Η ταινία πραγματεύεται μια δραματοποιημένη εκδοχή του ταξιδιού του 23 ετών τότε Enesto Guevara de la Serna, που αργότερα έμεινε φυσικά γνωστός στην ιστορία ως Ernesto Che Guevera (Gael Garcia Bernal). Ως φοιτητής ιατρικής, αποφάσισε να αναβάλει για κάποιο διάστημα το Πανεπιστήμιο και να πραγματοποιήσει ένα ταξίδι παρέα με τον φίλο του Alberto Granado (Rodrgio de la Serna), προκειμένου να γνωρίσουν έναν κόσμο για τον οποίο μέχρι τότε διάβαζαν μόνο στα βιβλία. Η περιπέτειά τους θα είχε ως αφετηρία το Buenos Aires και θα κατέληγε στη Venezuela. Στόχος τους ήταν να έρθουν σε επαφή και να γνωρίσουν τη Νότιο Αμερική, να αποκομίσουν εμπειρίες και να αποκτήσουν αναμνήσεις για μια ζωή. Στο δρόμο τους θα συναντήσουν δυσκολίες, η σχέση τους θα δοκιμαστεί, ενώ οπως θα αποδειχτεί, το ταξίδι αυτό θα αποτελέσει το έναυσμα του πεπρωμένου του για τον νεαρό Ernesto.
Η σκηνοθεσία του Walter Salles είναι ειλικρινής και πανέμορφη. Οι τόποι που έχουν επιλεχθεί για τα γυρίσματα, αλλά και οι ώρες της ημέρας κατά τις οποία έχει γυριστεί η ταινία, συνθέτουν αναμφισβήτητα μια αισθαντική εικόνα, η οποία είναι τόσο απτή που σε κατακλύζει πραγματικά. Οι μυρωδιές, τα τοπία, η φύση, οι ήχοι, είναι πράγματα που θα μπορούσες να απλώσεις το χέρι και να κινητοποιηθούν άμεσα όλες σου οι αισθήσεις. Ακόμα και τα χρώματα στην ταινία, που κυμαίνονται από σκούρο πράσινο, σε φωτεινό, καθάριο γαλάζιο του ουρανού και από σκοτεινά, άλικα ηλιοβασιλέματα, σε αμέτρητες παραλλαγές του καφέ, της γης, συνηγορούν στο να δημιουργήσουν μια υπέροχη ατμόσφαιρα μέσα στην οποία οι δυο πρωταγωνιστές ακολουθούν το μονοπάτι που επέλεξαν και το οποίο θα αλλάξει τη ζωή τους μια για πάντα...
Ο Bernal είναι μια από τις προσωπικές μου αγάπες (ναι και αυτός!) και νομίζω οτι ο ρόλος του ταιριάζει άψογα. Βγάζει όλη αυτή τη γοητεία, τη σιγουριά μαζί με την διστακτικότητα, και αποπνέει μια ελευθερία πνεύματος που σε καλεί να ζήσεις μαζί του αυτές τις μοναδικές στιγμές και φυσικά σε παρασύρει. Από την εξωτερική του εμφάνιση, μέχρι τον τρόπο που χειρίζεται έναν αρκετά απαιτητικό ρόλο, έως και την γλώσσα, όλα λειτουργούν έτσι ώστε να σε γοητεύσει με έναν δυνατό και 'άγριο' τρόπο. Η πιο ταιριαστή φράση για να περιγράψω τον Bernal σε αυτή τη ταινία είναι νομίζω "a wild and free spirit". Όλη του η συγκινητική και άκρως ρεαλιστική ερμηνεία συνοψίζεται σε αυτή ακριβώς τη πρόταση. Στο πλευρό του ο πρωτοεμφανιζόμενος τότε Rodrigo de la Serna, αποτελεί τον ιδανικότερο σύντροφο σε ακόμα ένα ταξίδι ζωής (δεδομένου οτι χθές μιλούσαμε για το "Into The Wild"). Ο ρόλος του λειτουργεί σαν το άλλο μισό του Ernesto, καθώς και οι δυο μαζί αποτελούν την ολότητα οπού ο καθένας χωρίστα δε θα μπορούσε. Ο Rodrigo στον ρόλο του βιοχημικού Alberto, 'φαίνεται' εσκεμμένα να βρίσκεται πιο πίσω, από τη μελλοντική μορφή και εμπνευστή αμέτρητων επαναστάσεων, Che. Η ύπαρξη του προσδίδει την απαραίτητη ισορροπία και συγκρατεί εννοίοτε το αδάμαστο πνεύμα του Ernesto. Ως φίλοι χαράσουν μαζί πορεία ζωής, καβάλα σε μια μοτοσικλέτα και με τους ορίζοντες ανοιχτούς, γεμάτους νέες περιπέτειες.
Οι ομοιότητες με το "Ιnto The Wild" είναι αδιαμφησβήτητες. Έχουμε και στις δυο περιπτώσεις να κάνουμε με νέους ανθώπους (που μάλιστα τυχαίνει να έχουν και ακριβώς την ίδια ηλικία. Μήπως να αρχίσω να το σκέφτομαι κι εγω τώρα που βρίσκομαι στη τρυφερή ηλικία των 23; Χμμμ...) οι οποίοι διψούν να γνωρίσουν τον κόσμο. Θέλουν να νοιώσουν ελεύθεροι, μακριά από τις συμβάσεις και τα πρέπει της καθημερινότητας και το σπουδαιότερο: αποφασίζουν να κάνουν κάτι γι'αυτό και οχι να μοιρολατρούν για μια ζωή που θα ήθελαν να ζήσουν, αλλά δε μπορούν. Γιατί απλά μπορούν. Και στις δυο ταινίες τα ταξίδια που ξεκινούν, καταλήγουν να λειτουργούν ως ένα τεράααστιο μάθημα ζωής που έχει συντριπτικό αντίκτοιπο πάνω στις προσωπικότητές τους. Οι άνθρωποι που γνωρίζουν παίζουν μεγαλύτερο ρόλο κατά έναν περίεργο τρόπο, από ότι οι κοντινοί τους άνθρωποι, οι γονείς, η οικογένειά τους γενικά. Γίνονται μαθητές την ίδια στιγμή που για άλλους γίνονται δάσκαλοι, γιατί όταν παίρνουν, ξέρουν και να δίνουν. Σαν μοιραίοι ήρωες, γίνονται αγαπητοί και απαραίτητοι από τους απλούς, αλλά τελικά ξεχωριστούς ανθρώπους με τους οποίους έρχονται σε επαφή και ξέρουν οτι για πάντα θα ανήκουν στην δική τους πραγματικότητα. Η αυτοανακάλυψη, οι 'κρυμμένες' δυνάμεις και η γνώση του κόσμου αποτελούν πράγματα που βγαίνουν στην επιφάνεια όταν ξεκινάς ένα ταξίδι με προορισμό το άγνωστο, γιατί ακόμα και αν ξέρεις που πας, ποτέ δε μπορείς να είσαι σίγουρος οτι θα καταλήξεις εκεί. Φέρνει όμως στην επιφάνεια και άλλα πράγματα, όπως τη μοναξιά, το άγχος για την κατάληξη του ταξιδιού και ενδεχομένως την ανάδυση ενός άλλου, ξένου εαυτού που μπορεί να τρομάξει και να οδηγήσει ακόμα και στην τρέλα. Όλα όμως όταν είσαι νέος και έχεις μπροστά σου ολόκληρο τον κόσμο να εξερευνήσεις, μοιάζουν τόσο μικρά...Ακόμα και οι τοποθεσίες είναι εξαιρετικής ομορφιάς και στις δυο ταινίες, από τη μια η χιονισμένη Αλάσκα, από την άλλη η καυτή γη της Nότιας Αμερικής, η καθεμιά με τις δικές της ομορφιές. Επίσης πραγματικά υπέροχα τα soundtracks και στις δυο περιπώσεις. Στο "Into The Wild" με μια πιο μποεμ και ταξιδιάρικη μελωδία, ενώ στο diarios, με latin ακούσματα και αργεντίνικο ταπεραμέντο, που μυρίζει βραδινά καλοκαίρια σε μπαρ, πίνοντας ρούμι και απολαμβάνοντας τη θαλασσινή αύρα (με έπιασε το νοσταλγικό μου, λίγο ακόμα και θα ετοιμάζω βαλίτσες για Κούβα σε λίγο...μπουχουχου...).
Συναίσθημα, πάθος, ρεαλισμός, συνθέτουν τόσο την σημερινή, όσο και την χθεσινή μας ταινία. Οι ερμηνείες είναι right to the point και οι ηθοποιοί αποδίδουν εξαιρετικά και με μεγάλη προσοχή, τις ιστορίες των αληθινών αυτών προσώπων. Δυο ταινίες που όποιος αγαπάει τις αληθινές ιστορίες (και τις καλές ταινίες) πρέπει να δει. Μόνο κερδισμένοι θα βγείτε και το μάτι σας θα έχει ταξιδέψει τόσο πολύ με όλες αυτές τις πανέμορφες σκηνές, που το διήμερο στα Ζαγοροχώρια είναι εγγυημένο! : )
Tσιμπήστε και το soundtack του "Diarios de Motocicleta" και καλή ακρόαση (αυτή η κιθάρα, δεν υπάρχει ρε γαμώτο!):
http://www.youtube.com/watch?v=oDboaNrGxM4&feature=related
Traileraki:
http://www.youtube.com/watch?v=7u0U3dbVMHk
No trivia for this movie
H TV ΣΗΜΕΡΑ....
ET1: 00:00, Ensemble, c'est tout, με τους Audrey Tautou, Guillaume Canet. 4 διαφορετικοί χαρακτήρες αποφασίζουν κατά κάποιον τρόπο να πάρουν υπό την προστασία τους μια ηλικιωμένη γυναίκα, που έχει ανάγκη από έναν καλό λόγο και λίγη παρέα. Όλα είναι πιθανά και δυνατά "Φτάνει να είμαστε μαζί".
Adios!!
συγκλονιστική ταινία! ωραίος και ο bernal.
ΑπάντησηΔιαγραφήΙndeed! Sto sunolo ths einai eksairetikh! Welcome kai sth parea! ;)
ΑπάντησηΔιαγραφή