Ένας νεαρός άνδρας του υποκόσμου βάζει στο μάτι μια όμορφη φοιτήτρια και αποφασίζει να την κάνει δική του έστω και στιγμιαία, αρπάζοντάς την και δίνοντας της ένα πιεστικό φιλί στο στόμα. Την ίδια στιγμή το αγόρι της και ο στρατός μπαίνουν στην μέση προκειμένου να τον ξεκολλήσουν από πάνω της και αυτή του δίνει ένα ηχηρό χαστούκι, φτύνοντάς τον. Τις επόμενες μέρες ο Han-ki θα αποφασίσει να την καταστρέψει με τον πιο εξευτελιστικό τρόπο, 'στολίζοντάς' την στα πολύχρωμα μπουρδέλα της κακόφημης περιοχής στην οποία δρα, καθιστώντας την ένα ακόμη κομμάτι κρέας και παίρνοντας την εκδίκηση που του ταιριάζει. Στην πορεία όμως τα πράγματα θα αλλάξουν και για τους δυο τους και τότε η Μοίρα θα έχει τον τελευταίο λόγο...
Ταινία του 2001 το "Bad Guy" αν και δε της φαίνεται, καθώς ο φωτισμός και οι κάμερες παραπέμπουν σε παλαιότερη παραγωγή. Γνωστός για τα υπαρξιακά του ζητήματα και την όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστική και επίπεδη απεικόνισή τους, ο duk εδώ δεν ξεφεύγει από τα καθιερωμένα, χαρίζοντας στο κοινό ένα στρωτό δράμα, με αρκετές βίαιες και οχι μόνο εξάρσεις. Το "Bad Guy" βρίσκεται στην μέση των ταινιών που έχουν θεωρηθεί οι καλύτερες του σκηνοθέτη. Με το "La Isla (a.k.a Seom) του 2000 και το γνωστότερο αριστούργημα του "Spring, Summer, Fall, Winter...and Spring" το 2003, η σημερινή μας ταινία μαζεύει τις εναπομείνουσες δάφνες της προηγούμενης σκηνοθετικής του δουλειάς, και προετοιμάζει για την επόμενη. Τα κλασσικά μοτίβα, οι χαρακτήρες και το story στα οποία αρέσκεται ο duk επαναλαμβάνονται και εδώ, η αλήθεια είναι λίγο πιο νεταρισμένα από την μια, αλλά στα πλαίσια μιας οριακής πραγματικότητας από την άλλη.
Το "Bad Guy" είναι μια ταινία την οποία δεν μπορείς να συλλάβεις στο σύνολό της πριν το τέλος της. Η αλήθεια είναι οτι και από μια γύρα σε διάφορα forums που έκανα, οι απόψεις διίστανται και φαίνεται οτι ο καθένας δίνει την δική του ερμηνεία σχετικά με το ποιο είναι στην τελική το νόημα της. Προσωπική που άποψη είναι πως η συγκεκριμένη ταινία μιλάει διαφορετικά στον καθένα μας. Δεν είναι απλό να συλλάβεις την ιδέα που πρέπει να είχε ο duk στο μυαλό του όταν την σκηνοθετούσε (έτσι κι αλλιώς είναι δύσκολο να κάνεις κάτι τέτοιο με τους περισσότερους σκηνοθέτες), αλλά το γεγονός οτι αποφασίζει να την εμποτίσει με ήδη γνωστό υποθεσιακό Kim-Ki duk-ίστικο περιεχόμενο βοηθάει. Γυναίκες που προσφέρουν το κορμί τους με αντάλλαγμα οχι πάντα ξεκάθαρα χρηματικό, υπόκοσμος, χαρακτήρες σιωπηλοί (ο πρωταγωνιστής μας εδώ πέρα από τρεις λέξεις όλες κι όλες, δεν βγάζει κουβέντα σε όλη την υπόλοιπη ταινία) και βλοσυροί, κατακάθια της ζωής και μεταφορικές/ρεαλιστικές καταστάσεις που μπλέκονται μεταξύ τους και καταλήγουν να αποτελούν μια μοναδική, απτή πραγματικότητα. Σε αυτό το σύντομης διάρκειας δράμα (δεν διαρκεί περισσότερο από 1μιση ώρα περίπου) τα πάντα είναι αυτό που φαίνονται, αλλά παράλληλα και αυτό που δε φαίνονται...
Αν και όμορφη και σε μερικά σημεία ονειρική, η σκηνοθεσία του duk εδώ δε διαφέρει σε τίποτα από αναρίθμητες άλλες ταινίες ασιατικού κινηματογράφου ή μη. Σίγουρα η καλλιτεχνική του φύση φαίνεται πιο ξεκάθαρα σε άλλες του προσπάθειες, όμως σε καμία περίπτωση αυτό δε μειώνει και την αξία του "Bad Guy". Περισσότερο επικεντρωμένος στην αλληγορική σημασία της ταινίας, αλλά και με μια ιδέα εναλλακτικής παρουσίασης των διαφορετικών κοινωνικών ομάδων (χαμηλό κοινωνικό στρώμα ο πρωταγωνιστής/μεσαίο και ολίγον προς τα πάνω αυτό της πρωταγωνίστριας), από τις οποίες αποτελείται η σύγχρονη κοινωνία, ο duk καταφέρνει να δημιουργήσει μια ενδιαφέρουσα ερωτική ιστορία, με καθαρά κοινωνικό background. Στην πορεία της ιστορίας η κοπέλα αποτελεί έρμαιο της εγκλωβιστικής καθημερινότητας στην οποία εξαναγκάζεται από τον θύτη της και την οποία αντιμετωπίζει μέχρι το τέλος με ολοκληρωτικά διαφορετικό τρόπο, μιας που η συνήθεια είναι πολύ ισχυρό φάρμακο. Αδρανής, φοβισμένη και επιθετική στην αρχή, στη συνέχεια μεταμορφώνεται σε ένα υπάκουο και δοτικό πλάσμα, που σχεδόν απολαμβάνει την δουλειά της στον οίκο ανοχής. Και το βασικότερο: ο άνδρας που την 'φυλάκισε' αποτελεί την μοναδική της συντροφιά, το μοναδικό της παρόν και μέλλον, μέσα σε αυτό το αβέβαιο 'Stochholm Syndrome' στο οποίο υποβάλει στον εαυτό της. Παράλληλα αυτή αποτελεί το αντικείμενο της διαρκούς, ηδονοβλεπτικής μανίας που διακατέχει τον ήρωα (την παρακολουθεί συνέχει πίσω από έναν καθρέφτη στο δωμάτιο της) και φαίνεται πως οι ζωές τους έχουν συγχωνευτεί με τον πιο παράδοξο και απρόσμενο τρόπο.
Αναφορά πρέπει σίγουρα να γίνει και στα πράγματα-'σύμβολα' μέσα στην ταινία, όπως οι κομματιασμένες φωτογραφίες που βρίσκει στην παραλία η νεαρή κοπέλα, αλλά και το κόκκινο φόρεμα (βλ. παραπάνω). Αρκετές είναι οι ενδιαφέρουσες προτάσεις που διάβασα σχετικά με το τέλος της ταινίας και με το τι ήθελε να πει με όλη αυτή την ιστορία ο duk. Η αλήθεια είναι οτι όλα ξεκινούν από τον πρωταγωνιστή. Σύμφωνα με τον ίδιο τον σκηνοθέτη, πολλές φορές αποφασίζει να βάζει τους ηθοποιούς του να παίζουν βασιζόμενοι μόνο σε μια ιδιαίτερη γλώσσα του σώματος, χωρίς να χρησιμοποιούν την γλώσσα του στόματος για να μιλήσουν. Ο λόγος είναι οτι μέσω αυτού του τεχνάσματος επιδιώκει να κάνει κατανοητό στους θεατές οτι ο ήρωας αντιμετωπίζει τον κόσμο σιωπηλά εξαιτίας κάποιου ισχυρού σοκ ή χτυπήματος της μοίρας που έχει δεχτεί. Αυτό ακριβώς γίνεται αρκετά ξεκάθαρο όταν βλέπουμε τους δύο κεντρικούς ήρωες να επισκέπτονται για πρώτη φορά την θάλασσα, αλλά και όταν η Sun Hwa βρίσκει τις φωτογραφίες θαμμένες στην νοτισμένη άμμο. Ενδεχομένως το μόνο πρόβλημα της ταινίας-εάν μπορώ να το θέσω έτσι- είναι οτι στη κρίσιμη στιγμή η μετάβαση από τον πραγματικό κόσμο, στον φαντασιακό δεν είναι ξεκάθαρη, με αποτέλεσμα λίγο μετά την λήξη της ο θεατή να μένει με ένα τεράστιο ερωτηματικό να αιωρείται πάνω από το κεφάλι του. Προσθέστε στην όλη ιστορία την αίσθηση του αναπόφευκτου Κάρματος, την αιώνια (κυριολεκτικά) αγάπη, τις επίπονες αναμνήσεις και τις συμπτώσεις που ανοίγουν δρόμους (εάν είναι δυνατόν να υπάρχει και μια πινακίδα που λέει 'Προς Μοίρα', ακόμα καλύτερα) και να είστε σίγουροι οτι θα έχετε δει μια ταινία που θα σας παιδέψει λιγάκι και κυρίως θα σας 'πονέσει'. Εάν πάλι δεν είστε σίγουροι για αυτό που είδατε, αφιερώστε μερικά λεπτά και κάντε την χάρη στον εαυτό σας να τσεκάρετε πιθανά συμπεράσματα σε forums, και τότε θα την εκτιμήσετε πραγματικά.
Μακάρι να μπορούσα να γράψω περισσότερα γι' αυτήν, αλλά πραγματικά θα μου ήταν δύσκολο να μη μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες, και αν κάτι με εκνευρίζει όσον αφορά τις ταινίες είναι τα απροειδοποίητα spoilers.
Όμορφη και βαθιά αλληγορική ταινία, με το ύφος του duk που τον έχει πλέον καθιερώσει και τον έχει κάνει να θεωρείται έναν από τους μεγαλύτερους σύγχρονους σκηνοθέτες, αξίζει την προσοχή σας.
Καλή προβολούλα : )
H TV ΣΗΜΕΡΑ...
STAR: 22:00, "The Italian Job", με τους Edward Norton, Charlize Theron, Mark Wahlberg. Η τέλεια ληστεία απαιτεί και τέλειο συγχρονισμό, επαγγελματισμό και την απαραίτητη δόση έρωτα. Γρήγορη περιπέτεια με ένα δυνατό cast και μπόλικη δράση.
Bye bye μέχρι αύριο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου