The Hunger Games: Not the next Twilight

NEW ARRIVAL

Καλημέρα guyz!  Σήμερα είπα να γράψω δυο λογάκια για την ομολογουμένως, πολύ καλή μεταφορά του "Hunger Games" στη μεγάλη οθόνη.  Έχοντας μια μικρότερη αδελφή, μπορώ και εγώ ενίοτε να παρακολουθώ ταινίες που προκαλούν σούσουρο και οι "Αγώνες Πείνας" έκαναν ακριβώς αυτό από την πρώτη κιόλας στιγμή.  Για να δούμε λοιπόν προς τι όλος αυτός ο χαμός.  "Hunger Games"...

Σε ένα οχι και τόσο μακρινό, δυστοπικό μέλλον η Βόρεια Αμερική έχει καταρρεύσει εξαιτίας λιμών, καταποντισμών και ενός καταστροφικού πολέμου που δεν άφησε τίποτα στο πέρασμά του.  Από τις στάχτες τις παλιάς δύναμης αναδύθηκε μια νέα χώρα, η Panem η οποία απαρτίζεται πλέον από μια υπερ-δύναμη, την Capitol που κόβει και ράβει τις τύχες όλων, καθώς και από 12 Περιοχές (districts).  Ο άκαρδος πρόεδρος της Capitol, Snow (Donald Sutherland) δίνει κάθε χρονιά το έναυσμα για τους Αγώνες Πείνας, μια μάχη ζωής και θανάτου ανάμεσα σε 24 παιδιά (ηλικίας από 12 εώς και 18 ετών), τα οποία επιλέγονται μετά από κλήρωση από καθεμιά από τις 12 Περιοχές.  Ένα αγόρι και ένα κορίτσι, αποτελούν τους άτυχους κλήρους που πρέπει να θυσιαστούν για χάρη των πατεράδων και των μανάδων τους, οι οποίοι είχαν το 'θράσος' να εξεγερθούν παλαιότερα ενάντια στην καταπιεστική και εκφοβιστική Capitol.  Επειδή όμως αυτή η μεγαλόπρεπη πόλη ματαιόδοξων φρικιών δε ξεχνά, ο Πρόεδρος φρόντισε να τιμωρήσει την αντίδραση του απλού λαού, προσφέροντας τον ως άρτο και θέαμα κάθε χρόνο, στον λαό της Capitol.  Τα παιδιά καλούνται να πολεμήσουν μέχρι θανάτου μέσα σε μια κατασκευασμένη αρένα, με στόχο την επικράτηση ενός και μόνο νικητή, την ίδια στιγμή που εκατοντάδες κάμερες θα προσφέρουν το πολυπόθητο θέαμα.  Φαίνεται όμως πως αυτή τη χρονιά οι διοργανωτές υπολόγιζαν χωρίς τον 'ξενοδόχο', καθώς ένα κορίτσι από την περιοχή 12, η Katniss Everdeen (Jennifer Lawrence) πρόκειται να πάει κόντρα σε όλους τους θεσμούς και τα καπρίτσια της Capitol.  Στο πλευρό της θα βρίσκεται και ο Peeta Mellark (Josh Hutcherson) από την ίδια Περιοχή, προσπαθώντας να στρέψει τα φώτα πάνω στην Katniss και να δημιουργήσει και εκείνος τις κατάλληλες προϋποθέσεις προκειμένου όλοι να προσέξουν, να θαυμάσουν και να συγκινηθούν με το 'Φλεγόμενο Κορίτσι'.  Γιατί μόνο τότε έχεις μια καλή ευκαιρία να βγεις ζωντανός από την αρένα: να γίνεις αγαπητός στους πολίτες της Capitol και η Katniss δεν είναι ακριβώς ο τύπος του αξιαγάπητου κοριτσιού...

Είχα την τύχη να ξεκινήσω να διαβάζω την τριλογία των Hunger Games 2-3 χρόνια πρίν και είχα πει θυμάμαι, πως αν δε γίνει ταινία αυτή η ιστορία θα είναι πραγματικά κρίμα.
Το κόλλημά μου με τα βιβλία έγινε κατά τρόπο τελείως τυχαίο, όταν είχα επισκεφθεί αρχικά ένα κατάστημα προκειμένου να αγοράσω-κλασικά-κάνα Stephen King.  Επειδή όμως αυτό που ζητούσα δεν υπήρχε, είπα να τσεκάρω τι άλλο κυκλοφορούσε στα ράφια.  Το μάτι μου έπεσε το πρώτο, μαύρο βιβλίο με τίτλο"Αγώνες Πείνας" και καθότι αγαπώ τις ιστορίες που διαδραματίζονται σε κάποιο ενναλακτικό (και κατά προτίμηση δυστοπικό) μέλλον, αποφάσισα να το αγοράσω.  Ε μέτα διάβασα και τα άλλα δυο, και κατάλαβα οτι μόλις είχα γίνει μάρτυρας μιας καλά κεκαλυμμένης προτροπής για...επανάσταση!
Αν κάτι γίνεται προοδευτικά εμφανές στη τριλογία της Suzanne Collins είναι πως ολόκληρη η ιστορία της βασίζεται στην αιώνια ανάγκη του ανθρώπου για ξεσηκωμό και Επανάσταση ενάντια σε ολοκληρωτικά και τυραννικά καθεστώτα, όπως αυτό του Προέδρου Snow, ο οποίος αποτελεί κλασικό παράδειγμα τυράννου.
Έτσι λοιπόν τα βιβλία της αποτελούν τον καθρέφτη που αναπαριστά την προοδευτικά αυξανόμενη δίψα του καταπιεσμένου και εξαθλιωμένου λαού των Περιοχών, για ελευθερία και αποτίναξη του ζυγού.  Και προφανώς για να γίνει κάτι τέτοιο, ο λαός πρέπει να βρει τον έμπνευσή του σε ένα πρόσωπο, σε ένα άτομο που θα βγει μπροστά, θα αναλάβει τα ηνία και θα προκαλέσει απροκάλυπτα την εξουσία, μέσα στο ίδιο της το σπίτι.  Αυτή δεν είναι άλλη από την Katniis Everdeen της Περιοχής 12.

Ο σκηνοθέτης Gary Ross, γνωστός για τις ταινίες του "Pleasantville" (1998) και "Seabiscuit" (2003) καταφέρνει να πιάσει σε ένα μεγάλο ποσοστό το νόημα των βιβλίων και να αποδώσει όσο καλύτερα μπορεί το περιβάλλον ενός ζοφερού μέλλοντος, στη δυομισάωρη περίπου, ταινία του.  Παρόλα αυτά υπάρχουν δυο σημαντικά φάουλ που δε με άφησαν να απολαύσω τη ταινία στην ολότητά της, αλλά μου 'χτυπούσαν' άσχημα κάθε φορά που τα εντόπιζα.
Αρχικά η αναπαράσταση του περιβάλλοντος της Capitol ξέραμε (τουλάχιστον όσοι έχουμε διαβάσει τα βιβλία) οτι θα ήταν μια δύσκολη αποστολή.  Από τη μια πλευρά μιλάμε για μια καθαρά προοδευμένη τεχνολογικά πόλη, σε τομείς όπως οι μεταφορές, η βιολογία, η νανοτεχνολογία, η γενετική και ένα σωρό άλλες κατηγορίες, στις οποίες η Capitol έχει φτάσει στο ζενίθ.  Σίγουρα η οπτική απόδοση ενός τέτοιου περιβάλλοντος δεν είναι εύκολη, αλλά την ίδια στιγμή μπορεί να αποτελέσει και μεγάλη πρόκληση.  Ενώ λοιπόν στο γενικότερο σύνολο η κινηματογραφική απόδοση εντός τόσο φουτουριστικού τοπίου ήταν καλή, απείχε μίλια προκειμένου να γίνει εξαιρετική.  Το background πολλές φορές έμοιαζε της πλάκας, σαν να παρακολουθείς δουλειά ερασιτέχνη που δε μπορεί να αποδώσει ψηφιακά την απαιτούμενη εικόνα.  Τα δε θηρία και δολοφονικά έντομα που βρίσκονταν στην αρένα ήταν πραγματική ντροπή, καθώς η CGI αισθητική τους τα πρόδιδε από μακριά (και ήθελα τόσο πολύ να μη βρω καμία ομοιότητα με το "Twiligth".  Ευτυχώς που περιορίζονται εδώ).  Για να μη παρεξηγηθώ κιόλας, η κακή χρήση των CGI είναι μερική και σε σημεία, και δεν αποτελεί πρόβλημα για όλη τη ταινία.

Δεύτερη ένσταση και ξεμπερδεύουμε είναι η ενόχληση που μου προκλήθηκε από την υπερβολικά shaky κάμερα του Ross στις στιγμές δράσης της ταινίας και συγκεκριμένα του ανθρωποκυνηγητού μέσα στην αρένα.  Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μειωθεί αρκετά η δυναμική των σκηνών αυτών, καθώς το μόνο που είχες τη δυνατότητα να δεις, ήταν μια βίαιη μουντζούρα στην οποία δε ξεχώριζες ούτε άτομο, ούτε και τη πορεία της μάχης.  Ίσως το συγκεκριμένο κομμάτι να αποδόθηκε έτσι προκειμένου η ταινία να καταφέρει να διατηρήσει κάποια καταλληλότητα για το νεότερό της κοινό και συνεπώς να μη χάσει χρήμα.  Παρόλα αυτά ήταν πραγματικά κρίμα που δε καταφέραμε να απολαύσουμε στο έπακρο την μάχη σώμα με σώμα των πρωταγωνιστών.
Και αφού τελειώσαμε με τα ενοχλητικά σημεία, να πούμε και δυο καλά.  Καταρχάς η επιλογή της Lawrence για τον ρόλο της Katniss δε θα μπορούσε να ήταν καλύτερη.  Η Lawrence που έκανε το μεγάλο μπαμ με το προπέρσινο "Winter's Bone" (2010) καταφέρνει και διατηρεί ψήγματα του ελαφρώς κατατονικού της χαρακτήρα και εδώ, προκειμένου οι αντιδράσεις της να είναι καθόλα δυναμικές και εμφανώς διαφορετικές, όταν διακυβεύεται η ζωή της, ή η ζωή των φίλων(;) της.
Εξίσου καλό είναι και το υπόλοιπο cast με έναν υπέροχο μπεκρή Woody Harelson στον ρόλο του μέντορα της Katniss και του Peeta, Haymitch, την τρελιάρα Elizabeth Banks στον ρόλο της Effie Trinket που της πάει πολύ, καθώς και έναν...Lenny Kravitz που δίνει το σωστό στίγμα και κάνει τη διαφορά.  Για τον Stanley Τucci δε λέω τίποτα, καθώς αυτός ο άνθρωπος παίζει πάντα σε δικό του ταμπλό, ενώ ευχάριστη έκπληξη αποτελεί και ο Wes Bentley με το υπέροχο μούσι του Seneca Crane, τον οποίο είχα πολύ καιρό να δω σε κάτι καλό, από την εποχή νομίζω του "American Beauty" (1999).

Κι αν τώρα σκέφτεστε μετά από αυτά οτι δεν αξίζει να τη δείτε, μάλλον κάνετε λάθος, καθώς η αλήθεια είναι πως έχει περισσότερες καλές στιγμές από κακές.  Το story παρουσιάζεται με τέτοιο τρόπο ώστε να καταλάβει κανείς τη συμβαίνει, ακόμα κι αν δεν έχει διαβάσει τα βιβλία, οι χαρακτήρες έχουν δομηθεί με προσοχή, η αρένα είναι εντυπωσιακός χώρος μάχης, ενώ και η μουσική επένδυση είναι πρώτης τάξεως.
Στο σύνολό τους οι "Αγώνες Πείνας" είναι μια δραματική ταινία δράσης με επαναστατική βάση, που έχει κι άλλες πτυχές και τις οποίες πρόκειται να ανακαλύψουμε σύντομα στις επόμενες συνέχειές της.

Τι έμαθα από τη ταινία: Οτι ο Kravitz θέλει μόνο μια γραμμή χρυσού eyeliner για να είναι cool, οτι η ταινία μοιράζεται παρόμοια ιδέα, αλλά δεν έχει καμία σχέση με το γιαπωνέζικο "Battle Royale" (2000) και οτι το γκομενάκι που άφησε στη Περιοχή 12 η Katniss και ονομάζεται Gale είναι α) ο αδελφός του τουμπανο-τύπου που υποδύεται τώρα τελευταία τον Thor και β) ο γκόμενος της Miley Cyrus.  Oh god why?

No trivia 

ΤΟ ΤΑΙΝΙΑΚΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Vincent, by Tim Burton