The Dynamiter: It takes guts to keep a family togehter...

Hey hey!  Ακόμη μια ταινιούλα από το φεστιβαλάκι σήμερα (οτι θα έβγαζα τελικά τόσες ταινίες για ανέβασμα στο blog, ούτε που το περίμενα).  Ολίγον έως πολύ κοινωνική, δραματική και κάπως μαύρη γενικά.  Είναι όμως τόσο λιτή και απέριτη σκηνοθετικά και οι ερμηνείες πραγματικός 'Δυναμίτης' ώστε σίγουρα δε θα σας αφήσουν αδιάφορους.  Here we go...

Ένα ακόμα καλοκαίρι στο Mississippi των Ηνωμένων Πολιτειών ξεκινά και ο 14χρονος Robbie Hendrick (William Ruffin) πρέπει να συντηρήσει την μικρή του οικογένεια που απαρτίζεται από την υπερήλικη γιαγιά του που δεν βγάζει κουβέντα και τον μικρό, στρουμπουλό αδελφό του Fess (John Alex Nunnery).  Έτσι ενώ άλλα παιδιά στην ηλικία του απολαμβάνουν ένα ξέγνοιαστο καλοκαίρι ο Robbie που έχει επωμιστεί από νωρίς τα βάρη της οικογένειας, πιάνει δουλειά σε ένα τοπικό βενζινάδικο, προκειμένου να μπορέσει να προσφέρει τα απολύτως απαραίτητα στην τριμελή του οικογένεια: ένα πιάτο φαϊ για αρχή.  Ενώ τα πράγματα έχουν μπει σε μια σχετική σειρά, η ξαφνική εμφάνιση του τεμπελχανά μεγαλύτερου αδελφού Lucas (Patrick Rutherford), θα φέρει πάλι τα πάνω κάτω στη ζωή των δυο αδελφών και ο Robbie θα πρέπει να πάρει κάποιες σημαντικές αποφάσεις σχετικά με το αβέβαιο μέλλον του στο σπίτι: να φύγει ή να μείνει;

Πρώτη μεγάλου μήκους ταινία για τον σκηνοθέτη Matthew Gordon, το "The Dynamiter" είναι στην ουσία αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος του.  Η ιστορία ενός πιτσιρικά με κότσια, δύναμη και θέληση να κάνει οχι μόνο την δική του ζωή λίγο καλύτερη, αλλά κυρίως των ατόμων που βρίσκονται γύρω του και εξαρτώνται άμεσα από αυτόν.  Η απουσία της μητρικής φιγούρας (για την πατρική ούτε λόγος) αναγκάζει τον Robbie να αναλάβει τα ηνία της οικογένειας, χωρίς όμως τις παιδικές αντιδράσεις και τις ανώριμες συμπεριφορές που θα μπορούσαν να ακολουθούν ένα παιδί αυτής της ηλικίας.  Η ταινία περιστρέφεται γύρω από τις καθημερινές δυσκολίες των ανθρώπων αυτών, χωρίς να αγγίζει ποτέ τα όρια της υπερβολής.  Τα πάντα περιορίζονται σε μια φυσική και αναπόφευκτη φθορά, την οποία μπορεί να συναντήσει κανείς οπουδήποτε.  Δεν στοχεύει στο να καταστήσει τον πρωταγωνιστή ως μια ηρωική φυσιογνωμία, αλλά μάλλον να τονίσει το γεγονός οτι υπάρχουν και εξαιρέσεις στον κανόνα, λαμπρό παράδειγμα του οποίου αποτελεί ο νεαρός της ταινίας μας.  Προστάτης της οικογένειας, φιλότιμος και με τεράστια αποθέματα αγάπης τόσο για την γιαγιά, όσο και για τον μικρό, ετεροθαλή αδελφό του, δουλεύει για να τους προσφέρει οτι μπορεί και τους φροντίζει νυχθημερόν, τονίζοντας το γεγονός οτι η ωριμότητα ενός ατόμου δεν εξαρτάται από τα χρόνια του, αλλά από τις εμπειρίες και τα προσωπικά του βιώματα.

Εικαστικά το "The Dynamiter" μοιάζει σαν ακατέργαστο διαμαντάκι.  Μιλώντας με πιο εμπορικούς όρους θα μπορούσε άνετα να αποτελεί το δίδυμο αδελφάκι του "Winter's Bones" (2010), με τη μόνη διαφορά οτι εδώ ο κεντρικός μας ήρωας είναι αγόρι και οχι κορίτσι.  Κατά τα άλλα οι ομοιότητες είναι πολλές.  Και στις δυο ταινίες βλέπουμε οικογένειες του αμερικανικού νότου που παλεύουν να επιβιώσουν και αγωνίζονται μέρα με τη μέρα για να τα βγάλουν πέρα.  Με μόλις το 1/8 του budget του "Winter's Bones" ($2 εκατομμύρια, έναντι $250 χιλιάδων), το "The Dynamiter" σε κερδίζει στα σημεία εξαιτίας των απογυμνωμένων ερμηνειών των πρωταγωνιστών που σου σπαράζουν την καρδιά σε κάποια σημεία.  Ο William Ruffin είναι εντυπωσιακά καλός, παρά το γεγονός οτι αποτελεί την πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση.  Έχει μια ιδιαίτερη δυναμική που σε μαγνητίζει και οι αντιδράσεις του είναι τόσο φυσικές, όσο ακριβώς και το βαλτώδες τοπίο μέσα στο οποίο μεγάλωσε.  Ο πιτσιρικάς που υποδύεται τον αδελφό του είναι σίγουρα μια από τις πιο γλυκές φυσιογνωμίες που έχω δει τελευταία σε ταινία, επειδή ακριβώς χαρακτηρίζεται ακόμα από την παιδική του αθωότητα και αγνότητα.  Όμορφες και ανεπιτήδευτα δυνατές ερμηνείες.

Εκτός από τα Oscarika 'Χειμωνιάτικα Κόκκαλα' η ταινιούλα αυτή προυασιάζει μερικές ομοιότητες και με την πιο πρόσφατη "Jess + Moss" την οποία ανέβασα την περασμένη εβδομάδα στο blog (εδώ δεν έχουμε Jess, έχουμε όμως Fess).  Καλοκαίρι, παιδιά που έχουν εγκαταλειφθεί από τους γονείς τους και περνούν τον καιρό τους όπως μπορούν, οδηγούνται σε μια απότομη ενηλικίωση λόγω των δυσμενών καταστάσεων.  Με ίδιο περιεχόμενο και-ας το πούμε- ηθικό δίδαγμα, το "The Dynamiter" είναι μια ακόμη ανεξάρτητη ταινία, σχετικά με την δύναμη που κρύβουμε μέσα μας και αυτά που μπορούμε να πετύχουμε όταν τελικά αναγκαστούμε να πάρουμε την αναπόφευκτη απόφαση που θα μας οδηγήσει ένα βήμα παραπέρα στο μέλλον.  Όπως ακριβώς και όλα τα υπόλοιπα, έτσι και η σκηνοθεσία δεν απογοητεύει καθώς συμβαδίζει τέλεια την προοπτική του νεαρού που αποζητά την ελπίδα και την μια και μοναδική ευκαιρία στην ζωή του προκειμένου να κάνει κάτι ουσιαστικό.  Με κοντινά πλάνα πάνω στους μικρούς ήρωες, σκοτεινά, μουντά χρώματα και μια κάμερα στον ρόλο του extra πρωταγωνιστή που παρατηρεί και καταγράφει κάθε κίνηση, αυτή η ταινία (η οποία έκανε και Παγκόσμια Πρεμιέρα στις φετινές Νύχτες Πρεμιέρας) είναι ακόμα ένα ανεξάρτητο δημιούργημα που αξίζει να προσέξει κανείς.  Και ευτυχώς που υπάρχουν και αυτά τα κινηματογραφικά φεστιβάλ προκειμένου να μας κοινωνούν τέτοιου είδους όμορφες ταινίες, μέσα στο όλο μελαγχολικό και κάπως απαισιόδοξο σύνολό τους.
Αναζητήστε την, καθώς η διακριτική της indie παρουσία και το λυτρωτικό της τέλος θα σας χαρίσουν μια γνήσια μεστή γεύση, που αξίζει να δοκιμάσετε.

Τι έμαθα από την ταινία:  Οτι ακόμα και 14 αν είσαι μπορείς να έχεις 'το σώμα', οτι οι σερίφηδες σε εκείνες τις πολιτείες συναγωνίζονται σε κοιλιά τον Αϊ-Βασίλη και τον Μαύρο Πητ και οτι οι φορτηγατζήδες που σταματούν στα βενζινάδικα αφήνουν 'μεγάλα' πουρμπουάρ.  Ιχχ...



 No trivia

H TV ΣΗΜΕΡΑ...

ET1: 22:00, Departures.  Ιαπωνική παραγωγή του 2008 που κέρδισε το Oscar Καλύτερης Ξενόγλωσσης ταινίας.  Ένας μουσικός που μένει άνεργος, μετακομίζει στην γενέτειρά του.  Εκεί θα απαντήσει σε μια αγγελία για δουλειά, που θα του αλλάξει όλη τη ζωή.  Αυτό που δεσμεύεται να κάνει από την αρχή χωρίς να το γνωρίζει και κρυφά από την γυναίκα του, είναι να...προετοιμάζει τους νεκρούς για το 'ταξίδι' τους, λίγο πριν από την καύση.  Η σύγκρουση με την γυναίκα του θα είναι αναπόφευκτη....

Bye bye