Akmareul Boatda (a.k..a I Saw the Devi): Pure (d)evil...

Χαιρετώ και σήμερα guyzz.  Πωπω δε τη παλεύω νομίζω και πολύ τις τελευταίες μέρες, όλο άρρωστη είμαι :( ,αλλά το καθήκον καθήκον και η μια ταινία την ημέρα...μια ταινία την ημέρα, huhu.  Λοιπόν σήμερα είπα να ανεβάσω μια ταινιούλα που όσοι έχετε τσεκάρει τα post των προηγούμενων ημερών σίγουρα θα την πήρε το μάτι σας.  Για εμένα μπήκε στην 4η θέση των καλύτερων ταινιών φέτος, αν και την είδα μόλις πριν από μερικές μέρες.  Δεν έχει όμως και τόση σημασία, γιατί είναι από τις ταινίες που δε μπορείς να ξεχάσεις εύκολα.  So let's start...

Όπως ανέφερα και χθές, όταν ξεμπέρδεψα με την τριλογία του "Oldboy", θεωρούσα οτι πολύ δύσκολα θα μπορούσα να ξαναβρώ κάποια ταινία που να με κάνει να αισθανθώ τόσο άσχημα και τόσο 'άρρωστα' καλά, όπως έκαναν και οι τρεις αυτές ταινίες του Park.  Στη συνέχεια και αφού άρχισα να ψάχνω για τυχόν ταινίες που δεν είχαν πέσει στην αντίληψή μου, προκειμένου να αρχίσω να φτιάχνω τις λίστες μου για την Blogovision, συνάντησα την παραπάνω ταινία.  Η αλήθεια είναι οτι με το που διάβασα την ιστορία, ήθελα να την δω άμεσα.  Όταν τελικά την είδα, δεν ήξερα τι έπρεπε να νοιώσω.  Αποστροφή, ικανοποίηση, αηδία, φόβο.  Μάλλον όλα μαζί...
Μετά από τη δολοφονία της εγκύου γυναίκας του, από έναν serial killer, ο μυστικός πράκτορας Kim Soo-hyeon ορκίζεται να πάρει εκδίκηση, για τον τόσο άδικο και βάναυσο χαμό της.  Την ίδια στιγμή ο Kyung-Chul, ο παρανοϊκός αυτός δολοφόνος θα συνεχίσει την αιματηρή του ασχολία, μέχρι τη στιγμή που ο 'πόλεμος' ανάμεσα στους δυο άντρες θα ξεκινήσει για τα καλά, και τότε κανένας από όσους είναι γύρω τους, δε θα είναι πια ασφαλής...

Η ταινία είναι μια ακόμα ιστορία εκδίκησης με αρκετές δόσεις βίας, σκληρότητας και εξαιρετικά δύσκολων σκηνών, ακριβώς όπως στο "Oldboy" και το "Sympathy for Lady Vengeance".  Μπορεί πίσω από την κάμερα να μη βρίσκεται ο Park, όμως και πάλι μιλάμε για μια ιδιαίτερη σκηνοθετικά ταινία.  Εξάλλου και στο "I Saw the Devil" συναντάμε και πάλι τον εξαιρετικό Min-sik Choi, τον οποίο σίγουρα θυμόμαστε από τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στο "Oldboy".  Βέβαια στην προκειμένη περίπτωση ο ρόλος του βρίσκεται στο άλλο άκρο.  Εδω είναι η προσωποποίηση του ίδου του Διαβόλου.  Αρέσκεται στο να σκωτώνει με τεράστια ευκολία και χωρίς κανέναν ενδοιασμό, άντρες, γυναίκες και παιδιά.  Αυτό που είναι ακόμα πιο disturbing είναι το γεγονός οτι δε φαίνεται να υπάρχει κάποιος προφανής λόγος, για τον οποίο κάνει κάτι τέτοιο.  Απλά του αρέσει και απλά το κάνει.  Σαν χαρακτήρας είναι ένας άνθρωπος που δεν έχει να χάσει απολύτως τίποτα, ενώ αυτό που τον καθιστά πραγματικά τρομακτικό είναι πως φαίνεται να μη φοβάται τίποτα.  Ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές, στις οποίες φαίνεται να χάνει το παιχνίδι, να τρώει ξύλο και να έχει φτάσει στα όρια του θανάτου, ακόμα και τότε ένα παρανοϊκό χαμόγελο είναι πάντα ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του.  H ερμηνεία του Choi φτάνει στα όρια της υπερβολής, όμως κάτι τέτοιο δεν ενοχλεί καθόλου, κυρίως επειδή η ταινία έχει δομηθεί από την αρχή με τέτοιον τρόπο, ώστε δε προκαλεί στον θεατή την αίσθηση αυτή.  Βέβαια η υπερβολή αποτελεί έτσι κι αλλιώς αναπόσπαστο κομμάτι των κορεάτικων, ιαπωνέζικων κλπ ταινιών, όμως λειτουργεί στο πλαίσιο της ταινίας, και εμπεριέχεται λίγο πολύ στην ιστορία της.  Δεν μοιάζει σαν κάτι ξέχωρο που ενοχλεί.  Έτσι κι εδω οι υπερβολικά βίαιες σκηνές έχουν την τιμητική τους, εάν όμως έχετε παρακολουθήσει λίγο αυτού του είδους τον κινηματογράφο, σίγουρα δε θα το βρείτε αποκρουστικό και περιττό, αλλά απόλυτα ταιριαστό.
Βέβαια ο τίτλος της ταινίας λειτουργεί ερμηνευτικά και για τις δυο πλευρές της ταινίας: τον καλό και τον κακό.  Ο κακός είναι απροκάλυπτα επικίνδυνος και αγγίζει τα όρια της σχιζοφρένειας, αλλά και ο καλός υπερασπιστής του νόμου, παρασύρεται από τον σκοτεινό του εαυτό και σταδιακά χάνεται μέσα στην ορμή του για εκδίκηση.  Η ανάγκη του για εκδίκηση τον οδηγεί σε ένα παιχνίδι γάτας-ποντικού με τον κατα συρροή δολοφόνο, ο οποίος σε πρώτη φάση φαίνεται να έχει βρει πραγματικά τον μάστορά του, από τον καρατέκα σύζυγο.  Συνεπώς θα μπορούσε κανείς να πει οτι ο devil έχει στην ταινία διπλή ταυτότητα, αφού από την αρχή φαίνεται οτι και η πλευρά του νόμου, θα καταλήξει να μάχεται εκτός των άλλων, και το τρομακτικό του alter ego...

Η σκηνοθεσία του Kim Jee Woon είναι απλά εξαιρετική.  Υπάρχει μια διαρκής εναλλαγή ανάμεσα στη δράση του δολοφόνου και του κυνηγού του και συνήθως η αντίδραση του ενός, λειτουργεί ως αποτέλεσμα στη δράση του άλλου.  Εξίσου καλός είναι ο τρόπος με τον οποίο η σκηνοθεσία βοηθάει στην εμπλοκή όλων των χαρακτήρων σε αυτό το ανθρωποκυνηγητό, άλλους περισσότερο και άλλους λιγότερο.  Ο τρόπος με τον οποίο έχει στηθεί και αναπτύσεται αυτή η τραγική ιστορία, αποδίδει στο έπακρο κυρίως εξαιτίας της μετρημένης, αλλά γεμάτης δυναμική σκηνοθεσίας, καθώς και τον τρομακτικών (κυριολεκτικά) ερμηνειών.  Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι οτι παρουσιάζει αρκετά κοινά στοιχεία με το "Se7en", τόσο από σκηνοθετικής πλευράς, όσο και ως προς το περιεχόμενό της.  Προτιμώ όμως να μη σταθώ παραπάνω σε αυτό, καθώς και πάλι δε θέλω να αποκαλύψω περισσότερα από όσα πρέπει.
Γενικότερα είναι μια μεγάλη ταινία τόσο σε διάρκεια (2μιση ωρίτσες χαλαρά), όσο και από κάθε άλλη άποψη.  Είχα καιρό η αλήθεια είναι να δω μια τόσο ολοκληρωμένη ταινία, έστω και σε αυτό το είδος των 'ταινιών εκδίκησης' ας πούμε, αφού νομίζω οτι δεν της έλειπε τίποτα (και αν της έλειπε κάτι, αυτό ήταν κάτι το πραγματικά αμελητέο).  Όσοι έχετε απολαύσει την τριλογία του Park, σίγουρα θα ενθουσιαστείτε με το "I Saw the Devil".  Όσοι πάλι δεν έχετε δει ακόμα τις τρεις best revenge stories ever, θα σας έλεγα να παρακολουθήσετε πρώτα αυτές και μετά την σημερινή μας ταινία.  Είναι απαραίτητος ένας εγκλιματισμός πρωτού προχωρήσετε στα βαθιά...
Συγκλονιστική, ωμά σκληρή και με εικόνες που θα σφηνωθούν στο μυαλό σου, το "I Saw the Devil" είναι μια ιστορία εκδίκησης τόσο ίδια με άλλες και παράλληλα τόσο διαφορετική.  Δεν είναι μια ταινία για όλους και σίγουρα οχι για τους light hearted.  Παρόλα αυτά είναι μια ταινία που αξίζει να δεις κανείς, γιατί καταλαβαίνεις για ποιον λόγο οι Ασιάτες κάνουν ταινίες που μετράνε.  Γιατί όπως διάβασα και σε ένα σχόλιο "οι Ασιάτες δεν υποδύονται, βιώνουν".  Συμφωνώ 100%.

http://www.youtube.com/watch?v=nY5Fq68To0E

No trivia for this movie




Ούτε η χαζοtv έχει κάτι σήμερα, οπότε δείτε καμιά από τις ταινιούλες που σας είπα, huhu :)

Adios....