Τι να πει κανείς γι' αυτή την ταινία που έχει κυριολεκτικά τα πάντα μέσα; Ας ξεκινήσουμε για αρχή από την-ας την πούμε- πλοκή. Ο Rutger Hauer είναι ο Hobo, ένας ηλικιωμένος άστεγος, που φτάνει σε μια πόλη σε αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης. Δυστυχώς σύντομα καταλαβαίνει οτι έχει φτάσει στην ίδια την Κόλαση επί της Γης. Νεαροί σαδιστές, δολοφόνοι, παιδεραστές Αϊ-βασίληδες, πόρνες, διεφθαρμένοι, σιχαμεροί αστυνομικοί και ένα σωρό άλλα αποβράσματα της κοινωνίας κατοικούν εκεί, υπακούοντας στις παρανοϊκές εντολές του άρχοντα αυτής της σκατούπολης, Drake (Brian Downey). Ο Hobo το μόνο που θέλει είναι να αγοράσει μια...χλωοκοπτική μηχανή προκειμένου να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και να ανοίξει μια μικρή επιχείρηση. Παρόλα αυτά η βία και η εγκληματικότητα θα τον κάνουν να δει με άλλο μάτι τα ελάχιστα χρήματα που έχει μαζέψει για τον σκοπό αυτό. Θα αποφασίσει να αγοράσει ένα shotgun και να τινάξει στον αέρα τα μυαλά όλων των σάπιων motherf*ckers που απαρτίζουν την πόλη. Στο πλευρό του θα βρεθεί και μια ανήλικη πόρνη, η Abby (Molly Dunsworth) την οποίο ο Hobo θα πάρει υπό την προστασία του. Και τότε με το shotgun στα χέρια θα γίνει κακός. Πολύ πολύ κακός...
Όταν πριν από τέσσερα χρόνια είχε κυκλοφορήσει στις αίθουσες το επικά σπλατερικό "Grindhouse" του Quentin Tarantino και του κολλητού του Robert Rodriguez, τα μάτια μας είδαn λουτρά αίματος, εξωφρενικούς χαρακτήρες και μια γενικότερη b-movies αισθητική. Οι δυο σκηνοθέτες πέτυχαν διάνα και δημιούργησαν μια σύγχρονη, cult ταινία, βασισμένοι στην κλασσική συνταγή των '60s-'70s, την χρυσή δηλαδή εποχή των ταινιών αυτών. Παράλληλα με το release του "Grindhouse" ο Rodriguez σε συνεργασία πάντα με τον Tarantino είχε δημιουργήσει δυο fake trailers, τα οποία έπαιζαν λίγο πριν από την προβολή της κανονικής ταινίας. Φυσικά και τα δυο αποτελούσαν μια πρόγευση του επικείμενου φίλμ, με ανάλογο μουσικό score και σκηνοθεσία. Το 2010 το πρώτο από αυτά έγινε full length ταινία με πρωταγωνιστή τον mucho Danny Trejo στον ρόλο του "Machete". Το δεύτερο-ναι καλά καταλάβατε- είχε την ίδια τύχη με αποτέλεσμα φέτος να απολαμβάνουμε τον Rutger Hauer στον ρόλο του εκδικητικού "Hobo with a Shotgun", για '90 λαχταριστά λεπτά. Cool!
Ο σκηνοθέτης Jason Eisener εκτός από το πόνημα μιας ολοκληρωμένης ταινίας για τον Hobo, είχε συμμετάσχει επίσης στην δημιουργία της ιστορίας για το αρχικό trailer που αποτέλεσε τελικά την βάση και την ιδέα για αυτό το φιλμ. Ουσιαστικά το "Hobo with a Shotgun" είναι στην κυριολεξία ένας φόρος τιμής στις exploitation ταινίες των δεκαετιών '60-'70. Όταν αναφερόμαστε στον όρο 'exploitation', εννοούμε ταινίες οι οποίες ακριβώς όπως λέει και η λέξη, έχουν ως βασικό στόχο να 'εκμεταλευτούν' κάποιον μεγάλο αστέρα (η Pam Grier αποτελούσε κλασσικό δείγμα ηθοποιού που πρωταγωνιστούσε σε τέτοιου είδους φιλμ) ή κάποιο συγκεκριμένο θέμα. Η βία, το sex και τα γρήγορα αυτοκίνητα, αποτελούσαν βασικά χαρακτηριστικά αυτού του είδους ταινιών. Πολλές φορές το περιεχόμενο εκτεινόταν αρκετά πιο πέρα, με την δημιουργία exploitative υπο-ειδών που περιελάμβαναν θέματα με..Ναζί, κανίβαλους, τέρατα, ιστορίες εκδίκησης και γενναίες δόσεις ξεκοιλιασμάτων.
Στην περίπτωση του Hobo το πράγμα δεν αλλάζει και πολύ. Ο Eisener δίνει ρέστα με μια υποτυπώδη υπόθεση και μια φρενήρη σκηνοθεσία, όπως ακριβώς του αξίζει. Oι fan του είδους σίγουρα θα περάσουν μια υπέροχη, αιματοβαμένη βραδιά εάν την επιλέξουν, αν και δεν μπορώ να πω το ίδιο για όλους τους υπόλοιπους. Εαν εξαιρέσουμε τις παρωδίες, νομίζω πως σε κανένα άλλο είδος ταινιών δε μπορεί κάποιος να γελάσει και να διασκεδάσει βλέποντας εντόσθια και πίδακες αίματος από κομμένα κεφάλια. Αυτή ακριβώς όμως είναι και η ουσία. Tα exploitation movies αναλώνονται σε gory θέματα που προκαλούν τον θεατή επειδή ακριβώς ο ίδιος επιθυμεί να προκληθεί. Συνεπώς καλό είναι να ξέρετε τι σας περιμένει αν αποφασίσετε να την δείτε...
Η σκηνοθεσία εδω είναι το άλφα και το ωμέγα. Από την πρώτη κιόλας στιγμή αισθάνεσαι στο πετσί σου οτι πρόκειται για μια b-moviestikh ταινιούλα. Εξάλλου ο σκηνοθέτης μας κάνει την χάρη και κοτσάρει στους τίτλους έναρξης το λογότυπο της Technicolor, της μεγαλύτερης ίσως εταιρίας παραγωγής έγχρωμων ταινιών που μέχρι και τα τέλη περίπου, της δεκαετίας του '50 αποτέλεσε τη βάση για την δημιουργία πολλών από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών (χωρίς αυτό να σημαίνει οτι δεν εξακολούθησε να υπάρχει και τα επόμενα χρόνια, αν και οχι με την ίδια δυναμική) . Σήμερα η θρυλική αυτή εταιρία, αποτελεί κομμάτι του Γαλλικού κολοσσού Thomson, έχοντας χάσει ως ένα βαθμό την παλιά της αίγλη. Παρόλα αυτά, η συμμετοχή της στην παραγωγική διαδικασία ταινιών συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.
Η αλήθεια είναι πως το χαρακτηριστικό γνώρισμα της Technicolor-τα ζωηρά και εκτυφλωτικά της χρώματα-είναι αναπόσπαστο κομμάτι του Hobo. Καθόλη την διάρκειά της έχεις την εντύπωση οτι τα χρώματα έχουν 'καεί', δίνοντας αυτό το πολύ φωτεινό αποτέλεσμα που θυμίζει παλιακό, ταινιακό υλικό. Την ίδια στιγμή η σκηνοθεσία του Eisener αποτελεί το ιδανικό ταίρι, συνδυάζοντας άνετα την αισθητική των b-movies και ενός story που εάν δεν ήταν τόσο απροκάλυπτα και 'ξεδιάντροπα' φτιαγμένο, θα μπορούσε να αποτελεί την αληθινή εικόνα κάποιας μεγαλούπολης (βουτηγμένη εννοείται στην υπερ-υπερβολή). Μένοντας πιστός στις θεματικές απαιτήσεις αυτών των φιλμ, ο Eisener δημιούργησε ένα μείγμα σπλάτερ περιπέτειας και ατακαδόρικης κωμωδίας, που εναρμονίζεται πλήρως με τον χώρο δράσης και τους ήρωες. Η κάμερα ακολουθεί κατά πόδας τον Hobo στο εκδικητικό του κρεσέντο, ο οποίος είναι συμπαθής και θανατηφόρος την ίδια στιγμή. Έτσι για να μην ξεχνάμε πως είναι οι πραγματικοί ήρωες των exploitation films. Αιματοβαμένοι και πολύ cool.
Εκτός από τον γαλανομάτη Hauer που παραμένει as cold as ever, αλλά δείχνει και την τρυφερούλικη πλευρά του μωρέ σαν άλλος φύλακας άγγελος της Abby, όταν βέβαια δεν ανοίγει τρύπες στα κεφάλια και τα στομάχια των κακοποιών στοιχείων, και το υπόλοιπο cast είναι αξιοπρόσεκτο. Ο Brian Downey ως Drake δίνει ρεσιτάλ κακίας και παλαβομάρας, σαν άλλος διάολος επί της Γης και όλοι στέκονται σούζα στις αποφάσεις σου. Διεκπεραιωτές των δολοφονικών του απαιτήσεων είναι οι δυο γιοι του, Ivan (Nick Bateman) και Slick (Gregory Smith), τον οποίο ίσως και να θυμάστε από την οικογενειακή σειρά "Everwood" οπού υποδυόταν τον καλό και ευγενικό Ephram. Αυτά που ξέρετε να τα ξεχάσετε. Εδώ ως Slick είναι ένα αθυρόστομο κωλόπαιδο που αρέσκεται να βιάζει κοριτσάκια, να δολοφονεί για την πλάκα του και να επιδίδεται σε ένα σωρό όργια παρέα με τον αδελφούλη του. Highlight τα κολεγιακά μπουφανάκια με το όνομά τους στην πλάτη, που σε παραπέμπουν αμέσως σε άλλη εποχή (σε περίπτωση δηλαδή που δε το είχες καταλάβει μέχρι τώρα).
Το "Hobo with a Shotgun" είναι τελικά μια ταινία που όντως έχει τα πάντα. Cult φυσιογνωμίες και ατμόσφαιρα, απενοχοποιημένους διαλόγους, ένα...kraken (αν και το μόνο που βλέπεις είναι κάτι πλοκάμια, οπότε μπορεί να είναι και ένα απλό, υπερμεγέθες χταπόδι), συκωταριές, νεφρά, πολτοποιημένα κεφάλια, κάτι τύπους με μεταλλικές πανοπλίες που αυτοαποκαλούνται "The Plague", ότι ζητήσεις θα το βρεις και θα το ευχαριστηθείς σε αυτό το ανίερο, b-movieiko συνονθύλευμα.
Τι έμαθα από την ταινία: Οτι έχει πλάκα να κρεμάς κάποιον ανάποδα και να τον κοπανάς με μπαστούνια του baseball στα οποία έχεις ενσωματώσει ξυραφάκια, μέχρι αυτός να ανοίξει στα δυο σαν καρπούζι, οτι είναι σοβαρό δίλημμα το πως θα αξιοποιήσεις τα 49,99 δολάρια σου, να αγοράσεις μια μηχανή του γκαζόν ή ενα shotgun? Μμμ...Και οτι εάν τελικά καταλήξεις στο shotgun αυτόματα ο αριθμός των σφαιρών σου είναι άπειρος, ακόμα και αν έχεις να φας ολόκληρη την πόλη. Ένας άγγελος-εκδικητής έχει φαντάζομαι την εύνοια του Θεού. Αμήν.
No trivia.
Είχε πολλά και ωραία posterakia και δεν ήξερα ποιά να διαλέξω, οπότε απλά τα βάζω όλα.
H TV ΣΗΜΕΡΑ....
NET:01:45, Νurse Betty, με τους Rene Zellweger, Morgan Freeman, Chris Rock, Greg Kinnear. Όταν ο άντρας της Betty δολοφονείται μπροστά στα μάτια της, η ίδια βιώνει ένα ισχυρό σοκ και αποφασίζει να γνωρίσει από κον΄τα τον αστέρα της αγαπημένης της σαπουνόπερας, θεωρώντας οτι ο ρόλος του γιατρού που υποδύεται είναι και ο πραγματικός τους χαρακτήρας! Η ίδια καταλήγει να υποδύεται μια νοσοκόμα, αλλά το χειρότερο είναι οτι στα αλήθεια πιστεύει οτι είναι η βοηθός του αγαπημένου της γιατρού...
Είχε πολλά και ωραία posterakia και δεν ήξερα ποιά να διαλέξω, οπότε απλά τα βάζω όλα.
Τα λέμε αύριο! Τσιου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου