Ghost World: Stay true to your self....

Χαίρετε χαίρετε!  Μας πήρε λίγο το βράδυ σήμερα, αλλά ας όψεται η τρομερή δουλειά που έχω (μετάφραση: βαριόμουν πολύ το πρωί και έκανε ζέστη), so κάλλιο αργά που λέμε.  Welcome στα νέα μέλη μας, φτάσαμε αισίως τα 70 άτομα, yeah!  Thanx και για τα comments, και τις απόψεις και τα σχολιάκια σας που είναι πάντα καλοδεχούμενα και τα διαβάζω με μεγάλη ευχαρίστηση.  Και μετά και από το απαραίτητο γλυψιματάκι, πάμε να περάσουμε στην σημερινή μας ταινιούλα.  Και αυτή την παρακολούθησα στο Φεστιβαλ του ΑΣΤΥ (καλά να'ναι βλέπουμε και καμιά καλή ταινία) και νομίζω οτι θα αρέσει και σε εσάς όσο άρεσε και σε έμενα.  Here we go...

H Enid (Thora Birch) και η Rebecca (Scarlett Johansson) είναι δυο φίλες που μόλις αποφοίτησαν από το Λύκειο και είναι έτοιμες να απολαύσουν όσο μπορούν τις καλοκαιρινές τους διακοπές, μιας που έχουν ως στόχο να δουλέψουν, προκειμένου να ζήσουν μαζί σε ένα σπίτι (ελάτε Ελλάδα θα φάτε καλά).  Παρόλα αυτά δεν είναι και τόσο κοινωνικά άτομα, και προτιμούν να περνούν την ώρα τους κάνοντας φάρσες σε άλλους, γράφοντας τους πάντες στα μαύρα χοντροπάπουτσά τους και γενικότερα λειτουργώντας με έναν τελείως δικό τους διαφορετικό και ξεκαλούπωτο τρόπο σκέψης.  Κάπου εκεί θα αποφασίσουν να κάνουν μια γερή πλάκα σε έναν μεσήλικα συλλέκτη, παλιών δίσκων βινυλίου τον Seymour (Steve Buscemi).  Σύντομα όμως η Enid η πιο alternative από τις δυο τους, θα επηρεαστεί από τον Seymour και θα δεί οτι τελικά δεν είναι και τόσο αξιολύπητος όσο αυτή νόμιζε...
Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο comic το οποίο εκδόθηκε για πρώτη φορά υπό την μορφή βιβλίου το 1997.  Ουσιαστικά αποτέλεσε την βάση πάνω στην οποία γυρίστηκε η συγκεκριμένη ταινία και περιγράφει ακριβώς την εφηβική ζωή δυο κοριτσιών και τελικά την μεταβίβασή τους στην ενήλικη φύση τους.  Θυμάμαι πως όταν είχα βάλει την ψηφοφορία για favorite movie based on a comic, είχα βάλει και το "Ghost World" χωρίς όμως να το γνωρίζω, ούτε ως comic, πόσο μάλλον ως ταινία.  Έτυχε τελικά να το δω στον κινηματογράφο (επίσημο release στην Ελλάδα έγινε το 2002) και ομολογώ οτι είναι μια από αυτές τις ταινίες που όταν βγαίνεις από την αίθουσα σε κάνουν να αισθάνεσαι λίγο καλύτερα, και νομίζεις οτι η κοσμοθεωρία σου για τα πράγματα, ίσως και να μπορεί να αλλάξει...

Ανήκοντας στην κατηγορία των "indie films" (ταινίες με πιο περιορισμένο budget και συνήθως έχοντας παραχθεί από θυγατρικές των μεγάλων στούντιο παραγωγής) έχει όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα μιας τέτοιας ταινίας.  Αν και ομολογουμένως το ποσό στην προκειμένη περίπτωση δεν ήταν αμεληταίο, καθώς μιλάμε για $7 εκατομμύρια, οι εισπράξεις το πρώτο σαββατοκύριακο στην Αμερική ήταν κάτι παραπάνω από απογοητευτικές, αφού μετά βίας ανήλθαν στις $98.000 δολλάρια!  Ανάλογη ήταν και η πορεία του στο παγκόσμιο box-office οπού με το ζόρι έφτασε τελικά τα $8,5 εκατομμύρια, καταλήγοντας σε ένα μάλλον ελάχιστο κέρδος για το team της παραγωγής.  Όλα αυτά δεν είναι καθόλου τυχαία, καθώς είναι πολλές οι indie ταινίες οι οποίες καταλήγουν κάπως έτσι: να αποτελούν μέγιστες 'καυτές' πατάτες στις αίθουσες (πολλές φορές δεν προλαβαίνουν καν να βγούν σε αυτές) και στη συνέχεια να θεωρούνται μικρά, ανεξάρτητα διαμαντάκια που πιάνουν χώρο στα σκονισμένα ράφια των video-club.
Aνεξάρτητα πάντως από αυτά τα άχαρα τεχνικά κομμάτια, οι συγκεκριμένες ταινίες αποτελούν μια προσωπική μου προτίμηση που δύσκολα αλλάζω.  Κυρίως γιατί τις περισσότερες φορές πραγματεύονται καταστάσεις με έναν τρόπο απόλυτα ρεαλιστικό και ειλικρινή, σαν να βλέπουμε την καθημερινότητα των φίλων μας ή και του ίδιου μας του εαυτού.  Νεανικές ανησυχίες, εφηβικά προβλήματα, σχολικοί έρωτες, nerds, cool τύποι, alternative γκόμενες και ανήσυχοι γονείς αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των indie films και ομολουγμένως το καθένα από αυτά όλο και κάτι έχει να δώσει (για παράδειγμα το Juno έφτασε μέχρι και τα Oscar).

Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους ένα αξιοπρεπές cast, κυρίως λόγο του Buscemi ο οποίος δίνει κάτι από τον εαυτό του σε κάθε ρόλο που ερμηνεύει, αλλά και της Thora Birch η οποία συνήθιζε να υποδύεται στις ταινίες της την αντικοινωνική bitch, με τα αρβυλάκια και το goth μακιγιάζ ("The Hole", "American Beauty").  Οι δυο τους αποτελούν ένα τέλειο δίδυμο στην ταινία, τόσο οπτικά όσο και στον τρόπο σκέψης και η αλήθεια είναι οτι αν και η Scarlett ήταν από τότε πληθωρική (και οχι δεν εννοώ ερμηνευτικά, αν και η Birch δε πήγαινε πίσω) μένει μόνο εκεί, καθώς σύντομα μπορεί και να την ξεχάσεις αφού όλη η προσοχή στρέφεται στον ιδιόμορφο Seymour και την εξίσου περίεργη Enid.
Το ηθικό δίδαγμα της ταινίας είναι οτι πρέπει να μένεις πιστός στα πιστεύω σου και σε αυτά που γουστάρεις να κάνεις, ανεξάρτητα από το τι λένε οι άλλοι και τι πιστεύουν για σένα, who gives a fuck?  Παράλληλα πρέπει να κυνηγάς τα όνειρά σου και αυτό που θέλεις να κάνεις πραγματικά στη ζωή σου, αφού πρώτα-βασικό βήμα- τα βρεις με τον εαυτό σου.  Η ζωή είναι γεμάτη εμπειρίες, ενδιαφέροντες ανθρώπους και δημιουργικά χρόνια, αρκεί να μείνεις πιστός στον εαυτό σου.
Ο Buscemi είναι πολύ καλός και σχεδόν συγκινητικός στον ρόλο του μοναχικού συλλέκτη.  Ένας άνθρωπος με απίστευτες μουσικές γνώσεις, αγάπη για την τέχνη και έντονη ανασφάλεια απάναντι στο γυναικείο φύλλο, συνοψίζει τα χαρακτηριστικά μιας γενιάς έξυπνων και witty ανδρών που για κάποιον λόγο δε μπορούν να στεριώσουν σε σχέση.  Από την άλλη πλευρά η Birch στον ρόλο της προχωρημένης πιτσιρίκας που έχει artistic ανησυχίες και απολαμβάνει τους παλιούς, καλούς, κλασσικούς δίσκους είναι το ιδανικό δόλωμα, προκειμένου ο βαλτωμένος Seymour να ξυπνήσει από τον κοινωνικό του λήθαργο και να βγει και πάλι στον κόσμο.  Περίεργο αν αναλογιστεί κανείς οτι και η ίδια δεν είναι και πολύ του κόσμου.  Ανάμεσα τους εννοείται οτι υποβόσκει ένας διακαής πόθος, αλλά ακόμα και αν η διαφορά ηλικίας τους είναι πρόδηλη, αυτό σε καμία περίπτωση δεν ευτελίζει την ιδιαίτερη σχέση τους.  Η Johansson που κάπου περισεύει είναι στον κόσμο της, βρίσκει δουλειά, κάνει στροφή 360 μοιρών και καταλήγει να αποτελεί μικρογραφία μελλοντικής νοικοκυράς σε απόγνωση, φαγωμένη νωρίς από το 'σύστημα'.

Σκηνοθετικά η ταινία είναι όπως είπαμε, ρεαλιστική και στα πλαίσια μιας ordinary life κάθε τυπικής, επαναστάτριας έφηβης.  Πέρα από τους κεντρικούς ήρωες η ταινία διανθίζεται και μια άλλη πλοιάδα περίεργων ατόμων: την εκκεντρική, indie δασκάλα τέχνης, το ανθρωπάκι-πατέρα που μάλλον έχει μεταμορφωθεί σε μητέρα με ποδιά και κουτάλα στο χέρι, τον ινδό μαγαζάτορα και τον μόνιμο πελάτη με μαλλί χαίτη ξεχασμένη από τα '80ς, μαύρισμα στο σχέδιο του t-shirt που φοράει και ένα ζευγάρι "nunchaku" για καρατερίστικες ασκήσεις.  Όλοι επιτελούν τον δικό τους ξεχωριστό ρόλο και δείχνουν την πολυμορφία της ανθρώπινης φύσης και το δικαίωμα του καθενός στις προσωπικές του επιλογές.
Το "Ghost World" είναι μια ταινία για το πέρασμα από την εφηβική, στην ενήλικη ζωή, τον ανοιχτό ορίζοντα που περιμένει πίσω από κάθε κλειστή πόρτα και την ανάγκη να τολμάς, να ρισκάρεις και να ζεις την κάθε στιγμή με τον τρόπο που ταιριάζει στο δικό σου εγω.

http://www.youtube.com/watch?v=4WmCBRkWJ54


TRIVIA

• Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη της ταινίας Terry Zwigoff ο Buscemi ένοιωθε τόσο άβολα να υποδύεται έναν τέτοιο ρόλο, που κάθε φορά που τέλειωνε το γύρισμα έβαζε αμέσως τα κανονικά του ρούχα, προκειμένου να νοιώθει και πάλι ο εαυτός του.  Δηλαδή να υποθέσω οτι στο "Reservoir Dogs" ήταν στα νερά του?
• Ήταν η πρώτη ταινία που προτάθηκε για Oscar Καλύτερου Προσαρμοσμένου Σεναρίου βασισμένο σε graphic novel/comic book.
• Το όνομα της πρωταγωνίστριας Enid Coleslaw είναι αναγραμματισμός του ονόματος του συγγραφέα του comic, αλλά και της ταινίας Daniel Clowes.

(Πηγή IMDB)

H TV ΣΗΜΕΡΑ....

ET1: 22:00 A Bronx Tale, με τους Robert de Niro, Chaz Palminteri.  Σκηνοθετικό ντεμπούτο για τον de Niro σε συγγραφή σεναρίου από τον Palminteri, σε μια γκανγκστερική ταινία με πρωταγωνιστή έναν 9χρονο που αποτελεί το μήλον της έριδος ανάμεσα στον πατέρα του και έναν γκανγκστερ που επιθυμεί να του μάθει τα κόλπα της δουλειάς...

Αύριο μη ξεχαστείτε έχουμε την ψηφοφορία μας, αυτή τη φορά με favorite killer in a movie.  Μιλάμε για killer χαρακτήρες ; )  Stay around!

Till tommorow...