Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

Broken Flowers: Α smooth drama by Jim Jarmusch...

Καλημέρα καλημέρα!  Άντε να ανεβάσουμε μια ακόμα ταινιούλα σήμερα, μιας που απ'οτι φαίνεται πολλοί θα κάτσουν σήμερα σπιτάκι, λόγω απεργίας των ΜΜΜ.pfff....Έχει παραγίνει νομίζω το κακό πια!  Αλλά τι να κάνεις, πλέον τίποτα δεν είναι στο χέρι μας, so ας αρκεστούμε τουλάχιστον σε αυτά που νομίζουμε οτι περνάνε από το χέρι μας.  Και επειδή βλέπω οτι το πάω για πολύ 'ψάξιμο' πρωί πρωί, περνάμε γρήγορα στην σημερινή μας ταινιούλα!.  Broken Flowers....


Η σημερινή ταινία ανήκει θα λέγαμε στη κατηγορία του δράματος.  Όμως δεν είναι βαρύ και ασήκωτο, όπως για παράδειγμα οι ταινίες του Aronofsky, ούτε όμως και σε φάση που δράμα ψάχνεις και δράμα δε βρίσκεις.  Είναι κάπου στη μέση.  Ουσιαστικά θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω ως μια γλυκόπικρη, δραματική ταινία, με αρκετές δόσεις χιούμορ και ευαισθησίας μαζί.  Πως γίνονται όλα αυτά;  Γίνονται, γίνονται.  Έτσι κι αλλιώς μιλάμε και για έναν σκηνοθέτη που κάνει οτι θέλει και το κάνει πολύ καλά κάθε φορά, τον Jim Jarmusch.  Για να είμαι ειλικρινής και για να μη το παίζω και ποιότητα, γιατί το σιχαίνομαι, δεν έχω δει πολλές ταινίες του Jarmusch.  Κάνα δυο νομίζω, όπως το Dead Man με τον Depp, το Coffee and Cigarrettes και κάποια άλλη που δε θυμάμαι τώρα.  Αν και γενικότερα στις ταινίες του επιλέγει να παρουσιάζει ανθρώπους, διαφορετικής κουλτούρας, επιπέδου, τρόπου σκέψης κλπ και να τους βάζει να συζητούν και να αναλύουν, τα μεγάλα ερωτήματα της ζωής, υπάρχουν και ταινίες του που δεν μοιάζουν καθόλου με αυτές.  Για παράδειγμα στο Dead Man, έχουμε έναν τραγικό ήρωα που υποδύεται ο Depp και εμείς παρακολουθούμε τη μοιραία του πορεία μέχρι την πτώση.  Το ίδιο συμβαίνει και στα Τσακισμένα Λουλούδια.  Στο επίκεντρο βρίσκεται ο ήρωας ο οποίος πραγματοποιεί ένα ταξίδι ζωής σε μια προσπάθεια να βρεί τελικά τον πραγματικό, χαμένο του εαυτό....
Ο Don Johnston (Bill Murray) είναι ένας μεσήλικας, ο οποίος από πάντα αρεσκόταν την συντροφιά των γαιναικών.  Πολλές είχαν περάσει από τη ζωή του, αλλά φυσικά στο τέλος καμία δεν έμενε μαζί του.  Έτσι και τώρα στην αρχή της ταινίας, τον συναντούμε να έχει εγκαταλειφθεί (πάλι) από την τελευταία του φιλενάδα.  Λίγο αργότερα λαμβάνει έναν ροζ φάκελο, μέσα στον οποίο ένα γράμμα τον εημερώνει οτι έχει αποκτήσει έναν γιο, ο οποίος μάλιστα πιθανότατα ψάχνει να τον βρεί.  Τότε το Don (μην έχοντας βασικά και τίποτα καλύτερο να κάνει) ξεκινάει ένα ταξίδι στο οποίο αποφασίζει να επισκεφθεί την καθεμιά από τις προηγούμενες, παλιές του σχέσεις προκειμένου να μάθει αν γνωρίζει κάποια από αυτές, οποιοδήποτε στοιχείο που θα τον βοηθήσει να βρεί τον γιό του, αλλά και φυσικά, ποιά του έστειλε τον μυστηριώδη, ροζ φάκελο.
Ο Bill Murray ήταν πάντα ένας περίεργος ηθοποιός, από την άποψη οτι οι επιλογές του στις ταινίες, δεν ακολουθούσαν ποτέ κάποια πεπατημένη.  Αντιθέτως έχει παίξει σε πολλές και εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους ταινίες: από τους θρυλικούς Ghostbusters, στο Χαμένοι στη Μετάφραση, και από τα Τσακισμένα Λουλούδια, στο...Zombieland.  Έχω την αίσθηση οτι πάντα επέλεγε να παίζει σε ταινίες, επειδή τις γούσταρε, άσχετα αν αυτές θα είχαν επιτυχία ή οχι.  Και νομίζω οτι κάτι τέτοιο θα τον χαρακτήριζε και απόλυτα σαν άνθρωπο.  Το γεγονός οτι έχει περάσει στην συνείδηση πολλών, ως ένας ηθοποιός περιορισμένης γκάμας ταινιών, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι.  Και φαίνεται και ξεκάθαρα σε αυτή τη ταινία.  Όταν τον είχα δει σε αυτόν τον ρόλο, που είχε προκαλέσει μεγάλη εντύπωση, αλλά παράλληλα θεώρησα οτι ήταν και η καλύτερη επιλογή.  Δεν ξέρεις εάν πρέπει να τον λυπηθείς, ή να εξοργιστείς μαζί του.  Σου προκαλεί πολλά συναισθήματα, επειδή ακριβώς και ο ίδιος δεν ξέρει πως πρέπει να νοιώσει, μπροστά σε αυτά που του αποκαλύπτονται.  Είναι υπέροχος στον ρόλο του, με μια πληθώρα συναισθημάτων και εκφράσεων, ανάλογα με την γυναίκα που έχει απέναντί του.  Και είναι αρκετές και πολύ διαφορετικές μεταξύ τους....Θεωρώ οτι αποτελεί έναν από τους καλύτερους ρόλους της καριέρας του και σίγουρα η ερμηνεία του είναι άξια μνημόνευσης.
Η σκηνοθεσία του Jarmusch μοιάζει λίγο με φάση road-trip, αφού ο πρωταγωνιστής βρίσκεται στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας στον δρόμο, αναζητώντας τις γυναίκες της ζωή του.  Υπάρχει παράλληλα μια γενικότερη χιουμοριστική αίσθηση, που όμως δεν σε αφήνει τελικά να γελάσεις, διότι η ίδια ακριβώς αίσθηση σου προκαλεί και μια διάθεση μιζέριας που χαρακτηρίζει τον πρωταγωνιστή.  Και μεταξύ μας νομίζω οτι όταν αυτά τα δυο είναι μαζί (γέλιο, χιουμορ που προκαλείται από την τραγικότητα του ήρωας) είναι και τελικά ότι χειρότερο.  Οι περισσότερες σκηνές θέλουν τον χρόνο τους, προκειμένου να λειτουργήσουν και να περάσουν αυτή την αίσθηση της ξεχασμένης και φθαρμένης ζωής, στους θεατές.  Όσοι λοιπόν θέλουν μια γρήγορη ταινία, ίσως αυτή να μην είναι για τα γούστα τους (δε μιλάμε οτι είναι Αγγελόπουλος, αλλά δεν τρέχει και με χίλια!!).
Είναι όμορφη και συναισθηματική σε ένα βαθύτερο και οχι τόσο προφανές επίπεδο, και παρά την απλότητά της.  Μαζί με τον Murray, στον ρόλο των μοιραίων γυναικών συναντάμε και τις Jessica Lange, Tilda Swinton και Sharon Stone.  Δείτε την, είναι γλυκιά ταινία...

http://www.youtube.com/watch?v=jgfA-eD7LaQ

TRIVIA
  • O σκηνοθέτης Jim Jarmusch τελείωσε το σενάριο της ταινίας, μέσα σε μόλις 2,5 εβδομάδες. Ο_Ο
  • Ένας από τους αρχικούς τίτλους που ήταν να δωθεί στην ταινία, ήταν Dead Flowers, που θεωρείται οτι είναι και μια πιθανή αναφορά σε ένα τραγούδι τον Rolling Stones, από το album τους, 'Sticky Fingers'.
  • Ο Jarmusch ζήτησε και από της 4 ηρωίδες της ταινίας, να γράψει η καθεμιά το δικό της ροζ γράμμα, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά και την προσωπικότητα του προσώπου που υποδύονταν.  Στο τέλος ο σκηνοθέτης χρησιμοποίησε έναν συνδυασμό και από τα τέσσερα αυτά γράμματα, για να φτιάξει το τελικό γράμμα, που κατέληξε στα χέρια του Don.
(Πηγή IMDB)

 H TV ΣΗΜΕΡΑ....

STAR: 21:00, Curse of the Golden Flower.  Κλασσική κινέζικη παραγωγή, οπού γίνεται ο πανικός ο ίδιος με τρομερά εφε, ασσύληπτες σκηνές πολεμικων τεχνών, εντυπωσιακά κοστούμια και την απαραίτητη δόση δράματος, ρομάντζου, αυτοθυσίας.  

ANT1: 23:00, Changing Lanes, με τους Ben Affleck, Samuel Jackson, Sydney Pollack.  Μια ιστορία χολυγουντιανής εκδίκησης με τον σχεδόν πάντα κακό στην ηθοποιία, αλλά πολύ καλό στη σκηνοθεσία, Βen Affleck. 

ΕΤ1: 00:00, PVC-1.  Η πιο ενδιαφέρουσα επιλογή για σήμερα νομίζω.  Κολομβιανή παραγωγή, με Έλληνα στη θέση του σκηνοθέτη, τον Σπύρο Σταθόπουλο.  Η ταινία έχει γυριστεί με μια μόνο λήψη(!) και έχει βασιστεί σε πραγματικά γεγονότα.  Το 2000 μια οικογένεια πέφτει στα χέρια τρομοκρατών οι οποίοι πιστεύοντας οτι η οικογένεια είναι πλούσια, της ζητούν λύτρα ύψους 7.000 δολλαρίων.  Τοποθετούν στον λαιμό της μητέρας έναν εκρηκτικό μηχανισμό, με αποτέλεσμα να δώσουν ένα συγκεκριμένο περιθώριο στην οικογένεια να βρεί τα λεφτά.  Εάν δε τα καταφέρει....καταλαβαίνουμε όλοι τι θα γίνει.  Ελπίζω μόνο να μην έχουμε καταστάσεις αλα Saw, γιατί θα ξενερώσω πολύ....

Τσιου!!!

Υ.Γ: New Arrival αύριο so stay tunned! :)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου