Another Earth: What if....

Hello again!  Επανήλθαμε πλήρως πλέον, με καινούρια σχετικά ταινιούλα και ψηφοφορία που θα μπεί αύριο Παρασκευή.  Σήμερα λοιπόν θα ασχοληθούμε με ένα εργάκι το οποίο προκάλεσε αίσθηση στο φετινό indie κοινό, καθώς βασίζεται σε ένα αρκετά πρωτότυπο σενάριο και πολύ καλές ερμηνείες.  Πολλοί ίσως είχατε και τη δυνατότητα να το δείτε στις Νύχτες Πρεμιέρας (εμένα δε μου έβγαιναν οι μέρες με τις ταινίες, οπότε δε την είχα παρακολουθήσει τότε).  Το "Another Earth" είναι ένα όμορφο, αν και βαρύ ταινιάκι, που σίγουρα θα σας εκπλήξει ευχάριστα.  So let's start...

H Rhoda (Brit Marling) είναι μια νεαρή, όμορφη κοπέλα η οποία έχει κάθε λόγο να είναι χαρούμενη.  Έχει περάσει στο Πανεπιστήμιο της αρεσκείας της και είναι έτοιμη να σπουδάσει και να κάνει όλα τα όνειρά της πραγματικότητα.  Ανυπομονώντας να κάνει μια νέα αρχή και να γυρίσει σελίδα στη μάλλον βαρετή ζωή της πόλης της, η Rhoda επιστρέφει σπίτι μετά το ξέφρενο πάρτι που έγινε προς τιμήν της.  Στο δρόμο θα μάθει πρώτη φορά για την εμφάνιση ενός μυστηριώδους πλανήτη, ο οποίος μοιάζει ακριβώς όπως η Γη (θα μπορούσαμε να πούμε οτι αποτελεί το δίδυμο αδελφάκι της) και για ελάχιστα δευτερόλεπτα η προσοχή της αποσπάται.  Αυτά τα ελάχιστα δευτερόλεπτα όμως θα αλλάξουν τη ζωή της για πάντα.  Όλα όσα είχε ευχηθεί μέχρι τότε η Rhoda θα γκρεμιστούν μπροστά στα μάτια της.  Μια φοιτητική ζωή, ένας έρωτας, επιτυχίες και σκληρή δουλειά, πετάγονται στο κάλαθο των αχρήστων.  Η σκληρή παραγματικότητα απαρτίζεται από τρεις νεκρούς και έναν ακόμη σε κώμα, έπειτα από το φοβερό τροχαίο που προκάλεσε.  Μοναδικό της μέλημα πια;  Να κάνει τη ζωή του μοναδικού επιζώντα John (William Mapother) λιγάκι καλύτερη.  Και η 'άλλη Γη' όλο και πλησιάζει.  Όπως και οι αναπόφευκτες αλήθειες...

Ακόμα ένα κινηματογραφικό ντεμπουτάρισμα που πραγματοποιείται με ανεξάρτητο ταινιάκι, είναι αυτό του κινηματογραφιστή και υπεύθυνου visual effects, Mike Cahill.  Το "Another Earth" αποτελεί την πρώτη ολοκληρωμένη full length ταινία του, κι αν κρίνω από τη γεύση που μου άφησε από την αρχή μέχρι και το τέλος, μάλλον μιλάμε για μια καολοδουλεμένη και πολύ πρωτότυπη πρώτη προσπάθεια.
Ο Cahill μετράει στο ενεργητικό του λίγα πράγματα μέχρι τώρα, και συγκεκριμένα ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο "Boxers and Ballerinas" (2004), καθώς και άλλες ποικίλες δουλειές, ως συντάκτης, συγγραφέας και παραγωγός.
Στο "Another Earth" το σενάριο έχει συνυπογράψει μαζί με τη πρωταγωνίστρια του Brit Marling, η οποία αποτελεί και η ίδια ανήσυχη, καλλιτεχνική φύση εάν αναλογιστεί κανείς τις...οικονομικές της σπουδές, που φυσικά ουδεμία σχέση έχουν με το χώρο.  Αν και παράτησε το κόσμο των αριθμών προκειμένου να γίνει ηθοποιός, εντούτοις ο δρόμος δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα, καθώς η καλή ευκαιρία άργησε να έρθει.  Μέχρι τότε η Marling είχε δεχθεί μπόλικες προτάσεις προκειμένου να ερμηνεύσει τον ρόλο της κλασσικής χαζής, πλην όμορφης ξανθιάς σε ταινίες τρόμου, αλλά φρόντιζε πάντα να τους απορρίπτει με την ελπίδα οτι ο καλός ρόλος ήταν στη γωνία.  Τελικά επειδή είδε κι απόειδε, αποφάσισε οτι προκειμένου να υποδυθεί έναν καλό ρόλο, έπρεπε να τον γράψει μόνη της.  Έτσι ξεκίνησε δειλά δειλά να γράφει, και απ'οτι φάνηκε η μοίρα της το ανταπέδωσε με την πρώτη της συνεργασία με τον Cahill στο πιο πάνω ντοκιμαντέρ, τον πρώτο ρόλο της στην ταινία "Sound of my Voice" (2011) της οποίας το σενάριο έγραψε η ίδια, καθώς και την ηθοποιϊκή/σεναριακή της συμμετοχή στο σημερινό μας ταινιάκι, το οποίο προκάλεσε αίσθηση και έστρεψε τα καλλιτεχνικά φώτα πάνω της.

Από πλευράς σεναρίου το "Another Earth" καταλαμβάνει επάξια μια θέση στην φετινή μου δεκάδα, και μάλιστα μια θέση πολύ ψηλά.  Το συγκλονιστικό αυτής της ταινίας (γιατί περί συγκλονιστικού πρόκειται) είναι οτι δεν εμμένει τόσο πολύ στη sci-fi φύση της, αλλά επιλέγει να επικεντρωθεί σε μια δραματική υπόθεση που περιστρέφεται γύρω από έναν θύτη και ένα θύμα.  Το γεγονός της ύπαρξης της δεύτερης Γης λειτουργεί κατά κύριο λόγο σαν καταλύτης, σαν από μηχανής Θεός ο οποίος ωθεί την πλοκή λίγο πιο μακριά, και την κρίσιμη στιγμή λυτρώνει.
Ενδεχομένως και να μιλούσαμε για μια πολύ  καλή ιδέα, που όμως χαντακώθηκε στην εκτέλεση, σε περίπτωση που ο σκηνοθέτης επέλεγε να τοποθετήσει σε πρώτο πλάνο την επιστημονική φαντασία του πράγματος, και να αφήσει στα μετόπισθεν ένα δραματικό background που θα χώλαινε, όπως σε τόσες και τόσες αναλόγου ύφους ταινίες όπως το "Deep impact" (1998) και το "Armageddon" (1998- κι εμένα με είχαν πάρει τα ζουμιά το ομολογώ, αλλά δε μπορώ να μην αναγνωρίσω τη κλασική ηρωοποίηση και αυτοθυσία του Αμερικανού πολίτη, απέναντι στο μετεωριτικό κακό που πλησιάζει). Με μινιμαλιστική μαεστρία και έναν σύγχρονο ρομαντισμό, οι Cahill-Marling δημιουργούν ένα ανεξάρτητο πετράδι (μαζί με το "Take Shelter" είναι για εμένα οι επιλογές της χρονιάς) που λαμπυρίζει δυνατά στο Χολιγουντιανό στερέωμα.
Η ιδέα της ύπαρξης ζωής σε κάποιον άλλο, μακρινό πλανήτη είναι από μόνη της ιντριγκαδόρικη και εν μέρει τρομακτική.  Η ύπαρξη όμως του εαυτού σου σε μια ακόμη Γη την οποία μπορείς και βλέπεις από τη 'δική' σου Γη, είναι ανατριχιαστικό όσο δε πάει.  Και πάλι όμως, ενώ κάπου το πράγμα θα μπορούσε να ξεφύγει, εντούτοις η ιστορία της Rodha και του John παρουσιάζεται με τέτοια σπαρακτική ευαισθησία, που κάποιες στιγμές μπορεί και να ξεχάσεις οτι η 'ουσία' της ταινίας έχει να κάνει με μια άγνωστη, γήινη ρέπλικα.

Εκτός από το εξαιρετικό-φιλοσοφικού/υπαρξιακού σε μεγάλο βαθμό-σεναρίου, η σκηνοθεσία του Cahill είναι απλά μαγεία.  Η κάμερα του χαρακτηρίζεται από μια φυσική ροή και αιχμαλωτίζει τοπία, βλέμματα και συναισθήματα.  Παίζοντας με τα μουντά χρώματα (το γκρι, τις παγωμένες αποχρώσεις του μπλε που κυριαρχούν και το μαύρο) ο Cahill δημιουργεί ένα δυσοίωνο περιβάλλον μέσα στο οποίο οι πρωταγωνιστές δοκιμάζονται θαρρείς από την περιβαλλοντολογική αλλαγή που προκαλεί στη Γη η εμφάνιση της 'άλλης' Γης.
Δεν είναι ασυνήθιστη η περίεργη συμπεριφορά που αρχίζει να χαρακτηρίζει τους ανθρώπους όταν συμβαίνουν διάφορα διαπλανητικά φαινόμενα, πόσο μάλιστα από τη τόσο κοντινή εμφάνιση ενός μεγάλου πλανήτη όπως η Γη.  Στην ουσία πρόκειται για μια πιο εσωτερική αντίδραση και έναν ηλεκτρισμό στην ατμόσφαιρα που είναι διάχυτος και προκαλεί εμπλοκή στις σχέσεις, ακόμα και όταν τελικά αυτές γίνονται με τις αγνότερες των προθέσεων.
Αυτός ακριβώς ο ηλεκτρισμός είναι σχεδόν χειροπιαστός μέσα από τα εκπληκτικά πλάνα του σκηνοθέτη, τα κοντινά στα πρόσωπα των ηθοποιών και το γενικότερο χτίσιμο μια ατμόσφαιρας που είναι την ίδια στιγμή παραμυθένια και επικίνδυνα άγνωστη.
Το υπαρξιακό δράμα αναμφίβολα κορυφώνεται μέσα από ονειρικές εικόνες που θυμίζουν ξενάγηση στο πλανητάριο, από τον γαλανόλευκο γίγαντα που κρέμεται φωτεινός πάνω από τα κεφάλια όλων, και από την σταδιακή δημιουργία ενός κλίματος επερχόμενης αλλαγής και τελικά ελπίδας.  Και όλα αυτά σημειώστε, με ένα budjet της τάξεως των $200 χιλιάδων!  Ανεξάρτητη μαγεία...

Για να πούμε και δυο λογάκια για τις ερμηνείες, νομίζω οτι είναι όπως ακριβώς τις περίμενα.  Άλλοτε υποτονικές, και άλλοτε χαλαρά δυναμικές όταν χρειάζεται.  Η δραματικότητά τους δε φαίνεται να ξεπερνάει ποτέ τα όρια, αλλά παραμένουν πάντα πιστές σε μια ρεαλιστική και πραγματική παρουσίαση χαρακτήρων και συμπεριφορών.
O William Mapother (που τυγχάνει να είναι και ξάδελφος του Tom Cruise) είναι εξαιρετικός και δίνει μια αξιόλογη ερμηνεία, υποδυόμενος τη τραγική φιγούρα του John.  Μια ερμηνεία μάλιστα για την οποία λάμβανε καθημερινώς το ποσό των $100 δολαρίων!
Πολύ καλή και η Marling η οποία έτσι κι αλλιώς έβαλε το χεράκι της σε όλο το υπόλοιπο project, οπότε γιατί οχι και στο ερμηνευτικό κομμάτι, στο οποίο στόχευε από πάντα;  Ωραία λιτή ερμηνεία και ίσως ένα από τα πιο αταίριαστα, αλλά παράξενα ωραία ερμηνευτικά ζευγάρια για φέτος, η Marling και ο Mapother σε κερδίζουν αφού χτυπάνε κατευθείαν στο συναίσθημα, χωρίς να το παρακάνουν.
Το "Another Earth" είναι ένα σπουδαίο μικρό ταινιάκι, με νόημα που δομείται από την αρχή και καταλήγει σε ένα ενδιαφέρον τέλος.  Με μια σχεδόν συμπαντική μουσική υπόκρουση από τους Fall On Your Sword και ένα Grand Jury Prize από το Sundance Festival, αποτελεί μια εναλλακτική επιλογή στο sci-fi είδος, τόσο καλή που πρέπει να τη δείτε.

Τι έμαθα από τη ταινία: Οτι ο κόσμος είναι όμορφος ακόμα και μέσα στην απλότητά του, οτι η δεύτερη Γη κατά έναν περίεργο τρόπο, μοιάζει ακόμα μεγαλύτερη όταν τη βλέπεις από την original Γη και οτι πρέπει πάντα-πάντα!- να κοιτάς μπροστά σου όταν οδηγάς.



No trivia


Αύριο έχουμε poll με αγαπημένα κινηματογραφικά τέρατα! Be here! Grrrrrr!!