Χαιρετώ. Είναι πλέον ώρα να ανεβάσω και το The Fighter. Ξέρω ξέρω τι θα πείτε, 'ωχ, πάλι Christian Bale!', αλλά σας υπόσχομαι οτι θα ανεβάσω μετά από πολύ καιρό πάλι ταινία του και οτι επίσης το The Fighter, δύσκολα θα σας αφήσει αδιάφορους : ). Μετά από το Black Swan που είδα, τώρα και η νέα ταινία του Bale, νομίζω οτι είναι από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς. Με επτά υποψηφιότητες στα φετινά Oscar, σίγουρα έχει προκαλέσει αίσθηση και από πολλούς θεωρείται η καλύτερη ταινία μποξ, μετά τον θρυλικό πια Rocky, αν και στη προκειμένη περίπτωση δε θα συμφωνήσω διότι θεωρώ οτι η ταινία επικεντρώνεται κυρίως στο κομμάτι της ζωής και του δράματος που βιώνει ο πρωταγωνιστής, και οχι στο αγωνιστικό μέρος, σκηνές του οποίου υπάρχουν έτσι κι αλλιώς. So let's se...
Η ταινία βασίζεται στην αληθινή ιστορία του διάσημου, κατά τη δεκαετία του '80 μποξερ, Micky Ward. Πιο συγκεκριμένα παρακολουθούμε τη ζωή του ως ανερχόμενου, παγκόσμιου αστεριού, αφού βλέπουμε τα πρώτα χρόνια της δύσκολης και γεμάτης προβλήματα ανόδου του.
Ο Μicky (Mark Wahlberg) διαφέρει από την macho εικόνα των κλασσικών μποξερ, καθώς κάθε άλλο παρά έτσι είναι. Τον χαρακτηρίζει μια απλότητα και μια-σε αρκετές στιγμές- έλλειψη αποφασιστικότητας, η οποία αποτελεί την καλύτερη δικαιολογία, πάνω στην οποία 'πατάει' η οικογένειά του, η οποία εν μέρει προσπαθεί να φανεί και να βγάλει φυσικά και χρήματα, από την ανερχόμενη καριέρα του Micky. Και κυρίως η μητέρα και ο αδελφός του. Η μητέρα του Alice (Mellisa Leo) είναι μια γυναίκα που επιδιώκει το γρήγορο κέρδος και την αναγνώριση-για την προφανώς δική της, αποτυχημένη ζωή-, μέσα από τις προσπάθειες του γιού της για να γίνει κάτι στη ζωή του. Ουσιαστικά η μητέρα του αποτελεί ένα πρόσωπο, που θα τον κάνει να βλέπει αυτό που τόσο αγαπάει, με έναν άλλο, αποκρουστικό τρόπο. Επειδή πολύ απλά, ο τρόπος που αυτή λειτουργεί ως υποτιθέμενη μάνατζερ του, είναι ο τρόπος της αρπαχτής και του γρήγορου κέρδους. Ο άλλος λόγος είναι ο αδελφός του. Ο Dicky (Christian Bale), είναι ο μεγαλύτερος αδελφός του Micky και παράλληλα εκτελεί και χρέη προπονητή του. Ο ίδιος είχε υπάρξει ένας εξαιρετικός μποξερ, μέχρι τα ναρκωτικά και το έγκλημα να πάρουν την πρώτη θέση στη ζωή του. Ο Dicky αποτελεί το μόνιμο πρόβλημα για τον αδελφό του, καθώς χαμένος όπως είναι στο κόσμο του κρακ, ξεχνάει να τον προπονεί, δε δίνει δεκάρα για τον γιό του και παραμένει κολλημένος στην αίγλη του παλιού του παρελθόντος, τότε που ήταν μεγάλος και τρανός. Το πράγμα γίνεται ακόμα χειρότερο από μια μάνα που κάνει τα στραβά μάτια, στο πρόβλημα του μεγάλου γιού με τα ναρκωτικά, ο οποίος εξακολουθεί να αποτελεί την μεγάλη της αδυναμία, γεγονός που δημιουργεί επιπλέον αρνητική διάθεση, απέναντι στον Micky. Οι μόνοι που φαίνεται να καταλαβαίνουν οτι όλη αυτή η κατάσταση, μόνο κακό του κάνει, είναι ο πατριός του, George (Jack McGee) και η καινούρια κοπέλα του Micky, η Charlene (Amy Adams), μια τσαμπουκαλού και δυναμική μπαργουμαν, οι οποίοι και θα προσπαθήσουν να τον βοηθήσουν και να τον βάλουν στον σωστό δρόμο, αυτόν του πρωταθλητή. Η μητέρα του όμως και ο αδελφός του, έχουν άλλη γνώμη...
Γενικά το μποξ δε μου αρέσει. Δεν αρέσκομαι να βλέπω δυο τύπους να αλληλοπλακώνονται μέχρι να ματώσουν, ΑΛΛΑ οι ταινίες, είναι άλλη υπόθεση. Αυτό που μου αρέσει είναι όταν η ταινία επικεντρώνεται κυρίως στο κοινωνικό κομμάτι, και οχι τόσο στο αγωνιστικό. Όπως δηλαδή γίνεται στις περισσότερες και όπως ακριβώς γίνεται και στο The Fighter. Η ταινία ήταν για εμένα ένα από τα καλύτερα πράγματα που έχω δει εδώ και καιρό. Απ'όλες τις απόψεις.
Καταρχάς η σκηνοθεσία της είναι εκπληκτική. Ο σκηνοθέτης David O. Russel έχει καταγράψει με ένα εκπληκτιά ρεραλιστικό και επίπονα καταθλιπτικό τρόπο, τόσο την πόλη μέσα στη οποία εκτυλίσσεται η ιστορία, όσο και τους ίδιους τους πρωταγωνιστές. Κάθε σκηνή αποπνέει παρακμή και αυτό που λέμε απλά, κατάντια. Μέσα σε έναν τόπο και με ανθρώπους βγαλμένους κατευθείαν, από την καρδιά των '80s, ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να φτιάξει τη ζωή του και να καταφέρει να γίνει κάτι...κάποιος. Η σκηνοθεσία ασκεί άμεσο αντίκτοιπο στον τρόπο που λειτουργεί, καθώς φαίνεται πως ολόκληρη η πόλη, οι άνθρωποί της, η νοοτροπία τους, τα πάντα επιδρούν με έναν αρνητικό τρόπο πάνω του, καλώντας τον ουσιαστικά να αποκαταστήσει τη σχέση του, με όλα αυτά που τον κρατάνε πίσω. Πραγματικά ρεαλιστική η σκηνοθεσία, όσο δε πάει...
Για τις ερμηνείες ειλικρινά έχω να πω τα καλύτερα για όλους. Ο Wahlberg είναι πολύ καλός και ομολογώ οτι δε το περίμενα. Απ'ότι φάνηκε, ήταν ένας ρόλος κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του. Ουσιαστικά αποτελεί την ήρεμη δύναμη της ταινίας, καθώς χωρίς πολλά πολλά είναι απόλυτα πειστικός στον ρόλο του. Πράος, υπομονετικός, ρεαλιστικός, αλλά και δυναμικός και συγκινητικός σε κάποιες στιγμές, θεωρώ οτι ίσως και να έχει δώσει την μέχρι τώρα καλύτερη ερμηνεία της καριέρας του. Η Mellisa Leo, στον ρόλο της μητέρας είναι τρομερή, αφού με έκανε να την μισήσω απόλυτα!. Ήθελα να την πλακώσω στο ξύλο!. Στο πρόσωπο της βλέπεις τον απόλυτο ξεπεσμό και την προσπάθεια να κρατηθεί σφιχτά από την ανάμνηση της δόξας και της διασημότητας του μεγαλύτερου γιού της. Με ένα τσιγάρο στο στόμα και ένα πρόσωπο κατακουρασμένο και 'δεύτερο', αποτελεί μια από τις πιο τραγικές φυσιογνωμίες που έχω δει σε ταινία, εδω και καιρό. Η Amy Adams τα φέρνει εις πέρας εξαιρετικά, όπως γίνεται νομίζω σε κάθε ταινία που πρωταγωνιστεί. Ο ρόλος της δυναμικής μπαργουμαν της ταιριάζει τέλεια , ενώ ως έτερον ήμιση του Wahlberg στη ταινία δίνει ρέστα, καθώς πολλές φορές βγαίνει μπροστά, κάνει τη διαφορά και τολμάει να τα βάλει ακόμα και με τις...6 αδελφές του (οι οποίες απλά δεν υπάρχουν!). Τέλος ο Christian Bale δίνει και την ίδια του την ψυχή, ως ναρκομανής μεγάλος αδελφός. Για μια ακόμη φορά αποτελεί φάντασμα του εαυτού του, με την υπερβολική απώλεια βάρους, το αποστεωμένο πρόσωπο, τα τεράστια μάτια με το τρελό βλέμμα και τα...αραιωμένα μαλλιά, με την αρχή φαλάκρας!. Διαρκώς 'φτιαγμένος' και ιδρωμένος, με ένα μόνιμα αλαφιασμένο βλέμμα και συχνά, χωρίς καμία επαφή με την πραγματικότητα είναι απλά υπέροχος. Ο τρόπος που υποδύεται τον ρόλο του είναι συγκλονιστικός. Σε μερικές στιγμές νόμιζα οτι θα μπορούσα σχεδόν να μυρίσω τη βρώμα που σίγουρα θα ανέδυδε, δεδομένου του πόσο αληθινά βρώμικος και καταβεβλημένος έμοιαζε!. Νομίζω οτι καθ'ολη τη διάρκεια της ταινίας πρέπει να είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό, να θαυμάζω-θα το λέω γιατί το πιστεύω απόλυτα-έναν εκπληκτικό ηθοποιό. Σαρωτικός, σπαρακτικός, βυθισμένος μέσα στην απόλυτη παρακμή του εαυτού του, ένα ειλικρινές 'κουρέλι', έχει ήδη πάρει το Oscar, απλά δε το ξέρει ακόμα!.
Η ταινία είναι εκπληκτική στο να σκιαγαραφεί τους ήρωες και τις καταστάσεις που βιώνουν, με έναν τρόπο ωμό, που σου βυθίζει το μαχαίρι στη καρδιά. Απλά υπέροχη, μη τη χάσετε.
http://www.youtube.com/watch?v=71l-kIhJ5j8
- O Matt Damon και ο Brad Pitt, ήταν ανάμεσα στα ονόματα για τον ρόλο του Dicky, αλλά τελικά ο ρόλος κατέληξε στον Bale. Νομίζω θα ήταν εξίσσου καλοί και οι δυο στον ρόλο.
- Ο Wahlberg έστειλε το σενάριο της ταινίας στον Martin Scorsese προκειμένου να την σκηνοθετήσει, αλλά εκείνος το απέρριψε.
- Επίσης ο Wahlberg ξεκίνησε να ετοιμάζεται για τον ρόλο αυτό από το...2005(!). Η ταινία ήταν να βγεί πιο νωρίς, αλλά λόγω καθυστερήσεων δεν έγινε. Παρόλα αυτά ήταν πανέτοιμος (φυσικά) όταν ξεκίνησαν τα γυρίσματα.
- Για να γυριστούν οι σκηνές των αγώνων της ταινίας, χρησιμοποιήθηκαν κάμερες από το 1990, προκειμένου να δωθεί μια πιο ρεαλιστική άποψη της εποχής.
- Στο τέλος της ταινία, όταν πέφτουν οι τίτλοι τέλους, εμφανίζονται για λίγο τα πραγματικά πρόσωπα πάνω στα οποία βασίστηκε η ταινία. Η ομοιότητα του πραγματικού Dicky Ward, με τον Christian Bale, είναι απίστευτη!.
(Πηγή IMDB)
H TV ΣΗΜΕΡΑ....
ET1: 23:30, Jardins en Automn. Γαλλική κωμωδία, με έναν καθαιρεμένο υπουργό να προσπαθεί να γνωρίσει τα άτομα που κάποτε εκπροσωπούσε, αλλά που ποτέ δεν γνώρισε πραγματικά και γενικά να συνηθίσει τη νέα του ζωή ως απλός πολίτης.
Αύριο έχουμε νέα ψηφοφορία με ταινίες sci-fi, so get ready!.
Cyaaaa!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου