Χαίρετε και πάλι, και καλή μέρα να έχουμε. Πέμπτη σήμερα και όπως κάθε φορά, αρκετές είναι οι ταινίες που θα κάνουν και σήμερα την εμφάνισή τους στις αίθουσες. Καταρχάς μη διανοηθείτε καν να πάτε να δείτε το τερατούργημα που ακούει στο όνομα "Jack and Jill" με τον ανεκδιήγητο πλέον Adam Sandler καθώς θα χάσετε το χρόνο και το χρήμα σας. Έπειτα μη πάτε να δείτε ούτε το "One For the Money" με την ανεκδιήγητη γλάστρα Catherine Heigl γιατί θα πάθετε το ίδιο ακριβώς. Επιλέξτε ανάμεσα σε 3d έκδοση του "Star Wars", του ατμοσφαιρικού θρίλερ "The Woman in Black" με τον Radcliffe στη μετα-Χάρυ Πότερ εποχή, τον άφιλο "Albert Nobbs" με την υποψήφια για Oscar Glenn Close και τελικά καταλήξτε να δείτε τη ταινία για την οποία θα μιλήσουμε και εμείς σήμερα. "Shame". Δυστυχώς προς το παρόν η ταινία θα φιλοξενείται μόνο στο ODEON OΠΕΡΑ στο Κέντρο, αφού απ'οτι προβλέπεται ο Jack και η Jill θα κόψουν απείρως περισσότερα εισιτήρια, και βασικά καλά να πάθουμε. Πάντως όσοι είστε οι γενναίοι και κατεβείτε να την δείτε, νομίζω πως θα φύγετε κερδισμένοι. Ξεκινάμε...
Ο Brandon Sullivan (Michael Fassbender) είναι ένας γοητευτικός τριαντάρης που ζει σε ένα μικρό, αλλά καλογυαλισμένο διαμέρισμα στη Νέα Υόρκη. Έχει μια πετυχημένη δουλειά, και γενικά είναι από τους τύπους που θα μπορούσαν να έχουν τα πάντα στα πόδια τους (εν μέρει τα έχουν ακριβώς εκεί). Θα μπορούσε, αλλά δεν είναι έτσι. O Brandon είναι εθισμένος στο σεξ, όπως ένας ναρκομανής που αποζητά τη δόση του, ή ένας αλκοολικός που εξαρτάται από το τελευταίο μπουκάλι ουίσκι που έχει στο ντουλάπι του, έτσι και ο πρωταγωνιστής έχει το σεξ στο τσεπάκι του. Όταν του δίνεται η ευκαιρία πηδάει το θηλυκό που βάζει στο μάτι, την βρίσκει με το υπερ-πορνογραφικό υλικό που έχει στο σπίτι του, κάνει cyber sex, επισκέπτεται τουλάχιστον μια φορά την ημέρα την τουαλέτα στο γραφείο του προκειμένου να αυνανιστεί και να ξεδώσει, ενώ καλεί και πολλές...πολλές πόρνες πολυτελείας (ή οχι και τόσο πολυτελείας) στο σπίτι, προκειμένου να ικανοποιήσει τον εθισμό του. Εν μέσω μιας σεξουαλισμένης καθημερινότητας, ο Brandon θα δεχθεί την αναπάντεχη επίσκεψη της αδελφής του Sissy (Carey Mulligan) η οποία βρίσκεται εν μέρει στον αντίποδα. Η Sissy είναι ένα εύθραυστο πλάσμα που αναζητά την ανθρώπινη επαφή και τη συντροφιά, ακόμα και όταν η 'επαφή' της με κάποιον, αντιμετωπίζεται από αυτόν ως μιας πρώτης τάξεως τσιλιμπούρδισμα με one night stand-ικές προεκτάσεις. Η σχέση ανάμεσα στα δυο αδέλφια είναι εκ των πραγμάτων προβληματική καθώς μοιάζει με κυνηγητό σκιών. Ο ένας θέλει να αποδεσμευτεί από κάθε τι που έχει να κάνει με ανθρώπινο συναίσθημα, ενώ η άλλη κυνηγάει τη σκιά του αδελφού που είναι πάντα απών, ακόμα και όταν είναι παρόν. Την ίδια στιγμή ο σεξουαλικός εθισμός του ήρωα, πιάνει πάτο...
Δεύτερη συνεργασία αυτή για το δίδυμο Steve McQueen-Michael Fassbender μετά το σοκαριστικό "Hunger" (2008) και φαίνεται πως και οι δυο τους έχουν ακόμα πολλά πράγματα να δώσουν.
Το "Shame" αποτελεί αναμφίβολα μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς, αν και από τις πιο αδικημένες από τα διάφορα βραβεία, και δη τα φετινά, βαρετά Oscar. Μπορεί εκεί στο Αμέρικα βέβαια ο πουριτανισμός να χτύπησε για ακόμη μια φορά τη πόρτα της Ακαδημίας, παρόλα αυτά στην Ευρώπη η ταινία δαφνοστολίστηκε νωρίς από τα φεστιβάλ, κερδίζοντας το βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο φεστιβάλ της Βενετίας, καθώς και Ανδρικού Ρόλου για τον Fassbender. Ο Γερμανο-ιρλανδός γόης έβαλε στη τσέπη του και το βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού στα British Independent Film Awards, ενώ ήταν υποψήφιος και στις Χρυσές Σφαίρες. Αλλά μέχρι εκεί. Στη τελική όμως ποιος χρειάζεται τα βραβεία, και τις ποικίλες υποψηφιότητες για να αποδείξει την αξία του; Εξάλλου δεν είναι και λίγες οι φορές που τα βραβεία έχουν πάει στράφι, χάρη στους-από το πουθενά-νικητές που κάθε άλλο παρά τα άξιζαν. Το "Shame" είναι μια από αυτές τις ταινίες που δε χρειάζεται τίποτα άλλο για να σταθεί μόνη της, πέρα από μια υπέροχα 'ατμοσφαιρική' σκηνοθεσία και δυο από τις καλύτερες ερμηνείες της χρονιάς.
Ο McQueen σκηνοθετεί μαεστρικά τη σύγχρονη, αστική μοναξιά θέτοντας ως βάση της όποιας ιστορίας του, έναν εθισμό που δεν βλέπουμε πολύ συχνά στη μεγάλη οθόνη. Κι όμως. Αυτό το 'ναρκωτικό' ίσως και να είναι πιο σύγχρονο από ποτέ. Σε έναν κόσμο τζαμάτων ουρανοξυστών και αγνώστων, ο οποιοσδήποτε μπορεί να θελήσει να ξεφύγει από το τώρα και να φτάσει στον παροξυσμικό του οργασμό, μόνο με ένα κλικ, καθισμένος μπροστά από τον υπολογιστή του. Ο McQueen επιλέγει να ωθήσει το πράγμα στα όρια, βάζοντας τον ήρωά του να υποδυθεί έναν σύγχρονο "American Psycho", με το minimal διαμέρισμα, την σκούρα καπαρντίνα και το drooling παρουσιαστικό, ο οποίος όμως ανταλλάσσει τη δολοφονική διαστροφή και τον καυστικό, κοινωνικό σχολιασμό, για χάρη μιας μοντέρνας, υπέρμετρης σεξοδιαστροφής που είναι το αντίδοτο στην απομάκρυνση του από κάθε τi ανθρώπινο.
Όλη αυτή η σεξουαλική μανία που χαρακτηρίζει τον Fassbender αποτυπώνεται ιδανικά στην κατακερματισμένη σκηνοθεσία του McQueen ο οποίος κατά τη διάρκεια της επαφής μας δίνει κυρίως κομμάτια του ανθρώπινου σώματος: ένα ερεθισμένο μόριο, στήθη που κουνιούνται ανεξέλεγκτα, τουρλωμένα οπίσθια που γεμίζουν την κάμερα, και πλάνα που κολλάνε πάνω στο νευρώδες σώμα του πρωταγωνιστή, ο οποίος παραπέμπει σε άγριο ζώο που βρίσκεται σε σεξουαλική συνεύρεση με το ταίρι του. If only. Η αναζήτηση της αξίας να ζεις, να υπάρχεις και να αναπνέεις μέσα σε μια βιομηχανικά χρωματισμένη Νέα Υόρκη, άγρια και μουντή, βρίσκεται στα κομμάτια και οχι στην ολότητα. Είναι στιγμές και οχι μια συνέχεια. Ο Brandon είναι συλλέκτης ανθρώπινων μελών σώματος, ακριβώς όπως και ο Christian Bale στο αιματηρό "Amercinan Psycho". Με τη διαφορά οτι ο Fassbender δε τα κρατάει στοιβαγμένα στη συντήρηση του ψυγείου του.
Μέσα από την σύγχρονη ματιά του σκηνοθέτη, ο Fassbender δίνει μια πραγματικά υπέροχη ερμηνεία, που εκφράζεται μέσα και από τη παραμικρή σπιθαμή του κορμιού του. Οι εκφράσεις του προσώπου του ενώ κάνει σεξ, το βλέμμα του όταν φλερτάρει, ή όταν βιώνει τον απόλυτο κενό, η στάση του σώματος και η ομιλία του, τα πάντα πάνω του είναι δουλεμένα και προσεγμένα μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια.
Η προβληματική του σχέση με την αδελφή του (εξαιρετική και η Mulligan σε έναν προκλητικό για τα δεδομένα της ρόλο) η οποία δίνει και υποψίες μιας βαθύτερης μεταξύ τους σεξουαλικότητας, αποτελεί την αφορμή προκειμένου ο Brandon να έρθει αντιμέτωπος με τον προσωπικό του πάτο. Τον αναγνωρίζει και προσπαθεί να ανακάμψει. Δύσκολο πράγμα για κάποιον που έχει συνηθίσει να ζει μέσα στην απρόσωπη ηδονή και λαγνεία, γεγονός που επιβεβαιώνεται με την αδυναμία του να συνευρεθεί με μια γυναίκα για την οποία ίσως και να αισθάνεται κάτι περισσότερο από μια απλή καύλα.
Στο πλευρό ενός Fassbender που δίνει κυριολεκτικά ρέστα και γεμίζει το πλάνο χάρη στη πληθωρική (να τα λέμε αυτά) του παρουσία, βρίσκεται η Mulligan η οποία χρειάζεται διαρκώς την επιβεβαίωση. Οτι αξίζει, οτι την αγαπούν και οτι κάποιος φροντίζει γι' αυτή. Ο αδελφός της αδυνατεί να της προσφέρει αυτό που θέλει (χωρίς αυτό να σημαίνει οτι δε την αγαπά) και ο κόσμος της γκρεμίζεται, όπως φαίνεται να γινόταν και στη παιδική της ηλικία, για την οποία έχουμε μόνο αναφορές (και μια σκηνή η οποία με ευρηματικό τρόπο μας λέει ξεκάθαρα τι είχε συμβεί). Ντελικάτη και συγκινητική, δίνει ίσως την καλύτερη μέχρι τώρα ερμηνεία της καριέρας της.
Το "Shame" είναι ένα προκλητικό διαμάντι, όμοιο του οποίου είχαμε καιρό να δούμε. Η εξαιρετική του μουσική επένδυση, η χαρακτηριστική σκηνοθεσία του MqQueen με τα μεγάλης διάρκειας πλάνα, την αποχρωματισμένη παλέτα (το κόκκινο το βλέπουμε μόνο σε δυο βασικές στιγμές) και οι υπέροχες ερμηνείες των πρωταγωνιστών, κάνουν αυτή τη ταινία must see. Ο Fassbender καλύτερος από ποτέ. Προκλητικός κι αυτός, τολμηρός και τόσο μα τόσο μοναχικός, που σε σπαράζει. Αξίζει την αμέριστη προσοχή σας. Δώστε την.
Τι έμαθα από την ταινία: Οτι το 'New York, New York' παίρνει την ερμηνεία που του αξίζει από την Mulligan, οτι ο Fassbender είναι 'μεγάλος' και οτι περιμένω πως και πως να δω και πάλι σκηνοθέτη και ηθοποιό να δημιουργούν τέτοια αποτελέσματα.
TRIVIA
- Σκηνοθετήθηκε σε μόλις 25 μέρες!
- Στην σκηνή που ο Fassbender ακούει τη Mulligan να τραγουδάει, η αντίδρασή του είναι απολύτως φυσική, καθώς η σκηνή γυρίστηκε σε real time. Συγκεκριμένα σκηνοθετήθηκε στις 3 το πρωί, με τον Fassbender να δακρύζει στο τραγούδι της Mulligan, την οποία άκουγε για πρώτη φορά.
(Πηγή IMDB)
Αύριο έχουμε ψηφοφορία για να αναδείξουμε τη ταινία που εσείς θεωρείται οτι πρέπει να πάρει φετινό Oscar Kαλύτερης Ταινίας. Stay cool!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου