Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010

Poltergeist: Τελικά οι οικιακές συσκευές ίσως να μην είναι και τόσο αθώες....

Alloooo!.  Τι κάνουμε, τι κάνουμε;.  Χτές δε μπόρεσα να γράψω στο blog, καθώς είχα μια πολυ σοβαρή δουλειά.  Είχα μαζευτεί με τις φίλες μου και φτιάχναμε κουραμπιέδες και μελομακάρονα, οπότε καταλαβαίνετε οτι ήταν μια ιερή στιγμή, και δε μπορούσα να μη συμμετάσχω!.  Περάσαμε δυσκολίες, κάψαμε πράγματα, κάναμε λάθος στις συνταγές και ένα σπίτι χάλια, ΑΛΛΑ καταφέραμε παρά τις αντιξοότητες να φτιάξουμε πραγματικά κάτι καταπληκτικούς κουραμπιέδες και κάτι φοβερά μελομακάρονα (που πιο πολύ έφερναν σε δίπλες σε γεύση, αλλά who cares! και οι δίπλες χριτουγεννιάτικο γλυκό είναι :P).  Οπότε παρέα με ένα μελομακάρονο και έναν κουραμπιέ, θα σας προτίνω τη σημερινή ταινιούλα μας, η οποία έρχεται από τα παλιά...



Θεωρώ οτι οι τελευταίες μέρες λόγω καιρού, ενδείκνυνται για ταινίες τρόμου, άντε και κάνα θρίλερ.  Η σημερινή ταινία, είναι τρόμου και μάλιστα του τρόμου σε μια από τις πιο απολαυστικές μορφές, διότι πολύ απλά μιλάμε για μια ταινία του 1982.  Άρα λοιπόν μιλάμε επίσης και για πραγματικές ταινίες τρόμου, τότε που όντως έβλεπες κάτι που σε έκανε να πεταχτείς από τη θέση σου και να ουρλιάξεις με έκπληξη.  Θυμάμαι όταν είχα κάτσει να δω το Poltergeist, ήταν ψιλοαργά, αλλά παρόλα αυτά έκατσα να την δω.  Έβαλα λοιπόν την ταινία στον υπολογιστή (ναι δεν έχουμε τηλεόραση, έχετε πρόβλημα? :P ) και έβαλα επίσης και τα ακουστικά για να μη ξυπνήσω τους υπόλοιπους.  Περιττό να πω οτι σε πολλές σκηνές γυρνούσα να κοιτάξω πίσω μου γιατί είχα φρικάρει και μάλιστα σε μια σκηνή που γίνεται κάτι ξαφνικό (τα ακουστικά το έκαναν να ακούγεται δέκα φορές περισσότερο) κατάφερα τη τελευταία στιγμή να μην  ουρλιάξω, αλλά η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει!.  Από τις καλύτερες ταινίες τρόμου που έχω δει.
Το story δεν είναι κάτι το πρωτότυπο ή μάλλον για τότε ήταν, για εμάς σήμερα δεν είναι μιας που έχει κπιαριστεί πλέον, άπειρες φορές από άλλες ταινίες.  Μια οικογένεια έχει να αντιμετωπίσει στο σπίτι της, ένα φάντασμα ας πούμε, αν και δεν είναι ακριβώς αυτό.  Μοιάζει περισσότερο με κάποιου είδους ενέργεια, σαν μια φωτεινή μάζα η οποία ενώ αρχικά μοιάζει φιλική, στη συνέχεια τα πράγματα αγριεύουν. Πιο συγκεκριμένα η μικρότερη κόρη της οικογένειας, η Carol Ann, είναι η πρώτη που αρχίζει να διαισθάνεται το περίεργο φαινόμενο που συμβαίνει στο σπίτι τους, καθώς απ'οτι λέγεται τα παιδιά είναι και πιο ευαίσθητα σε τέτοιου είδους φαινόμενα.  Η Carol Ann μοιάζει να μη καταλαβαίνει αρχικά πόσο περίεργο και επικίνδυνο είναι αυτό που συμβαίνει, μέχρι τη στιγμή που θα απαχθεί από αυτή την οντότητα και τότε η οικογένειά της θα πρέπει να δώσει μάχη για να καταφέρει να την πάρει πίσω.
Η συγκεκριμένη ταινία έχει καλυφθεί από την κατάρα που συνόδευε και άλλες τέτοιες, όπως τον Εξορκιστή.  Πιο συγκεκριμένα αυτός ο μικρός άγγελος που υποδυόταν την Carol Ann, η Heather O'Rourke, λίγο πριν απο το release και της τρίτης συνέχειας της ταινίας, Poltergeist III, πέθανε σε ηλικία 12 ετών.  Εξίσου σοκαριστικό είναι και το γεγονός οτι και η ηθοποιός που στην ταινία υποδύεται την μεγαλύτερή της αδελφή, πέθανε πριν από το release της πρώτης ταινίας (της σημερινής μας δηλαδή), όταν και ο τότε φίλος της την έπνιξε...Γενικότερα και κατά τη διάρκεια της ταινίας τα περίεργα συμβάντα δεν έλειπαν, καθώς σε μια σκηνή οπού μια κούκλα....κλόουν υποτίθεται οτι έχει τυλίξει τα χέρια της γύρω από το λαιμό του μικρού γιού, ο μικρός σε κάποια στιγμή πραγματικά δε μπορούσε να ανασάνει και ο Spielberg κατάλαβε οτι το εννοούσε μόνο όταν το παιδί άρχισε να γίνεται...μωβ!.  Μέχρι τότε νόμιζε οτι υποδυόταν απλά πολύ καλά τον ρόλο του...(omg).
Βασικά έχτε να περιμένετε πολλές freaky στιγμές από αυτήν τη ταινία.  Τόσο η ερμηνεία της O'Rourke που κακά τα ψέματα είναι απίστευτα τρομακτική, όσο και το όλο σκηνικό, που πότε υποδηλώνεται ξεκάθαρα και πότε υπονοείται, δημιουργούν την τέλεια ατμόσφαιρα τρόμου.  Είναι για να θυμόμαστε τις παλιές, καλές στιγμές του κινηματογράφου του τρόμου.  Βέβαια ενδεχομένως να υπάρχουν και κάποιες στιγμές που μπορεί να ξενίσουν, κυρίως επειδή έχουμε πολυσυνηθίσει με τα εφετζίδικα πλάνα, και συνεπώς κάποιες σκηνές ίσως φανούν αφελείς, ακόμα και γελοίες ως προς τις τεχνικές τους.  Όμως μη ξεχνάτε οτι μιλάμε για δεκαετία '80 και μάλιστα στις αρχές της, οπότε μην έχετε απαιτήσεις για τρομερά εφέ, αφού έτσι κι αλλιώς αυτά είναι τις περισσότερες φορές απλά ξενερωτικά.  Στη προκειμένη περίπτωση μιλάμε για καθαρό και ειλικρινή τρόμο, και ειδικά όταν έχει να κάνει με παιδάκια, εγω τουλάχιστον το βρίσκω τον πιο επιτυχημένο τρόπο να προκαλέσεις τον φόβο και τον τρόμο.
Η ατάκα που λέει η μικρή μέσα στη ταινία, έχει θεωρηθεί μια από τις καλύτερες ever στην ιστορία του κινηματογράφου:  "Τhey are here!".  Ω ναι, σε πιστεύω χρυσό μου....
Traileraki δε βάζω επίτηδες, καθώς αποκαλύπτονται πολλές σκηνές και είναι τελείως ανούσιο!.  Απλά δείτε το και δε θα χάσετε, trust me!.

H TV ΣΗΜΕΡΑ....

NET: 23:25, Τhe Lord of The Flies.  Μια από τις ταινίες που έτσι κι αλλιώς ήθελα να ανεβάζω κάποια στιγμή στο Blog.  Eδέ με μια πιο ντοκυματερίστικη ματιά.  Μια ομάδα παιδιών αναγκάζεται να φύγει από το Λονδίνο, μπροστά σε μια επικείμενη καταστροφή.  Το αεροπλάνο αναγκάζεται να προσγειωθεί σε ένα ερημικό νησί και εκεί τα παιδιά θα πρέπει να καταφέρουν να επιβιώσουν, ορίζοντας τους δικούς τους νόμους, μέσα στη δική τους πια κοινωνία.  Εξαιρετική ταινία την οποία αργότερα θα την προτίνω και πιο αναλυτικά, προκειμένου να σας πείσω να τη δείτε ;).


Bye bye!





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου