Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

Rundskop (a.k.a Bullhead): A deal, a friendship and a man

Γεια σας, γεια σας και καλή εβδομάδα.  Σήμερα Δευτέρα, θα ξεκινήσουμε με μια ταινία την οποία είχα εντοπίσει για πρώτη φορά τον Σεπτέμβρη στις Νύχτες Πρεμιέρας.  Ήταν στις επιλογές μου από την αρχή, αλλά δεν είχα καταφέρει τελικά να το δω, επειδή ακριβώς δε χωρούσαν στο πρόγραμμά μου, όλες οι ταινίες που ήθελα να παρακολουθήσω.  Έτσι λοιπόν είπα να τη δω τώρα και μπορώ να πω οτι ήταν ακριβώς αυτό που περίμενα.  Ένα καλό και ωραία σκηνοθετημένο δράμα/crime ταινιάκι.  Let's see λοιπόν...


O Jacky (Matthias Schoenaerts) είναι ένας μοναχικός, 30χρονος άνδρας ο οποίος εργάζεται στη φάρμα του θείου του που διαθέτει αγελάδες.  Μια μέρα θα τον πλησιάσει ένας μυστήριος κτηνίατρος και θα του προτείνει να συνάψουν μια συμφωνία, η οποία θα έχει να κάνει με το παράνομο εμπόριο, αλλά και τη χρήση ουσιών και ορμονών, από αυτές που αυξάνουν την αποδοτικότητα των ζωντανών.  Όταν μάλιστα λίγο αργότερα δολοφονηθεί και ένας γνωστός, ομοσπονδιακός αστυνομικός ο οποίος προσπαθούσε να αποκαλύψει το παρεμπόριο των τοξινών, τότε ο Jacky θα βρεθεί μπλεγμένος σε μια ιστορία άθελά του.  Την ίδια στιγμή θα εμφανιστεί στη ζωή του ένα άτομο από τα παιδικά του χρόνια, με το οποίο ο Jacky έχει ακόμη 'ανοιχτούς λογαριασμούς.  Το σκοτεινό και σοκαριστικό μυστικό της παιδικής του ηλικίας, θα γίνει πιο επίπονο από ποτέ, και η αλληλουχία των γεγονότων που θα πυροδοτηθεί, θα ξυπνήσει μνήμες και καταστάσεις που ο Jacky μια ζωή προσπαθεί να τα ξεχάσει.  Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, ο 'ανδρισμός' του θα τεθεί υπό αμφισβήτηση και πάλι, αυτή τη φορά όμως από τον χειρότερο εχθρό του: τον εαυτό του...


Το "Bullhead" αποτελεί τη πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη Michael R. Roskam και ήταν μάλιστα υποψήφια για το Oscar Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, στα τελευταία βραβεία, οπού και τελικά έχασε από της ιρανικής παραγωγής ταινία του Asghar Farhadi, "Α Separation".
Η βελγική παραγωγή του Roskam κατάφερε να αποσπάσει θετικές κριτικές απ' όπου κι αν προβλήθηκε, τονίζοντας ακόμα περισσότερο την αξία της, την οποία αντικειμενικότατα εάν αναζητήσει κανείς, θα βρει αμέσως στο πρόσωπο του πρωταγωνιστή της, Matthias Schoenaerts.
Η ερμηνεία του είναι αυτή που στην ουσία συγκρατεί ολόκληρη την ταινία, η οποία σκηνοθετικά και υποθεσιακά, δεν είναι κάτι που δε το έχουμε ξαναδεί (ίσως αν εξαιρέσει κανείς το ατυχές περιστατικό που καθορίζει τη πορεία του Jacky, ήδη από τα τρυφερά, παιδικά του χρόνια).


Ο Jacky είναι ένας τύπος που δε λέει πολλά, καθώς τα πράγματα δείχνουν πως οι παρτίδες του με τους ανθρώπους, είναι μάλλον περιορισμένες.  Το μόνο που κάνει είναι να περιορίζεται στον ρόλο του διαμεσολαβητή, προκειμένου να νουθετεί (δια της βίας τις περισσότερες φορές) τις εκάστοτε πλευρές που μπορεί να μη συνεργάζονται, όσον αφορά την επιχείρηση των βοοειδών που διαθέτει ο θείος του.  Και φυσικά ποιος μπορεί να πάει κόντρα στο ανάστημα και τους μύες του Jacky;  Μα φυσικά κανείς.
Αυτό που καταφέρνει να κάνει με τρόπο εντυπωσιακό, αλλά και καθόλα σκληρό το "Bullhead",είναι πως μας παρουσιάζει τον πρωταγωνιστή του, ως ένα άτομο ολοκληρωτικά δεμένο και καθοδηγούμενο από μια μοιρολατρική κατάσταση.  Και ο λόγος για τον οποίο συμβαίνει αυτό, μπορεί να αναζητηθεί μονάχα στο παρελθόν, τότε που ο Jacky και ο κολλητός του DIederik, μυούνταν για πρώτη φορά στον τρόπο έκχυσης των παράνομων ουσιών στις αγελάδες του θείου, και τότε που ο Jacky είχε νοιώσει τα πρώτα ερωτικά, αθώα σκιρτήματα για την όμορφη Lucia.
Σίγουρα θα ήταν πιο εύκολο να σας αποκάλυπτα το τι είχε συμβεί τότε, αλλά νομίζω οτι θα αποτελέσει ένα πολύ κακό spoiler, σε περίπτωση που αποφασίσετε να δείτε τη ταινία.  Συνεπώς μπορώ να αρκεστώ στο να σας πω, οτι από εκείνη τη στιγμή και έπειτα ο Jacky θα αντιμετωπίσει ένα πραγματικά τεράστιο πρόβλημα, που θα απειλήσει την μετέπειτα, ανδρική του διάσταση και φύση.
Και θα μου πείτε τώρα, που έγκειται το εντυπωσιακό;  Έγκειται σε αυτή ακριβώς την αντίφαση: οτι στην ουσία ο Jacky μοιάζει σαν ένα παιδί, το οποίο οι περιστάσεις ανάγκασαν να παραμείνει εγκλωβισμένο μέσα σε ένα σώμα τίγκα στις ορμόνες και τις ουσίες, τις οποίες αναγκάζεται να παίρνει καθημερινά και ο ίδιος.  Θα μπορούσαμε να πούμε οτι μοιάζει σαν αγρίμι σε κλουβί (με το κλουβί να είναι σαφέστατα το ίδιο του το σώμα), το οποίο λαχταρά την απελευθέρωση και το σπάσιμο των δεσμών, την ευκαιρία για μια νέα ζωή και ένα διαφορετικό παρόν.


O Schoenaerts είναι εκπληκτικός στον κεντρικό ρόλο, υποδυόμενος με κυριολεκτική πυγμή τον χαρακτήρα του.  Το βλέμμα του, η στάση του σώματός του, τα λίγα και σχεδόν μουδιασμένα λόγια του, όλα συνηγορούν σε μια προσωπικότητα που πονά, υπομένει και ακολουθεί τη προδιαγεγραμμένη πορεία της σφαγής του, ακριβώς όπως φανταζόμαστε οτι γίνεται και με τα γελάδια.
Η αλήθεια είναι πως η ταύτιση του πρωταγωνιστή, με τα βοοειδή του θείου του, είναι κάτι παραπάνω από εμφανής.  Με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο αυτά ενισχύονται και αποδίδουν καλύτερα, μέσω των ουσιών που τους χορηγούνται, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και ο Jacky γίνεται αποτελεσματικότερος όταν πάριε τη δική του 'δόση'΄τεστροστερονάτων φαρμάκων και χαπιών.  Είναι σαν να μεταμορφώνεται στην κυριολεξία σε μια φονική μηχανή, η οποία εύκολα παραπέμπει και σε καταστάσεις τύπου Bane, ο οποίος με την κατάλληλη τοξίνη γινόταν μια πρώτης τάξεως φονική μηχανή.  Και οι ομοιότητες δε σταματάνε ακριβώς εδώ, καθώς τόσο η κίνηση του κεφαλιού που κάνει (ξέρετε αυτή που πας και σπρώχνεις με το μέτωπο, το κεφάλι του άλλου) θυμίζει έντονα την αντίστοιχη αντίδραση που έχουν οι ταύροι, ενώ όπως ακριβώς και ένας ευνουχισμένος ταύρος χρησιμοποιείται για κάθε λογής δουλειά ή για την κρεατοπαραγωγή, έτσι ακριβώς και ο Jacky είναι μια μονάδα αναλώσιμη, που χρησιμοποιείται στις παρασκηνιακές βρωμοδουλείες, και στη συνέχεια πετάγεται στον κάλαθο των αχρήστων.  Κρατήστε το αυτό.


Αν εξαιρέσουμε λοιπόν την ερμηνεία του Schoenaerts, η ταινία κινείται σε κλασικά μονοπάτια, εγείροντας θέματα που έχουν να κάνουν με τη φιλία, τη μοίρα, τη χαμένη αθωότητα και την ανάγκη ενός άνδρα να κάνει απλά το καθήκον του.
Ένα μάλλον καυστικό ενδιαφέρον έχει πάντως και το γεγονός πως ο πάλαι ποτέ φίλος του Jacky, Diederik μεγαλώνοντας, έγινε ομοφυλόφιλος και λέω οτι έχει καυστικό ενδιαφέρον καθώς οι καταστάσεις θα ήθελαν στη θέση του (σύμφωνα με την κοινωνία πάντα) τον ίδιο τον Jacky.  Θα καταλάβετε τη εννοώ μόλις την δείτε.
Στην ουσία το "Bullhead" είναι μια ταινία την οποία κρατάει στους ώμους του ο πρωταγωνιστής της.  Δεν είναι το καταπληκτικό αριστούργημα, ούτε όμως την χαρακτηρίζεις και αδιάφορη.  Είναι μια γήινης δυναμικής ταινία, με ωραία, στρωτή υπόθεση, μυστικά του παρελθόντος και προβληματικές σχέσεις, τα οποία όλα προσωποποιούνται στα μάτια και τις σπασμωδικές εκφράσεις, του προσώπου του Jacky.  Και το βασικότερο: είναι ένας ξεκάθαρος παραλληλισμός ανθρώπου-ζώου και της κοινής τους πορείας που έχει τελικά περισσότερες ομοιότητες απ'οτι θα τολμούσαμε να σκεφτούμε.  Μιουταρισμένη και προσεκτικά δουλεμένη, το "Bullhead" είναι μια ταινία για τους πιο εναλλακτικούς θεατές και το σινεφίλ κοινό.  Τσεκάρετέ την.

Τι έμαθα από τη ταινία: Οτι η Lucia όταν μεγάλωσε έγινε άσχημη, οτι ο Scoenaerts θυμίζει τον Tom Hardy από το "Warrior" και οτι κάποτε τα τσοντοπεριοδικά ζούσαν μεγάλες στιγμές.



No trivia






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου