Moon: Τι κάνεις οταν βρίσκεσαι μονος σου σε εναν....άλλο πλανήτη;

Hey, hey!  Τι κάνουμε σήμερα;  Ελπίζω καλα!  Ευτυχώς που εχω και το blogaki να ξεφεύγω έστω και για λίγο, αλλιώς θα είχα σαλτάρει!  Απο το πρωι να ψάχνεις για δουλειά, να΄χει πάει 21:30 και ακόμα να ψάχνεις για δουλειά.....ε εντάξει δε χρειάζεται να πω κάτι άλλο, σίγουρα ξέρετε και εσείς.  Τέσπα, φεύγουμε απο τα ψυχοπλακωτικά για να δούμε καμιά καλή ταινιούλα να μας φτιάξει το κέφι.  Βέβαια το Moon, δεν είναι ακριβώς απο αυτές που σου κάνουν κάτι τέτοιο, αλλά σίγουρα είναι πολυ διαφορετική απο πολλές του είδους.  Αναφέρομαι ουσιαστικά σε ενα είδος ταινίας, που έκανε το μεγάλο 'μπαμ' τις δεκαετίες '50-'60 (εαν δε κάνω λάθος), το sci-fi ή αλλιώς science fiction.

Γιατί να την δείτε αυτή τη ταινία;  Πρώτα απ'ολα ξεκινάμε απο τα βασικά.  Σκηνοθέτης είναι ο γιος του David Bowie (αυτό απο μονο του λεει πολλα!), ο οποίος πέρα απο τραγουδιστής, έχει παίξει και σε αρκετές ταινίες.  Μάλιστα δεν είναι τυχαίο το γεγονός οτι παλιότερα είχε παίξει εναν εξωγήινο στην ταινία, The man who fell to earth.  Θα καταλάβετε οτι το ταλέντο, είναι οικογενειακή υπόθεση.  Δεύτερον ολη η ταινία εξελίσσεται στο φεγγάρι.  Με εναν μονο πρωταγωνιστή (μη πάει το μυαλό σας στο I am legend με τον Smith, γιατί πιο καμία σχέση δε γίνεται!).  Ο πρωταγωνιστής είναι ο Sam Rockwell (stadar τον θυμάστε απο το Πράσινο Μίλι, οπου έπαιζε τον Wild Bill).  Το γεγονός οτι παίζει αυτός στην ταινία και βασικά κανείς άλλος, με έκανε να διερωτηθώ σχετικά με το αν άξιζε τελικά να την δω.  Μετα το τέλος της, απλά ντράπηκα που το αναρωτήθηκα, μιας που η ερμηνεία του είναι το λιγότερο φοβερή και τρομερή.  Τρίτον το story αν και φαινομενικά απλό, δεν είναι.  Ο Sam βρίσκεται μονος στο φεγγάρι για τρία ολόκληρα χρόνια, έχοντας επωμιστεί την δουλειά, του να συγκεντρώνει και να στέλνει πίσω στη Γη, ενα είδος πετρώματος που λειτουργεί ως εναλλακτική πηγή ενέργειας και που χρησιμοποιείται στη Γη για τον περιορισμό των ενεργειακών προβλημάτων.  Στη πορεία θα ανακαλύψει οτι τελικά δεν είναι κι τοσο μονος εκεί έξω....(οχι δεν μιλάμε για κάποιο υπερφυσικό τέρας, ή κάποιο πράσινο ανθωπάκι, με μεγάλα μαύρα μάτια, αλλά για κάτι πολύ πιο ουσιαστικό).  Που είχα μείνει;  Αααα ναι, τέταρτον η μουσική.  Θα πω μονο ενα όνομα.  Clint Mansell.  Για όσους δεν τον γνωρίζουν, είναι ο συνθέτης της μουσικής στο Requiem for a Dream, το Fountain και το επερχόμενο Black Swan, του σκηνοθέτη των ταινιών που μόλις ανέφερα, Darren Aronofsky.  Η μουσική είναι πανέμορφη.  Ατμοσφαιρική και eerie, που απλά σε στοιχειώνει.  Πέμπτον η σκηνοθεσία είναι αριστοτεχνική.  Χωρίς φανφάρες και πολλά πολλά, επικεντρώνεται στη σταδιακή αλλαγή στη ψυχολογία του ήρωα και σε κερδίζει.
Θέλετε κι αλλα;  Εεε τότε δείτε και ακούστε παρακάτω και θα πιστείτε μια και καλή!
Άντε τσιου!

http://www.youtube.com/watch?v=twuScTcDP_Q