Oldboy: Το αριστούργημα του Κορεάτη Chan-wook Park

Youuuuhou σας και παλι!  Οκ σήμερα έχω κέφια, καλά μη φανταστείτε οτι τρελαίνομαι κιόλας,  αλλά σε σχέση με τις προηγούμενες μέρες, είμαι πολυ καλύτερα.  Με λένε WinRy (ναι λες και δε ξέρετε το κανονικό μου όνομα!) και είμαι καλά.  Και επειδή λοιπον βρίσκομαι σε μια γενική καλότητα σήμερα (και λεξιπλάστης η δικιά σου), είπα να σας προτίνω για προβολή το Oldboy.  Η ταινία αυτή είναι πλεόν forever αγαπημένη μου για πολλους και διάφορους λόγους.  Επίσης δεν είναι για όλους.  Το λεω απο τώωωωρα για να μην έχουμε άααααλλα μετά!  Συνεννοηθήκαμε; (μα ποσο μου πάει το άγριο;; :P).

Ο πρωταγωνιστής της ταινίας, Oh Dae-su (ναι όνομα είναι αυτό!), είναι ένας φυσιολογικός άνθρωπος, χωρίς κατι το ιδιαίτερο που να τον κάνει να ξεχωρίζει.  Μια μέρα ένας άγνωστος του επιτίθεται και τον απαγάγει, με αποτέλεσμα ο Dae-su να συνέλθει λίγο αργότερα σε ενα δωμάτιο, το οποίο δε ξέρει οτι πρόκειται να γίνει ο τόπος διαμονής του ή μάλλον η φυλακή του για τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια, μιας που σε αυτό το διάστημα δε βγαίνει καθόλου εξω απο αυτο.  Κατα έναν περίεργο τρόπο και τελείως ξαφνικά, μετά απο το πέρας αυτών των χρόνων, ο απαγωγέας του τον ελευθερώνει, μαζί με ενα μάτσο λεφτά και ενα ακριβό κοστούμι.  Ο Dae-su καλείται τώρα να βρει μέσα σε πέντε μέρες τον άνθρωπο που τον φυλάκισε και του στέρησε την ελευθερία του.  Στη πορεία αυτής της ανακάλυψης, θα ερωτευθεί, θα πληγώσει και θα πληγωθεί και θα έρθει αντιμέτωπος με ενα παρελθόν που είχε θάψει για τα καλά μέσα του, αλλά και με ενα μέλλον που φαίνεται αβάσταχτο.  Η νέα πραγματικότητα είναι αυτη που θα καθορίσει τον 'άνθρωπο' που θα πρέπει να αποτελεί πλέον ο Dae-su, οτι και αν σημαίνει αυτό.
Το Oldboy είναι μια ταινία δύσκολη, γεμάτη ανατροπές και σκληρές καταστάσεις.  Η μια αποκάλυψη διαδέχεται την άλλη και ο πρωταγωνιστής μετατρέπεται σε μια τραγική φιγούρα, που επι ματαίω θα προσπαθεί να πορευτεί σε μια πραγματικότητα, που άλλοι σχεδίασαν γι'αυτον, αλλά που θα πρέπει να την υπομείνει.  Η σκηνοθεσία είναι εκπληκτική.  Σου δημιουργεί μια ανησυχία, ενα διαρκές άγχος οτι κάτι θα συμβεί, κάτι που δεν φαίνεται να είναι καθόλου ευχάριστο.  Τα σκοτεινά χρώματα, οι σκιές, η 'βαριά' ατμόσφαιρα, σαν να μπορείς ο ίδιος να μυρίσεις την σαπίλα στα υγρά καταγώγια, το δωμάτιο- φυλακή και τους νυχτερινούς δρόμους, εντείνουν το ανησυχητικό περιβάλλον που γρήγορα δημιουργείται.  Κάπου εκεί, έρχονται και οι ερμηνείες και η ταινία απλά απογειώνεται.  Ο Min-sik Choi (Oh Dae-su), είναι...δε ξέρω πως ακριβώς να τον περιγράψω.  Είναι πολυ δύσκολο να συλλάβεις το μέγεθος της ερμηνείας του.  Ευάλωτος, ακραίος, φοβισμένος, ατρόμητος, παρανοϊκός.
Άπλα μεγάλη ταινία, την οποία απεύχομαι να κάνουν remake εκεί στο μακρινό Hollywood, γιατί το να ακούς οτι πίσω απο την κάμερα θα είναι ο Spielberg και μπροστά απο αυτήν ο Will Smith, σημαίνει μονο ενα πράγμα: WTF?? (πάνετε για κανα I am Legend II: The return of Will as a zombie και αφήστε το Oldboy ήσυχο!!).

P.S: Μια μονο λέξη.  Χταπόδι.

Χαιρετώ....