O Ron Decker (Edward Furlong) είναι ένας νεαρός που μετά την απόδοση κατηγοριών για κατοχή και διακίνηση μαριχουάνας, μπαίνει στη φυλακή. Εκεί θα γνωρίσει τον Earl Copen (Willem Dafoe) έναν βετεράνο φυλακισμένο ο οποίος παίρνει τον πιτσιρικά υπό την προστασία του και αναλαμβάνει τον ρόλο του μέντορα. Σύντομα ο Ron θα δει το σκληρό πρόσωπο της φυλακής, και θα καταλάβει πόσο δύσκολη είναι η επιβίωση χωρίς κανέναν 'φίλο' εκεί μέσα...
Μετά την πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα με το "Trees Lounge" (1996) ο Steve Buscemi επιστρέφει το 2000 με την σκηνοθεσία του "Animal Factory", καθώς και με ένα μικρό ρολάκι στην ταινία. Στην συγγραφή του σεναρίου βρίσκεται και ο συγγραφέας της ομώνυμης νουβέλας "The Animal Factory", Edward Bunker, συμπληρώνοντας ιδανικά ένα προσεκτικά επιλεγμένο και προσεγμένο cast ηθοποιών. Ανάμεσα σε αυτούς συναντάμε και ονόματα με τα οποία ο Buscemi έχει επιλέξει να συνεργάζεται σχεδόν σε όλες τις ταινίες τις οποίες σκηνοθετεί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι ηθοποιοί Mark Boone Junior (τον θυμάστε ως χοντρομπάτσο από το "Τhe Dark Knight", και από τη σειρά "Sons of Anarchy), Seymour Cassel τους οποίους συναντάμε στην πρώτη μικρή ταινία του Buscemi "What Happende to Pete" (1992), το "Trees Lounge" (1996), το "Animal Factory" (2000) που βλέπουμε σήμερα, αλλά και το "Lonesome Jim" (2005) οπού πρωταγωνιστούν στο πλευρό του Cassey Affleck. Κάτι ανάλογο με Johhny Depp και Τim Burton ένα πράγμα...
Η ταινία αν και πραγματεύεται ένα θέμα το οποίο έχουμε δει πολλές φορές, από την εποχή του "Escape from Alkatraz" (1979), μέχρι και σήμερα με το "Celda 211" (2009), καταφέρνει να ξεχωρίζει κυρίως λόγω της ρεαλιστικής και αποδραματοποιημένης της σκηνοθεσίας. Οι απόπειρες απόδρασης, οι φυλετικές ομαδοποιήσεις, οι βιασμοί, ακόμα και οι δολοφονίες αποτελούν χαρακτηριστικά μοτίβα που παρουσιάζονται σε τέτοιου είδους ταινίες. Εδώ το πράγμα ισορροπεί ανάμεσα στην προσωπική ιστορία του νεαρού πρωταγωνιστή και αυτή του επιβλητικού του προστάτη. Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται βασικά στην σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ τους και τον τρόπο που δυο διαφορετικές γενιές καταφέρνουν να επικοινωνήσουν και μάλιστα κάτω από τόσο δύσκολες συνθήκες. Αν και ο τίτλος παραπέμπει σε ωμές και πολύ σκληρές καταστάσεις φυλακής, ο Buscemi μάλλον ξαφνιάζει τον θεατή καθώς κάθε άλλο, παρά έτσι είναι. Χωρίς να λείπουν οι επιθετικές συμπεριφορές και τα ξεκαθαρίσματα λογαριασμών των διαφόρων συμμοριών, η ταινία μάλλον επιδιώκει έναν κοινωνικό σχολιασμό πάνω στην ζωή μέσα στην φυλακή, παρά στον υπερτονισμό της παραβατικότητας και της εγκληματικής φύσης των ηρώων της. Οι σκηνές βίας είναι περιορισμένης διάρκειας και τελειώνουν πριν καλά καλά αρχίσουν, η ύπαρξη αίματος είναι ελάχιστη και ουσιαστικά η πρώτη θέση δίνεται στην ψυχολογική κατάσταση την οποία βιώνουν οι κατάδικοι. Δεν είναι τυχαία τα επαναλαμβανόμενα πλάνα στα οποία τοποθετούνται ξανά και ξανά στην απομόνωση, αφού σκοπό έχουν να εντείνουν την πίεση και την απανθρωποποίηση που υφίστανται λόγω του εγκλεισμού τους. Χωρίς υπερβολές και τρομακτικής έντασης βία, γινόμαστε μάρτυρες της δύσκολης καθημερινότητας αυτών των ατόμων. Ποτέ δε ξέρεις αν θα είναι η τελευταία σου μέρα τελικά. Όπως ακριβώς και σε ένα κανονικό animal factory...
Η επιλογή των ηθοποιών είναι πολύ καλή. O Dafoe ξυρισμένος γουλί και με νευρώδες σώμα, υποδύεται ιδανικά τον τύπο που κινεί τα νήματα στην φυλακή και που αποπνέει σεβασμό σε φυλακισμένους, αλλά και φύλακες. Νομίζω οτι τις περισσότερες φορές το βλέμμα και το αλλόκοτα μεγάλο του στόμα (που αρκείται κυρίως σε δύσκολα ερμηνεύσιμα χαμόγελα) είναι αυτά που κερδίζουν την παράσταση και τον καθιστούν ένα από τα δυνατά χαρτιά της ταινίας. Στο πλευρό του ο Edward Furlong μετά τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στο σοκαριστικό και αρκούντως αφυπνιστικό "American History X" δυο χρονάκια πριν (1998), εδώ μπαίνει ο ίδιος στην φυλακή και παίρνει μια γεύση από την σκατοκατάσταση που έζησε ο νεοναζί αδελφός του Edward Norton στην ταινία του '98, μέχρι τη στιγμή που βιάστηκε από παλιόφιλους skinhead. Ο Furlong έχοντας γίνει γνωστή μούρη και δίνοντας και μια εξίσου πλέον γνωστή και εξαιρετική ερμηνεία στο πλευρό του Norton, εδώ καταφέρνει και πάλι να κρατήσει μια αξιοπρεπή θέση σε μια ταινία που δεν αφήνει κανέναν να κρατήσει τα πρωτεία. Ομορφούλης και μικροκαμωμένος, αποτελεί το όνειρο κάθε στερημένου ανώμαλου μέσα στη φυλακή και χωρίς την πατρική; φιγούρα του Earl πάνω από το κεφάλι του, μάλλον θα κατέληγε βιασμένος και σφαγμένος σε καμιά γωνιά των ντουζ, από πολύ νωρίς στην ταινία. Κρατάει μια mutαρισμένη ερμηνεία σε έναν ρόλο που έτσι κι αλλιώς δεν απαιτεί πολλά, αφήνοντας και άλλους να κλέψουν λίγο την παράσταση. Όπως για παράδειγμα τον Mickey Rourke (Jan the Actress). Ο Rourke αποτελεί ένα από τα απολαυστικά highlightς της ταινίας στον ρόλο μιας τραβεστί με έντονο μακιγιάζ, δαντελωτά σουτιέν, σκουλαρίκι στον αφαλό και μπράτσα που άμα θέλουν σε αρπάζουν, σε βιάζουν και μετά λες κι ευχαριστώ. Αν και ο ρόλος του δεν είναι μεγάλος, μένει στο μυαλό σου κυρίως λόγω της σουρεαλιστικής του φύσης και φυσικά του γεγονότος να δεις κάποιον σαν τον Rourke να ερμηνεύει έναν τέτοιο ρόλο. Εξίσου τρομερή φάτσα ο Danny Trejo (Vito) ο οποίος επίσης αν και δεν έχει μεγάλο ρόλο, παρόλα αυτά η παρουσία του είναι πληθωρική και αισθητή. Και ο Trejo είχε πρωταγωνιστήσει με τον Buscemi στο "Con Air" (1997) o πρώτος ως βιαστής/δολοφόνος (θυμάστε το tattoo με τα τριαντάφυλλα, ένα για κάθε γυναίκα που είχε βιάσει;) και ο δεύτερος ως παιδεραστής!
Χαλαρή σκηνοθεσία χωρίς εξάρσεις και υπερβολική ωμότητα, αλλά αντιθέτως με μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση της κατάστασης που βιώνεται εντός των φυλακών. Ο Buscemi κρατώντας τον ρόλο του δικηγόρου των φυλακών μένει στα ερμηνευτικά μετόπισθεν, και αφήνει τους 'αλήτες' να έχουν τον πρώτο λόγο. Από τις καλύτερες στιγμές της ταινίας, ο Dafoe προς το τέλος της.
Πολύ καλή και underestimated ταινία. Όπου την βρείτε αρπάξτε την και καλή προβολή.
http://www.youtube.com/watch?v=-sv5sJI_dn4&feature=related
No trivia for this movie
Ούτε και η τηλεόραση έχει κάτι σήμερα so, dvdaki και σπίτι! Have fun και τα λέμε πάλι αυριο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου