The Sixth Sense: M. Night Shyamalan sees dead people...

Hello hello everybody!  Μα τι ενθουσιασμός κι αυτός! We broke the record, yeah! 76 ψήφοι για μια κατηγορία που απ'οτι φάνηκε σας κίνησε πιο πολύ την περιέργια από τα πολυαγαπημένα zombies, της προηγούμενης εβδομάδας.  Βέβαια κρατώ και μερικές επιφυλάξεις σχετικά με το πόσες ψήφοι πήγαν στις ταινίες από τον...καθένα, αλλά τέλος πάντων, θα κάνω οτι δε πρόσεξα μερικά σχολιάκια και θα συνεχίσω :P.  Μεγάλη μάχη είχαμε αυτή την εβδομάδα ανάμεσα στην νικήτρια ταινία, "The Sixth Sense" και το "The Butterfly Effect", με την πρώτη να κερδίζει με διαφορά 2 ψήφων (λες και περιγράφω εκλογική αναμέτρηση ένα πράγμα).  Την αμαρτία μου θα την πω: θα δυσκολευόμουν να γράψω για μια ταινία που παίζει ο καταπληκτικός ηθοποιός, Ashton Kutcher, αλλά θα το έκανα γιατί πάνω απ'ολα είμαι επαγγελματίας.  Eπειδή όμως κάτω απ'όλα είμαι άνθρωπος και έχω κάποια personal favorites, 'Αστον Kutcher, και πιάσε τον Willis...

Ο μικρός Cole Sear (Halley Joel Osment) είναι ένα παιδί αλλιώτικο από τ'άλλα.  Πέρα από τις πέντε βασικές, κλασσικές και tres banal αισθήσεις έχει και μια 6η.  Μια αίσθηση που δε μοιάζει με καμία άλλη και που του δημιουργεί κάθε λεπτό της ημέρας τεράστιο προβλήμα.  Ο Cole έχει την ικανότητα (ή μάλλον την κατάρα) να βλέπει τους...νεκρούς, οι οποίοι τον πολιορκούν κάθε μέρα 'ζητώντας' του βόηθεια, προκειμένου να λυτρωθούν και να περάσουν επιτέλους στην 'αντίπερα όχθη'.  Την προβληματική φύση του πιτσιρίκου θα αντιληφθεί ένας κάπως ξεπεσμένος παιδοψυχολόγος, με προσωπικά προβλήματα, ο Dr. Malcolm Crowe (Bruce Willis) ο οποίος θα προθυμοποιηθεί να τον βοηθήσει, μη γνωρίζοντας σε τι πάει να μπλέξει.  Τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα για κανέναν από τους δυο τους και όταν ο Crowe αντιληφθεί την πραγματική φύση του προβήματος, του μικρού Cole, hell will be unleashed.  Well he sees dead fucking people, so hell makes sense...
Μια φορά και έναν καιρό και συγκεκριμένα το μακρινό 1999, ήταν ένας σκηνοθέτης που τον έλεγαν M. Night Shyamalan.  Όταν ήταν μικρός ονειρευόταν να γίνει ηθοποιός για να μπορεί να βλέπει τη φάτσα του στο μεγάλο, κινηματογραφικό πανί.  Κάποια στιγμή έμαθε οτι υπάρχουν και οι σκηνοθέτες, οι ανθρωποι εκείνοι που ζωντανεύουν μέσα από την κάμερα τους, τις ιστορίες που έβλεπε και θαύμαζε.  Έτσι αποφάσισε να γίνει ένας από αυτούς και έτσι έξυπνος όπως ήταν, ήξερε οτι με ένα σμπάρο θα πετύχαινε δυο τριγώνια (είναι γνωστή και στην Ινδία η παροιμία αυτή) οπότε και θα σκηνοθετούσε, και θα έπαιζε.  Βέβαια το παίξιμό του δε θα ήταν σε πρωταγωνιστικούς ρόλους, ε δεν ήταν μοναχοφάης ο μικρός Manoj.  Κάποια στιγμή όταν ο Manoj μεγάλωσε, γύρισε την πρώτη του πραγματικά επιτυχημένη ταινία, "The Sixth Sense".  Η ταινία ήταν όντως κάτι το πρωτότυπο και με ένα story που δεν είχε προηγούμενο, έκανε παγκόσμια επιτυχία, και μπήκε γρήγορα στις λίστες με τα καλύτερα ψυχολογικά/paranormal thrillers ever.  Βέβαια η αντίθετη πορεία που ακολούθησε, σε σχέση με πιο φυσιολογικούς σκηνοθέτες που ξεκινούν από χαμηλά και φτάνουν κορυφή κάποια στιγμή, δε φάνηκε να τον οφέλησε και πολύ.  Μετά το άρτιο "Sixth Sense", ακολούθησε το ενδιαφέρον "Unbreakable", το αρκετά καλό "Signs" και το μέτριο "The Village".  Απο΄κει και πέρα το χάος. Τι να πρωτοθυμηθώ;  "Lady in the Water", "The Happening", "Devil" ή το πολλαπλά υποψήφιο στα φετινά Razzies "The Last Airbender";  Κρίμα, κρίμα...

Μετά την χολή που έσταξα για τον κατά τα άλλα αγαπητό Shyamalan, μπορώ να πραδεχτώ οτι το "The Sixth Sense" αποτελεί όντως την καλύτερη του στιγμή (μαζί με το "Unbreakable" ενδεχομένως).  Η ατμόσφαιρα που έχει καταφέρει να δημιουργήσει και το γεγονός οτι εκμεταλεύεται στο έπακρο τις υπόλοιπες αισθήσεις μας (ακοή, όραση), αποτελούν βασικά στοιχεία που απογείωσαν την ταινία.  Οι ξαφνικές αντιδράσεις/σκηνές, η υπόνοια ενός κακού που πλανάται γενικά (μόνο προς το τέλος κάπου μπορούμε να το δούμε, και όταν πλέον το δούμε, δε το θεωρούμε τόσο κακό), η τρομερή σκηνοθεσία και τα πολλά κόλπα πλοκής πάνω στα οποία βασίστηκε ο Shyamalan, δημιούργησαν ένα απόλυτα ανατριχιαστικό παζλ, η λύση του οποίου αποκαλύφθηκε σε ένα εξίσου έξυπνο και ιδιαίτερο τέλος (το οποίο όταν είχα δει πρώτη φορά, δεν είχα καταλάβει.  Μεγαλώνοντας αυξήθηκε και ο δείκτης νοημοσύνης μου...λιγάκι και τότε το κατάλαβα).
Οπωσδήποτε στα θετικά της ταινίας πρέπει να προσθέσουμε και το πολύ καλό δίδυμο, Willis-Osment, οι οποίοι έδεσαν ιδανικά και έπεισαν άνετα στους ρόλους τους.  Ο Willis είναι καλός στον ρόλο του παιδοψυχολόγου, βασίζεται πολύ σε έναν ήπιο και βασανιστικά χαμηλό τόνο φωνής, σχεδόν σαν να ψιθυρίζει, κάτι που αποδίδει εντυπωσιακά μέσα στην ταινία, σαν να προσπαθεί να μιλάει σιγά για να μη ξυπνήσει τους νεκρούς.  Το ίδιο κάνει και ο Osment, ο οποίος όμως επειδή τότενες ήταν πιτσιρίκι, σίγουρα περνάει πιο αποτελεσματικά τον φόβο και τον τρόμο που βιώνει και ιδιαίτερα με όλη τη γκάμα των συναυσθημάτων που περνάνε από το πρόσωπό του.  Η παιδική του φατσούλα βοηθάει επίσης ώστε ο θεατής να νοιώσει μια κάποια στεναχώρια γι'αυτά που περνάει το δόλιο και έτσι το αποτέλεσμα (το ερμηνευτικό στο οποίο αναφέρομαι τώρα) είναι επιτυχημένο.  Στο πλευρό του η Tony Collette στον ρόλο της μητέρας του, είναι επίσης πολύ καλή με την καλύτερή της στιγμή νομίζω, την σκηνή μέσα στο αυτοκίνητο οπού της αποκαλύπτεται η αλήθεια.

Θεωρείται πλέον κλασσική ταινία και μνημονεύεται για αρκετές ψυχοπιασάρικες σκηνές της, όπως αυτή στη φωτο., αλλά και για την all time classic ατάκα "I see dead people".  Η αριστοτεχνική της σκηνοθεσία, οι πάρα πολύ καλές ερμηνείες, το πρωτότυπο story, ένα τέλος που έρχεται και 'κλειδώνει', βάζοντας όλα τα κομμάτια στη θέση τους και όλη η μυστήρια και γοητευτική ατμόσφαιρα που αποπνέει, κάνουν το "The Sixth Sense" την καλύτερη μακράν δουλειά του Shyamalan και μια από τις καλύτερες ταινίες της περασμένης δεκαετίας, οχι μόνο στο είδος του thriller, αλλά σε ευρύτερη βάση.  Mmm wanna watch it now...

http://www.youtube.com/watch?v=VG9AGf66tXM

TRIVIA

• Είναι μόλις η τέταρτη horror/thriller ταινία που προτάθηκε για Oscar.  Οι άλλες ήταν "The Exorcist", "Jaws" και "The Silence of the Lambs".
• Κλασσικά έχουμε cameo εμφάνιση του Shyamalan ως Dr. Hill, ο γιατρός που εξετάζει τον Cole μετά το συμβάν στο πάρτυ.
• Ο Shaymala έγραψε τον ρόλο του Crowe, έχοντας τον Willis αρχής εξαρχής στο μυαλό του.
• Η Toni Collette υποστήριξε οτι ήταν τόσο συνεπαρμένη από τα πολλά συναισθήματα που βίωνε κατά την διάρκεια των γυρισμάτων, ώστε συνειδητοποίησε οτι επρόκειτο για horror/thriller μετά το release της ταινίας!
• Ο ηθοποιός που υποδύεται τον Vincent, τον ψυχοπαθή νεαρό που στην αρχή της ταινίας έχει εισβάλει στο σπίτι του Crowe, ονομάζεται Donnie Wahlberg, και είναι ο μεγαλύτερος αδελφός του ηθοποιού Mark Wahberg.

(Πηγή IMDB)

H TV ΣΗΜΕΡΑ....

ET1: 22:15, Η Άκρη του Ουρανού.  Γερμανοτουρκικό δράμα, σε σκηνοθεσία Fatih Akin ("Μαζί Ποτέ").  Ταινία με παράλληλες ιστορίες που περιστρέφονται και ενώνονται, με κοινό γνώρισμα τον έρωτα και τον θάνατο και αφετηρίες το Αμβούργο και την Κωνσταντινούπολη...

Adios for now!