Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

Sympathy for lady Vengeance: Κάτι παραπάνω από μια ιστορία εκδίκησης...

Hello hello!  Τι κάνουμε παιδιά; Σήμερα έχω όρεξη να γράψω, γι'αυτό και διάλεξα την συγκεκριμένη ταινία, την οποία αν και έπρεπε να είχα δει εδώ και καιρό, την είδα μόλις την περασμένη εβδομάδα.  Κάλλιο αργά, παρά ποτέ όμως.  Έχω τόσες και τόσες ταινίες στο μυαλό μου να βλέπω, που την είχα ξεχάσει αυτή.  Βέβαια πρέπει να πω οτι σήμερα θα ανέβαζα το 127 Hours, μιας που πήγα χτές με φίλους να την δω.  Αυτό ήταν μια πολύ κακή απόφαση, μιας που λόγω γνωστής προσφοράς στα εισιτήρια, γινόταν πανικός!!. Βέβαια οι δυο ταινίες που ήταν ήδη φουλ και δεν υπήρχε εισιτήριο ούτε για δείγμα, είναι οι δυο ταινιάρες, Το Έτερον Ήμισυ και το The Mechanic (ελληνική μετάφραση, Το Μούτρο hahaha).  Θα προσπαθήσω να μη το σχολιάσω αυτό... Οπότε τη ταινία δεν την είδα, σύντομα όμως i will και θα ανέβει άμεσα.  Σήμερα βολευτείτε με το Sympathy for lady Vengeance και σίγουρα θα την θυμάστε για καιρό...


Το Sympathy for lady Vengeance, είναι η τρίτη κατά σειρά ταινία εκδίκησης του σπουδαίου, Κορεάτη σκηνοθέτη, Chan Wook-Park.  Οι άλλες δυο είναι το Sympathy for Mr. Vengeance, του 2002 και φυσικά το Oldboy του 2003.  Μιλάμε για τρεις εξαιρετικές ταινίες, που θυμίζουν πολύ στυλιζαρισμένα (έτσι κι αλλιώς) manga.  Με τη σημερινή ταινία γίνονται δυο αυτές που έχουν ανέβει στο blog (το Oldboy το έχω ανεβάσει παλαιότερα), οπότε μετά θα κάνω και μια αναφορά, στη τρίτη ταινία, για να κλείσουμε έτσι μια φαινομενικά ασύνδετη τριλογία, που όμως τελικά περιστρέφεται γύρω από ένα κοινό θέμα: την εκδίκηση.
Μετά από 13 ολόκληρα χρόνια στη φυλακή, η Geum-ja Lee είναι και πλέον ελεύθερη για να ξαναφτιάξει την ζωή της.  Πριν όμως ξεκινήσει να ζει πάλι μια φυσιολογική ζωή, θα πρέπει να κλείσει παλιούς λογαριασμούς και να εκδικηθεί τον έναν και μοναδικό άντρα που την παγίδευσε και την έστειλε στη φυλακή όλα αυτά τα χρόνια...
Ο δάσκαλος στα σεμινάρια μας είχε πει οτι η συγκεκριμένη ταινία, αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα μοντερνισμού στον κινηματογράφο.  Όταν έκατσα και την είδα όλη, κατάλαβα πολύ καλά τι εννοούσε.  Βασικά δε μιλάμε για μια κλασσική ιστορία εκδίκησης, στην οποία η Geum θα έβγαινε από τη φυλακή, θα έψαχνε από δω, θα έψαχνε απο'κει, άντε να είχε και καμιά βοήθεια, θα έβρισκε στο τέλος τον τύπο, θα γινόταν ότι γινόταν και τέλος.  Οχι.  Το μυαλό και οι τεχνικές που χηρσιμοποιεί ο Park, δεν είναι για τόσο απλά πράγματα.  Αρχικά δεν υπάρχει μια σταθερή χρονολογική σειρά που να ακολουθείται.  Από τη στιγμή που η ηρωίδα αποφυλακίζεται, υπάρχει μια συνεχόμενη εναλλαγή, ανάμεσα στον παρελθοντικό χρόνο και τον τωρινό.  Τον χρόνο που βίωσε μέσα στη φυλακή και αυτόν που βιώνει, έξω από αυτή.  Ακόμα και αυτό δε γίνεται με έναν απλό τρόπο.  Ουσιαστικά τη σκυτάλη πέρνουν διάφορες άλλες συγκρατούμενες της Geum στη φυλακή, οι οποίες καθ'ολη τη διάρκεια της ταινίες, διηγούνται την ιστορία αυτής της γυναίκας.  Το πως συμπεριφερόταν σε αυτές, πόσες καλές πράξεις έκανε αυτή, παρά τον εγκλεισμό της στη φυλακή και βασικά το πόσες φιλίες κατάφερε να αποκτήσει, επειδή ακριβώς ήταν πάντα πρόθυμη να βοηθήσει όποιον είχε ανάγκη.  Φυσικά τίποτα δεν είναι τυχαίο, καθώς όλες αυτές οι φιλίες, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο θα χρησιμοποιηθούν, προκειμένου η Geum να πάρει την εκδίκηση που τόσα χρόνια προετοίμαζε.  Κάποιες φίλες μου λένε, οτι όλα συμβαίνουν για κάποιον λόγο.  Αυτό ακριβώς συμβαίνει και σε αυτή τη ταινία.  Δε νομίζω να είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός, οτι στην τελική όλες αυτές οι γνωριμίες της Geum μέσα στη φυλακή, της έδωσαν όλα τα απαραίτητα εφόδια, για να κάνει πράξη το 'όνειρό' της.
Η σκηνοθεσία είναι αριστουργιματική και τόσο 'μοντέρνα'.  Πραγματικά υπάρχουν πλάνα τα οποία είναι σκηνοθετημένα με τέτοιον τρόπο, τα οποία προσωπικά δεν έχω δει σε άλλη ταινία ποτέ.  Ο τρόπος με τον οποίο δένεται στην οθόνη, αυτό το μπρος πίσω του χρόνου, είναι τρομερός και πραγματικά σε ορισμένα σημεία λες "εντάξει, απλά μας κάνει πλάκα, δε γίνεται!".  Το είπα ουκ ολίγες φορές αυτό :).  Είναι υπέροχο να παρακολουθείς μια τέτοια ταινία, διότι υπάρχουν πολλοί συμβολισμοί και πολλές τεχνικές που σε κάνουν να βλέπεις την ηρωίδα, ως το πιο cool άτομο που είδες ποτέ.  Τα ξαφνικά κοψίματα, τα κοντινά πλάνα, οι μεγάλες παύσεις, η διαρκής εναλλαγή του χρόνου, τα χρώματα, τα όνειρα-εφιάλτες, το αίμα, τα πάντα λειτουργούν με μια απόλυτη ισορροπία και χαρακτηρίζουν τον κόσμο της Geum.
Η Geum είναι μια γυναίκα δυναμική και αδίστακτη, αλλά παράλληλα ευαίσθητη και ντελιικάτη σαν λουλούδι.  Είναι δύσκολο να αντιληφθεί κάποιος μέχρι που μπορεί να φτάσει για να πάρει τελικά την εκδίκησή της.  Ακόμα και η κόκκινη σκιά που φοράει στα μάτια της, έχει διπλή σημασία και αντικατοπτρίζει και τη διπλή φύση της.  Από την μια έχει να κάνει με την ματαιοδοξία που κρύβει μέσα της κάθε γυναίκα, καθώς και την προβολή της γυναικείας ομορφιάς.  Όμως ενδεχομένως να κρύβει και άλλη σημασία από πίσω.  Όπως για παράδειγμα όπως έχουμε δει σε διάφορες ταινίες, όταν κάποιος ετοιμάζεται για πόλεμο, βάφει το πρόσωπό του με τα αντίστοιχα χρώματα για να πάρει δύναμη και να νοιώσει οτι τίποτα δεν είναι αδύνατο.  Έτσι λειτουργεί και σε αυτή τη περίπτωση το μακιγιάζ της Geum.  Ετοιμάζεται για 'πόλεμο'.  Είναι πλέον μια άλλη γυναίκα και αυτό αντικατοπτρίζεται και στην εμφάνισή της.  Η άποψή μου αυτή ενισχύεται ακόμα περισσότερο, από μια σκηνή κάπου προς το τέλος, αλλά δε σας λέω κάτι άλλο γι'αυτό, καθώς δε θέλω να αποκαλύψω πράγματα.  H ερμηνεία της πρωταγωνίστριας αποπνέει δυναμισμό και ευαισθησία.  Ο τέλειος συνδυασμός για μια γυναίκα όπως η Geum, αφού αποδίδει τον χαρακτήρα της έτσι ακρβώς όπως πρέπει.  Ούτε περισσότερο, ούτε λιγότερο.  Just...
Εξίσου καλή είναι και η μουσική επένδυση της ταινίας, αφού σου δημιουργεί μια περίεργη αίσθηση και σε κάνει να θες από τη μια να γελάσεις, από την άλλη να φρικάρεις και λίγο ή απλά να την απολαύσεις.  Η μουσική είναι λίγο απ'ολα: μακάβρια, περιπαιχτική, νοσταλγική, με μια θλίψη να υπονοείται, αλλά και μια αποφασιτικότητα που ωθεί την Geum στην επίτευξη του στόχου της, γιατί πολύ απλά μοιάζει να είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία που διαδραματίζεται στη ταινία.  Ένα μικρό δείγμα μπορείται να πάρετε λίγο πιο κάτω, με το link που θα βάλω, από τα open credits της ταινίας, τα οποία θεωρώ οτι και οπτικά και ακουστικά, είναι από τα καλύτερα που έχω δει/ακούσει.
Πολυεπίπεδη και διαφορετική από τα συνηθισμένα, ταινία.  Θα μείνει σίγουρα για πολύ καιρό (αν οχι για πάντα) στο μυαλό σας...


http://www.youtube.com/watch?v=6cAIUHrSDT0&feature=related

Trailer δε βάζω επίτηδες, καθώς μαρτυράει αρκετά πράγματα από την ταινία, και επίσης δε βρήκα κάποιο με υπότιτλους για να καταλαβαίνετε τι λένε.  Οπότε απλά πρέπει να με εμπιστευτείτε :P

TRIVIA
  • Ο σκηνοθέτης, ήθελα αρχικά για τον ρόλο της Geum μια άλλη ηθοποιό.  Τελικά κατέληξε στην Yeong-ae Lee, καθώς θεώρησε οτι η ηθοποιός που είχε αρκετα σκεφτεί ήταν πολύ μεγαλύτερη σε ηλικία και οτι ενδεχομένως να έμοιαζε το ολο story με την ταινία του John Cassavete, Gloria.
  • Στη σκηνή με το χιόνι προς το τέλος, το χιόνι δεν είναι αληθινό.  Χρησιμοποιήθηκαν δυο φορτηγά με αλάτι, το οποίο και 'έστρωσαν' σε όλο τον δρόμο και στη συνέχεια οι νιφάδες που έπεφταν προστέθηκαν ψηφιακά.
(Πηγή IMDB)

Δεν έχει κάτι το αξιόλογο σήμερα η tv guyz.

Υ.Γ: Πήρε το αυτί μου οτι το Hollywood προετοιμάζει ένα remake για αυτή τη ταινία (τώρα σοκαρίστηκα!).  Πρωταγωνίστρια θα είναι η Charlize Theron (τώρα σοκαρίστηκα στ'αλήθεια...).  Mercy...

Αύριο σας θέλω όοολους εδώ.  Έχουμε νέα ψηφοφορία με αγαπημένες κωμωδίες! So be here! ;)

Byeee....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου