Ουσιαστικά η σημερινή ταινία αποτελεί την πρώτη της τριλογίας του Κορετάτη Park. Aκολουθεί το "Oldboy" το 2003 και τέλος το "Sympathy for Lady Vengeance" το 2005. Το πήγα κάπως ανάποδα, αλλά δε πειράζει. Εξάλλου οι τρείς ιστορίες δεν έχουν καμία σχέση, αλλά αποτελούν μεμονομένες ιστορίες, που όμως αποτελούν παραλλαγές μιας κοινής βάσης: της εκδίκησης.
O Ryu είναι ένας αρκετά προβληματικός νέος, καθώς είναι κουφός και με κάποια περιορισμένα, διανοητικά θέματα. Ο ίδιος νοιώθει απέραντη αγάπη για την άρρωστη αδελφή του, η οποία σε μερικές περιπτώσεις ξεπερνάει την 'σωστή', αδελφική αγάπη και καταλήγει να είναι κάτι άλλο, εννοίοτε λίγο διεστραμένο. Παρόλα αυτά υποκινούμενος από την όποιου είδους αγάπη που τρέφει γι'αυτήν, θα προσπαθήσει να της βρει ένα...νεφρό, καθώς η ίδια πάσχει από νεφρική ανεπάρεκεια και η κατάστασή της χειροτερεύει διαρκώς. Κάπου εκεί θα θελήσει να δώσει το δικό του, αλλά όταν συνειδητοποιήσει οτι δεν είναι ο κατάλληλος δότης, θα αναζητήσει άλλους τρόπους προκειμένου να καταφέρει να της βρεί το πολυπόθητο όργανο. Έχοντας στο πλευρό του την κοπέλα του, Cha Yeong-mi, μια σκληρή και αδίστακτη γυναίκα, θα προσπαθήσει να βρεί τον τρόπο για την σωτηρία της αδελφής του, μπλέκοντας με τον υπόκοσμο και το παράνομο εμπόριο οργάνων. Όταν όμως και αυτό δεν αποδώσει καρπούς, η Yeong-mi θα του προτίνει να απαγάγουν την κόρη του πρώην αφεντικού του, ο οποίος (μα τι σύμπτωση!) τον έχει απολύσει μόλις πρόσφατα. Από'κει και πέρα τα πράγματα, απλά δε θα μπορούσαν να πάνε χειρότερα, πυροδοτώντας μια σειρά από πράξεις ανείπωτης βίας και σκληρής εκδίκησης.
Το "Sympathy for Mr. Vengeance" κινείται στα ίδια χνάρια με τις άλλες δυο ταινίες του Park. Οι ήρωες του είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι που όμως βρίσκονται διαρκώς μπλεγμένοι σε φριχτές, απάνθρωπες καταστάσεις γεμάτες πόνο. Συνήθως οι χαρακτήρες του καταλήγουν να είναι έρμαια της ίδιας τους της μοίρας και των λανθασμένων επιλογών. Και στην προκειμένη περίπτωση δε ξεφεύγουμε από αυτό το μοτίβο. Ο Ryu είναι εσκεμμένα ένα άτομο με κάποια ιδιαίτερα προβλήματα νομίζω. Ενδεχομένως ένας από τους σκοπούς του Park είναι να τον καταστήσει ως τον απολυτο θύτη και θύμα μαζί. Κανονικά δε θα έπρεπε να βρίσκεται μπλεγμένος κατά έναν τέτοιο τρόπο, και όταν αυτό γίνεται, έχει να αντιμετωπίσει οχι μόνο όλη αυτή την εξωφρενική κατάσταση, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό. Για τον λόγο αυτό βρίσκεται και στο πλευρό του μια επικίνδυνη γυναίκα, η οποία εν μέρει κινεί τα νήματα και αναλαμβάνει τις πρωτοβουλίες γι'αυτόν. Από την άλλη πλευρά η αδελφή του, ως εύθραυστη φυσιογνωμία μέσα στην ταινία, προκαλεί ακόμα περισσότερο το συναίσθημα και το αδελφικό ένστικτο(;) που υποκινεί τον Ryu, προκειμένου να τη σώσει. Σκεφτείτε όλη αυτή τη διαδικασία περισσότερο ως μια αποδόμηση μιας ιστορία, παρά ως δόμηση. Γιατί απ'οπου κι αν κοιτάξουμε βλέπουμε από τη φύση τους, τραγικούς ήρωες να παλεύουν, ο καθένας προσπαθώντας για τους δικούς του σκοπούς. Ο ταλαίπωρος Ryu, η ψυχρή Yeong-mi, η φιλάσθενη αδελφή του, ακόμα και το αφεντικό του Ryu, ο οποίος θα πρέπει να ξεκινήσει έναν αγώνα για την ανεύρεση της μικρής του κορούλας. Όλοι παίρνουν μέρος σε μια ιστορία, η οποία είναι προαποφασισμένο από πριν για το πως θα καταλήξει, αλλά οι ήρωες πρέπει απλά να φτάσουν στο τέρμα και να αποδεχτούν τις συνέπειες των πράξεών τους, όποιες κι αν είναι αυτές...
Δεν νομίζω να είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός, οι και οι τρεις ταινίες του Park, εμπλέκουν στις τραγικές τους ιστορίες, παιδιά. Στο "Oldboy" έχουμε την κόρη του πρωταγωνιστή την οποία αναζητεί εναγωνίως όταν απελευθερώνεται από τη 'φυλακή' του, ενώ και στο "Sympathy for Lady Vengeance" η ηρωίδα κυρήσει τον "ιερό της πόλεμο" απέναντι στον δολοφόνο παιδιών, ο οποίος τυγχάνει να είναι και ο τύπος που την πρόδωσε. Έτσι κι εδώ, τεράστιο ρόλο θα διαδραματίσει η μικρούλα (μα είναι τόοσο γλυκιά στη φωτό από πάνω!) στην εξέλιξη της ιστορίας και στον τρόπο με τον οποίο η εκδίκηση θα πάρει σάρκα και οστά. Σίγουρα όταν βλέπεις παιδιά να βιώνουν τόσο τρομακτικές και βίαιες καταστάσεις, σου προκαλούνται έντονα συναισθήματα και συνεπώς η απόδωση της εκδίκησης είναι επιτακτική. Σαν να προσπαθεί δηλαδή ο Park κατά κάποιον τρόπο να μας κάνει να παίρνουμε το μέρος του κεντρικού ήρωα, διοτι ενδεχομένως σε περίπτωση που το story δεν αφορούσε μικρά, αθώα παιδάκια, η θέση του θεατή να ήταν κάπως μοιρασμένη. Αδιαμφησβήτητα κάτι τέτοιο δε γίνεται και άρα συμπάσχουμε σε τέτοιο βαθμό με τον πρωταγωνιστή, ώστε καταλήγουμε να αποζητάμε την εκδίκηση και εμείς, μέσω αυτού.
Τους ηθοποιούς μπορεί να μη τους έχετε ξαναδεί ποτέ (με εξαίρεση ίσως αυτόν που υποδύεται τον εργοδότη του Ryu, μιας που συνηθίζει να πρωταγωνιστεί σε ταινίες του Park) όμως σίγουρα οι ερμηνείες τους, δε θα σας αφήσουν αδιάφορους. Νομίζω οτι οι περισσότεροι Ασιάτες έχουν το ταλέντο να υποδύονται τρομερά τους ρόλους τους, γιατί δε φοβούνται να φτάνουν στα άκρα, ξανά και ξανά. Ο τρόπος εξάλλου που ερμηνεύουν είναι σχεδόν πάντα των άκρων. Συνδυάζουν μια τρομακτική ηρεμία, με μια εξίσσου τρομακτική υστερία, είτε γελάνε, είτε κλαίνε, είτε σκοτώνουν είτε και εγω δε ξέρω τι άλλο!. Συνήθως χαρακτηρίζονται από τέτοια ένταση που σε αυτά που κάνουν, από το πιο μικρό, μέχρι το πιο μεγάλο και από τέτοια προσήλωση στον ρόλο, που μπορούν ανα πάσα στιγμή να σε καταβαραθρώσουν συναισθηματικά και να σε αφήσουν εκεί. Οπότε όταν δείτε και αυτή τη ταινία, μη περιμένετε να δείτε κάτι διαφορετικό, ή φυσιολογικό (στα γενικότερα πλαίσια μιας ταινίας) καθώς ο Park δεν έχει σκοπό να μας κάνει παθητικούς θεατές, αλλά μάλλον θεατές που παθαίνουν και σκέφτονται.
Εάν δεν έχετε δει ακόμα και τις υπόλοιπες, οργανώστε μια βραδιά και δείτε όλη τη τριλογία και θα έχετε μπροστά σας, τις καλύτερες ιστορίες εκδίκησης. Aφήστε το "Kill Bill" και πιάστε τον Park...άμεσα!
Tα OST αυτών των ταινιών εξακολουθούν να με ανατριχιάζουν:
Traileraki:
έβαλα επίτηδες το traileraki χωρίς την english version, καθώς εκεί αποκαλύπτονται πολλά περισσότερα απ'οτι θα ήθελα.
TRIVIA
- Το σενάριο για την ταινία τελείωσε μετά από 20 ώρες non-stop γραψίματος!
- O Park ήθελα προοδευτικά η ταινία του, να καταλήγει από έγχρωμη, σε ασπρόμαυρη, αλλά το περιορισμένο budget, δεν επέτρεπε κάτι τέτοιο τελικά.
- Είναι η πρώτη ταινία στην ιστορία, που περιλαμβάνει μια σκηνή με σεξ σε...sign language!
- Σε μια σκηνή της ταινίας, ένας από τους ήρωες φαίνεται να τρώει πολύ ξύλο. Και δε φαίνεται μόνο, όντως έτρωγε! Το συνεργείο υποστήριξε οτι ήταν αδύνατον να χρησιμοποιήσουν εφε στην συγκεκριμένη σκηνή, συνεπώς έπρεπε να είναι όλα αληθινά. Την επόμενη μέρα οι παραγωγοί δεν ήταν σε θέση να φτιάξουν το poster της ταινίας, επειδή το πρόσωπο του ηθοποιού ήταν ακόμη πρησμένο από το ξύλο!.
(Πηγή IMDB)
H TV ΣΗΜΕΡΑ....
STAR: 21:00, In the Valley of Ellah, με τους Tommy Lee Jones, Charlize Theron, Susan Sarandon, James Franco, Jason Patrick, Josh Brolin. Ένα αντιπολεμικό δράμα με πολύ καλές ερμηνείες και αξιόλογο cast.
Χαιρετώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου