθώς πιστέψτε με, η μια είναι καλύτερη από την άλλη. ; )

Τι έμαθα από την ταινία: Οτι δεν πρέπει ποτέ, ΠΟΤΕ να πηγαίνεις μόνος σε ένα ξεχασμένο σπιτάκι πάνω στα βουνά.  Ποτέ δε ξέρεις με τι θα έρθεις αντιμέτωπος (μας τα είπε και το "Dead Snow" ντε!).  Οτι ένα αλυσοπρίονο είναι τελικά πολύ χρήσιμο για να κόβεις κάθε λογής πράγματα....ακόμα και το δαιμονισμένο κορίτσι σου και οτι ποτέ μη πιστέψεις οτι ξεμπέρδεψες με αυτές τις μεταφυσικές μαλακίες.  Πάντα κάποια θα γυρίσει να σε στοιχειώσει και φτου και απ΄την αρχή...

 TRIVIA:

• Το σπιτάκι στο οποίο γυρίστηκε η ταινία, ήταν πράγματι παρατημένο μέσα στο δάσος (είπαμε περιορισμένο budget).
• Στην αρχική σεκάνς οπού φαίνεται το Κακό να περνάει πάνω από την λίμνη, στην πραγματικότητα είναι ο Campbell που...σπρώχνει τον Raimi όσο αυτός φιλμάρει.
• Η ηθοποιός Betsy Baker έμεινε χωρίς...βλεφαρίδες, όταν έβγαλε το εκμαγείο που χρησιμοποιήθηκε στο πρόσωπό της, προκειμένου να επιτευχθεί το-πραγματικά- εντυπωσιακό μακιγιάζ των δαιμονισμένων.
• Σε μια σκηνή, μια από της ηρωίδες βιάζεται από τα κλαδιά και τις ρίζες ενός δέντρου (!!) (θυμίζει τα πλοκαμοτέρατα των Hentai), με αποτέλεσμα να απαγορευτεί η προβολή της σε αρκετές χώρες.
• Το αρχικό σενάριο ήθελε τους ηθοποιούς να καπνίζουν μαριχουάνα όταν ακούνε στην αρχή την κασέτα.  Οι ηθοποιοί αποφάσισαν να το κάνουν στην πραγματικότητα, με αποτέλεσμα ολόκληρη η σκηνή να χρειαστεί να γυριστεί από την αρχή αργότερα, επειδή φυσικά οι ηθοποιοί ήταν κάπως...ανεξέλεγκτοι : P
• Το αίμα ήταν ένας συνδυασμός σιροπιού, κρέμας και μαγειρικής χρωστικής.  Σε κάποια στιγμή η μπλούζα του Campbell είχε ποτίσει τόσο πολύ από αυτό το μείγμα, που όταν την άφησε κοντά στη φωτιά για να στεγνώσει και λίγο μετά δοκίμασε να την φορέσει, αυτή είχε κοκαλώσει τόσο, ώστε έσπασε!
• Στην σκηνή οπού κρατάει το πριόνι και ετοιμάζεται να κόψει την γκόμενα του, ο Bruce έπρεπε να χρησιμοποιήσει ένα κανονικό πριόνι πάνω από το στήθος της ηθοποιού.  Κάπου εκεί εάν κάποιος κοιτάξει τον λαιμό της, μπορεί να δει οτι από την πραγματική αγωνία και το άγχος, ο παλμός της χτυπάει σαν τρελός!

(Πηγή IMDB)

H TV ΣΗΜΕΡΑ....

STAR: 22:00, Ocean's Thirteen, με τους George Clooney, Brad Pitt, Matt Damon, Al Pacino, Don Cheadle.  Και η συμμορία αυξάνει...Σε σκηνοθεσία Steven Soderbergh.

Αύριο πάλι : )