Requiem for a Dream: Dream for a Requiem...

Hello guyzzz!  Σας χαιρετώ από την εξωτική Λαμία : )  Αν και έχω έρθει εδώ, δε μπορούσα να μην ανεβάσω ταινιούλα, από τη στιγμή μάλιστα που είδα ότι η συμμετοχή ήταν και πάλι μεγάλη και χάρηκα πολύ!  Δε βγήκε βέβαια η ταινία που ψήφισα, αλλά αν και είμαι σίγουρη ότι έχετε δει οι περισσότεροι το "Fight Club" θα το ανεβάσω έτσι κι αλλιώς κάποια στιγμή :P.  So σήμερα η ταινία που βγάλατε πρώτη, άξια έτσι κι αλλιώς, "Requiem for a Dream".  Here we go...

4 πρόσωπα ζουν και ονειρεύονται ότι πετυχαίνουν κάτι στη ζωή τους.  Η μοναχική Sara Goldfarb (Ellen Burnstyn) που θέλει να συμμετάσχει σε ένα διάσημο τηλεπαιχνίδι, ο όμορφος γιος της Henry (Jared Leto) και η αγαπημένη του Marion (Jennifer Conelly) που ονειρεύονται ότι ανοίγουν ένα κατάστημα με ρούχα και ο κολλητός του Tyrone (Marlon Wayans) που απλά ονειρεύεται ένα καλύτερο μέλλον, μακριά από εξαρτήσεις και εθισμούς.  Όταν όμως η εξάρτηση του κάθε προσώπου μεγαλώσει, όταν η ανάγκη για ναρκωτικά, χάπια και παντώς είδους εξάρτηση γίνει αβάσταχτη, τότε το τέλος θα είναι κοντά.  Τότε ένα requiem θα τους οδηγήσει στην προσωπική τους κόλαση...

Η δεύτερη ταινία του σκηνοθέτη Darren Aronofsky, μετά το παρανοϊκό και εντελώς mindf*cking "Pi", έμελλε να αποτελέσει ένα από τα αριστουργήματα του που έγραψαν κινηματογραφική ιστορία, λόγω των ωμών και σκληρών σκηνών του, του εξίσου δύσκολου θέματος περί ναρκωτικών και γενικότερα του επικίνδυνου εθισμού, των σπουδαίων ερμηνειών και φυσικά της εκπληκτικής του σκηνοθεσίας.  Ο Aronofsky έχει δημιουργήσει έναν κόσμο τραγικών προσώπων, που υπακούουν στην καταστροφική τους μοίρα, στην οποία δε φαίνεται να υπάρχει καμία διέξοδος.  Το ζοφερό και μαύρο περιβάλλον μέσα στο οποίο ζουν τα πρόσωπα της ταινίας είναι απόλυτα ταιριαστό.  Δε θα μπορούσαν να υπάρχουν μέσα  σε ένα διαφορετικό σύμπαν, καθώς όλη η υπόθεση περικλείει και την τρομακτικά μοναχική και σκληρή πραγματικότητα.  Η όλη ταινία ακολουθεί μια πτωτική πορεία, με του ήρωες αρχικά να βιώνουν την ψευδαίσθηση της ευτυχίας και της πραγμάτωσης των ονείρων τους και στη συνέχεια, σταδιακά να καταλήγουν στην σκληρή συνειδητοποίηση ότι όλα όσα πίστεψαν, ήταν ένα ψέμα.  Μια πλασματική εικόνα, μια διαστρεβλωμένη εικόνα της αληθινής πραγματικότητας.  Ο Aronosfky πετυχαίνει με μεγάλη μαεστρία να αποδώσει αυτόν τον ψεύτικο κόσμο, τον γεμάτο εξαρτήσεις και εθισμούς.  Τα διαρκή 'cut' που κάνει ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της χρήσης, δημιουργούν μια ατμόσφαιρα ανησυχίας και υπερκινητικόητας, όπως ακριβώς συμβαίνει στους χρήστες.  Το μάτι με τη διεσταλμένη κόρη, η σύριγγα με την ηρωίνη, η ουσία που διοχετεύεται στο αίμα, τα ρολαρισμένα χαρτονομίσματα για να σνιφάρεται η κοκαϊνη, όλη αυτή η διαρκής επανάληψη, προκαλεί τις αισθήσεις του θεατή και τον βάζει στο "τριπάκι" του χρήστη, είτε αυτή είναι η μητέρα που χαπακώνεται ανεξέλεγκτα, είτε τα παιδιά που δοκιμάζουν τα πάντα και στη συνέχεια δοκιμάζονται και τα ίδια...Τα σαν σε fast-forward πλάνα του σκηνοθέτη, η κάμερα που γυρίζει αδιάκοπα όποτε είναι 'φτιαγμένοι' καθώς και οι σεκανς των φριακιαστικών παραισθήσεων που βιώνει η μητέρα, όλα παίζουν τον δικό τους ρόλο προκειμένου η κάθοδος προς την απόλυτη κατάντια και τον εξευτελισμό, να γίνει πιο απτός.      
Ο χώρος και ο χρόνος γίνονται ένα, ο κλοιός σφίγγει και το ωμό τέλος κάνει την εμφάνισή του, μην αφήνοντας κανένα περιθώριο λύτρωσης και επανάκαμψης.  Τα πάντα έχουν χαθεί προ πολλού...

Οι ερμηνείες όλων των ηθοποιών είναι εξίσου συγκλονιστικές, όπως και η σκηνοθεσία.  Η Burnstyn δίνει ρέστα στον ρόλο της μοναχικής και τελικά τρελής γυναίκας, καταφέρνοντας να κερδίσει και μια υποψηφιότητα για Oscar (το οποίο έχασε εκείνη τη χρονιά από την Roberts και το "Erin Brocovich"). Τραγική και για λύπηση, δίνει μια  κορυφαία ερμηνεία που σε τρυπάει και μένει στο μυαλό σου, για πολύ πολύ καιρό (όπως δηλαδή και ολόκληρη η ταινία).  Ο Leto και η Connelly είναι επίσης εξαιρετικοί και δίνουν πολύ δυνατές ερμηνείες.  Σαν προβληματικοί, εξαρτημένοι νέοι είναι disturbingly good και απόλυτα αυθεντικοί.  Η Connelly είναι τόσο όμορφη και στο τέλος καταλήγει να είναι 'άσχημη' και βρώμικη, μόνο και μόνο για να εξασφαλίσει λεφτά για την δόση της (η σκηνή στο τραπέζι μνημονεύεται ακόμα από πολλούς).  O Leto από την άλλη δίνει και αυτός τα μέγιστα και ομολογώ ότι εμένα με εξέπληξε, καθώς πάντα θεωρούσα τον συγκεκριμένο ρόλο απαιτητικό, αλλά παρόλα αυτά έκανε καλή δουλειά.  Όπως και ο Wayans, ο οποίος αν και σχετικά με τους υπόλοιπους έμεινε πιο πολύ στα μετόπισθεν, ήταν καλός.  Δύσκολες και απαιτητικές ερμηνείες, που αποδόθηκαν με ρεαλιστικότητα, ωμότητα και μια περίεργη 'ομορφιά'.
Φυσικά σε όλο αυτό που έκανε ο Aronofsky δε γίνεται να μη προσθέσουμε και τη μουσική του Clint Mansell που αποτέλεσε το κομμάτι που ολοκλήρωσε το παζλ.  Μελαγχολική, έντονη και απίστευτα εκφραστική, έδεσε τέλεια με την ταινία και αποτελεί πλέον ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα themes που έχει ακουστεί άπειρα σε διάφορες ακόμα ταινίες.  Έτσι κι αλλιώς οι ταινίες του Aronosfky έχουν βρει τον τρόπο να αποτελούν τον ιδανικό συνδυασμό με τη μουσική του Mansell.  Και κάπως έτσι έγινε η αρχή...
Σκληρή, αλλά υπέροχη ταινία...

http://www.youtube.com/watch?v=lgo3Hb5vWLE


TRIVIA

• Οι περισσότερες ταινίες περιλαμβάνουν 600-700 cuts.  Το Requiem περιλαμβάνει 2.000.
• O Aronofsky ζήτησε από τον Leto και τον Wayans να αποφύγουν τη ζάχαρη και το...sex για 30 ημέρες, προκειμένου να καταλάβουν λίγο καλύτερα το θέμα της στέρησης και της εξάρτησης...
• Ο συγγραφέας του βιβλίου, Hubert Selby Jr. κάνει μια cameo εμφάνιση ως ένας από τους αστυνομικούς που εποπτεύον τον Tyron στην φυλακή.
• Στη σκηνή του μονολόγου της Βurnstyn σχετικά με το πως είναι να είσαι μόνος και γέρος, ο σκηνοθέτης έχασε το πλάνο της καθώς είχε ξεσπάσει σε κλάματα λόγω της έντονης συναισθηματική φόρτισης που του προκάλεσε η ερμηνεία της ηθοποιού.
• Ο Aronofsky αγόρασε τα δικαιώματα του γιαπωνέζικου animation,"Perfect Blue", προκειμένου να αναπαραστήσει με τον ίδιο ακριβή τρόπο τη σκηνή οπού η Marion είναι μέσα στη μπανιέρα και ουρλιάζει κάτω από το νερό.

(Πηγή IMDB)

Τίποτα το ιδιαίτερο η tv σήμερα so...τα λέμε πάλι αύριο! 

Cya!