Χαιρετώ και πάλι guyz!! Αν και χθες η ταινιούλα ανέβηκε πιο αργά, σήμερα είπα να ανεβάσω πιο γρήγορα, σε περίπτωση που τύχει καμιά έξοδος, γιατί η αλήθεια είναι πως δε την πολυ παλεύω κανα-δυο μέρες τώρα...So, The Illusionist. Είχα την τύχη να παρακολουθήσω τη ταινία αυτή σε έναν συνοικιακό κινηματογράφο στον Πειραία και νομίζω πως ήταν ότι καλύτερο. Εν το μεταξύ έβρεχε κιόλας έξω, έκανε και κρύο και άντε να ήμασταν μέσα στην αίθουσα το πολύ δέκα άτομα. Σου έδινε αυτή την αίσθηση της ζεστασιάς και σου θύμιζε παλίες εποχές (απ'οτι έχω ακούσει, εγώ δε ξέρω! :P). Ήταν όμορφη εμπειρία να δείς μια τέτοια ταινία σε έναν συνοικιακό κινηματογράφο και οχι στα κλασσικά multiplex που γίνεται πανικός, αν και μεταξύ μας δε νομίζω καν οτι θα είχαν φέρει να προβαλούν μια τέτοια ταινία. Κάνα The Tourist και πολύ είναι....
Η ταινία είναι από τον σκηνοθέτη ενός άλλου γαλλικού animation, The Triplets of Belleville, το οποίο είναι εξίσου όμορφο και μαγικό. Στον "Θαυματοποιό" ο πρωταγωνιστής δε φαίνεται να παρουσιάζεται με κάποιο όνομα. Είναι απλά ο Θαυματοποιός. Εμείς τον συναντούμε σε μια περίεργη φάση της ζωής του κατά την οποία έχει μείνει άνεργος και έτσι αποφασίζει να πραγματοποιήσει ένα μεγάλο ταξίδι μέχρι τη Σκωτία, προεκειμένου να βρεί μια καλύτερη τύχη. Εκεί θα γνωρίσει μια νεαρή γυναίκα, την Alice. Σύντομα θα φύγουν μαζί από το μικρό ψαροχώρι οπού την γνώρισε και θα ξεκινήσουν να ζούν μια περιπέτεια, που θα αλλάξει τις ζωές και των δυο για πάντα.
Η ταινία είναι πολύ γλυκιά και περιέργως τρυφερή, αν και στην αρχή μου φάνηκε κάπως περίεργο το γεγονός οτι η νεαρή κοπέλα, δε μοιάζει ακριβώς με κοπέλα αλλά κυρίως με...κοριτσάκι. Αλλά είπα να το δω κάπως πιο ανοιχτόμυαλα, μήπως και θέλει επίτηδες, να πει κάτι ο 'ποιητήτης'. Εντάξει τελικά πρόκειται για μια νέα γυναίκα, οπότε όποια αντίδραση είχα απέναντι στην ταινία, εξανεμίστηκε. Πολύ απλά όλο αυτό που έβλεπα μπροστά μου με συνεπήρε και με μάγεψε πραγματικά. Κάθε χρόνο πηγαίνω σε ένα φεστιβλα με ταινίες animation, μικρού ή μεγάλου μήκους και σχεδόν πάντα, υπάρχει κάποια δουλειά από Γαλλία. Προσωπικά τα γαλλικά animation μου αρέσουν πολύ, γιατί τα βρίσκω μοναδικά απλά και όμως τόσο όμορφα και ονειροπόλα, που είναι σαν να παρακολουθείς έναν πίνακα σε κίνηση. Έτσι και το The Illusionist με εντυπωσίασε με τις εικόνες, τα χρώματα και τις καρικαουρίστικες φυσιογνωμίες του. Είναι σαν να βρισκόταν όλη η decadence της γαλλικής κοινωνίας, μέσα σε μια οθόνη. Αποτυχημένοι καλλιτέχνες, ξεπεσμένες κοκέτες μιας άλλης εποχής, κοστουμαρισμένα αφεντικά με λεφτά και άνθρωποι που αναζητούν λίγη συντροφιά, ένα ζεστό πιάτο φαγητό ή και απλά μια στιγμιαία, ανθρώπινη επαφή. Όλα αυτά περνούν μέσα από ένα σουρεαλιστικό πρίσμα και καταλήγουν σε μια εκρηκτική εικόνα, δοσμένη με πολύ συναίσθημα, πικρό χιούμορ και βαθιά μελαγχολία. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, αναπόσπαστο κομμάτι είναι φυσικά και ο πρωταγωνιστής μας, ο οποίος παλεύει να αποδείξει οτι είναι ένας Θαυματοποιός, παλέυει να ζήσει μια ζωή οχι όπως την ονειρεύτηκε, αλλά μια ζωή που να είναι όσο πιο κοντά γίνεται, σε αυτό που ονειρεύτηκε. Η αποτυχία διαδέχεται η μια την άλλη και θα φτάσει σε ένα σημείο οπού θα πρέπει να διαλέξει τον δρόμο στον οποίο τελικά θα βαδίσει. Νομίζω οτι η ύπαρξη της κοπέλας είναι ουσιαστικά ένα τέχνασμα που βοηθάει εμάς να καταλάβουμε καλύτερα και πιο έντονα, την αλλαγή πλεύσης που ακολουθεί στη ζωή του αυτός ο άνθρωπος. Φυσικά και η ζωή της Alice αλλάζει δραματικά από τη στιγμή που φεύγει από το φτωχικό της χωριό, αλλά τελικά σε κάνει να αναρωτιέσαι αν αυτό έγινε για καλό. Η ζωή της πόλης την αλλάζει, γίνεται απαιτητική, θέλει να αποκτά ρούχα, παπούτσια, τσάντες (τα οποία φυσικά πληρώνει ο Θαυματοποιός, καθότι εκείνη δεν δουλεύει) και σταδιακά μεταλλάσεται σε μια γυναίκα της πόλης, με οτι συνεπάγεται μια τέτοια αλλαγή. Μοιάζει κάπως σαν να ήταν το εισιτήριό της προκειμένου να φύγει από μια μίζερη(;) και προδιαγεγραμμένη(;) ζωή, όμως στην τελική άξιζε όλο αυτό;.
Το The Illusionist είναι ένα γλυκόπικρο animation που αποπνέει μια γαλλική φινέτσα και μια στάση ζωής που έχουμε συνηθίσει από άλλες, αντίστοιχες ταινίες. Έχει υπέροχα χρώματα, πανέμορφη μουσική και χαρακτηρίζεται από μια αίσθηση ρευστότητας, λες και ανα πάσα στιγμή όλο αυτό που βλέπεις στην οθόνη, θα ξεχυθεί έξω από τον αυστηρά περιορισμένο χώρο του πανιού και θα πλημμυρίσει την αίθουσα. Μοιάζει σαν να κινείται με έναν δικό της, μοναδικό τρόπο και σίγουρα σου αφήνει μια γλυκόπικρη αίσθηση, λόγω της οχι ευχάριστης, αλλά ούτε και δυσάρεστης ιστορίας της. Η δε πρόταση που γράφει κατά το τέλος της ταινίας ο Θαυματοποιός, πάνω σε ένα κομμάτι χαρτί (αν θυμάμαι καλά!) συνοψίζει όλο το νόημα της ταινίας και ίσως (ίσως λέω) να αποτελεί και μια από τις μεγάλες αλήθειες της ζωής...Ίσως πάλι οχι, ποιός ξέρει;....
http://www.youtube.com/watch?v=_MW5jWNF3ik&feature=related
TRIVIA
- Το φιλμ βασίζεται σε ένα σενάριο του Γάλλου σκηνοθέτη και ηθοποιού, Jacques Tati. Ο χαρακτήρας που υποδύεται τον Θαυματοποιό στην ταινία, είναι μια animation εικόνα του ίδιου του Tati.
- Κανονικά το σενάριο προέβλεπε οτι ο Θαυματοποιός θα είχε στην κατοχή του μια...κότα για τα διάφορα ταχυδακτυλουρικά κόλπα του, όμως επειδή φάνηκε οτι κάτι τέτοιο δεν θα 'έδενε', αποφασίστηκε στη θέση του να δημιουργήσουν ένα σαρκοφάγο κουνέλι, το οποίο αρέσκεται να καταβροχθίζει...λουκάνικα!.
(Πηγή IMDB)
H TV ΣΗΜΕΡΑ....
ET1: 00:00. Gomorra. Αστυνομικό δράμα, ιταλικής παραγωγής. Από πολλούς θεωρείται μια από τις καλύτερες ταινίες για την καταγραφή της Μαφίας. Προτάθηκε για πολλά βραβεία, ανάμεσα της και για Oscar Καλύτερης Ξενόγλωσσης. Στο επίκεντο βρίσκονται πέντε διαφορετικές ιστορίες, που έχουν να κάνουν με την εγκληματική δράση, μέσα στο πλαίσιο της κοινωνικής συνύπαρξης και λειτουργίας. Εξαιρετική.
Till tommorow, have a nice day and night :)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου