O detective David Mills (Brad Pitt), νέος στο τμήμα ανθρωποκτονιών της Νέας Υόρκης, οπού έχει μόλις μετακομίσει με την γυναίκα του Tracy (Gwyneth Paltrow), αναλαμβάνει την εξιχνίαση ενός αρχικά, μεμονομένου φόνου παρέα με τον βετεράνο detective, William Somerset (Morgan Freeman). Οι δυο τους θα προσπαθήσουν να λύσουν μαζί τον γρίφο που κρύβεται πίσω από την δολοφονία που τους ανατίθεται. Σύντομα θα βρεθούν μπροστά στο 'έργο ζωής' ενός ψυχοπαθή με το όνομα "John Doe" (Kevin Spacey), ο οποίος χρησιμοποιόντας τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα, θα αποδώσει την δική του αιματοβαμένη δικαιοσύνη, απέναντι σε έναν κόσμο που σαπίζει και παραπαίει...
Νομίζω οτι τα πάντα σε αυτή τη ταινία, από το story, μέχρι τις ερμηνείες, τη σκηνοθεσία, τη μουσική, τα πάντα τέλος πάντων, έχουν συνδυαστεί με έναν τέλειο τρόπο και δένουν απόλυτα μεταξύ τους. Καταρχάς η χημεία ανάμεσα στον Pitt και τον Freeman είναι αδιαμφισβήτητη. Από την μια μεριά ο νεαρός, αυθάδης και ριψοκίνδυνος Mills, και από την άλλη ο πάντα προσεκτικός, έμπειρος και ευγενής Somerset, κάνουν το ιδανικό ζευγάρι, ακριβώς επειδή βρίσκονται πάνω στα αντίθετα άκρα. Εξάλλου και όλα όσα καλούμαστε να παρακολουθήσουμε στην ταινία, απαιτούν δόσεις και από τους δυο αυτούς ανθρώπους. Και ρίσκο και προσοχή. Και την εμπειρία, αλλά και την ορμητικότητα του πρωτάρη....Οι ερμηνείες τους είναι φυσικά εξαιρετικές, οχι όμως μόνο των δυο τους, αλλά όλων όσων έπαιζαν στην ταινία. Ο Freeman είναι 'κύριος' όπως συνηθίζει πάντα στις ταινίες, αποπνέοντας μια απαραίτητη ηρεμία και κατά κάποιον τρόπο σοφία. Ο Pitt είναι υπέροχος στον ρόλο του νεαρού, ξεροκέφαλου detective και γράφει τέλεια στην ταινία. Ακόμα και η Paltrow, που ομολογώ οτι δε μου είναι ιδιαίτερα συμπαθής, μου άρεσε στην ταινία, αφού ξεχώριζει απολύτα ως μια εύθραυστη και μελαγχολική παρουσία, μέσα στο ολοένα ζωφερότερο και μουντό περιβάλλον της Νέας Υόρκης. Από την άλλη εκπληκτικός είναι και ο Kevin Spacey, στον ρόλο του ψυχοπαθή τιμωρού, John Doe. Το τρελό βλέμμα του, ο τρόπος που μιλάει, η εγωπαθής σιγουριά που πηγάζει από μέσα του και κυρίως η απάθεια για όλα τα φρικτά εγκλήματα που έχει διαπράξει, τον κάνουν ιδανικό και σίγουρα αυτόν που κλέβει τελικά άνετα την παράσταση από το υπόλοιπο cast.
Η υπόθεση της ταινίας είναι κάτι το απίστευτο. Πάντα μου άρεσαν οι ιστορίες που είχαν να κάνουν με τα διάφορα μυστικιστικά θέματα που κατά καιρούς, υποτίθεται οτι κρύβουν διάφοροι αριθμοί, όπως για παράδειγμα το 13 ή στην περίπτωσή μας το 7. Όταν μάλιστα καταφέρνεις να οπτικοποιείες με τόση μαεστρία τα "επτά θανάσιμα αμαρτήματα" και να τους δείνεις μια σύγχρονη υπόσταση, χρησιμοποιόντας τα ως όπλο στα χέρια ενός εϋφυή, μανιακού τύπου, ε τότε έχεις πετύχει το απόλυτο 10αρι.
Στην ταινία τίποτα δεν είναι τυχαίο. Το ξεπεσμένο και παρηκμασμένο περιβάλλον της Νέας Υόρκης, οπού εντελώς συμπτωματικά (;) είναι διαρκώς μουντό και μαστίζεται από τη βροχή σε όλη σχεδόν τη ταινία, δημιουργεί τις καλύτερες συνθήκες προκειμένου ο θεατής να μπει από την αρχή στο κατάλληλο mood και να καταλάβει οτι κάτι θα πάει σύντομα, πολύ στραβά. Κατά έναν περίεργο τρόπο, όλοι οι ήρωες μοιάζουν να είναι έρμαια της μοίρας τους, καθώς από την αρχή οδεύουν προς το προσωπικό τους τέλος, όπως κι αν εκφράζεται αυτό για τον καθένα. Αυτό που είναι ενδιαφέρον είναι οτι το ξέρουν, αλλά οτι δε μπορούν να κάνουν απολύτως τίποτα γι'αυτό, παρά μόνο να το δεχτούν και να προχωρήσουν. Ίσως και γι'άυτό ο Mills προσπαθεί με τόσο μεγάλο ζήλο να εντοπίσει τον Doe, προκειμένου να παρατείνει έστω και για λίγο το αναπόφευκτο του πεπρωμένου του. Η παρακμή του περιβάλλοντος αντικατοπρίζεται πάνω στους ήρωες και σε καθετί που αυτοί πράττουν. Από το σπίτι που αποφάσισαν να αγοράσουν, μέχρι και τη δουλειά που κάνουν, τη μοναξιά που αισθάνονται, ή ακόμα και την πεποίθηση οτι πράττουν υπακούοντας στις εντολές κάποιου Θεού.
Ο ρόλος του Spacey είναι από τους πιο αξιομνημόνευτους ρόλους στην ιστορία του κινηματογράφου. Δεν ήταν ένας τυχαίος δολοφόνος. Ήταν μεθοδικός, υπερβολικά εϋφυής, προσεκτικός και για να δανιστώ και μια line από την ταινία 'με μεγάλη υπομονή'. Ουσιαστικά λειτουργούσε στο όνομα ενός υπέρτατου, δικού του σκοπού, προκειμένου να δώσει ένα μάθημα σε όλους αυτούς που άφησαν τον κόσμο να πάει κατά διαόλου, σε όλους αυτούς που όπως λέει 'βλέπουν κάθε μέρα, και από ένα θανάσιμο αμάρτημα σε κάθε γωνία της πόλης, και αποφασίζουν να μη κάνουν τίποτα'. Εάν μάλιστα σκεφτούμε και λίγο πιο προσεκτικά την ταινία θα δούμε οτι ουσιαστικά ο Doe δεν σκοτώνει πραγματικά κάποιον (εκτός από κάποιον συγκεκριμένο), απλά αφήνει στους άλλους να επιλέξουν εάν θέλουν να ζήσουν ή να πεθάνουν, με ομολογουμένως καθόλου ευνοϊκές συνθήκες. Συνεπώς ίσως να μην είναι τόσο δολοφόνος, όσο ένας παρανοϊκός σοδομιστής, που απολαμβάνει την απελπισία και τον τρόμο των θυμάτων του, λίγο πριν αυτά ξεψυχήσουν...
Μπορεί φέτος ο Fincher να μη πήρε το Oscar για το "The Social Network", αλλά όταν μας έχει χαρίσει τέτοιες ταινίες, who the fuck cares?. I know i don't!. Η σκηνοθεσία του είναι εξαιρετική. Καταφέρνει μέσα από τους μισοφωτεισμένους χώρους, τα υγρά και βρώμικα υπόγεια, την αίσθηση της αποσύνθεσης που επικρατεί σε όλη τη ταινία, να σου περάσει ακριβώς την οπτική που τελικά φαίνεται να εκπροσωπεί ο Doe. Όλη η ατμόσφαιρα και η αίσθηση που σου προκαλεί είναι αυτό ακριβώς που πρέπει: ανησυχία, αγωνία, φρίκη, λύτρωση.
Στα + της ταινίας σίγουρα πρέπει να μπει το soundtrack, αλλά και τα opening credits, τα οποία είναι εξόχως disturbing και σε προϊδεάζουν για όλα αυτά που θα ακολουθήσουν.
και για του λόγου το αληθές...
http://www.youtube.com/watch?v=SEZK7mJoPLY
Γενικά όσοι δεν το έχουν δει, πρέπει να το δούν άμεσα και όσοι το έχουν δει (που νομίζω οτι είναι και οι περισσότεροι) καλά θα κάνουν να το ξαναδούν. Δύσκολα πετυχαίνεις πλέον ταινίες που να να είναι τόσο καλοδουλεμένες και με τόσο έξυπνο σενάριο και το βασικότερο: που σκοράρουν τόσο καλά στο μυαλό του θεατή...
http://www.youtube.com/watch?v=J4YV2_TcCoE
TRIVIA
- Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, ο Freeman συνήθιζε να τραβάει το όπλο του, έχοντας το δάχτυλό του στη σκανδάλη. Αστυνομικοί που βρίσκονταν στα παρασκήνια, ώς τεχνικοί σύμβουλοι, τον ενημέρωσαν οτι δεν έπρεπε να το κάνει αυτό, καθώς δεν αποτελεί σωστή, αστυνομική τακτική.
- Το βιβλίο για το οποίο συζητούν οι δυο detectives σε κάποια σκηνή της ταινίας, λέγεται "The book of Human Bondage", γραμμένο από τον W. Somerset Maugham. Έχει δηλαδή το ίδιο όνομα με τον χαρακτήρα που υποδύεται ο Freeman στη ταινία.
- Οι παραγωγοί της New Line, αρχικά δεν ήθελαν να συμπεριλάβουν στην ταινία, το κλασσικό τέλος, όπως το ξέρουμε. Ο Pitt παρόλα αυτά υποστήριξε οτι δε θα έπαιζε στην ταινία, εάν δε παρέμενε το πρώτο τέλος.
- Οι παραγωγοί ήθελαν το όνομα του Kevin Spacey να εμφανίζεται πρώτο στους τίτλους της αρχής. O Spacey όμως επέλεξε να μη γίνει αυτό, προκειμένου να προκληθεί έκπληξη στους θεατές. Το όνομά του αναφέρεται τελικά στους τίτλους τέλους και μάλιστα δυο φορές.
- Όλα τα βιβλία στο διαμμέρισμα του Doe είναι αληθινά γραμμένα για την ταινία. Τα βιβλία γράφτηκαν σε διάστημα 2 μηνών, όσο ακριβώς αναφέρεται και στην ταινία οτι θα χρειάζονταν οι αστυνομικοί, προκειμένου να τα διαβάσουν.
- Ο τραγουδιστής των R.E.M ήταν μια από τις πρώτες σκέψεις για τον ρόλο του John Doe.
- Πριν ο Spacey ξεκινήσει τα γυρίσματα, ρώτησε τον Fincher μήπως ήταν καλύτερα να ξυρίσει το κεφάλι του. Ο Fincher του είπε οτι εάν το έκανε, θα το έκανε και ο ίδιος. Όπως κι έγινε...
- Η Paltrow δεν ενδιαφερόταν αρχικά για τον ρόλο της Tracy, παρά το γεγονός οτι αποτελούσε τη μοναδική επιλογή του σκηνοθέτη. Τότε ο Fincher ανάγκασε τον τότε γκόμενο της, Brad Pitt να μεσολαβήσει προκειμένου να δεχτεί τον ρόλο.
- Ο Spacey πέρασε από casting για την ταινία, μόλις δυο μέρες πριν αρχίσουν τα γυρίσματα.
(Πηγή IMDB)
H TV ΣΗΜΕΡΑ....
ΝΕΤ: 16:00, Notorious, με τους Ingrid Bergman, Cary Grant. Μια μεγάλη ταινία από τον αξεπέραστο μαιτρ των thriller, Alfred Hitchcock.
ET1: 00:00, Holy Smoke, με τους Kate Winslet, Harvey Keitel. Πολύ καλή αισθηματική κομεντί, αυστραλιανής παραγωγής. Σε σκηνοθεσία Jane Campion.
Cya....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου