Η Lee (Maggie Gyllenhaal) είναι μια κοπέλα με ελαφρώς διαταραγμένο ψυχικό κόσμο, η οποία έχει μόλις βγεί από το νοσοκομείο, προκειμένου να παραστεί στον γάμο της αδελφής της. Η ίδια έχει την συνήθεια να προκαλεί πόνο στον εαυτό της, μέσα από τον αυτοτραυματισμό, όποτε αισθάνεται πίεση, άγχος και γενικά όποτε νοιώθει ψυχολογικά φορτισμένη. Στη προσπάθειά της να αποβάλει αυτή τη κακή συνήθεια, θα αναζητήσει εργασία σε ένα δικηγορικό γραφείο το οποίο αναζητεί γραμματέα. Εκεί θα γνωρίσει έναν....απαιτητικό και κυριαρχικό δικηγόρο, τον Mr. Grey (James Spader). Η γνωριμία τους θα είναι καθοριστική και για τους 2 τους, αφού θα τους οδηγήσει σε μια ιδιαίτερη....σαδομαζοχιστική σχέση, με απρόσμενα αποτελέσματα....
Βασικά μιλάμε για μια μαύρη κωμωδία, με ρομαντικά και δραματικά στοιχεία (ναι ναι κι όμως!). Πρόκειται για τη σχέση, για το παιχνίδι ανάμεσα σε δυο ανθρώπους, που διαφέρουν από τους υπόλοιπους και γι'αυτόν ακριβώς τον λόγο 'κολλάνε' κατά κάποιον τρόπο ο ένας πάνω στον άλλο. Διότι ενώ μόνοι τους μπορεί να είναι freaks (που δεν είναι, αλλά έτσι κι αλλιώς ο κόσμος πάντα θεωρεί το διαφορετικό, παράταιρο και αφύσικο και άρα λίγο ή πολύ, χαρακτηρίζει τον άλλον freak), αλλά μαζί δε χρειάζεται να προσποιούνται, είναι απλά ο εαυτός τους. Όπως λέει χαρακτηριστικά και η Lee στην ταινία: "Ι finally found someone to love in a way that i see right".
Οι ερμηνείες από το πρωταγωνιστικό ζευγάρι κυρίως, είναι οτι καλύτερο και η χημεία μεταξύ τους ξεχειλίζει. Ο James Spader πείθει απόλυτα στον ρόλο του 'σαδιστή' εργοδότη, αφού μπορεί από τη μια πλευρά να δίνει εντολές, να εξαναγκάζει και να υποτάσει την γραμματέα του, από την άλλη πλευρά όμως όλα αυτά γίνονται με έναν τρόπο που προσωπικά θεωρώ οτι δεν είναι υπερβολικός και 'άσχημος' (yes i'm a freak too...). Η Maggie Gyllenhaal είναι εκπληκτική στο ρόλο της, καθώς δεν είναι στάσιμος, αλλά εξελλίσεται από την αρχή, μέχρι το τέλος. Μεταλλάσεται μέσα από αυτό το παιχνίδι υποταγής και ανακαλύπτει και την εσωτερική της δύναμη, σε σημείο που φτάνει να μη θυμίζει σε τίποτα το προβληματικό κορίτσι στην αρχή. Γιατί πολύ απλά από κορίτσι, γίνεται γυναίκα.
Η σκηνοθεσία είναι απόλυτα σουρεαλιστική. Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι τα χρώματα που κυριαρχούν σε όλους τους χώρους της ταινίας και η τεράστια αντίθεση που επικρατεί ανάμεσα στα σπίτια των πρωταγωνιστών και το δικηγορικό γραφείο όπου και βρίσκονται. Ενώ στα σπίτια υπάρχει μεν πολύ και έντονος χρωματισμός, έχω την αίσθηση οτι στο γραφείο επικρατεί ένα όργιο χρωμάτων, διακοσμητικού στυλ και επίπλωσης. Και νομίζω οτι δεν είναι καθόλου τυχαίο. Ουσιαστικά το γραφείο είναι ο χώρος στον οποίο πραγματοποιούν τις φαντασιώσεις τους και συνεπώς δε θα μπρούσε να είναι ψυχρός και άδειος, αλλά γεμάτος έντονα, ψυχεδελικά χρώματα και διακόσμηση που αγγίζει τα όρια τους κιτς. Όσο σουρεαλιστικό, ιδιαίτερο και έντονο είναι αυτό που ζουν, άλλο τόσο αυτό εκφράζεται και στον χώρο στον οποίο το ζούν. Δεν είναι τυχαίο οτι για παράδειγμα το σπίτι του Grey είναι λιτό και χωρίς ίχνος φαντασίας, επειδή πολύ απλά δεν είναι αυτός ο χώρος που ικανοποιεί τις ορέξεις του, αλλά το γραφείο του. Επίσης βρήκα εξαιρετικά και πολλά πλάνα μέσα στην ταινία που υποδεικνύουν τα αισθήματα των πρωταγωνιστών, χωρίς απαραιτήτως να εκφράζονται μέσα από διαλόγους και υπερβολικές ερμηνείες. Νομίζω οτι μέσα στην απλότητά τους, ήταν απλά υπέροχα!. Όσο για τις διάφορες...περίεργες σκηνές που υπάρχουν στη ταινία τις βρήκα απλά εκπληκτικές, εμπνευσμένες και απίστευτα sexy!. Το όλο θέμα της υποταγής δίνεται με έναν τρόπο που δεν είναι καθόλου φτηνός ή επιδερμικός, αλλά ίσα ίσα που λειτουργεί τελείως εγκεφαλικά και για τους δυο τους. Είναι ένα παιχνίδι για ενηλίκους, όμως δε παύει να είναι ένα διασκεδαστικό, ερωτικό και τελικά βαθιά καρμικό παιχνίδι ανάμεσα σε αυτούς τους δυο μόνο. Πέρα απ'όλα αυτά νομίζω οτι η ταινία έχει και μια από τις καλύτερες σκηνές ever ως προς τον τρόπο που κάποιος μπορεί να εκδηλώσει την απόλυτη και αμετάκλητη αγάπη του για κάποιον άλλο. Την βρήκα τόσο τρυφερή και τόσο υπερβολική παράλληλλα, που νομίζω οτι περικλείει όλα τα συναισθήματα που μπορεί να νοιώσει κάποιος, για ένα άλλο πρόσωπο, ή μάλλον για ΤΟ άλλο πρόσωπο...
Είναι μια ταινία υπέροχα διεστραμένη και τρομερά απλή, που απλά δίνει μια απάντηση στο αιώνιο ερώτημα, για το εάν υπάρχει εκεί έξω το άλλο μας μισό. Ε λοιπόν υπάρχει. Μπορεί αυτό το μισό να είναι επιθετικό, 'ανώμαλο', υποτακτικό, τρομακτικό ώρες ώρες, αλλά δε παύει να είναι το άλλο σου μισό...Και δε μπορείς παρά τελικά να αγαπήσεις τα πάντα πάνω του...
http://www.youtube.com/watch?v=YzPFMfPPzs0
TRIVIA
- Η Gwyneth Paltrow πέρασε αρχικά από casting για το ρόλο της Lee (O Χριστός κι η Παναγιά!).
- Αν και στη ταινία η Lee φαίνεται να αντιμετωπίζει προβήματα στο να κουβαλάει βαριά αντικείμενα και να σκαρφαλώνει....κάδους απορριμάτων, στην πραγματικότητα η Gyllenhaal δεν είχε καμία δυσκολία να τα κάνει για χάρη του ρόλου!
- Στην αφίσα που φαίνεται πάνω, αυτό το....από πίσω δεν είναι της Maggie Gyllenhaal όπως αρχικά είχε υποστηριχτεί. Αντίθετα η ίδία η Gyllenhaal υποστήριξε οτι πρόκειται για ένα μοντέλο με το οποίο έβγαινε εκείνο τον καιρό ο...πρώην σύντροφός της!.
H TV ΣΗΜΕΡΑ....
STAR: 21:00, Άγνωστος Κόσμος, με τους Collin Farrell, Christian bale. Η μόνη ταινία του Bale που δεν έχω δει γιατί έχω την αίσθηση οτι κυλάει βασανιστικά αργά, αλλά ξέρω οτι είναι καλή. Οπότε δείτε την εσείς και μου λέτε μετά! :P
ET1: 23:30, Η Κλεψύδρα. Ας περάσουμε και σε λίγη κουλτούρα...Πολωνική παραγωγή. Ένας νεαρός άνδρας λίγο πρίν ξεσπάσει ο B' Παγκόσμιος Πόλεμος, επιβιβάζεται σε ένα περίεργο τραίνο και αποφασίζει να επισκεφετεί τον ετοιμοθάνατο πατέρα του....Σιγά σιγά διάφορες αναμνήσεις θα αρχίσουν να τον στοιχειώνουν και να εμφανίζονται 'ολοζώντανες' μπροστά του...Είδος: δράμα-τρόμου(;). Θα δείξει...
Bye bye!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου