Taxi Driver: You talkin' to me?

Hello hello και καλή σας εβδομάδα!  Καλή αρχή φαίνεται για το blogaki μιας που από οτι μυρίστηκα το poll μπορεί και να έφτιαξε, αν κρίνω από τις 40+ ψήφους που έχουν ήδη καταμετρηθεί.  Ευχαριστώ και πάλι για την αξιόπιστη συμμετοχή σας, και θα συγχωρέσω όσους δε κατάφεραν να ψηφίσουν λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων όπως βουτιές, κοκτέιλ στις παραλίες και φαγητό μέχρι σκασμού στις ταβέρνες!  Στα δικά μας τώρα ο ταξιτζής Robert de Niro πέρασε μπροστά από την πρώτη μέρα του poll και έμεινε εκεί μαζεύοντας 24 λαχταριστές ψήφους.  Αναμενόμενο το αποτέλεσμα με το "Star Wars" να μένει στην δεύτερη θέση με 18 ψήφους (not bad), ενώ στην τρίτη βρίσκουμε την κλασσική "Casablanca", και το "The Dark Knight" με 16.  Μπροστά και με διαφορά η ταινία του Scorsese και πως δε θα μπορούσε άλλωστε με τον de Niro σε έναν από τους καλύτερους ρόλους της καριέρας του.

Ένας βετεράνος του πολέμου του Βιετνάμ, ο Travis Bickle (Robert de Niro) εργάζεται πλέον στην Νέα Υόρκη ως ταξιτζής βραδινής βάρδιας.  Το απειλητικό περιβάλλον της πόλης και η παρακμή που επικρατεί τριγύρω τον ωθούν σε βίαια ξεσπάσματα και εντείνουν το επικίνδυνο το χαρακτήρα του.  Όταν βάλει στι μάτι μια νεαρή, όμορφη γυναίκα την Betsy (Cybill Sheperd) θα κάνει τα πάντα προκειμένου να την προσεγγίσει.  Την ίδια στιγμή θέτει ως προτεραιότητα της μίζερης ζωή του τη σωτηρία μιας νεαρής πόρνης της Iris (Jodie Foster) από τα πλοκάμια του υποκόσμου, με απρόβλεπτα αποτελέσματα...
Ξεκινώντας με ενδεχομένως μια από τις καλύτερες σκηνές σύγχρονου κινηματογράφου και τον de Niro να εμφανίζεται με το ταξί του μέσα από ένα σύννεφο καπνού, η ταινία σε προδιαθέτει για την επικείμενη 'κοινωνική σαπίλα' στην οποία θα γίνεις σύντομα μάρτυρας.  Όπως ακριβώς βγαίνει σταδιακά μέσα από την καπνισμένη θολούρα, έτσι και στην συνέχεια ο Travis θα αναδυθεί ως ο απόλυτος κανένας μέσα από τα σκοτάδια και την κατάντια της Νέας Υόρκης, προσπαθώντας να γίνει κάποιος (η φράση "Οn every street in every city, there's a nobody who dreams of being somebody" αποτελεί το tagline της ταινίας).  Ο Travis είναι μια προσωπικότητα που βρίσκεται ταυτόχρονα στο περιθώριο (για τους ανθρώπους τριγύρω του, αλλά και για τον εαυτό του), αλλά και στο προσκήνιο για εμάς τους θεατές, και ο Scorsese φροντίζει να αποδώσει αυτή την αντιθετική κατάσταση μέσα από τον γνωστό, σκληρό και βίαιο τρόπο με τον οποία παρουσιάζει σχεδόν πάντα στις ταινίες του την απτή πραγματικότητα και τους ανθρώπους-θύματα που ζουν μέσα σε αυτήν.

Η μουσική επένδυση του Bernard Hermann (υπεύθυνου για μερικά από τα καλύτερα μουσικά score πασίγνωστων ταινιών, όπως το "Vertigo", "Citizen Kane", "North by Northwest" και άλλα πολλά) αποτελεί το ιδανικότερο ταίρι της σκηνοθετικής ματιάς του Scorsese, καθώς μέσα σε μόλις τρία λεπτά παρουσιάζεται ουσιαστικά όλο το feeling της ταινίας.  Η-σχεδόν- πολεμικές και ταραγμένες νότες, διαδέχονται μια απαλή και σε κάποια σημεία αισθησιακή, jazz μουσική και όλο αυτό παρουσιάζεται μέσα από τα μάτια του de Niro ως Travis.  Αντιλαμβανόμαστε σύντομα οτι το μυαλό αυτού του ανθρώπου είναι χωρισμένο στα δυο: πόλεμος/καθημερινότητα, φαντασία/πραγματικότητα.  Ακόμα και η χρήση του παρμπρίζ από το ταξί ως ιδανικό, παραμορφωτικό τζάμι αποδίδει με έναν θλιβερό τρόπο τα φώτα της αιώνιας πόλης που ποτέ δε κοιμάται, βρίσκεται πάντα σε εγρήγορση και 'καταπίνει' τους πολίτες της μέσα στην ανωνυμία τους.
Το μοτίβο του πνευματικά ασταθούς, βετεράνου (τις περισσότερες φορές ως απόμαχου του Βιετνάμ) χρησιμοποιείται ξανά και ξανά σε χολιγουντιανές παραγωγές, με τον πρωταγωνιστή να καλείται να αντιμετωπίσει προσωπικούς δαίμονες ("Taxi Driver", "Βorn on the Fourth of July") ή πολύ απλά παρουσιάζοντας τις θηριωδίες και το παράλογο της ανθρώπινης φύσης σε όλο της το μεγαλείο ("Apocalypse Now" με έναν θρυλικό πλέον Marlon Brando).  Στην συγκεκριμένη περίπτωση το πολεμικό παρελθόν του ήρωα γίνεται η τέλεια δικαιολογία, στο όνομα της οποία μετατρέπεται σε έναν σύγχρονο τιμωρό, που είναι αποφασισμένος να σώσει (αφού τότε δε μπόρεσε) μια ανήλικη πιτσιρίκα που εργάζεται ως πόρνη.  Η εσωτερική διαμάχη καλού και κακού στην οποία γλιστράει διαρκώς ο Travis φαίνεται μέσα από την σταδιακή του αλλαγή από ασήμαντο, αδύναμο ανθρωπάκι, σε τουμπανισμένο, ξυρισμένο α λα μοϊκάνα τύπο, που κραδαίνει το όπλο του στους δρόμους έχοντας φτάσει ένα βήμα πριν από την ολοκληρωτική τρέλα, ρωτώντας τον εαυτό του "Υou talkin' to me?".

O Scorsese έχει στήσει ένα απόλυτα ζοφερό περιβάλλον, μέσα στο οποίο μόνο οι χειρότεροι μπορούν να επιβιώσουν (ακόμα και αυτό όμως δεν είναι πάντα αλήθεια).  Βρωμιά, μουντά κτίρια, παιδεραστές, δολοφόνοι, ναρκωτικά, μοναξιά, αποτελούν όλα αναπόσπαστα κομμάτια μιας επαναλαμβανόμενης καθημερινότητας που υπόσχεται μόνο ένα πράγμα: έναν απύθμενο βούρκο στον οποίο όλοι έχουν μια θέση.  Ο Travis αποτελεί έναν μόνο από τους πολλούς χαμένους και μοναχικούς τύπους αυτής της πόλης.  Μετά από τον προσωπικό του ψυχικό βιασμό στο Βιετνάμ, και τις εξίσου προσωπικές βαναυσότητες στις οποίες είχε προβεί, επιστρέφει στην πατρίδα κατακερματισμένος πνευματικά και διανοητικά, μόνο για να βρεθεί σε ακόμα ένα εχθρικό και αφιλόξενο περιβάλλον.  Αυτή τη φορά αστικό και κατά μια έννοια πιο επικίνδυνο μιας που τώρα βρίσκεται στον ρόλο του θύματος...
Με μια ορισμένες φορές, ντοκυμαντερίστικη προοπτική και απόλυτα ρεαλιστικά σκηνοθεσία, το "Taxi Driver" αποδίδει ωμά και ξεκάθαρα την προβληματική προσπάθεια του πρωταγωνιστή που προσπαθεί να επιβιώσει μέσα στην ίδια του την πόλη, και παράλληλα να εξιλεωθεί ως ένα βαθμό για όσα έκανε, παίρνοντας υπό την προστασία του την ανήλικη τότε Jodie Foster.

Πέρα από την εξαιρετική σκηνοθεσία του Martin, οι ερμηνείες είναι μικρά διαμαντάκια.  Ο de Niro είναι τρομακτικός.  Το βλέμμα του τα λέει όλα, αλλοπρόσαλλο και σαλεμένο καθώς είναι, ενώ και η ριζική του μεταμόρφωση, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια σχετικά με το ποιο είναι το λάθος άτομο για να τα βάλεις μαζί του.  Δυναμικός και στιγματισμένος, αποτελεί την τέλεια ενσάρκωση του εξολοθρευτή αγγέλου.  Έκπληξη αποτελεί η 12χρονη τότε Jodie Foster η οποία με όλη την παιδική αθωότητα και γλυκύτητα που την χαρακτήριζε, ερμηνεύει υπέροχα έναν απαιτητικό και ιδιαίτερο ρόλο.  Στα μετόπισθεν συναντάμε και τον Harvey Keitel, ο οποίος υποδύεται τον νταβατζή της baby Iris, και όταν έρχεται η ώρα του καταλαβαίνει τι εστί βερίκοκο.
Ο "Tαξιτζής" είναι ένα βαρύ δράμα, οχι όμως με την αντικειμενική έννοια του κλάμματος και της στεναχώριας.  Είναι βαρύ γιατί είναι αληθινό, ειλικρινές και τόσο σκληρό όσο η ίδια η ζωή.  Plus είναι μια ταινία μαεστρικά σκηνοθετημένη, με στιβαρές ερμηνείες, από τις καλύτερες που έχει δώσει ο κινηματογράφος μέχρι και σήμερα, καθώς και μια υποβλητική μουσική, που ανατριχιάζει, σοκάρει και αποδομεί συναισθήματα και καταστάσεις.  Ένα must see για όλους.

http://www.youtube.com/watch?v=bqLyTdcMLhc


TRIVIA

• O de Niro οδηγούσε καθημερινά για 12 ώρες ταξί, για έναν μήνα προκειμένου να μπει στο πετσί του ρόλου, ενώ μελέτησε και τις διανοητικές ασθένειες.
• Η περιβόητη πλέον σκηνή με τον Travis να μιλάει στον εαυτό του, ήταν έμπνευση του de Niro, καθώς το σενάριο ελέγε μόνο οτι ο Travis κοιτάει στον καθρέφτη.  O de Niro υποστήριξε οτι βασίστηκε στην σκηνή του Marlon Brando από την ταινία "Reflections in a Golden Eye".
• H Foster ήταν μόλις 12 ετών και συνεπώς δε μπορούσε να έχει πολύ προκλητικές σκηνές στην ταινία.  Έτσι η 19χρονη τότε αδελφή της, Connie Foster ήταν η αντικαταστάτριά της στις πιο απαιτητικές σκηνές.
• Υποψήφιοι για τον πρωταγωνιστικό ρόλο ήταν και οι Jeff Bridges και Dustin Hoffman ο οποίος είχε αποκαλέσει τον Scorsese τρελό όταν του είχε προτείνει τον ρόλο.  Στη συνέχεια φυσικά το μετάνοιωσε.
• O Bernard Hermann ολοκλήρωσε τη μουσική για την ταινία, μια μέρα πριν πεθάνει.  To "Taxi Driver" ήταν η τελευταία του ταινία.
• Ο σεναριογράφος Paul Schrader έγραψε το σενάριο μέσα σε μόλις πέντε μέρες.  Ο ίδιος υποστήριξε οτι κατά την διάρκεια της συγγραφής κρατούσε πάνω στο γραφείο του ένα γεμάτο όπλο για έμπνευση και κίνητρο.

(Πηγή IMDB)

H TV ΣΗΜΕΡΑ....

NET: 00:15, Sling Blade, με τους Billy Bob Thornton, Robert Duvall.  Σε σκηνοθεσία του ίδιου του Thornton μια ιστορία για έναν δολοφόνο και τη ζωή του μετά την αποφυλάκισή του.  Κέρδισε Oscar προσαρμοσμένου σεναρίου το 1996.

Τσιου!

Υ.Γ:  Έχω ανακαλύψει ένα site με μερικά από τα καλύτερα, fan made posters.  Εδώ είναι ένα που έφτιαξαν για την ταινία και το βρίσκω εξαιρετικό.

Posterocalypse.com.  Αναζητήστε το! : )