Ο Renton (Ewan McGregor)είναι ένας νεαρός τύπος, τελείως χαμένος και στον κόσμο του, επειδή έχει μια μεγάλη αδυναμία στα ναρκωτικά και κυρίως στην ηρωϊνη. Ουσιαστικά στη ταινία παρακολουθούμε την ξέφρενη ζωή του σε ένα καταθλιπτικό και γεμάτο αλήτες, Εδιμβούργο, οπού μαζί με τους επίσης 'καμμένους' φίλους του, τα κάνουν όλα ρημαδιό. Βασικά ζούν αυτό που θα λέγαμε 'the time of their lives', αφού υπο την διαρκή επήρεια των ναρκωτικών ουσιών, όλα φαίνονται έντονα, απίστευτα πολύχρωμα και τελείως ονειρικά. Το μόνο που τους ξέφυγε είναι οτι επίσης όλα αυτά, είναι και τελείως πλασματικά...
Αυτό που τελικά ως θεατές παρακολουθούμε από την αρχή δεν είναι μια παρέα φίλων, που έρχονται σε επαφή με την ηρωϊνη και ξαφνικά αλλάζη όλη τους η ζωή. Η ταινία ξεκινάει με όλους αυτούς του τύπους να είναι ήδη μπλεγμένοι και βασικά να ζούν πλέον για τα ναρκωτικά και κατά έναν περίεργο τρόπο και από τα ναρκωτικά. Η ζωή τους παρουσιάζεται με μια πιο χιουμοριστική προσέγγιση, γεγονός που ίσως να είναι και χειρότερο και πιο σοκαριστικό. Γιατί ok, όλοι μπορούμε λίγο πολύ να καταλάβουμε όλα τα άσχημα που επέρχονται μέσα από τη χρήση των ναρκωτικών, το να βλέπεις όμως μια παρέα νεαρών ατόμων να μην έχουν πάρει χαμπάρι τι συμβαίνει και απλά να ζούν ξέφρενα, λες και η πραγματικότητά τους είναι μια τρελή βόλτα με τραινάκι σε luna park, ε τότε πραγματικά κάτι δε πάει καθόλου καλά. Η ταινία σου προκαλεί διάφορα συναισθήματα. Εκεί που θές να γελάσεις, ξαφνικά βρίσκεσαι να παρακολουθείς την προετοιμασία της ηρωϊνης, με τις σύριγγες κλπ, μπροστά σε ενα μωράκι που μπουσουλάει αμέριμνο δίπλα σε αυτά τα σύνεργα και κυριολεκτικά λες WTF??. Γενικά κάθε σκηνή εναλλάσεται πολύ γρήγορα με την επόμενη και σου προκαλεί ανάμεικτες αντιδράσεις. Φαίνεται μάλιστα οτι κατά διαστήματα και οι ήρωες της ταινίες συνειδητοποιούν την αυτοκαταστροφική τους διάθεση, αλλά όσο γρήγορα παρουσιάζεται αυτό σαν αναλαμπή, τόσο γρήγορα εξαφανίζεται. Σιγά σιγά αρχίζουν τα προβλήματα σε επίπεδο ανθρώπινων σχέσεων και κυρίως ο Renton καλείται να πάρει αποφάσεις, που όμως μέσα στο θολωμένο του μυαλό φαντάζουν τρομερά δύσκολες και δυσνόητες.
Όσοι παίζουν στην ταινία είναι ένας κι ένας. Ο McGregor έχει πιάσει απόλυτα το νόημα και είναι (sorry κίολας, αλλά έτσι είναι!) εάν άθλιο και σιχαμένο πρεζάκι, αλλά με πολύ πλάκα μέσα σε ολη αυτή τη μιζέρια. Είπαμε, όλη μέρα μέσα στη μαστούρα, τα πάντα είναι μια παραίσθηση η οποία βιώνεται σε πραγματικό χρόνο και την βλέπουμε και μέσα στη ταινία. Βέβαια ο Ewan 'το'χει' αυτό το consept άνετα, αφού και πιο παλιά είχε πρωταγωνιστήσει σε μια ταινία με τον Christian Bale και τον Jonathan Rhys Meyers, το Velvet Goldmine οπού πραγματικά γινόταν ο χαμός!!. Όλο το υπόλοιπο cast είναι και αυτό εξαιρετικό. Ο Ewen Bremmer είναι τρομερή φάτσα και όσοι έχετε δει το Snatch και το Death at a Funeral θυμηθείτε την πιο χαζή φάτσα....αυτός είναι!. Άλλη τομερή φυσιογνωμία είναι ο Robert Carlayle, ο οποίος παίζει ίσως τον πιο ξεκαρδιστικό τύπο στην ταινία και δε μπορεί παρά να τον ξέρετε από την επική ταινία, Full Monty. Επίσης ακόμα ένας πολύ καλός ηθοποιός (και κάπως πορσωπική αδυναμία,huhu) είναι ο Johnny Lee Miller ο οποίος υποδύεται τον γόη βασικά (ο τύπος με το πλατινέ μαλλί, looool) ο οποίος τώρα που ξαναέβλεπα το trailer σκεφτόμουν πόσο ωραίος ήταν τότε, σε αντίθεση με πριν από λίγες μέρες που τέλειωσε η 5η σεζον του Dexter και που έπαιζε έναν δολοφόνο (αλλά και που πάλι μου είναι απόλυτα συμπαθής μωρέεεε).
Απ'οτι έχετε καταλάβει όλο το cast απαρτίζεται από Βρετανούς και οχι τυχαία. Η ταινία είναι σκηνοθετημένη από τον Danny Boyle, τον οποίο θα αγαπούσα ακόμα κι αν δεν είχε κάνει άλλη ταινία, παρά μόνο το 28 Days Later. Έκανε όμως και το Trainspotting οπότε απλά προσκυνώ!. Γενικά η σκηνοθεσία του είναι υποδειγματική γι'αυτό που θέλει να μας περάσει. Αυτή την παρακμή, την δυσωδία και το απόλυτο χάσιμο που επικρατεί στη ζωή των πρωταγωνιστών. Υπάρχουν πλάνα που θυμίζουν κάτι από το Requiem οχι ως προς την οπτική για τον κόσμο των ναρκωτικών, αλλά καθαρά τεχνικά. Για παράδειγμα οι στιγμές των παραισθήσεων και τα γρήγορα πλάνα κατά τη χρήση, θυμίζουν Aronofsy αν και οχι τόσο αυστήρα, όσο τα τα απότομα κομμένα πλάνα του. Η σκηνοθεσία του Boyle ταιριάζει απόλυτα στο style της ταινίας, γιατί μοιάζει ρεαλιστική και είναι σαν να ρέει, σαν να υπάρχει δηλαδή μια κάμερα, που απλά παρακολουθεί τη δράση των ηθοποιών. Τρέχει όταν τρέχουν, σταματαέι όταν σταματούν και γενικά είναι σαν να δρα από μόνη της. Έχει μια άνετα ντοκυμαντερίστικη προοπτική, όπως ακριβώς και στο 28 Μέρες Μετά. Το δέσιμο ανάμεσα στην ιστορία που εκτυλίσεται και την σκηνοθεσία που την ακολουθεί, είναι άκρως επιτυχημένο.
Η ταινία δεν θα μπορούσε να ανήκει ξεκάθαρα σε κάποιο είδος, αφού έχει απ'όλα. Λειτουργεί κυρίως σαν μια μαύρη κωμωδία, με αρκετές δραματικές εξάρσεις και σοκαριστικές σκηνές. Θεωρώ οτι είναι σίγουρα μια από τις must see ταινίες, οπότε όσοι δε την έχετε δει, να το κάνετα άμεσα διότι είναι πραγματικά βρετανική ταινία, με όλα τα + που συνεπάγεται αυτό, από άποψη στυλ, μουσικής, ζωής κ.α.
http://www.youtube.com/watch?v=R2GKVtWsXKY&feature=related
H TV ΣΗΜΕΡΑ....
STAR: 21:00, Rocky Balboa. Το γεγονός οτι γενικά δε βλέπω τέτοιες ταινίες, δε σημαίνει οτι δε πρέπει να τις αναφέρω για να τις δείτε εσείς!. Rocky Balboa λοιπόν, του 2006 (δε θυμάμαι ποιο είναι, έχω χάσει το μέτρημα!). Φαντάζομαι ο Rocky σε νέες ή και σε παλιές περιπέτειες. Enjoy φίλοι (για τις φίλες κομματάκι δύσκολο το κόβω!).
Adios μέχρι αύριο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου