Καλημέρα σας και πάλι! Όμορφη μέρα σήμερα και για εμένα λίγο περίεργη, μιας που αυτή είναι η τελευταία κριτικούλα και για την επόμενη εβδομάδα. Για όσους δεν διάβασαν το προηγούμενο post μου (ντροπή!), τη Δευτέρα 5/12 θα φύγω για Λονδίνο και θα επιστρέψω στις 11. Συνεπώς το blogaki θα μείνει για μια βδομαδούλα με κατεβασμένα ρολά. Παρόλα αυτά μη με ξεχάσετε κι εντελώς : ) Να συνεχίσετε να μπαίνετε και να επιλέγετε από τις χιλιάδες ταινίες που σας έχω προτείνει (εντάξει σταματάω : P). Σήμερα έχουμε μια πολύ καλή ταινία που όπως είδατε βγαίνει την ερχόμενη Πέμπτη, οπότε λίγη υπομονή. Για αυτή την εβδομάδα πολύ καλές επιλογές αποτελούν "Το παιδί με το ποδήλατο" (L'enfant au velo) των αδελφών Νταρντέν, o "Faust" του Αλεξάντερ Σοκούροφ (κέρδισε τον Χρυσό Λέοντα στο φεστιβάλ Βενετίας), το δικό μας "Τανγκό των Χριστουγέννων", ενώ για πιο περιπετειώδεις φαν, έχουμε και το "Real Steel" με Hugh Jackman. Για κριτικές των παραπάνω ταινιών κάντε και μια βόλτα από το reel.gr, μη ξεχνιόμαστε! Καλή προβολή οτι κι αν διαλέξετε! Περνάμε τώρα στα δικά μας.
Βρισκόμαστε στις αρχές του 20ου αιώνα στο Bastoy, ένα νησί που εντοπίζεται στο φιόρδ του Όσλο, στην καρδιά δηλαδή του νορβηγικού παγετώνα. Εκεί βρίσκεται ένας αριθμός από νεαρά αγόρια, τα οποία εκτίουν την ποινή τους σε αυτή την απερίφραχτη φυλακή. Οι παραβατικές τους συμπεριφορές τους οδήγησαν μακριά από τις οικογένειές τους, σε έναν τόπο αφιλόξενο και σκληρό, οπού η σωματική και ψυχολογική κακοποίηση αποτελούν καθημερινό φαινόμενο. Τα παιδιά ζώντας σε εξευτελιστικές συνθήκες εργάζονται όλη μέρα σε θερμοκρασίες υπό του μηδενός, για να τιμωρηθούν και να παραδειγματιστούν, αποφεύγοντας έτσι μελλοντικά, στραβά μονοπάτια. Μια μέρα θα εμφανιστεί στο νησί ένας νεοφερμένος ο Erling (ή αλλιώς C-19, μιας που τα παιδιά αποκαλούνται μόνο με αριθμούς και οχι με τα ονόματά τους), ο οποίος θα πάει κόντρα στην εξουσία από την πρώτη στιγμή. Αντιδραστικός και πεισματάρης δεν θα δεχθεί κανέναν πάνω από το κεφάλι του και θα προτιμήσει να κάνει την προσωπική του εξέγερση, θέτοντας όμως έτσι σε κίνδυνο την τύχη όλων. Σύντομα και μετά από τις αποκαλύψεις περί σεξουαλικών κακοποιήσεων, τα αγόρια θα ξεσηκωθούν με μπροστάρη τον C-19 και θα προσπαθήσουν να ανατρέψουν το βασανιστικό καθεστώς του νησιού. Ο διευθυντής Bestyreren (Stellan Skarsgard) μαζί με το προσωπικό μοιάζουν αδύναμοι να καταπνίξουν την ξαφνική επανάσταση. Ή μήπως οχι;
Σκηνοθετημένο από τον Νορβηγό Marius Holst, το "King of Devil's Island" είναι μια δραματική κατά βάση ιστορία, που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Στις μέρες μας το Bastoy εξακολουθεί να αποτελεί μιας μορφής φυλακή, αλλά σε πολύ χαλαρότερη μορφή από αυτή που μπορεί να έχετε στο μυαλό σας. Εκτός από το γεγονός οτι δεν έχει περίφραξη (κυρίως επειδή όντας νησί του προσφέρεται φυσική έτσι κι αλλιώς περίφραξη) ενδιαφέρον είναι το γεγονός οτι οι φύλακες δεν κρατούν καν όπλα! Θα έλεγε κανείς οτι είναι περισσότερο ένας χώρος στον οποίο οι φυλακισμένοι αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και επιδίδονται σε καθημερινές εργασίες, όπως ξυλουργική, κτηνοτροφία και καλλιέργειες, ενώ ο καθένας ζει και σε δικό του δωμάτιο με όλες τις ανέσεις. Τα παιδιά της ταινίας δεν είχαν την ίδια τύχη βέβαια...
Αν και ο σκηνοθέτης δεν είναι γνωστός, αυτό δε σημαίνει σε καμία περίπτωση οτι η δουλειά του σε αυτή τη ταινία δεν είναι καλή. Κάθε άλλο. Σκηνοθεσία, φωτογραφία και μουσική δένουν όμορφα μεταξύ τους, ενώ οι ερμηνείες των νεαρών (είτε μιλάμε για τους δυο πρωταγωνιστές, είτε για τους υπόλοιπους) είναι αβίαστες και ικανοποιητικές.
Είχα την τύχη να την παρακολουθήσω στο 24ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, μαζί με το "Kill List" που έχω ανεβάσει καιρό τώρα στο blog και θα παίξει σίγουρα από την πλευρά μου στην φετινή blogovision. Πρέπει να πω οτι με εξέπληξε ευχάριστα, γιατί η αλήθεια είναι πως από την περίληψη μόνο δεν καταλάβαινες και πολλά, αλλά τελικά η επιλογή μου δικαιώθηκε.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο νομίζω που τα τελευταία χρόνια οι σκανδιναβικές χώρες έχουν μπει γερά στη κινηματογραφική κούρσα σε παγκόσμιο επίπεδο. Από σύγχρονα cult φιλμάκια ("Dead Snow"-2009) και φανταστικά mockumentaries ("TrollHunter"-2010), σε φρέσκες αναβιώσεις βαμπιρικών μύθων ("Let the Right One In"-2008), μέχρι και οσκαρικά δράματα ("In a Better World"-Oscar ξενόγλωσσης για το 2010), απ'όλα έχει ο μπαχτσές. Όπως ακριβώς ο ιρανικός κινηματογράφος αποτελεί πλέον ανεπίσημα, τον συνεχιστή του ιταλικού νεορεαλισμού της δεκαετίας του '40, έτσι και ο σκανδιναβικός φαίνεται να χαράζει τη δική του πορεία, ακολουθώντας σύγχρονους σκηνοθετικούς και αισθητικούς δρόμους.
Κάπως έτσι γίνεται κατανοητό οτι ο παγωμένος κινηματογράφος της Σκανδιναβίας (μιας που στις 9 από τις 10 ταινίες το χιόνι, ο πάγος, το κρύο είναι παρόντα) θα μας απασχολεί για πολύ καιρό ακόμα και πολύ καλά θα κάνει. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι φυσικά το "King of Devil's Island".
Η απομόνωση, η καταπίεση και η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν κεντρική θέση στην ταινία του Holst. Το χιονισμένο background και το τσουχτερό κρύο κάνουν ακόμα πιο δύσκολη τη ζωή των 'φυλακισμένων' καθώς πέρα από όλα τα άλλα, στερούνται και του βασικότερου ίσως δικαιώματος: οχι μόνο αυτό της ελευθερίας, αλλά κυρίως αυτό της αξιοπρέπειας. Για τον λόγο αυτό ο νεαρός πρωταγωνιστής μοιάζει να πασχίζει για την επαναφορά της προσωπικής ηθικής του καθενός μέσα σε αυτό το ζοφερό περιβάλλον. Δεν διστάζει να πάρει όλο το βάρος πάνω του, προκειμένου να καταφέρει να ξυπνήσει τους υπόλοιπους από τον λήθαργό τους και να κάνουν κάτι επιτέλους. Να επαναστατήσουν, να αγωνιστούν. Βέβαια κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να είναι εύκολη υπόθεση, καθώς ο σκληρόκαρδος διευθυντής (όσο μελό κι αν φαίνεται, είναι αυτό ακριβώς) κάνει τα στραβά μάτια εκεί που δεν πρέπει, τσεπώνει τις επιχορηγήσεις και μαζί με τους φρουρούς-τσιράκια επιβάλουν την τάξη, κατά όπως εκείνη θεωρούν σωστό.
Σίγουρα όσοι την παρακολουθήσετε θα σας θυμίσει κάτι από "Sleepers", καθώς πρωταγωνιστεί και ένας τύπος που θυμίζει αφηρημένα τον χαρακτήρα, αλλά και τον ίδιο τον Kevin Bacon, οπότε η θύμηση είναι μάλλον αναπόφευκτη. Από την άλλη είμαι σίγουρη οτι θα βρείτε την ερμηνεία του Νορβηγού, και χολιγουντιανό πλέον star, Stellan Skarsgard τόσο βαριά, όσο το χιόνι που καλύπτει κάθε σπιθαμή της ταινίας. Με την καλή έννοια βεβαίως, βεβαίως. Γενικότερα ο Skarsgard έχει μια φάτσα που δε σε προϊδεάζει για καλά πράγματα και εδώ την χρησιμοποιεί ιδανικά. Αποπνέει μια αυστηρότητα και μια σκληράδα που ταιριάζει γάντι εδώ, καθώς με το επιβλητικό του παρουσιαστικό είναι the perfect match. Όπως ανέφερα και πιο πάνω καλή είναι και όλη η πιτσιρικαρία που παίζει, και ιδιαίτερα ο Benjamin Helstad στον ρόλο του Erling. Προσέξτε τον.
Εκτός από την γκρίζα ατμόσφαιρα και την παγωμένη φωτογραφία, η σκηνοθεσία δεν έχει να δώσει κάτι το πρωτότυπο, αλλά παρόλα αυτά καταφέρνει να κεντρίσει το ενδιαφέρον κυρίως λόγω της τοποθεσίας των γυρισμάτων. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η μουσική της επένδυση για την οποία είναι υπεύθυνος ο Johan Soderqvist, ο οποίος είχε επίσης επιμεληθεί τα ost των "Let the Right One In" και "In a Βetter World".
Το "The King of Devil's Island" είναι μια ισορροπημένα σκληρή ταινία, στην οποία όλα παίζουν σε low profile, χωρίς πολλές εξάρσεις και υπερβολές. Κατά κάποιον τρόπο μου θύμισε αφηρημένα το περιβάλλον της ρώσικης ταινίας "The Return" του Andrey Zvyagintsev. Από την επόμενη εβδομάδα στις αίθουσες, μη τη χάσετε.
Τι έμαθα από την ταινία: Οτι τα ψαροκόκαλα μπορούν να αποτελέσουν ονειρεμένο δείπνο, οτι ο πάγος σπάει πάντα την πιο κρίσιμη στιγμή, και οτι όταν παίρνεις μια απόφαση πρέπει να την ακολουθείς μέχρι τέλους. Απλά πρέπει.
No trivia
H TV ΣΗΜΕΡΑ
ΕΤ1: 23:00 Uncle Boonmee who can recall his past lives, του Apichatpong Weerasethakul. Κερδίζοντας τον Χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ των Καννών, αυτή η ταινία αποτέλεσε μια μικρή αποκάλυψη την περασμένη χρονιά. Η ET1 εξασφάλισε γρήγορα τα δικαιώματα προβολής της, και όσοι έχετε την ευκαιρία τολμήστε (ξέρω τι λέω) να τη δείτε. Είναι μια ένα ταξίδι αυτογνωσίας και επαφής με τα πλάσματα αυτού (ή και άλλων) του σύμπαντος, γεμάτο από εμπειρίες περασμένων ζωών. Ιδιαίτερη και ξεχωριστή.
Αύριο σας περιμένω για favorite movie posters of the '00s (vol. 2). Να είστε εδώ και για τις χαιρετούρες.
Όντως ο Σκανδιναβικός κινηματογράφος έχει ανέβει πολύ τα τελευταία χρόνια και ειδικά ο νορβηγικός (η Σουηδία είχε πάντοτε παράδοση από την εποχή κιόλας του βωβού κινηματογράφου και ειδικότερα με τον Sjöström του οποίου πρόσφατα έτυχε και είδα ταινίες από την σουηδική του περίοδο και ήταν εκπληκτικές (ειδικά το "Berg-Ejvind och hans hustru (1918)" το θεωρώ μεγάλο αριστούργημα).
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ενδιαφέρουσα η ταινία,με πολύ δυνατό story. Θα την τσεκάρω σίγουρα.
Καλό ταξίδι και καλά να περάσεις!