Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

Leaving Las Vegas: Μάλλον η καλύτερη ερμηνεία του Nicolas Cage...

Youuuhouuu σας και πάλι!.  Οκ λοιπόν, μετά από ένα τεράστιο σουβλάκι θα έπρεπε κανονικό να ταβλιαστώ στον γιορτινό μας καναπέ και να κοιτάζω με άδειο βλέμμα τη touvou, είπα 'somebody save me!!', επειδή όμως ο somebody δε βρέθηκε είπα να σωθώ μόνη μου, οπότε και στρώθηκα να γράψω στο blogaki μου once again!.  Σήμερα δεν έχουμε new arrival, αλλά έτσι κι αλλιώς υπάρχουν ένα σωρό παλιές ταινίες που είναι εξαιρετικές.  Μια από αυτές (και μια από τις ειλικρινά αγαπημένες μου) είναι η σημερινή.  Let's go....



Έχω να το λέω πάντως οτι πολλοί ηθοποιοί καταφέρνουν να υποδύονται τον καλύτερο ρόλο της καριέρας τους, ενώ βασικά σε ένα μεγάλο ποσοστό είναι....ο εαυτός τους μέσα στην ταινία.  Χαρακτηριστικό παράδειγμα που σκέφτηκα αμέσως, είναι ο Mickey Rourke, ο οποίος στον Παλαιστή, δεν απείχε και πολύ από τον πραγματικό του εαυτό.  Κατεστραμένος, μπλεγμένος με ναρκωτικά, αλκοολ και όλα τα καλά.  Δε θεωρήθηκε λοιπόν τυχαία η καλύτερή του ερμηνεία, ούτε και προτάθηκε τυχαία για το Oscar (άσχετα αν το πήρε ο Lewis, που ήταν βέβαια καλός, αλλά ο Mickey όπως και να το κάνουμε είχε τρομερό comeback και του άξιζε).  Έτσι λοιπόν κλασσικό πλέον παράδειγμα αποτελεί και ο ρόλος του Cage στην παραπάνω ταινία.  Γενικά δε φημίζεται και ως καλόπαιδο (το αντίθετο μάλλον!), οπότε ο ρόλος στην ταινία του ταίριαξε γάντι.  Κια φυσικά είχε το Oscaraki στη τσέπη του από την αρχή :).
O Ben Sanderson είναι ένας αυτοκαταστροφικός σεναριογράφος ο οποίος έχει χάσει πλέον τα πάντα, εξαιτίας του εθισμού του στο αλκοολ.  Αποφασίζει λοιπόν να πάει στο Las Vegas προκειμένου να βυθιστεί ακόμα περισσότερο στη μιζέρια και τον αυτοεξευτελισμό του.  Εκεί θα συναντήσει μια πόρνη (τι άλλο;) την Sera (Elizabeth Sue) με την οποία θα συνάψει μια φιλικά σχέση (και οχι μόνο, αλλά και οχι απόλυτα ερωτική, είναι λίγο περιέργο το θέμα), η οποία είναι εξίσσου κατεστραμένη με τον ίδιο.  Λογικά μέσα από μια τέτοια σχέση μόνο προς τα πάνω μπορείς πλέον να ανέβεις, καθώς δεν υπάρχει πιο κάτω να πας....Λογικά πάντα....
Δε ξέρω γιατί άλλα τις τελευταίες μέρες έχει τύχει να ανεβάζω όλο δραματικές ταινίες, αλλά έτσι που μου έρχονται στο μυαλό, έτσι τις ανεβάζω.  Sorry εάν κάποιος έχει παραβαρύνει με όλο αυτό το κοινωνικό-δραματικό concept.  Θα προσπαθήσω να ανεβάσω και κάνα άλλο είδος από αύριο.
Βέβαια το Leaving Las Vegas θεωρώ οτι είναι γενικά μια από τις καλύτερες ταινίες σε αυτό το είδος, κυρίως γιατί οι ερμηνείες είναι τόσο αληθινές.  Ο Cage είναι συγκλονιστικός και αξιοθρήνητος (με την καλή έννοια!), σφού καταφέρνει να σου περάσει όλη τη παρακμή και την παραίτηση που έχει σαν άνθρωπος.  Δεν έχει πλέον κανέναν λόγο για να ζει και αυτό είναι ξεκάθαρο από την αρχή της ταινίας.  Από την άλλη όμως δεν κάνει και καμία προσπάθεια για να βγεί από την δύσκολη κατάσταση στην οποία από μόνος του έχει πέσει.  Ακόμα και το ταξίδι του στο Las Vegas δεν είναι ένα ταξίδι για να βρει τον εαυτό του (χαίρω πολύ βασικά, όποιος θέλει να βρεί τον εαυτό του πάει στο Θιβετ, οχι στο Las Vegas...whatever!).  Eίναι ένα ταξίδι το οποίο γνωρίζει οτι θα τον οδηγήσει στον θάνατο αργά η γρήγορα.  Και ενώ τα έχει όλα αποφασισμένα ωραία και καλά, στη τραγική ζωή του θα εμφανιστεί ως από μηχανής Θεός (εννοείται) μια γυναίκα, που τελικά απ'οτι φαίνεται θα παίξει σημαντικότατο ρόλο στη σωτηρία του Ben.  Η σχέση τους θα είναι ακραία, όπως ακριβώς είναι και οι δυο τους ως ξεχωριστές προσωπικότητες και θα παλέψουν από κοινού προκειμένου να καταφέρουν να νικήσουν τους προσωπικούς τους δαίμονες.  Παρόλα αυτά ο δρόμος τους θα είναι μακρύς και επίπονος, ακόμα και όταν προσπαθήσουν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους μαζί.  Όμως ποιος ξέρει σε τέτοιες καταστάσεις τι γίνεται;.  Το θέμα είναι αν θα το ρισκάρεις να ανέβεις και πάλι στην επιφάνεια, ή θα μείνεις για πάντα στον πάτο, ενώ σκέφτεσαι τι χρώμα ήταν κάποτε ο ήλιος....(νομίζω είναι η ώρα για το φάρμακό μου, no worries!).
Πολύ ψυχοπλακωτική ταινία, με γενναίες δόσεις δράματος, κλάματος και προβλημάτων στις ανθρώπινες σχέσεις.  Είναι όμως μια ταινία κατά κάποιον τρόπο αισιόδοξη(:), γιατί απλά βλέποντας πως θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα, έρχεσαι να εκτιμήσεις αυτά που τελικά έχεις δίπλα σου και να δεις οτι τελικά το δικό σου παρόν και γιατί οχι και μέλλον, δεν είναι τόσο ζωφερό όσο το βλέπεις.
Όπως είπα ο Cage δίνει ρεσιταλ ερμηνείας, γιατί είναι απόλυτα πιστικός και ειλικρινής.  Μάλιστα όταν πρόσφατα διάβαζα μια συνέντευξή του, αποκάλυψε οτι σε πολλές από τις σκηνές της ταινίας ήταν τύφλα στην πραγματικότητα!.  Διόλου τυχαίο οτι πολύ απλά αν έχει θέματα με ναρκωτικά, αλκοολ, ψυχολογικά προβλήματα και διάφορα τέτοια, κάποια σιτγμή μπορεί να κερδίσεις και το Oscar!.  Δίπλα του η Elizabeth Sue είναι εξαιρετική και γενικά προσωπικά την θέλω σε τέτοιους ρόλους, γιατί της πάνε πολύ και οχι σε ρεζιλίκια όπως τα Piranhas οπού έπαιξε τελευταία και μάλιστα σε 3D (πόσο ακόμα κάρβουνο;).
Δείτε την γιατί αξίζει τον κόπο και το ψυχοπλάκωμα!.  Και τέλος πάντων είναι κρίμα να χάσετε τον Nicolas Cage σε μια ταινία του 'ύψους', γιατί αν πιάσουμε του 'βάθους' θα γελάσουμε πολύ!.

http://www.youtube.com/watch?v=UMlYWZgCIgo

Υ.Γ:  Την ταινία για την touvou σας την είχα ανεβάσει νωρίτερα, οπότε επειδή τώρα είναι αργούτσικα και επειδή έτσι κι αλλιώς δεν έχει και τίποτα της προκοπής, αύριο θα ανεβάσω νωρίτερα ταινιούλα, ώστε να γράψω και για αυτές στην τηλεόραση.

Bye bye!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου