Τρίτη 1 Μαρτίου 2011

Keane: My name is William Keane...

Χαιρετώ και σήμερα.  Λοιπόν today έχουμε μια κάπως ιδιαίτερη και σχετικά άγνωστη ταινία.  Ούτε εγω την γνώριζα, δε την είχα καν ακούσει βασικά.  Την είδα τελικά μια μέρα, αφού μου την πρότιναν και νομίζω οτι δε με ένοιαζε τίποτα άλλο, πέρα από την ερμηνεία του κεντρικού ήρωα.  Είναι ξεκάθαρα μια από αυτές τις ταινίες που βασίζονται εξ ολοκλήρου στις ερμηνείες, αν και το περιβάλλον μέσα στο οποίο διαδραματίζεται όλη η ιστορία, παίζει κι αυτό τον δικό του ρόλο.



O William Keane (Damien Lewis) είναι ένας άνδρας ο οποίος αναζητεί εναγωνίως την κόρη του, γεγονός που φαίνεται ήδη από την αρχή της ταινίας.  Σιγά σιγά η ιδέα της χαμένης του κόρης, του γίνεται εμμονή και σταδιακά αρχίζει και ο ίδιος να 'χάνεται', στον δικό του όμως, σκοτεινό και προσωπικό κόσμο.  Η γνωριμία του με μια γυναίκα, την Lynn (Amy Ryan) και την μικρή της κόρη Kira (Abigail Breslin) θα κάνει τα πράγματα ακόμα δυσκολότερα για τον Keane, καθώς στο πρόσωπο της Kira θα βλέπει την δική του, εξαφανισμένη κόρη...
Η ερμηνεία του Lewis είναι συγκλονιστική. Το γεγονός του να υποδύεσαι έναν άνθρωπο που έχει φτάσει στα όρια της παράνοϊας και της σχιζοφρένειας (και ενδεχομένως να τα έχει ήδη ξεπεράσει και αυτά), δεν είναι καθόλου εύκολο.  Στην προκειμένη περίπτωση ο Lewis το κάνει να φαίνεται πανεύκολο, κατά έναν τρομακτικό όμως τρόπο...Τα περισσότερα αισθήματα του εκφράζονται μέσα από το τρελαμένο του βλέμα, το οποίο πραγματικά σε διαπερνά.  Βρίσκεται σε μια διαρκή κινητικότητα, είναι νευρικός, αλαφιασμένος, μανιακός.  Δε μπορεί να ησυχάσει στιγμή, και αυτό το περνάει από την πρώτη στιγμή στον θεατή.  Προσωπικά μου δημιούργησε έντονη νευρικότητα και μια γενικότερη ανησυχία όσο τον παρακολουθούσα, καθώς τον έβλεπα να χάνει τον εαυτό του, με κάθε πλάνο που περνούσε.  Η απώλεια του παιδιού του μοιάζει να είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, η ώθηση για να πέσει από τον γκρεμό και να οδηγηθεί στην αυτοκαταστροφή.  Τον Lewis τον έχω δει και σε άλλες ταινίες, οχι πολλές η αλήθεια είναι, και πάντα που προκαλούσε μια περίεργη αίσθηση, εξαιτίας και της περίεργης φάτσας του.  Επίσης ποτέ δεν ήξερε και τι συμπέρασμα να βγάλω για τις ερμηνευτικές του ικανότητες, καθώς από την μια πλευρά τον είχα δει να παίζει στην big potato, "Dreamcatcher", οπού ήταν ομολογουμένως, από τις πιο χαζές μεταφορές του Stephen King, στην οθόνη.  Από την άλλη όμως τον έχω δει να παίζει και στις "Νύφες", του Παντελή Βούλγαρη, όπου ήταν 'φυσιολογικός' και πολύ καλός.  Έρχεται μετά και το "Keane" και με στέλνει αδιάβαστη!.  Εγω απλά θα αρκεστώ στο οτι είναι ένας  ηθοποιός που λειτουργεί και κάνει τη δουλειά του αθόρυβα, και στη τελική πολύ καλά...
Για την ταινία υπάρχουν δυο θεωρίες σχετικά με το τι είναι τελικά αυτό που τον κάνει να συμπεριφέρεται με αυτόν τον αλλοπρόσαλο τρόπο.  Την μια την μάθατε ήδη, υποτίθεται όπως είπαμε, οτι έχει χάσει την κόρη του, την αναζητεί μέσα σε μια απρόσωπη και ολότελα ξένη πόλη, οπού κανείς δε ξέρει κανένεναν και το κυριότερο, κανείς δε δίνει δεκάρα για κανέναν.  Αυτό το περιβάλλον ενισχύει ακόμα περισσότερο την πιθανότητα ενός μικρού παιδιού να εξαφανίζεται, χωρίς να έχει πάρει κανείς χαμπάρι, ενώ βοηθάει και στο να εντείνει την τρέλα μέσα στην οποία βυθίζεται από την αρχή ο πρωταγωνιστής.  Βέβαια υπάρχει και μια ακόμη θεωρία, την οποία βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα και σας την λέω επίτηδες, προκειμένου να δείτε την ταινία και μια δαιφορετική σκοπιά, προκειμένου να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα.  Θεωρείται λοιπόν, οτι ενδεχομένως να μην υπάρχει καν κάποια, χαμένη κόρη, αλλά αντιθέτως να τα φαντάζεται όλα, αφού μέσα στο πλασματικό κόσμο της σχιζοφρένειας, είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις τι είναι αληθινό και τι οχι.  Σε αυτή τη περίπτωση ο ήρωας λαμβάνει μια ακόμα πιο δραματική υπόσταση, καθώς είναι ολοκληρωτικά ανήμπορος να αντιμετωπίσει σε πρώτη φάση, τον ίδιο του τον εαυτό.  Οι δυο διαφορετικές προσεγγίσεις, αλλάζουν και τον τρόπο με τον οποίο μπορεί ο θεατής να εκλάβει και την σχέση που θα αναπτυχθεί ανάμεσα στον Kean και την μικρούλα Kira, καθώς δεν είναι ξεκάθαρες οι προθέσεις του.  Λειτουργεί με το πατρικό ένστικτο, που έχει στερηθεί, εξαιτίας της απώλειάς του, ή οι σκοποί του είναι πιο σκοτεινοί και περίεργοι;
Η Abigail Breslin που βρίσκεται στο πλευρό του Damien Lewis εκπέμπει την αθωότητα και την γλυκύτητα της ηλικίας της, και αποτελεί προσωπική μου συμπάθεια, από τότε που την είχα δει στο "Little Miss Sunshine".  Όσο για την ηθοποιό που υποδύεται την μητέρα της, δε με απασχόλησε και ιδιαίτερα, καθώς την προσοχή μου είχε κλέψει 100%, ο ρόλο του Lewis.  Συνεπώς και άλλη ηθοποιό να έβλεπα, δε θα με ενοχλούσε.
Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Lodge Kerrigan, είχε ασχοληθεί και στο παρελθόν με ένα παρόμοιο θέμα, στην ταινία του 1993, "Clean, Shaven".  Αρέσκεται στο να παρουσιάζει ανθρώπους που παλεύουν με τα πάθη και της φοβίες τους.  Τους ρίχνει σε μια αρένα και τους αφήνει εκεί να παλέψουν με τον χειρότερο εχθρό τους: τον εαυτό τους.  Η σκηνοθεσία στο "Keane" είναι ρεαλιστική, σαν να παρακολουθούμε την καθημερινότητα ενός οποιουδήποτε ανθρώπου, ο οποίος όμως μοιάζει να πνίγεται μέσα στο τοπίο της πόλης και του κόσμου, που κινείται διαρκώς.  Ουσιαστικά η πολυπλοκότητα του κόσμου, αντικατοπρίζεται τέλεια στον ήρωα, ο οποίος αποτελεί τη τραγική φιγούρα της ταινίας.
Δείτε την και αποφασίστε εσείς για την ερμηνεία που θα της δώσετε.  Έτσι κι αλλιώς η ερμηνειάαααρα του Damien Lewis θα σας μείνει for a long, long time...

http://www.youtube.com/watch?v=PQH7_hHjEzQ

TRIVIA
  • Η ταινία σκηνοθετήθηκε με budget 800.000 δολλάρια περίπου, αν και το ποσό που απέφερε στα αμερικάνικα ταμεία, ήταν γύρω στις 30.000 δολλάρια μόνο.  No surprise there...
  • Γυρίστηκε μέσα σε 32 ήμερες.
  • Στη θέση του executive producer, βρίσκεται ο Steven Sodenbergh.
(Πηγή IMDB)
H TV ΣΗΜΕΡΑ....

STAR: 21:00, Demolition Man, με τους Sylvester Stallone, Sandra Bullock, Wesley Snipes.  Όταν έχεις στην ίδια ταινία Stallone και Snipes, τα λόγια είναι απλά περιττά.  Αρκεί να πούμε οτι σε κάποια φάση, ο Wesley τοποθετείται σε κρυογενετική κάψουλα, γιατί ήταν κακό παιδί.  Τι να λέμε τώρα...!

STAR: 02:15, Dogfight, με τους River Phoenix, Lili Taylor.  Ταινία του '91, όταν ακόμα ο River ήταν ζωντανός.  Στη ταινία, εκείνος και οι φίλοι του βάζουν στόιχημα για το ποιός θα καταφέρει να 'ρίξει' την πιο... άσχημη κοπέλα και να την φέρει στο μπαρ οπού θα συγκεντρωθούν, για να επιδείξουν τα τρόπαιά τους.  Όπως φαντάζεστε όμως, ο River θα την 'πατήσει' για τα καλά...

Adios!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου