Η Mia (Katie Jarvis) είναι μια 15χρονη κοπέλα που ζει με την μητέρα και την μικρή της αδελφή, σε ένα άθλιο διαμέρισμα κάπου στο Essex. Οι σχέσεις με την αλκοολική μητέρα της είναι οι χειρότερες, ενώ και η ίδια χαρακτηρίζεται από διαρκείς επιθετικές τάσεις με το να πλακώνεται στο ξύλο με άλλα κορίτσια και με το να τσακώνεται σε καθημερινή βάση με την αδελφή και τη μητέρα της. Μια μέρα όλα θα αλλάξουν για την Mia, όταν κάνει την εμφάνισή του ο νέος γκόμενος της μάνας, ο Connor (Michael Fassbender) ο οποίος φαίνεται οτι έχει κάθε καλή πρόθεση να βοηθήσει την οικογένεια και να σταθεί σαν πατέρας δίπλα στα δυο κορίτσια. Θα βοηθήσει και την Mia να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα και να γίνει χορεύτρια και ουσιαστικά θα αποτελέσει το κομμάτι που πάντα φαίνεται να έλειπε από την οικογένειά τους. Όπως είπα όμως, έτσι φαίνεται...
Η ταινία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ανεξάρτητη παραγωγή καθώς οι ηθοποιοί που πρωταγωνιστούν δεν είναι γνωστοί (με εξαίρεση ίσως τον Fassbender) και μάλιστα ορισμένοι από αυτούς δεν είναι καν ηθοποιοί!. Επίσης και το budget της ταινίας ήταν μικρό και συνεπώς η διανομή της ταινίας δεν ήταν τέτοια ώστε να την καθιστά αναγνωρίσιμη από πολλούς. Παρόλα αυτά η ταινία αγαπήθηκε ιδαιίτερα και θεωρήθηκε η καλύτερη βρετανική ταινία του 2008, κερδίζοντας μάλιστα και το βραβείο BAFTA.
Παρά την διακριτική της παρουσία αποτελεί ένα μικρό διαμαντάκι, που πραγματεύεται τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει μια ουσιαστικά διαλυμένη οικογένεια και την προσπάθεια της μεγαλύτερης κόρης να καταφέρει να ξεφύγει από μια άθλια και δίχως μέλλον ζωή. Ο ερχομός του Connor θα δράσει καταλυτικά για την Μia η οποία από την μια πλευρά τον αντιμετωπίζει σαν τον πατέρα που είναι απών και από την άλλη σαν τον σύντροφο που ποτέ δεν είχε. Κινητοποιείται, αρχίζει να ονειρεύεται και να κάνει σχέδια, προκειμένου να πάρει τη δουλειά σε ένα μαγαζί, οπού ψάχνουν νεαρές χορεύτριες. Κάνει πρόβες, βάζει στόχους και βλέπει ενδεχομένως για πρώτη φορά στη ζωή της οτι τα πράγματα μπορεί να έχουν και τη θετική τους πλευρά. Η ταινία έχει διαρκή σκαμπανεβάσματα, διοτι εκεί που τα πράγματα πάνε να φτιάξουν, κάτι γίνεται και πάλι επιστρέφουμε στην αρχική, άσχημη κατάσταση. Ουσιαστικά η Mia είναι εγκλωβισμένη σε έναν κόσμο και μια ζωή που δεν επέλεξε, γεγονός που εκφράζεται και μέσα από τον τίτλο της ταινίας. Όπως ακριβώς ένα ψάρι που ζει μέσα σε ένα ενυδρείο και είναι εγκλωβισμένο και αναγκασμένο να ζει με αυτόν τον τρόπο, έτσι και η Mia είναι εγκλωβισμένη σε μια πόλη παρηκμασμένη, μια πόλη των αθλίων, χωρίς ευκαιρίες και χωρίς απολύτως κανένα μέλλον. Μέσα σε ένα τέτοιο ζωφερό περιβάλλον δεν είναι να απορεί κανείς που η όποια προσπάθεια κάποιου να ξεφύγει, δε βρίσκει καμία συμπαράσταση και ίσα ίσα που αντιμετωπίζεται και με τον χειρότερο τρόπο. Η μικρή πόλη που ζει η Mia είναι η προσωποποίηση του 'ενυδρείου', οπού όλοι αναλαμβάνουν τον ρόλο που τους δίνεται (αλκοολική μητέρα, εγκατελειμένα παιδιά, στριπερ) και απλά προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα, αποδεχόμενοι τη μοίρα τους και χωρίς καμία συναίσθηση της προσωπικής τους αυτοκαταστροφής.
Οι ερμηνείες είναι πολύ καλές, απ'όλους. H Jarvis είναι εξαιρετική, αν αναλογιστεί κανείς οτι ουδεμία σχέση έχει με ηθοποιϊα και οτι είναι η πρώτη ταινία στην οποία παίζει. Σκληρή, ατίθαση, αλλά και ευαίσθητη και πεισματάρα, δημιουργεί έναν χαρακτήρα απόλυτα αληθινό και συνηθισμένο, ώστε στη θέση της μπορούμε να σκεφτούμε πολλά απλά, καθημερινά κορίτσια που παρά τις δυσκολίες συνεχίζουν να ονειρεύονται και να αγαπούν. Από την άλλη ο Fassbender στον ρόλο του Connor είναι ένας κλασσικός, Βρετανός γόης που όμως γοητεύει την Mia με τις 'καλές' του προθέσεις. Όταν τον δείτε σίγουρα θα σας θυμίσει κάτι, καθώς είναι γενικά πολύ γνωστή φάτσα και έχει παίξει και σε μεγάλες παραγωγές, όπως το "300" και το "Inglourious Basterds". Εξίσου καλές και η Kierston Wareing στον ρόλο της μητέρας και η μικορύλα Rebecca Griffiths, στο ρόλο της αδελφής της Mia, η οποία ειδικά προς το τέλος παίρνει μέρος σε μια από τις καλύτερες σκηνές της ταινίας.
Η σκηνοθεσία είναι απλή και ρέει φυσικά. Μοιάζει σαν να αποτελεί πραγματικά κομμάτι από την καθημερινότητα μιας οικογένειας, και οχι οτι πρόκειται για ταινία. Αγγίζει σχεδόν το ντοκυμαντερ, καθώς οι ηθοποιοί απλά παίζουν και η κάμερα τραβάει, χωρίς ιδιαίτερα κόλπα και κινηματογραφικές τεχνικές.
Εάν λοιπόν θέλετε να δείτε ένα κοινωνικό εργάκι, με αρκετές δόσεις δράματος και αληθινής ζωής, αλλά οχι με την τόσο χαρακτηριστική οπτική του Hollywood, τότε δείτε το Fish Tank. Είναι δυνατό, όμορφο με τον δικό του τρόπο, σκληρό και όμως αισιόδοξο. Just like life!.
http://www.youtube.com/watch?v=a7BFZqQ4ruA
- H Katie Jarvis που υποδύεται την Mia δεν είχε παίξει ποτέ ξανά σε κάποια ταινία. Ένας casting director την εντόπισε μια μέρα, να...τσακώνεται με το αγόρι της σε έναν σταθμό τρένων και απλά αποφάσισε να της δώσει τον ρόλο!.
- Η ταινία γυρίστηκε χρονολογικά και στους ηθοποιούς δινόταν κάθε φορά μόνο το σενάριο για τις σκηνές που επρόκειτο να γυριστούν την επόμενη εβδομάδα. Κανένας από τους ηθοποιούς δεν ήξερε τι θα συμβεί στον χαρακτήρα που υποδυόταν μέχρι και το τέλος της ταινίας.
(Πηγή IMDB)
H TV ΣΗΜΕΡΑ....
STAR:21:00, Love in the Time of Cholera, με τους Benjamin Bratt, Javier Bardem, Giovanna Mezzogiorno. Μεταφορά του ομόνυμου βιβλίου του Gabriel Garcia Marquez. Διαβάστε το βιβλίο, δείτε την ταινία και ακούστε και το OST από την ταινία που είναι απλά ανατριχιαστικό...
Αύριο έχουμε ψηφοφορία με-ας πούμε-αγαπημένες πολεμικές ταινίες! So be here guyyzzz! ;)
Cya!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου