Un chien andalou: Ο Σουρεαλισμός και το Χάος....

Την Κυριακή είχα πάει στα πολυαγαπημένα μου σεμινάρια.  Εκείνο το βράδι περάσαμε στο ρεύμα του σουρεαλισμού και στο πως μεταξύ άλλων τεχνών, εκφράστηκε και στον κινηματογράφο.  Είδαμε αποσπάσματα απο τρεις ταινίες, αλλα προσωπικά το, Un chien andalou, blew my mind away!! (ε πως να το πω στα ελληνικά;).  Οφείλω παρόλα αυτά να προειδοποιήσω απο τώρα, οτι η συγκεκριμένη, μικρή ταινία (μόλις γύρω στα 16 λεπτά διάρκεια) δεν είναι για όλους.  Δηλαδή πραγματικά δεν είναι.  Έχει να κάνει με τελείως σουρεαλιστικά και ασύνδετα (φαινομενικά) κομμάτια και συνεπώς κάποιος που περιμένει να δεί μια ταινία βάση σημερινών προτύπων και σκηνοθεσίας, όχι απλά θα το σιχαθεί, αλλά θα είναι αιώνια προκατειλημένος απένταντι σε ΟΛΕΣ τις ταινίες μιας παλαιότερης εποχής....Όσοι λοιπόν θεωρούν οτι δεν έχουν πρόβλημα να παρακολουθήσουν κάτι πειραματικό εν μέρει και με πολλαπλά νοήματα, μπορούν να συνεχίσουν παρακάτω....

Η ταινία είναι γυρισμένη το 1929 και αν προσέξετε λίγο καλύτερα το poster, θα δείτε ενα πολυ γνωστό όνομα.  Δεν είναι άλλο απο τον γνωστό, σουρεαλιστή ζωγράφο, Salvador Dali!.  Πιο συγκεκριμένα ο Dali μαζί με τον πλέον κλασσικό, σουρεαλιστή σκηνοθέτη, Luis Bunuel, έγραψαν το σενάριο της ταινίας και στη συνέχεια ο Bunuel την σκηνοθέτησε.  Βέβαια όταν μιλάμε για σενάριο στη προκειμένη περίπτωση, δεν αναφερόμαστε (και πως θα μπορούσε άλλωστε;) σε ενα σενάριο, με αρχή, μέση και τέλος, αλλά ούτε και με μια φυσιολογική (εδω γελάνε) και στρωτή υπόθεση.  Δεν υπάρχει συγκεκριμένη υπόθεση, οι ηθοποιοί δεν έχουν ονόματα (είναι η Γυναίκα και ο Άντρας) και γενικότερα το όλο πραγμα σου δίνει την αίσθηση οτι παρακολουθείς το όνειρο κάποιου.  Και μάλιστα δε θα μου έκανε καμία απολύτως εντύπωση εαν αυτός ο κάποιος, ήταν ο Dali.
Η ταινία δε μοιάζει με καμία απο όσες έχετε δει (εκτός κι αν είστε ήδη τύποι που ψάχνεστε, οπότε σίγουρα θα έχετε δει ανάλογες).  Ο Σουρεαλισμός επικεντώνεται σε δυο βασικά χαρακτηριστικά.  Το πρώτο είναι η αντίθεση που θέλει να δείχνει μέσα απο την έκφρασή του, απένταντι στην εκκλησία και την θρησκεία γενικότερα.  Ουσιαστικά βάζει απέναντί του την θρησκεία και κατά κάποιον τρόπο είναι σαν να την ειρωνεύεται και να θέλει να καυτηρίασει τον τρόπο με τον οποίο (ιδιάιτερα εκείνη την εποχή) ασκούσε τρομακτική επιρροή πάνω στους ανθρώπους, οι οποίοι θεωρούσαν οτι ακόμα και το πιο μικρό τους λάθος, αποτελούσε το εισιτήριο για την Κόλαση και την κατακεραύνωσή τους απο τον Θεό.  Απο την άλλη πλευρά το δεύτερο χαρακτηριστικό που αποτελεί ίσως και τη βάση πάνω στην οποία χτίστηκε το ρεύμα του Σουρεαλισμού, είναι η σεξουαλικότητα.  Βλέπουμε έτσι οτι ακόμα και η ίδια η ρίζα του κινήματος αυτού, βρισκόταν στον αντίποδα της θρησκείας, αφού όλοι γνωρίζουμε πόσο μεγάλη αμαρτία και κακό θεωρούνταν οι σεξουαλικές πράξεις, ακόμα και οι σκέψεις.  Πάνω σε αυτό ακριβώς ο Σουρεαλισμός βρήκε πλούσιο έδαφος, προκειμένου να δημιουργηθεί και τελικά να επιρεάσει και αμέτρητους καλλιτέχνες, σε όλες τις μορφές της τέχνης.  Βέβαια ακόμα και για πολυ ανοιχτά μυαλά, ορισμένες φορές οι αναφορές στην σεξουαλικότητα μπορεί να είναι κάπως....περίεργες, αφού συνήθως δεν έχει να κάνει με τη (εντός των πλαισίων) φυσιολογική σεξουαλικότητα, αλλά εκείνη της διαστροφής, όπως σαδομαζοχισμό,φετισχισμό και κάθε μορφή -λαγνείας.
Έτσι λοιπόν και ' Ο Ανδαλουσιανός Σκύλος', αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα καθαρόαιμου Σουρεαλισμού.  Υπάρχουν πολλές αναφορές, τόσο στη θρησκευτική στάση της εποχής, όσο φυσικά και στις σεξουαλικές ορμές, κυρίς του άντρα.  Ο τρόπο με τον οποίο αποδίδονται τα συναισθήματα και οι δράσεις των ηθοποιών δε θα μπορούσε να είναι τίποτε άλλο, παρα σουρεαλιστικός.  Σε ορισμένες στιγμές μάλιστα είναι σαν να βλέπεις μπροστά σου τον ίδιο τον Dali να σου χαμογελάει πονηρά, κάτω απο το τσιγκελωτό μουστάκι του.  Υπάρχουν πααααρα πολλά νοήματα και μηνύματα που επιδιώκουν οι σουρεαλιστές να περάσουν μέσα απο το φιλμ, που και εμένα αν δε μας τα είχε εξηγήσει ο καθηγητής, δε θα είχα πάρει χαμπάρι για το τι γίνεται και κατά πάσα πιθανότητα να μου είχε κάνει και πολυ άσχημη εντύπωση.  Για τον λόγο αυτό και αποφάσισα να σας πω δυο πράγματα για το ρεύμα του Σουρεαλισμού, προκειμένου να καταλάβετε και εσείς για το τι πραγματικά θέλει να πει και να δείξει αυτή η ταινία.
Εγω την είδα σαν μια τεράστια πρόκληση και πρέπει να πω οτι μου προκλήθηκε μια σχετική ταραχή, όταν πληροφορήθηκα οτι η ταινία είναι του 1929, οχι τόσο για εμένα, αλλά για το πως έγινε δεκτή απο τους ανθρώπους τότε.  Σίγουρα το δικό τους σοκ θα ήταν τεράστιο!.
Θα σας πρότινα να την δείτε (δεν είναι και μεγάλη ρε παιδια!) γιατί είναι εμπειρία φοβερή.  Και έχετε να ερμηνεύσετε ενα σωρό πράγματα, αλλά και να καταλάβετε το σύστημα μια ολόκληρης εποχής και ενός πολυ σημαντικού καλλιτεχνικού κινήματος, το οποίο ας μην ξεχνάμε οτι έχει επιρεάσει γενίες και γενιές καλλιτεχνών, με αξιόλογα μάλιστα έργα.  Προσωπικά, άνετα θα συγκατέλεγα τη συγκεκριμένη ταινία στα κορυφαία δημιουργήματα του σουρεαλιστικού κινηματογράφου.

http://www.youtube.com/watch?v=Qho0CDTMCa0
Στο πιο πάνω link μπορείτε να παρακολουθήσετε και τα 16 λεπτά της ταινίας και σε καλά ανάλυση, οπότε klik it!.

H TV ΣΗΜΕΡΑ....

STAR: 02:30, One Crazy Summer, με Demi Moor και John Cusack.  Ευχάριστη, νεανική κωμωδία απο τα παλιά (όταν ακόμη δεν υπήρχα, 1986 παρακαλώ), με πρωτοτυπία στο σενάριο, λόγω της εναλλαγής ηθοποιών και κινουμένων σχεδίων.  Το κακό της υπόθεσης είναι μονο η ώρα, αφού όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι θα βρίσκονται στο 7ο όνειρο και μάλλον μονο εγω θα κάτσω πάλι να τη δώ....Pfff...

Aύριο πάντως εννοείται οτι θα δούμε όλοι V for Vendetta!!!.  Σας το λέω απο τώρα, σε περίπτωση που ανεβάσω ταινιούλα πιο αργά.  Συντονιστείτε στις 21:00 στο Star.  Υeah!!

Τσιου! :)