Death at a Funeral: Ο καλός, ο κοντός και το πτώμα....!

Χαιρετώωωωω παιδιάααα!!.  Today έχουμε κωμωδιούλα, να ελαφρύνουμε λίγο και το κλίμα των προηγούμενων ημερών, καθ'οτι έπεσε λίγο βαρύ το πράγμα με τις ταινίες που ανέβασα.  Α ναι!  Αυτές τις μέρες έχουν ξεκινήσει και οι Νύχτες Πρεμιέρας στην Αθήνα και θα διαρκέσουν μέχρι και τις 26 Σεπτέμβρη.  Όσοι πιστοί προσέλθετε γιατί απο οτι είδα και στο πρόγραμμα που έχει βγει, οι ταινίες είναι πολλές και καλές και βασικά και για όλα τα γούστα.  Εγω σίγουρα θα πάω να παρακολουθήσς κάποιες, αν και έιναι τόσες αυτές που θέλω να δω που δε νομίζω να τις προλάβω όλες. Όποια δω πάντως, θα σας ενημερώσω, σχετικά με το αν αξίζει τον κόπο ή οχι και έπειτα it's your choice!.

Εντάξει το 'Death at a Funeral' είναι μια απλά απολαυστική κωμωδία που θα χαρείτε (ειδικά όσοι είχαν εκτιμήσει το χιούμορ του 'Full Monty', σίγουρα θα διασκεδάσουν και με αυτή).
Ο πρωταγωνιστής της ταινίας, ο ευγενικός και καλόκαρδος Daniel, έχει προσφάτως χάσει τον πατέρα του και όπως συνηθίζεται όλη η οικογένεια (στη προκειμένη περίπτωση η λέξη σόϊ ηχεί καλύτερα) μαζεύεται στο σπίτι προκειμένου να συλλυπηθούν στον τεθλιμένο γιο, αλλά και να 'αποχαιρετίσουν' τον κατά τα άλλα αυστηρό και υποδειγματικό πατριάρχη της φαμίλιας.  Εκεί θα έρθουν τα πάνω κάτω, όταν ένας μυστήριος άντρας θα εμφανιστεί και θα απειλήσει να βγάλει στη φόρα κρυμμένα μυστικά του εκλειπόντα, τα οποία και θα ταράξουν συθέμελα την εικόνα του οικογενειάρχη, νεκρού πατέρα.  Εαν σε αυτό προσθέσουμε και την κάθε τρέλα που κουβαλάει ο καθένας που θα διαβεί το κατώφλι αυτού του σπιτιού, τότε πραγματικά μπορούμε να μιλάμε για το απόλυτο μπάχαλο που μόνο σε κηδεία δε παραπέμπει.
Οι χαρακτήρες είναι πολύ και ολοι κλέβουν την παράσταση - ακόμα και το πτώμα του πατέρα!- και αυτή είναι και η μαγκιά της ταινίας, το γεγονός δηλαδή οτι ο καθένας απο τους ήρωες λειτουργεί σαν καρικατούρα μέσα στο πλαίσιο της ιστορίας, χωρίς κανείς τους να καταντάει βαρετός και προβλέψιμος.  Απο τον ταπεινό γιο, στον τρελό παππού και τον γκομενιάρη Justin, ολόκληρη η ταινία βρήθει απο πολλούς και διαφορετικούς χαρακτήρες που όλοι μαζί προωθούν το story ιδανικά, μέσα απο τις πράξεις και τις απίστευτες ατάκες τους.
Το βρετανικό χιούμορ είναι καυστικό, χωρίς να γίνεται κουραστικό και γλοιώδες (όπως πολλές φορές γίνεται το αντίστοιχο αμερικάνικο, ας μην αρχίσω πάλι!) και όταν έρθει η ώρα να γελάσεις, θα γελάσεις και θα το χαρείς.  Όλη η ιστορία εκτυλίσεται σε ενα και μονο σκηνικό (μέσα και εγω απο το σπίτι), αλλά συμβαίνουν τόσα ευτράπελα, που σίγουρα δε θα προβληματίσει η επανάληψη του ίδιου σκηνικού.  Το καλό με τη ταινία αυτή είναι οτι δε χρειάζεται να περάσει κανα μισάωρο για να πέσει το πρώτο γέλιο απο αυτούς που την παρακολουθούν, καθώς απο την πρώτη κιόλας σκηνή το πράγμα έχει ηδη ξεφύγει.  Έχει νεύρο, είναι γρήγορη και πολύ απολαυστική, οπότε εαν επιδιώκεται να περάσετε ενα διασκεδαστικό βραδάκι στο σπίτι με παρεούλα και να γελάσετε ρε παιδί μου με μια καλή κωμωδία, επιλέξτε την και σίγουρα δε θα θα βγείτε χαμένοι.
Εαν πάλι δε θέλετε να γελάσετε και πολυ τότε μπορείτε ωραιότατα να δείτε την αμερικάνικη version που έχει ήδη κυκλοφορήσει (ναι το ξέρω, πολυ περίεργο, ακόμα ενα remake pfff...) και stadar θα έχετε τη δυνατότητα να κοιτάτε παγωμένοι την οθόνη σας, καθώς αναρωτιέστε, που είναι το αστείο.  Και πάλι η διαφορά........άααααπειρη.  Αφήστε που για κάποιον ανεξήγητο λόγο, όλο το cast της δεύτερης version αποτελείται απο έγρωμους ηθοποιούς ( γνωρίζοντας προφανώς πολυ καλά, οτι εκείνοι που προκαλούν γενικά γέλιο σε κωμωδίες, είναι οι συγκεκριμένοι ηθοποιοί), αλλά κάπου κολλάει το πράγμα, αν και η όμάδα των ηθοποιών αποτελείται όντως απο καλούς κωμικούς.
Όπως έλεγε και κάποτε ο Βούρος, εσυ αποφασίζεις, εγω απλά ενημέρωσα για να μη μου λέτε μετα άλλα!.  Άντε μπράβο!.

Φέυγω τώρα γιατί συγχύστηκα!. :P