Κυνόδοντας: Μια διαστροφική ματιά στο θεσμό της οικογένειας....

Χαίρεται, χαίρεται!.  Σήμερα σειρά έχει μα ελληνική ταινία και γεγονός είναι πως συγκινούμαι διότι έχω την αίσθηση οτι είναι η πρώτη ελληνική ταινία που ανεβάζω στο blogaki.  Και τι ταινία ε;.  Κατευθείαν στα βαριά (και τα βαθιά) θα σας ρίξω και μάλιστα χωρίς ανάσα.  Πριν καν ξεκινήσω, θα πω ένα πράγμα:  όσοι δε μπορούν τις διαστροφικές, σκληρές, ανώμαλες (ο ναι ναι!) και ιδιαίτερα ευφϋείς ταινίες, παρακαλούνται να σταματήσουν κάπου εδω την ανάγνωση, διότι είμαι σίγουρη οτι εαν με πετύχετε σε κάναν δρόμο τις προσεχείς μέρες, σίγουρα θα με λιντσάρετε.  Οι υπόλοιποι (οι οποίοι προφανώς είστε και πολύ θαρραλέοι) μπορείται να rollarete και να μπείτε έστω λιγάκι στο νόημα της συγκεκριμένης ταινίας, μέσα απο την προσπάθεια που θα κάνω, να αναλύσω και εγω η καημένη, ο,τι κατάλαβα.

Ειλικρινά δε ξέρω τι να πρωτοπώ για τον Κυνόδοντα.  Η πρώτη μου απορία από όταν απλά είχα ακούσει το όνομά της, χωρίς να την έχω δει, ήταν το ποιά σχέση μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στο poster της ταινίας και τον τίτλο της.  Και κατέληξα στο εξής: αυτή η ταινία δεν έχει μόνο μια ερμηνεία, αλλά πολλαπλές, κάτι που φυσικά εξαρτάται από το πως θα εκλάβει το κάθε πράγμα, αυτός που θα την δει.  Προσωπικά όσες απορίες μου γεννήθηκαν βλέποντάς την, άλλες τόσες διαφορετικές ερμηνείες μου περάσαν την ίδια στιγμή απο το μυαλό, σχετικά με το τι θέλει να πει ο....σκηνοθέτης.  Ο οποίος λέγεται Γιώργος Λάνθιμος.  Δε τον είχα ξανακούσει, αλλά τώρα νομίζω οτι δε θα τον ξεχάσω ποτέ, μετά απο αυτή του την ταινία...
Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας, εκτυλίσεται μέσα σε ένα περιφραγμένο οικόπεδο, το οποίο  απαρτίζεται από ενα σπίτι, έναν μεγάλο κήπο και μια πισίνα.  Εκεί συναντάμε μια οικογένεια: μπαμπάς, μαμά, μεγάλη αδερφή, μεσαίος αδερφός και μικρή αδερφή.  Τα normal πράγματα σταματάνε κάπου εδώ.  Απο εκεί και πέρα γινόμαστε μάρτυρες μιας απίστευτα σουρεαλιστικής και κυριολεκτικά διεστραμένης κατάστασης, η οποία έχει βασικά δημιουργηθεί από τους γονείς.  Οι γονείς λοιπόν έχουν αποφασίσει να κρατούν τα παιδιά μέσα στο χώρο του σπιτιού, χωρίς αυτά να έχουν βγεί ποτέ στον έξω κόσμο.  Οι γονείς είναι εκείνοι που φροντίζουν για την μόρφωσή τους (και καλά) και τη δημιουργία του πλασματικού κόσμου μέσα στον οποίο έχουν φυλακίσει, τα ίδια τους τα παιδιά.
Δε ξέρω τι μπορεί να φαντάζεστε σχετικά με τον τρόπο με το οποίο ζούν αυτά τα παιδιά.  Αλλά μπορώ να πω με βεβαιότητα οτι εάν υπήρχε η Κόλαση επι γης, θα ήταν κάπως έτσι.  Η καταπίεση και ο φόβος, τα οποία έμμεσα ασκούνται πάνω τους από τους γονείς τους, είναι τραγικά.  Τα παιδιά αυτά έχουν παντελή έλλειψη, ως προς τι σημαίνει πραγματικός κόσμος.  Τα ζομπι, νομίζουν οτι είναι μικρά, κίτρινα λουλούδια και οτι το πιο απειλητικό ζώο, το οποίο μπορεί να τα κατασπαράξει είναι η...γάτα.  Νομίζουν οτι τα αεροπλάνα που πετάνε στον ουρανό είναι παιχνίδια και οτι η θάλασσα είναι έπιπλο για να καθόμαστε.  Όλα αυτά βεβαίως, γιατί έτσι τα έχουν διδαχθεί από τους γονείς τους, αφού ποτέ δεν έχουν έρθει σε επαφή με άλλους ανθρώπους.  H μόνη σύνδεση που έχουν με τον εξω κόσμο, είναι μια κοπέλα που φέρνει ο πατέρας στο σπίτι, προκειμένου να ικανοποιεί τις σεξουαλικές ορμές του γιού, αλλά ακόμα και αυτή είναι δασκαλεμένη να ακολουθεί συγκεκριμένους κανόνες, προκειμένου να μην αποκαλύψει τίποτε από τον κόσμο, έξω από τον φράχτη.
Έχω δει αρκετές περίεργες ταινίες κατά καιρούς που με έχουν σοκάρει και σημαδέψει ως έναν βαθμό.  Ο Κυνόδοντας μπορεί άνετα να τοποθετηθεί για εμένα στο top 5 τέτοιων ταινίων.  Η αλήθεια είναι οτι δε με ενόχλησε τόσο η σωματική βία που υπάρχει σε πολλές στιγμές, οσο ο ψυχολογικός βιασμός των χαρακτήρων.  Νοιώθεις κυριολεκτικά πόνο βλέποντας τι περνάνε τα παιδιά, στα χέρια των γονειών-δυνάστεων.  Ομολογώ οτι μου ήταν δύσκολο να την παρακολουθήσω μέχρι τέλους, διότι με είχε αποροφήσει τόσο πολύ όλη αυτή η (χωρίς λόγο) διαστροφή και σκληρότητα που έβγαζε, ώστε συνειδητοποίησα οτι σε κάποιες φάσεις έβγαζα μόνη μου επιφωνήματα πανικού και κενής απορίας.  Όταν όμως αναφέρομαι στη-χωρίς λόγο- κατάσταση, δεν εννοώ οτι αυτό που βλέπουμε είναι άνευ σημασίας και επομένως και ο σκηνοθέτης για τα σίδερα (αν και απ'οτι είδα πάρα πολλοί είναι εκείνοι που την κατηγόρησαν και την απαξίωσαν όσο δε πάει).  Αυτό που εννοώ είναι οτι ο λόγος για τον οποίο γίνονται όλα αυτά, παραμένει ουσιαστικά κρυφός.  Υποπτεύομαι οτι ο σκηνοθέτης επιθυμούσε όοοοολοι εμείς, να αποδώσουμε τη δική μας εμηνεία, ως προ το γιατί οι γονείς κάνουν αυτά που κάνουν και νομίζω οτι δε πέφτω και πολυ έξω.  Προσωπικά σε γενικές γραμμές η ταινία μου θύμισε πολυ έντονα την ταινία, Funny Games, στην οποία (όσοι δεν έχουν δει) δυο νεαροί κρατούν υπο ομηρία μια τριμελή οικογένεια, βάζοντάς τους να κάνουν διάφορα εξευτελιστικά πράγματα, χωρίς όμως κανέναν προφανή λόγο.  Έτσι απλά θέλουν να παίξουν, αλλά αντι για κούκλες επιλέγουν αληθινούς ανθρώπους.  Έτσι και εδω η δική μου εκτίμηση του πράγματος, είναι οτι οι γονείς δε συμπεριφέρονται με τον τρόπο αυτό, επειδή θέλουν να προστατέψουν να παιδιά τους απο τον σκληρό κόσμο που τα περιμένει έξω.  Εξάλλου ο κόσμος του σπιτιού, είναι μακράν χειρότερος....Θεωρώ λοιπόν οτι το κάνουν.....έτσι.  Γιατί μπορούν και γιατί κανέις δε γνωρίζει, προκειμένου να τους σταματήσει.  Και νομίζω οτι αυτό είναι και το πιο τρομακτικό.  Το γεγονός οτι όλα αυτά γίνονται χωρίς κανέναν λόγο και χωρίς καμιά αιτία.  H ωμότητα σε όλο της το μεγαλείο....
Νομίζω οτι η ταινία αυτή είναι απο πολλές πλευρές, η πρώτη στο είδος της για τα ελληνικά πάντα δεδομένα, όπως ήταν και το Κακό (για τους δικούς του βεβαίως λόγους).  Είναι must-see για τους σινεφιλ, και για αυτούς που τους αρέσει να πειραματίζονται με τις ταινίες, αλλά δεν είναι για όλους εκείνους που εκθιάζουν όλες εκείνες τις ελληνικές ταινίες του σωρού, που ακόμα και το γέλιο πρέπει να προσπαθήσουν υπερβολικά για να στο βγάλουν.  Δε ξέρω γιατί ο Κυνόδοντας πήρε τόσες κακές κριτικές από τους απλούς θεατές, αλλά νομίζω οτι όλοι αυτοί υποστηρίζουν τις γελοιότητες όπου απαραιτήτως πρέπει να υπάρχει μια γκόμενα με μεγάλα βυζιά και ολίγον αφελής, πολύ κυνηγητό (για όλους τους λάθος λόγους) και κάτι ερμηνείες που θα έκαναν ακόμα και παιδάκι να αισθάνεται οτι το δουλεύουν ψιλό γαζί.  Το βρίσκω λογικό σε κάποιον να μην αρέσει, είναι φυσικό.  Αλλά το βρίσκω τουλάχιστον ηλίθιο να αποκαλείς μια ταινία μαλακία και δε ξέρω κι εγω τι άλλο.  Ναι, φαντάζομαι οτι ελληνικές ταινίες όπως το I Love Karditsa κ.λ.π θα έπαιρναν το εισιτήριο για το Oscar καλύτερης ξενόγλωσσης όπως ο Κυνόδοντας.  Σίγουρα πράγματα...

http://www.youtube.com/watch?v=JgHiWaovhrA&feature=related
Εγω λέω μόνο ενα μεγάλο μπράβο.  Πολλές φορές η τέχνη δε μας χαϊδεύει τα αυτιά, ούτε είναι γεμάτη από ουράνια τόξα και πουπουλένια σύννεφα.  Είναι ωμή, αμίλικτη και σκληρή.  Όπως και η ίδια η ζωή....
Be open minded....

Η TV ΣΗΜΕΡΑ....

STAR: The Dark Knight, παίζεται τώρα.  Ο Ledger σε ρεσιτάλ ερμηνείας ως Joker και ο δεύτερος στην ιστορία ηθοποιός που κερδίζει το χρυσο αγαλματίδιο μετά θάνατον.  Παίζεται τώρα...τρέξτε!!

ANT1: 23:00, Συνήθεις Ύποπτοι, με Kevin Spacey, Benicio del Toro, Stephen Baldwin, Chazz Palminteri.  Τα είπαμε χτές.  Δυνατή περιπέτεια, με εξαιρετικό cast, γρήγορη πλοκή και φοβερό φινάλε.  Μη τη χάσετε!.

ΕΤ1: 00:00, Η λεμονιά, σύγχρονο δράμα, σχετικά με τους αγώνες των ανθρώπων για την ζωή, μέσα απο τη διαμάχη ανάμεσα σε Παλαιστίνιους και Ισραηλινούς, με επίκεντρο τη προσπάθεια μιας Παλαιστίνιας γυναίκας, μόνης, να διατηρήσει τις λεμονιές της, την ίδια στιγμή που ο Υπουργός Άμυνας του Ισραήλ, επιδιώκει να χτίσει ενα μεγαλοπρεπές σπίτι, στην άλλη πλευρά του φράχτη με τις λεμονίες, οπου υπάρχει ισραηλινό έδαφος.