Η ταινία είναι ένα κοινωνικό δράμα το οποίο αποτελεί αναφορά σε πραγματικά γεγονότα, έτσι όπως τα είχε ζήσει σε νεαρή ηλικία ο σκηνοθέτης της ταινία, Dito Montiel, στην περιοχή της Αστόρια, στη Νεα Υορκη. Η ταινία έχει να κάνει κυρίως με την ψυχογράφηση των χαρακτήρων που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των αναμνήσεων του Dito, απο την εποχή που ο ίδιος ήταν νέος, ριψοκίνδυνος, αλλά και επικίνδυνος για τον εαυτό του και για τους άλλους.
Στοους πρωταγωνιστικούς ρόλους συνανατάμε τον Robert Downey Jr., ως ενήλικα πια Dito Montiel, τον Shea LeBouf ως έφηβο Dito, αλλά και κλασσικά καλούς ηθοποιούς, όπως τον Chazz Palminteri και την Dianne Wiest. Σε πιο διεκπεραιωτικό ρόλο η Rosario Dawson, η οποία είναι καλή, χωρίς όμως να μιλάμε και για την εκπληκτική ερμηνεία.
Απο την αρχή γινόμαστε ως θεατές, γνώστες, του τρόπου ζωής που επικρατούσε την εποχή του '80 σε διάφορες περιοχές-γκέτο και συγκεκριμένα στη Νεα Υορκη. Αν και προσωπική μου άποψη οτι τα πράγματα δεν είναι σήμερα, όπως ήταν τότε, δε πρέπει παρολα αυτά να έχουν αλλάξει και εντελώς σε σχέση με τότε. Στη ταινία λοιπόν, γνωρίζουμε τον νεαρό Dito ο οποίος μαζί με την παρέα του (τα κλασσικά καλόπαιδα) επιδίδονται σε διάφορες ενέργειες, όπως κλέψιμο, ναρκωτικά, τσαμπουκά και καυγάδες, προκειμένου να δείχνουν ποιος είναι το αφεντικό και εννοείται για να γίνονται αρεστοί στις πιτσιρίκες της πόλης. Σταδικά και καθώς η συμμορία μπλέκει ολοένα και περισσότερο σε μπελάδες, με τους μισούς να μπαίνουν φυλακή, άλλους να χάνονται απο τα ναρκωτικά και απο 'αντίποινα' άλλων συμμοριών, ο Dito αρχίζει να αναρωτιέται μήπως τελικά ο ίδιος μένει ζωντανός και-σχετικά-αλλώβητος απο όλα αυτά, χάρη σε διάφορους 'αγίους' που τον προστατεύουν.
Η αλήθεια είναι πως δεν είναι απολύτως ξεκάθαρο εάν οι άγιοι αυτοί, είναι φανταστικοί ή πραγματικοί. Το μόνο που είναι σίγουρο είναι πως παίζουν καθοριστική σημασία στη ζωή του νεαρού, καθώς αργά η γρήγορα θα συνειδητοποιήσει και θα βρεί ενα νόημα στη δική του ζωή, παίρνοντας την απόφαση να φύγει απο την πόλη του και το πατρικό του, σε αναζήτηση μιας ευκαιρίας για ενα καλύτερο μέλλον. Βέβαια κάθε απόφαση έχει και το τίμημά της, και για τον Dito αυτό θα είναι η αποξένωση απο την οικογένειά του και κυρίως απο τον πατέρα του. Η επιστροφή του στο σπίτι των νεανικών του χρόνων, μετά απο 15 χρόνια, θα ξυπνήσει για μια ακόμη φορά τα φαντάσματα του παρελθόντος, οπού θα έρθει αντιμέτωπος με την νεανική του αγάπη, τον επικίνδυνο κόσμο μέσα στον οποίο μεγάλωσε, αλλά και τον πατέρα του. Η σύγκρουση μεταξύ τους θα είναι αναπόφευκτη και στο τραπέζι θα τεθούν ζητήματα για ξεκαθάρισμα. Ο πατέρας ανένδοτος, θεωρεί οτι ο γιός τους εγκατέλειψε, κοιτώντας μόνο τον εαυτό του, ενώ ο γιός θα προσπαθήσει να του εξηγήσει οτι το μέλλον του σε εκείνη την ριμαγμένη πόλη ήταν προκαθορισμένο-φυλακή ή θάνατος-και οτι συνεπώς έπρεπε να φύγει σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Η σύγκρουση θα είναι αναπόφευκτη ανάμεσα στις δυο γενιές και με γνώμονα την πλέον προβληματική σχέση των δυο αυτών προσώπων, θα χτιστεί ολόκληρη η ταινία, ξεκινώντας απο το σκληρό και αλήτικο παρελθόν και καταλήγοντας στις περίπλοκες και δύσκολες ανθρώπινες σχέσεις, του σήμερα.
Δε ξέρω για ποιον ακριβώς λόγο, αλλά τη συγκεκριμένη ταινία την βρήκα εξαιρετική. Αυτό το λέω για ευνόητους λόγους, μιας που δεν είναι λίγες αυτές που πραγματεύονται παρόμοια θέματα που έχουν να κάνουν με ανθρώπινες σχέσεις, δύσκολα εφηβικά χρόνια, προσωπικούς αγώνες και γενικότερα με την σκληρή πλευρά της ζωής. Ίσως το γεγονός που την κάνει να ξεχωρίζει απο όλες τις υπόλοιπες να είναι πρώτον, οι απόλυτα ρεαλιστικές ερμηνείες και δεύτερον, η σκηνοθεσία της. Ο Palminteri στον ρόλο του πατέρα είναι εκπληκτικός, γιατί απλά είναι αυθεντικός, ο τύπος του πατέρα που καταπιέζει, που είναι μάγκας, που δε σηκώνει μύγα στο σπαθί του και είναι ανυποχώρητος. Όλα αυτά τα στοιχεία αποδίδονται με απόλυτη ακρίβεια, και είναι στιγμές που τον μισείς και άλλες πάλι που τον λυπάσαι γι'αυτό ακριβώς που είναι. Απο την άλλη ο Downey είναι πολυ καλός, αν και ο ρόλος τους τελικά δεν είναι και τόσο μεγάλος, μιας που κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της ταινίας τον βλέπουμε στα νεανικά του χρόνια. Παρολα αυτά όμως όταν έρχεται η στιγμή της σύγκρουσης είναι εξαιρετικός. Γενικά θεωρώ οτι μια ερμηνεία μπορεί να είναι αξιόλογη, ακόμα και απο μια μόνο σκηνή. Και εδω υπάρχει μια σκηνή στην οποία είχα χαζέψει, γιατί πολυ απλά είναι τόσο ειλικρινής η ερμηνεία του που δε μπορείς παρά να την θαυμάσεις!.
Όσοι αρεσκέστε σε ηθικο-διδακτικές ταινίες, θα σας αρέσει ιδιαιτέρως αυτή. Δεν είναι της δράσης και της υπερ-πλοκής, γιατί απλά δεν είναι αυτός ο σκοπός της, να διασκεδάσει δηλαδή, αλλά ίσως να μας κάνει να σκεφτούμε δυο πράγματα παραπάνω και να παρουσιάσει μια πραγματική πλευρά της ζωής, στα πλαίσια μιας οικογένειας. Πως ουσιαστικά παρελθόν-παρόν-μέλλον αποτελούν πράγματα, άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους και πως οι αποφάσεις μας, καθορίζουν το ποιοί είμαστε, ίσως και για πάντα. Είναι μια ταινία οχι ακριβώς βαριά (γιατί απλά δεν είναι :) ), αλλά που κάποιος που δεν πολυβλέπει τέτοιες σίγουρα θα βαρεθεί. Όποιος θέλει να δει όμως καλή ηθοποιία και ένα κομμάτι πραγματικής ζωής, να την επιλέξει παρακαλώ και δε θα χάσει ;).
http://www.youtube.com/watch?v=p9xSW4TRSRs
H TV ΣΗΜΕΡΑ....
ANT1: 23: 30, Οριακές Διαπραγματεύσεις, με τους Kevin Spacey, Samiuel Jackson. Δυνατή περιπέτεια με κεντρικό story έναν αστυνομικό στον οποίο στήνουν παγίδα και ο ίδιος προκειμένου να ξεσκεπάσει την πλεκτάνη εναντίον του, αποφασίζει να κρατήσει μια ομάδα ομήρων έτσι ώστε να μπορέσει να αποδείξει την αθωότητά του. Ο Spacey βρίσκεται στον ρόλο του διαπραγματευτή που προσπαθεί να μεταπείσει τον αστυνομικό για να μην υπάρξουν θύματα, με την υπόσχεση να τον βοηθήσει να ξεσκεπάσουν το σχέδιο που έχει στηθεί εις βάρος του. Πολυ καλή περιπέτεια και με καλές ερμηνείες.
STAR:.03:15, Μαύρο Πρόβατο. Για του φαν των μαύρων κωμδιών και του είδους, σπλάτερ. Πρόβατα μετατρέπονται σε serial killers μετά απο αποτυχημένο γεννετικό πείραμα (μα φυσικά, τι αλλό;) και αρχίζουν να επιτίθενται στους ανθρώπους. Εντάξει πόσο πιο μπροστά μπορεί να είναι οι τύποι στη Νεα Ζηλανδία, για να σκεφτούν πρόβατα-δολοφόνους;. Πολυ φαντάζομαι....!.
Adios προς το παρόν!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου