Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012

Trees Lounge: When you've got nothing...you still got something to lose

Hey hey!  Καλημέρα σας!  Δεύτερη συνεχόμενη μέρα που θα γράψω ταινιούλα και πάλι στο blog?  Μάλλον θα έγινε κάνα θάμα!  Η αλήθεια είναι πως τώρα τελευταία και επειδή μου σκάνε ψιλοδουλείτσες από το πουθενά (αν πληρωνόμουν κιόλας i would be in Heaven) πολλές φορές δε προλαβαίνω οχι μόνο να γράψω, αλλά καλά καλά να δω και ταινία.  Αφήστε που μετά την blogoscariki εβδομάδα είχα για κάποιες μέρες απέχθεια στο να κάτσω να δω οποιαδήποτε ταινία, καθότι ένα μυαλό τι να σου κάνει, μπούκωσε!  Εντάξει τώρα επανήλθα μιας που έχουν ήδη αρχίσει να σκάνε ωραία φεστιβαλάκια στη πόλη, ήδη από την περασμένη εβδομάδα.  Το 7ο Animfest μας αποχαιρετά σήμερα και μας δίνει ραντεβού και πάλι για του χρόνου, ενώ τη σκυτάλη παίρνει το 7ο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Φανταστικού που θα ξεκινήσει από σήμερα, μέχρι και τις 14 Μαρτίου.  Για περισσότερες πληροφορίες τσεκάρετε εδώ.  Και περνάμε στα πιο δικά μας.  Σήμερα είπα να γράψω για ένα ταινιάκι που αποφάσισα να δω χαλαρά προχθές και τελικά αποδείχθηκε πολύ καλό, ανταποκρινόμενο πλήρως στο προσωπικό μου γούστο.  Δε γνωρίζω αν το ξέρετε πολλοί, καθότι είναι και του 1996, αλλά καλά θα κάνετε να το μάθετε τώρα.  Here we go!


O Tommy (Steve Buscemi) είναι ένας απολυμένος μηχανικός αυτοκινήτων, που έχει για χόμπι το ποτό.  Που τον χάνεις που τον βρίσκεις όλο και θα τον συναντήσεις στο τοπικό μπαρ της πόλης, το Trees Lounge.  Εκεί μπορείς να βρεις και διάφορους άλλους τύπους, ο καθένας με τα δικά του θέματα και προβλήματα: ο Bill (Bronson Dudley) είναι ένας ηλικιωμένος ο οποίος κάθεται πάντα στην ίδια θέση του μπαρ, πίνει χωρίς να μιλάει, και αρέσκεται να πετάει που και που κανένα μπινελίκι εάν κάτι τον ενοχλεί, ο Mike (Mark Boone Junior) είναι ένας τύπος που το κάνει το κουμάντο του όντας αφεντικό σε μια μεταφορική εταιρία, αλλά όσον αφορά τη προσωπική του ζωή, μάλλον τα έχει σκατώσει, καθώς η σχέση με τη γυναίκα του δεν είναι και η καλύτερη.  Επίσης ο Mike αγαπάει την κόκα και δε λυπάται μια σνίφα που και που, έτσι για να πάνε τα φαρμάκια κάτω.  Εκεί λοιπόν και ο Tommy προσπαθεί να μαζέψει τα κομματάκια της ζωής του, μπας και καταφέρει να κάνει τίποτα με αυτά.  Έχοντας χάσει τη γκόμενά του, αλλά και τη δουλειά του από τον πάλαι ποτέ φίλο του Rob (Antony LaPaglia) το μόνο που κάνει πλέον, είναι να μπεκροπίνει σφηνάκια και μπύρες, να τη πέφτει σε γκόμενες και να κοιμάται μέχρι αργά, έως την επόμενη μέρα που θα ξεκινήσει πάλι το ποτό και ούτω καθεξής.  Η ζωή του Tommy πάει κατά διαβόλου, και απ'οτι φαίνεται ούτε ένα ice cream truck, ούτε και η επαφή με μια ανήλικη πιτσιρίκα, τη Debbie (Chloe Sevigny) μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα.  Ή μήπως μπορούν;


Το "Trees Lounge" αποτελεί το μεγάλου μήκους σκηνοθετικό ντεμπούτο του ίδιου του Steve Buscemi ο οποίος εκτός των άλλων, υπογράφει και το σενάριο.  Όλα μόνος του και πως δε θα μπορούσε άλλωστε αφού έχουμε ξαναπεί οτι ο Buscemi αποτελεί έναν από τους πιο ταλαντούχους και ιδιαίτερους ηθοποιούς της γενιάς του.  Είναι γεγονός οτι πολλές από τις κινηματογραφικές του επιλογές έχουν προκαλέσει κατά καιρούς αίσθηση, καθώς δε τις λες και πρώτης τάξεως.  Από την άλλη πλευρά έχει αποτελέσει για χρόνια μια χαρακτηριστική επιλογή των αδελφών Coen για τις ταινίες τους ("Burton Fink", "The Big Lebowski", "Fargo"), ενώ και οι προσωπικές του επιλογές φαίνεται να κυμαίνονταν τις περισσότερες φορές στη κατηγορία του ανεξάρτητου κινηματογράφου που του πάει ομολογουμένως πολύ.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον ρόλο του Mr. Pink στο ταραντινίστικο "Reservoir Dogs" (1992), τις ταινίες των Coen, το υπέροχο "Ghost World" (2001) ή την εξαιρετική σειρά "Bowardwalk Empire" στην οποία αποδεικνύει πως εξακολουθεί να αποτελεί έναν ηθοποιό αξιώσεων, που πολύ κακώς δεν έχει την απαιτούμενη μέχρι τώρα αναγνώριση;  Από την άλλη ο Buscemi αποτελεί μια από εκείνες τις προσωπικότητες που καταφέρνουν να διατηρήσουν την ιδιαιτερότητά τους, ακόμα και όταν πρωταγωνιστούν σε χολιγουντιανά blockbusters, όπως το "Armageddon" (1998) στον οποίο ο ρόλος του είναι ολότελα τρελός, το "Con Air" (1997) στο οποίο υποδύεται έναν ψυχοπαθή...παιδεραστή, ή και το "The Island" (2005) οπού υποδύεται πάνω κάτω τον εαυτό του.  Βέβαια ας μη γελιόμαστε, ταινίες όπως τα "Spy Kids" (2002-2003), "I Now Pronounce you Chuck & Larry" (2007) και "Grown Ups" (2010), θα προτιμούσαμε να μην υπήρχαν ευθύς εξαρχής.  Και πάλι όμως με μια καλή ερμηνεία, δηλαδή με το φυσικό του υποκριτικό ταλέντο, ο αγαπητός Buscemi ισοφαρίζει.  Και μια φράση από καρδιάς: Adam Sandler, κάτω τα χέρια από τον Steve!!  Ευχαριστώ.



Η σημερινή μας ταινία ανήκει εύκολα στην κατηγορία του indie κινηματογράφου, καθώς αποπνέει και αυτή τη χαρακτηριστική αίσθηση της slow paced καθημερινότητας την οποία βιώνουν οι πρωταγωνιστές.  Οι μέρες κυλούν ράθυμα, ο καθένας κοιτάει τη ζωή του και όλοι πορεύονται με βάση το τι μπορούν να κάνουν ή ακόμα χειρότερα το τι δε μπορούν.
Ο Tommy φυσικά ανήκει στη δεύτερη κατηγορία και η ταινία θα λέγαμε οτι είναι χτισμένη πάνω του, αν και η διαδραστικότητά του με όλους τους υπόλοιπους ήρωες είναι αυτή που έχει τελικά σημασία για τον ίδιο.  Στην ουσία είναι σαν να παρακολουθούμε την καθημερινότητα ενός οποιουδήποτε, random guy σε μια φιλήσυχη κατά τα άλλα μικρή πόλη, στην οποία όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους, ζουν σε περιποιημένα σπιτάκια με κήπους και καλοκουρεμένο γκαζόν και στην τελική φροντίζουν για τις οικογένειές τους.  Εκεί, μέσα σε ένα τέτοιο τοπίο ο Tommy με την δυσκολία προσαρμογής, την απουσία εργασίας και το καθημερινό πιόμα στο μπαρ, φαντάζει την ίδια στιγμή κομμάτι, αλλά και απόκληρος της μικρής αυτής κοινωνίας.  Προσπαθεί για κάτι καλύτερο, αλλά συνεχώς πέφτει πάνω σε γνώριμα πρόσωπα που δε τον 'πάνε' και πολύ, σε πρώην σχέσεις ή στην οικογένειά του, και συγκεκριμένα τον πατέρα του, ο οποίος δε τον έχει και πολύ σε υπόληψη.  Βέβαια και ο Tommy τις έχει κάνει τις χαζομάρες του και τώρα τις πληρώνει με το να μη του προσφέρεται βοήθεια από πουθενά είτε για κάποια δουλειά, είτε για μια καλύτερη ζωή γενικότερα.  Όταν τελικά εμφανιστεί μια ευκαιρία για να βγάλει μερικά χρήματα, με τα χίλια ζόρια θα την εκμεταλλευτεί, μόνο για να τα κάνει πάλι μπάχαλο λίγο αργότερα και να αποχωρήσει για ακόμη μια φορά ηττημένος.
Το "Trees Lounge" είναι μια ταινία για τη μοναξιά ανάμεσα στους πολλούς, για τον εθισμό (ο οποίος εδώ παρουσιάζεται με μια ειλικρινή ρεαλιστικότητα, χωρίς υπερβολές), για τις ανθρώπινες σχέσεις και τελικά για την ίδια τη ζωή και τη γεύση της: γλυκόπικρη παρακαλώ.



Η σκηνοθεσία του Buscemi είναι απλή και ευχάριστη, χωρίς περιττά στιλιζαρίσματα, αλλά με μια ρέουσα κίνηση της κάμερας που εγκλωβίζει μικρές, καθημερινές στιγμές της πραγματικότητας.  Τόσο το σενάριο, όσο και η σκηνοθεσία δίνουν βήμα σε καθέναν από τους ηθοποιούς να εξελίξει τον χαρακτήρα του και να τον καταστήσει ενδιαφέροντα στα μάτια του θεατή.  Για παράδειγμα ο Kevin Corrigan, ένας ηθοποιός με χαρακτηριστική φάτσα που σίγουρα θα έχετε δει σε αρκετές ταινίες, να παίζει κυρίως στα μετόπισθεν, εδώ προκαλεί το ενδιαφέρον παρά το γεγονός οτι η εμφάνισή του στην οθόνη δεν είναι μεγαλύτερη από 5-7 λεπτά.  Ο χαρακτήρας του όμως ο οποίος έχει χτιστεί όπως πρέπει, του δίνει τη δυνατότητα να περάσει στη συνείδηση του θεατή με μεγάλη ευκολία.  Το ίδιο συμβαίνει και με την μικρή εμφάνιση του Samuel L. Jackson, ο οποίος εμφανίζεται ελάχιστα, λέει τα δικά του και βάζει και αυτός ένα λιθαράκι στην εξέλιξη τις ιστορίας της ταινίας.
Από πλευράς ερμηνειών, αναμφίβολα ο Buscemi κρατάει το καλύτερο κομμάτι, καθώς σίγουρα ο ρόλος του Tommy είναι ένας από τους καλύτερους τις καριέρας του.  Δεν είναι υπερβολικός, ούτε στημένος και οι κινήσεις του, οι εκφράσεις του προσώπου του, ο τρόπος που μιλάει, τα πάντα σου δημιουργούν την εντύπωση οτι πράγματι πρόκειται για έναν ευκαιριακά αλκοολικό τύπο, που απλά προσπαθεί να δει τι μπορεί να κάνει με τη ζωή του, όπως έχει εξελιχθεί.  Εξαιρετικός για ακόμη μια φορά, ενώ στο πλευρό του και η Sevigny είναι πολύ καλή και θα έλεγα οτι μάλλον δημιουργούν ένα από τα ενδιαφέροντα 'ζευγάρια' που έχω δει τώρα τελευταία σε ταινία.


Το "Trees Lounge" είναι μια ταινία που θα αγαπήσουν όλοι οι fan του είδους.  Διαθέτει μια κατά βάθος χιουμοριστική ματιά πάνω στην ζωή, καλογραμμένους χαρακτήρες, όμορφη σκηνοθεσία και ένα ιδανικό τέλος, το οποίο μπορεί κανείς να εκλάβει και ως λίγο ως παιχνίδι της μοίρας, καθώς ο πρωταγωνιστής έρχεται αντιμέτωπος με μια σοβαρή πλέον συνειδητοποίηση.  Τα υπόλοιπα επί της οθόνης.  Δείτε την.

Τι έμαθα από τη ταινία: Οτι η ανήλικη πιτσιρίκα κάθε φορά θα στη κάνει τη ζημιά, οτι όταν είσαι αλκοολικός και το διαμέρισμά σου είναι ακριβώς πάνω από το μπαρ ε, είναι της μοίρας γραφτό και οτι η Sevigny στα κοντινά της μοιάζει σε εκπληκτικό βαθμό με την Evan Rachel Wood.  Σε εκπληκτικό όμως...




TRIVIA

  • Γυρίστηκε σε 24 μόλις μέρες!
  • Στη ταινία παίζει και ο αδελφός του Buscemi, Michael ο οποίος επίσης υποδύεται τον αδελφό του στην ταινία.  Αν τον προσέξετε καλά, θα δείτε πως όντως μοιάζουν πολύ.  Επίσης και ο γιος του Buscemi, Lucian παίζει για λίγο, ως ο γιος της τύπισσας που γνωρίζει στο μπαρ, της Crystal (Debi Mazar)
  • 8 λεπτά αφού ξεκινήσει η ταινία, λίγο πριν ο Tommy κατευθυνθεί στο γκαράζ του John the mechanic σχετικά με το πρόβλημα στο αυτοκίνητό του, περνάει ένα πάρκινγκ.  Εκεί μπορεί κάποιος να παρατηρήσει τρεις άντρες με μαύρα κοστούμια να περπατούν μαζί.  Αρχικά κάποιοι είχαν υποστηρίξει οτι είναι μια μικρή αναφορά του Buscemi για την ταινία που τον ανέδειξε, το "Reservoir Dogs".  Αργότερα ο Buscemi υποστήριξε οτι ήταν τελικά σύμπτωση.
(Πηγή IMDB)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου