Καλημέρα σε όλους και καλό μήνα guyz! Άντε να δούμε και αυτός ο μήνας τι θα μας φέρει. Μεταξύ μας δεν έχω και μεγάλες προσδοκίες, αλλά you never know. Λοιπόν Πέμπτη σήμερα και έχουμε νέες ταινιούλες στις αίθουσες. Ο Johnny Depp επιστρέφει με το "The Rum Diary" το οποίο απ'οτι φαίνεται δεν είναι τόσο μεθυσμένο και τόσο φευγάτο, όσο η έτερη ταινία που βασίστηκε στο βιβλίο του Hunter S. Thompson, "Fear and Loathing in Las Vegas". Μια ακόμη επιλογή είναι η νέα ταινία με τη γυναίκα, πρώην γυναίκα (θα σας γελάσω και δε το θέλω) Vanessa Paradis, "Cafe de Flore" που κάτι πάει κι έρχεται. Εγώ λοιπόν αποφάσισα να γράψω σήμερα για μια ακόμα ταινία, το "Oslo, August 31st" το οποίο είναι αφενός η μοναδική ταινία που έχω δει προς το παρόν από τις παραπάνω, και αφετέρου είναι μια πολύ καλή επιλογή νομίζω. So ξεκινάμε και να θυμίσω επίσης πως σήμερα όλοι οι cineblogoφιλοι έχουμε δώσει ραντεβού στο BIOS από τις 22:30 και μετά, για παρτάκι με παράλληλη ανακοίνωση αποτελεσμάτων καλύτερων ταινιών/ταινίας για φέτος! Υeah!
O Anders (Anders Danielsen Lie) είναι ένας νεαρός που αντιμετωπίζει πρόβλημα με τα ναρκωτικά και τις παντός φύσεως επικίνδυνες ουσίες. Για τον λόγο αυτό τον συναντάμε στην αρχή σε ένα κέντρο αποτοξίνωσης το οποίο φαίνεται να τον έχει βοηθήσει σε ένα μεγάλο βαθμό, προκειμένου να ξεπεράσει την εξάρτησή του. Νοιώθοντας 'καθαρός' και όσο το δυνατόν πιο δυνατός όλο αυτό το διάστημα της μάχης του, καταφέρνει να εξασφαλίσει μια ημερήσια άδεια, και μεταβαίνει στο Όσλο προκειμένου να περάσει από συνέντευξη για την εξασφάλιση μιας θέσης εργασίας σε ένα περιοδικό. Η προσπάθεια επανένταξής του σε μια ζωή έξω από τους τοίχους του κέντρου αποτοξίνωσης θα ενισχυθεί ακόμα περισσότερο όταν ο Anders αποφασίσει να επισκεφτεί τον κολλητό του, την παλιά του αγάπη και διάφορους ακόμα γνωστούς, να συζητήσει μαζί τους και να γνωρίσει από την αρχή τη ζωή που τα ναρκωτικά του στέρησαν όλο αυτό το διάστημα. Γρήγορα θα συνειδητοποιήσει οτι η 'εξάρτηση' του καθενός εκφράζεται με διαφορετικό τρόπο και πως όλοι αντιμετωπίζουν τα δικά τους προβλήματα. Στη νορβηγική πρωτεύουσα τίποτα δε μένει σταθερό, αλλά όλα μεταβάλλονται. Φιλίες, αγάπες, καθημερινότητα και ζωές. Ο Anders θα χρειαστεί να παλέψει με την ναρκομανή του φύση πρώτα μέσα στο μυαλό του και έπειτα έξω από αυτό αν θέλει να νικήσει, ξεκινόντας και πάλι από το μηδέν. Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα που λέει και το λαϊκό μας άσμα...
Ο Δανός σκηνοθέτης Joachim Trier, μακρινός μακρινός ξάδελφος του Lars, δημιουργεί εδώ στη δεύτερη, full length σκηνοθετική του απόπειρα, το ψυχογράφημα ενός ανθρώπου και της ατέρμονης μοναξιάς όπως εκείνος την βιώνει ακόμα και όταν βρίσκεται μέσα σε κόσμο (κυρίως τότε). Ο νεαρός πρωταγωνιστής Anders Danielsen Lie, κρατούσε τον κεντρικό ρόλο και στη πρώτη ταινία του σκηνοθέτη, "Reprise" (2006), οπού υποδυόταν και πάλι έναν τύπο που παλεύει με τα καθημερινά κομμάτια αυτού που ονομάζουμε ζωή: με την αγάπη, την εργασία, την καριέρα, αλλά και σύγχρονες 'ασθένειες' τις εποχής μας όπως για παράδειγμα τη κατάθλιψη.
Στο "Oslo, August 31st" σκηνοθέτης και ηθοποιός φαίνεται πως δεν ξεφεύγουν πολύ από τα προηγούμενα ταινιακά τους μοτίβα, αλλά μάλλον μας προσφέρουν και πάλι μια γνήσια, ουμανιστική ταινία η οποία παρουσιάζει στην ουσία την ιστορία ενός απλού, καθημερινού ανθρώπου. Ο Trier είναι σαν να στήνει την κάμερά του και να την αφήνει να ρολάρει, καταγράφοντας συναισθήματα και εντυπώσεις μιας δύσκολης πραγματικότητας.
Η ταινία μπορεί γενικώς και αορίστως να μη σου λέει και πολλά πράγματα (ούτε εγώ την ήξερα, να τα λέμε αυτά), αλλά μάθε οτι αποτέλεσε την επίσημη συμμετοχή της χώρας στο φεστιβάλ των Καννών του 2011 στη κατηγορία "ΕΝΑ ΚΑΠΟΙΟ ΒΛΕΜΜΑ", γνωστή για τη παρουσία σινεφίλ και indie ως επί το πλείστον ταινιών. Ανάμεσα στις συμμετοχές βρέθηκαν εκτός από το "Oslo, August 31st", το "Martha Marcy May Marlene" και το "Yellow Sea", ταινίες τις οποίες έχουμε ήδη ανεβάσει στο blog. Και ξέρεις, κάτι τέτοιες 'ήσυχες' και άγνωστες ταινίες είναι αυτές που κάνουν τελικά τη διαφορά.
Όπως και πολλά άλλα φιλμ, έτσι και το σημερινό μας βασίζεται και αυτό σε προϋπάρχουσα, λογοτεχνική δουλειά και συγκεκριμένα στο βιβλίο "Le feu follet" του Γάλλου συγγραφέα Pierre Drieu La Rochelle. Δε θα ήταν επίσης υπερβολή αν λέγαμε οτι η νέα ταινία του Trier αποτελεί και ένα σύγχρονο, αστικό remake μιας άλλης, παλαιότερης και σπουδαίας ταινίας του Louis Male (προτεινόμενου για τρία Oscars, για τις ταινίες "Au Revoir les Enfants" (1987), "Atlantic City" (1980), "Murmur of the Heart" (1971) στη κατηγορία Πρωτότυπου Σεναρίου, Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Καλύτερου Σεναρίου και πάλι, αντίστοιχα) του "The Fire Within" (1963). Σε αυτή τη ταινία ο πρωταγωνιστής αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με το αλκοόλ, με αποτέλεσμα να αναζητήσει βοήθεια σε ένα ιδιωτικό νοσοκομείο. Αργότερα θα αποφασίσει να φύγει για τρεις μέρες, προκειμένου να συναντήσει παλιούς φίλους και γνωστού, μόνο για να διαπιστώσει οτι τελικά δε μπορούν να του προσφέρουν την ουσιαστική βοήθεια που έχει ανάγκη.
Οι διαφορές από των ήρωα του "Oslo..." δεν είναι πολλές, θα έλεγα μάλιστα οτι μιλάμε για το ίδιο άτομο και στις δυο περιπτώσεις. Ο Anders για παράδειγμα αντιμετωπίζει και προβλήματα αλκοόλ, εκτός από το θέμα του με τα ναρκωτικά, και αναζητά και ο ίδιος τη λύτρωση μέσα από την εξομολογητική του στάση απέναντι στους φίλους του και δη τον κολλητό του. Η αντιμετώπιση της πραγματικότητας, θα είναι πολύ δυσκολότερη απ'οτι περίμενε ή μάλλον απ'οτι δεν περίμενε ο νεαρός πρωταγωνιστής και η αληθινή μοναξιά, είναι τόσο αβάσταχτα σιωπηλή και απτή, που σε τρελαίνει.
Η σκηνοθεσία είναι δυναμική, με ξερά, γκριζιασμένα χρώματα πόλης, που έρχονται σε αντιδιαστολή με το νορβηγικό, δασώδες τοπίο στο οποίο η καταπράσινη ζωή οργιάζει. Αν και η ομορφιά του είναι απαράμιλλη, εντούτοις επιτυγχάνεται και ένα έξυπνος παραλληλισμός του ήρωα με το όλο σκηνικό. H άγρια ομορφιά του τοπίου, έρχεται και κοντράρει πάνω στην γοητευτική παρουσία του Anders, και φαίνεται να έχουν περισσότερα κοινά απ'οτι νομίζουμε. Αν και όμορφη η φύση, εντούτοις φαντάζει άδεια από κάθε έμψυχο ον, κενή και μόνη. Όπως ακριβώς και ο Anders δηλαδή. Μόνος, αποκομμένος από κάθε ανθρώπινη σχέση, ακόμα και αυτή με την αδελφή του, αναζητά κάτι να τον κρατήσει στη ζωή, κάτι που να αξίζει. Οτιδήποτε.
Σίγουρα κάνουμε λόγο για ένα νορβηγικό διαμαντάκι-among others- καθώς η ταινία είναι πραγματικά μια ωδή στη σύγχρονη ανθρώπινη μοναξιά, που πηγάζει από τους φρενήρης ρυθμούς ζωής. Ένα ταξίδι που θυμίζει πολύ το αντίστοιχο που έκανε και ο Edward Norton στη ταινία "25th Hour" (2002), μια μέρα πριν μπει φυλακή για επτά χρόνια, οπού και εκεί παρακολουθούμε τον πρωταγωνιστή να περνάει τη μέρα του κάνοντας παρέα με τους φίλους του, αποκαλύπτοντας αλήθειες και μυστικά, και αλλάζοντας ολοκληρωτικά την κοσμοθεωρία του. Έτσι και ο Anders, ο οποίος όμως βιώνει ένα ουσιαστικότερο και πιο επίπονο πρόβλημα, και το χειρότερο: κανείς δε φαίνεται να τον βοηθά.
Το "Oslo, August 31st" είναι ένα δράμα σε ήπιους τόνους, με ρέουσα σκηνοθεσία, όμορφα καδραρίσματα, μπλαμπλαδίστικη πρόζα και μια εξαιρετική ερμηνεία από τον πρωταγωνιστή. Το μόνο κακό είναι οτι θα παίζεται σε περιορισμένες αίθουσες, και συγκεκριμένα σε μια, στο ΑΣΤΥ. Αλλά δε πειράζει, τώρα που είχε τα τρεχάματα, ας το ενισχύσουμε και εμείς λιγάκι. Εάν λοιπόν αναζητάτε μια εναλλακτική, σινεφιλική πρόταση, αυτή η ταινία είναι για εσάς. Μη τη χάσετε.
Τι έμαθα από τη ταινία: Οτι μπορείς να κάνεις μια αξιόλογη ταινία με τα πιο απλά μέσα, οτι η λιτή σκηνοθεσία είναι το κλειδί, και οτι μπορείς να είσαι εθισμένος στα πάντα.
No trivia
Αύριο επιστρέφουμε με ψηφοφοριούλα και εκείνα τα εναπομείναντα έρμα opening credits. Be here please!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου