Sin City: A graphic novel straight to the big screen...

Hello guyz! Σήμερα μετά την χθεσινή κλασσικούρα μας, θα περάσουμε σε κάτι τελείως διαφορετικό.  Πιο συγκεκριμένα είπα να σας κάνω το χατίρι και ανεβάσω το "Sin City" όπως σας είχα υποσχεθεί την περασμένη εβδομάδα.  Επειδή είχε όπως σας είχα πει κάποιο πρόβλημα το poll, δεν ήταν σίγουρο ότι το "V for Vendetta" ήταν το πρώτο που είχατε ψηφίσει και συνεπώς για να είμαστε σωστοί, θα ανεβάσω και "Sin City".  Το γεγονός ότι είναι και μια τρομερή ταινία, σίγουρα συνηγορεί υπέρ ώστε να την βάλω στο blogaki.  So let's begin...

Το "Sin City" είναι μια ταινία που επικεντρώνεται στις ιστορίες τριών βασικών και διαφορετικών ανθρώπων, οι οποίες εκτυλλίσονται όλες στην Ba(sin) City.  Μια σκοτεινή πόλη βουτηγμένη στην αμαρτία και την διαφθορά.  Πόρνες, διεφθαρμένοι μπάτσοι, παιδερεαστές, καννίβαλοι, μοιραίες και θανατηφόρες γυναίκες, άντρες χωρίς κανέναν ηθικό φραγμό, απαρτίζουν όλοι τον κόσμο της "Αμαρτωλής Πόλης".
Η ταινία αποτελεί ένα καλλιτεχνικό επίτευγμα, που όμοιό της δύσκολα μπορούμε να φανταστούμε (έχω την πεποίθηση οτι δεν έχει γίνει καν, κάτι ανάλογο ξανά).  Βασισμένο στην ομόνυμη σειρά graphic novel του Frank Miller, το "Sin City" συμπυκνώνει πολλές και διαφορετικές ιστορίες, από αυτές που έχει γράψει ο διάσημος comicογράφος σε μια ταινία βγαλμένη κατευθείαν θαρείς από το μυαλό του Miller.  Η dark διάθεσή της, η comiκίστικη σκηνοθεσία της από την αρχή, μέχρη το τέλος και το υπέροχο στυλιζάρισμά της που την ανάγει σε ένα εκπληκτικό, καλλιτεχνικό 'προϊόν', την καθιστούν μια από τις καλύτερες ταινίες ever.  Δεν είναι τυχαίο το γεγονός οτι στην σκηνοθετική καρέκλα στρογγυλοκάθεται ο σπλατερικά δημιουργικός, Robert Rodriguez καθώς και ο κολλητός του και πανταχού παρών στις ταινίες του, Quentin Tarantino, ο οποίος κρατάει μικρότερο μερίδο μεν στην ταινία, κάνει δε την παρουσία του αισθητή.  Φυσικά δε θα μπορούσε να λείπει και ο ίδιος ο δημιουργός της "Sin City" νουβέλας, Frank Miller συμπληρώνοντας την Αγία Τριάδα που δημιούργησε αυτή την υπερθεαματική ταινία.

Δε νομίζω να μπορεί να πει κανείς πολλά για την σκηνοθεσία, καθώς είναι πραγματικά σαν να διαβάζεις το graphic novel στην οθόνη.  Ο έντονα ασπρόμαυρος χρωματισμός των πλάνων, δημιουργεί εύκολα την εντύπωση οτι παρακολουθείς μια noir ιστορία, μέσα από το πρίσμα ενός comic για ενήλικες.  Τα δε έντονα χρώματα που εμφανίζονται ανά διαστήματα (κόκκινο, κίτρινο, μπλε) σοκάρουν τον θεατή, καθώς η αντίθεσή τους με το γενικότερο 'μουντό' background της ταινίας προκαλούν το μάτι και καθιστούν αυτόν που παρακολουθεί την ταινία, αχόρταγο για χρωματική ζωντάνια.  Κλασσικές ταραντινίστικες πινελιές συναντάμε και στην ταινία οπού το αίμα άλλωτε φαίνεται κόκκινο, άλλωτε λευκό, ακριβώς όπως συνηθίζει να κάνει ο Taranino σε πολλές του ταινίες.  Ο τρόπος με τον οποίο ξεκινούν οι ιστορίες μεμονομένα και μπλέκονται στη συνέχεια, είναι υπέροχος και όλοι ηθοποιοί έχουν έναν συγκεκριμένο ρόλο να φέρουν εις πέρας, με τις δικές του ιδιαιτερότητες και σκοτεινές στιγμές.  Το γεγονός οτι ο Rodriguez έχει βασιστεί στην τεχνική του "green-room" για να αποδώσει και να χτίσει ουσιαστικά ολόκληρη την "Αμαρτωλή Πόλη" είναι ιδανικός, καθώς του επιτρέπει να κάνει με λίγα λόγια, οτι γουσταρει.  Οι ξεκάθαροι περιορισμοί που θα υπήρχαν εάν δεν χρησιμοποιούνταν μια τέτοια τεχνική, είναι σίγουρο οτι δε θα καθιστούσαν την ταινία αυτό που είναι σήμερα: την καλύτερη ομολογουμένωες μεταφορά graphic novel στην μεγάλη οθόνη, και οχι μόνο...

Το cast της ταινίας είναι ατέλειωτο... Ο Mickey Roorke στον ρόλο του άσχημου Marv είναι τρομερός και απ'οτι έχω τσεκάρει (μιας που το graphic novel δε το έχω διαβάσει) είναι ολόιδιος με τον χαρακτήρα της νουβέλας, τον οποίο υποδύεται.  O Bruce Willis ως ντετεκτιβ Hartigan, ο Clive Owen ως Dwight και ο Benicio del Toro στον ρόλο του σιχαμερού Jackie Boy, είναι μόνο μερικοί από τους ήρωες της ταινίας.  Στο πλευρό τους συναντάμε και τις απαραίτητες ωραίες γυναίκες, όπως την Jessica Alba, την Rosario Dawson, την Jaime King ως Goldie, την Britany Murphy, την Carla Cugino και πάει λέγοντας.  Personal favorite ο ρόλος του Elijah Wood ως αποτρόπαιος καννίβαλος.  Απόλυτα creepy και με ψυχοπαθές βλέμα χωρίς να πει λέξη, ήταν σίγουρα από αυτούς που ξεχώρισαν στην ταινία, ακόμα και αν ο ρόλος τους δεν ήταν μεγάλος.
Εξερευνώντας την ανθρώπινη φύση στα όρια της, τα πάθη και τα άγρια ένστικά της, οι ιστορίες που 'τρέχουν' μέσα στην ταινία καταφέρνουν να περάσουν αυτή την σαπίλα και την πρωτόγονη πλευρά του ανθρώπου, χάρη στην βοήθεια των ηρώων και της σκηνοθεσίας.  Το ενδιαφέρον είναι οτι ενώ φαινομενικά η "Sin City" μοιάζει με μια πολή οπού κάθε κακό ριζώνει εκεί για πάντα, τελικά φαίνεται οτι πίσω από κάθε δράση και κάθε αντίδραση κρύβεται κάποιο ηθικό δίδαγμα.  Ηθικά διδάγματα από ανήθικους ανθρώπους.  Πέρα λοιπόν από το οπτικό ενδιαφέρον που σου προκαλεί η ταινία, μοιάζει πως και στο επίπεδο της υπόθεσης και κυρίως τον τρόπο που αυτή αντιμετωπίζεται καταφέρνει να προκαλέσει την σκέψη του θεατή.  Συνεπώς θα μπορούσαμε να μιλάμε για μια άρτια ταινία. Ιδιαίτερη μεν, άρτια δε.

Σκηνοθεσία, check.  Ερμηνείες, check.  Υπόθεση, check.  Επιτυχημένη μεταφορά graphic novel επί της οθόνης, check.  Απλά δείτε την...ξανά!

http://www.youtube.com/watch?v=JfeYzxyMKJI&feature=related


TRIVIA

• O Adrien Brody πέρασε από casting για τον ρόλο του Jackie Boy, ενώ η Jessica Simpson για τον ρόλο της Nancy Callahan.
• O Rodriguez και ο Miller σκηνοθέτησαν το κάθε καρέ της ταινίας, βασιζόμενοι στην ιστορία σελίδα προς σελίδα του original comic, και χρησιμοποιόντας το ως storyboard.
• Ο Tarantino σκηνοθέτησε τη σκηνή οπού ο Clive Owen και ο Benicio del Toro είνια μέσα στο αυτοκίνητο, λίγο πριν ο Owen ως Dwight σταματήσει στην άκρη, από έναν αστυνομικό.
• Τα σπαθιά που κρατάει η Miho είναι τα ίδια που χρησιμοποιήθηκαν και στο "Kill Bill: Vol.1" στην σκηνή που η Therman σκοτώνει τους παρατρεχάμενους της O-ren Ishii.  Ο Tarantino τα είχε φυλαγμένα στο...γκαράζ του.
• Αρχικά ο Rodriguez δεν ήθελε τον del Toro με μακιγιαζ, αν και ο ηθοποιός επέμενε.  Τελικά το μακιγιάζ κατέληξε να είναι τόσο πειτυχημένο, που όπως έλεγε χαρακτηριστικά μετά ο σκηνοθέτης, ήταν δύσκολο για τους υπόλοιπους να θυμηθούν την κανονική φυσιογνωμία του del Toro.
• Προκειμένου να υποδυθεί τον ρόλο της η Alba επισκέφτηκε αρκετά stip clubs σε μια προσπάθεια να μάθει πως πρέπει να χορεύει.  Αργότερα είπε οτι τελικά δεν έμαθε και πολλά, καθώς οι στριπερ ενδιαφέρονταν μόνο για το πόσα tips θα πάρουν.
• Είχε προταθεί στον Leonardo di Caprio ο ρόλος του Junior, αλλά δε δέχτηκε.  Επίσης πριν καταλήξουν στην Carla Cugino ο ρόλος της Lucille είχε προταθεί στην Uma Therman, την Carrie Ann Moss και την Naomi Watts.

(Πηγή IMDB)

Τίποτα και σήμερα στην tv...

Cya tomorrowzz!