Αυτή τη ταινία θυμάμαι οτι είχα επιχειρήσει να την δω, μερικά χρόνια πρίν, αλλά για κάποιον περίεργο λόγο την είχα τελικά παρατήσει κάπου στην αρχή και από τότε, την είχα ξεχάσει. Την περασμένη βδομάδα εκεί που καθόμουν και έγραφα για άλλη ταινία, ξαφνικά σκάει στο μυαλό μου το Re-Cycle, χωρίς κανέναν προφανή λόγο και αποφάσισα να το δω, αυτή τη φορά ολόκληρο. Μπορώ να πω οτι είχα αρκετό καιρό (αν δεν είχα δει και το Buried προσφάτως, θα ήταν ακόμα περισσότερος) να νοιώσω μια ταραχή να την πω;, μια αβεβαιότητα να την πω;. δε ξέρω πως ακριβώς να το περιγράψω. Σίγουρα όμως ένοιωσα πολυ πολυ περίεργα και κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά, αφού είχα δει την ταινία αυτή. Και επίσης φρίκαρα με όλη τη σημασία της λέξης με αυτά που είδα. Φρίκη...
Η σκηνοθεσία είναι των αδελφών Pang, γνωστοί κυρίως από το (πολύ καλό indeed) The Eye, οπότε όποιος έχει δει αυτό, οι και άλλες ταινίες τους, μπορεί να καταλάβει ως ένα βαθμό τι τον περιμένει και στο Re-cycle. Ως ένα βαθμό όμως...
H Lee-Sinje, είναι μια επιτυχημένη πλέον συγγραφέας, αφού βλέπει το τελευταίο της δημιούργημα να γίνεται ταινία. Η ίδια μετά από την συγγραφή τριών βιβλίων με βασικό θέμα, διάφορες ιστορίες αγάπης που βασίζονται εν μέρει και στα δικά της βιώματα, αποφασίζει να κάνει μια μεγάλη στροφή και να ασχοληθεί με ένα νέο βιβλίο που θα αφορά τον κόσμο του υπερφυσικού. Από την αρχή που θα ξεκινήσει την συγγραφή του βιβλίου της όμως, περίεργα πράγματα θα αρχίσουν να συμβαίνουν γύρω της, πράγματα υπερφυσικά και τρομακτικά. Θα αρχίσει να ακούει φωνές, να βλέπει σκιές μέσα στο σπίτι της και σταδιακά θα νομίζει οτι έχει αρχίσει να χάνει το μυαλό της. ΄Ολα αυτά μέχρι τη στιγμή που θα χαθεί πραγματικά, στον κόσμο της Ανακύκλωσης...
Πραγματικά βρίσκω την ιδέα της ταινίας αυτής, ιδιοφυή. Ο κόσμος της Ανακύκλωσης είναι ένας κόσμος εφιαλτικός και επικίνδυνος. Ουσιαστικά είναι ένας τόπος στον οποίο μεταφέρονται όλα αυτά που κάποιος, κάποις στιγμή στη ζωή του εγκαταλείπει. Σκέψεις, ιδέες, χόμπι ακόμα και ανθρώπους, που έχουν σβηστεί από την ζωή και από την μνήμη μας. Και τι χειρότερο να συμβαίνει αυτό σε έναν συγγραφέα, που καθημερινά περνάνε από το μυαλό του εκατοντάδες σκέψεις και ιστορίες, για καινούρια βιβλία. Ουσιαστικά η πρωταγωνίστρια έρχεται αντιμέτωπη με αυτό ακριβώς. Με όλες τις εγκαταλειμένες σκέψεις και ιδέες των βιβλίων της, αλλά και όλα εκείνα που η ίδια εγκατέλειψε με το πέρασμα του χρόνου, και αφορούν άλλες πτυχές της ζωής της. Τα παιδικά της χρόνια, τους δικούς της ανθρώπους και τόσα άλλα. Αποκορύφωμα αποτελεί η πρωταγωνίστρια του νέου της βιβλίου (που καθόλου τυχαία, ονομάζεται Ανακύκλωση) η οποία τελικά κατέληξε σαν ιδέα στο καλάθι των αχρήστων. Όταν όμως η Lee-Sinje παγιδευτεί σε αυτόν τον μυστηριακό και φρικιαστικό κόσμο, η 'εγκαταλειμένη΄ της πρωταγωνίστρια θα θελήσει να την κρατήσει εκεί για πάντα και να την κάνει να πληρώσει για όλα αυτά που ξέχασε...
Φυσικά όλη η ταινία είναι ο κόσμος της Ανακύκλωσης ο οποίος είναι γεμάτος από φρικτά, βδελυρά και επικίνδυνα πλάσματα. Όλα λαχταρούν την ελευθερία τους η οποία μπορεί να επέλθει μόνο μέσα από την χρήση τους, από το άτομο που τα σκέφτηκε για πρώτη φορά, από αυτό που τα δημιούργησε, τους έδωσε έναν πρώτο λόγο ύπαρξης και μετά τους πέταξε στην άκρη, επειδή νέες ιδέες κατέκλυσαν το μυαλό του. Και έτσι γίνεται τελικά. Δε μπορείς να εμποδίσεις κάποιον από το να σκέφτεται, να δημιουργεί κόσμους ολόκληρους στο μυαλό του, να τους χρησιμοποιεί ή και να τους εγκαταλείπει. Αυτό ακριβώς είναι και ο κόσμος που παγιδεύεται η ηρωίδα. Ένας εγκατελειμένος τόπος. Ένας κόσμος χωρίς ψυχή, άδειος. Και πόσο πραγματικά φρικτό είναι να έρχεσαι αντιμέτωπος με την ιδέα, οτι τελικά δεν έχεις κανέναν λόγο ύπαρξης, οτι στην ουσία, ποτέ δεν είχες. Ήσουν απλά μια σκέψη, μια ιδέα και τίποτα περισσότερο. Και στην τελική ποιος ξέρει;. Ενδεχομένως όλοι εμείς να είμαστε απλά οι εγκαταλειμένες ιδέες κάποιου άλλου, μόνο που στην δική μας πείπτωση η ζωφερότητα του κόσμου είναι προνόμιο των δικών μας χεριών. Α βέβαια, και κάνουμε και εξαιρετική δουλειά.
Ο κόσμος των Pang, για εμένα είναι τέλειος. Αποδίδεται εξαιρετικά όλο αυτό το νόημα της εγκατάλειψης και της αχρηστίας, που χαρακτηρίζει τα πάντα εκεί. Νεκροί, μωρά από εκτρώσεις, ολόκληροι σκουπιδότοποι γεμάτοι με παιχνίδια, όλα μαζί δημιουργούν πραγματικά μια εναλλακτική Χώρα των Θαυμάτων, ζωφερή, εχθρική, αισχρή. Η πρωταγωνίστρια ως άλλη Αλίκη, προσπαθεί να βρεί έναν τρόπο να επανέλθει στην πραγματικότητα (τώρα αν αυτό είναι καλύτερο, δε ξέρω πραγματικά) πρίν φυσικά να είναι πολύ αργά και παγιδευτεί μια για πάντα σε αυτόν τον, ενδεχομένως παράλληλο κόσμο. Η σκηνή με την ηρωίδα όταν έρχεται αντιμέτωπη με τα 'εγκαταλειμένα' μωρά, νομίζω θα με στοιχειώνει για πάντα....
Ουσιαστικά το Re-Cycle αποτελεί μια horror fantasy ταινία. Έχει πολλά στοιχεία τρόμου και φυσικά το κομμάτι του υπερφυσικού-φανταστικού, καλύπτει ολόκληρη την ταινία, εαν εξαιρέσουμε τα δέκα πρώτα λεπτά περίπου. Νομίζω οτι η μοναδική μου διαφωνία είναι κάπου προς το τέλος, οπού προκειμένου να τονίσουν μια συγκεκριμένη σκηνή, κάπου το παράκαναν λίγο και το'χασαν, διότι τελικά το αποτέλεσμα ήταν μέτριο θα έλεγα. Αλλά είμαι διατεθημένη να το συγχωρήσω αυτό, γιατί πολύ απλά όλη η υπόλοιπη ταινία, αλλά και το τέλος της με αποζημίωσαν και με έκαναν να σκεφτώ και λίγο πιο πέρα και λίγο διαφορετικά. Βασικά με έκαναν να σκεφτώ πραγματικά τι θα γινόταν σε περίπτωση που ένας τέτοιος κόσμος ήταν υπαρκτός. Αν και νομίζω οτι επειδή εμείς τα κάνουμε όλα σε αυτόν που ζούμε, μάλλον ο εναλλακτικός κόσμος θα ήταν κάτι σαν μια μεγάλη παιδική χαρά, με πολύχρωμα ζαχαρωτά, μπαλόνια και ουράνια τόξα.
So happy thoughts, μπας και σωθούμε! ;)
http://www.youtube.com/watch?v=odPMBMCuWT0&feature=related
No Trivia for this movie.
H TV ΣΗΜΕΡΑ....
ET1: 21:45, Μαθήματα Πιάνου, με τους Harvey Keitel, Holly Hunter, Sam Neill, Anna Paquin. 19ος αιώνας και μια γυναίκα μετακομίζει μαζί με την 9χρονη κόρης της, στην Νεα Ζηλανδία, προκειμένου να γνωρίσει και να ζήσει με τον νέο της σύζυγο. Όταν όμως ο ίδιος αρνηθεί να φέρει στο σπίτι το πιάνο που τόσο αγαπά η γυναίκα, εκείνη θα καταρρεύσει. Έτσι λοιπόν γίνεται μια συμφωνία ωστέ το πιάνο να το πάρει υπό την κατοχή του, ένας ιθαγενής της περιοχής. Προκειμένου να το κερδίσει πίσω, η Ada, θα συμφωνήσει μαζί του να του κάνει μαθήματα πιάνου, με μια σειρά άλλων ανταλλαγμάτων. Σύντομα η σχέση αυτή θα τους οδηγήσει σε επικίνδυνα μονοπάτια. Η 11χρονη τότε Anna Paquin, γνωστή από τον ρόλο της Sookie, στο True Blood, κέρδισε το Oscar B' Γυναικείου Ρόλου, για την ερμηνεία της στην ταινία. Είναι η δεύτερη νεότερη ηθοποιός στην ιστορία των βραβείων, που προτίνεται και τελικά κερδίζει το χρυσό αγαλματάκι.
And the winner is...The Exorcist! Αύριο...ετοιμαστείτε.. :P
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου