Mr. Nobody: Life is full of possibilites...

Hello to everyone!  Λοιπόν σήμερα έχουμε μια πολύ ιδιαίτερη ταινιούλα για πρόταση.  Μου την πρότινε ένας φίλος να την δω, αν και όσες φορές πήγαινα στο video club την έβλεπα στο ράφι, αλλά δε την έπαιρνα.  Τελικά και μετά από παρότρυνση του ίδιου, αποφάσισα να την δω.  Και πρέπει να παραδεχτώ οτι εάν μου ήρθε μια λέξη στο μυαλό σχετικά με το πως θα την χαρακτήριζα, αυτή είναι: ιδιαίτερη.  Mr. Nobody λοιπόν...

O Nemo Nobody (Jared Leto) είναι ο τελευταίος θνητός άνθρωπος σε έναν μελλοντολογικό κόσμο οπού το ανθρώπινο είδος θα πάψει να υπάρχει μετά τον θάνατό του.  Την ημέρα των 118 γεννεθλίων του ο Nemo θα κάνει μια 'βουτιά' στις αναμνήσεις του, και θα φέρει στην επιφάνεια πράγματα και καταστάσεις που έγιναν, αλλά και όσα θα μπορούσαν ως εναλλακτική να έχουν γίνει, αλλά δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ...
Ουσιαστικά η ταινία είναι ένα ταξίδι στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον το οποίο μέλλον μοιάζει στην τελική να είναι το ίδιο το παρόν που βιώνει ο ήρωας, ως 118 χρόνων υπερήλικας.  Η ταινία χαρακτηρίζεται από μια ιδιόμορφη σκηνοθεσία και πραγματεύεται ένα θέμα, οχι ακριβώς στριφνό, αλλά που σίγουρα πρέπει να παρακολουθείς με προσοχή προκειμένου να καταλάβεις τι συμβαίνει.  Ο σκηνοθέτης Jaco Van Dormael έχει συνδυάσει πολύ εύστοχα δυο συγκεκριμένες παραμέτρους.  Πρώτα απ'ολα δεν βάζει απλά τον ήρωά του σε μια κατάσταση εξιστόρησης του παρελθόντος του και τέλος.  Επικεντρώνεται βασικά στο κομμάτι εκείνο, που λίγο πολύ όλοι έχουμε αναρωτηθεί: τι θα γινόταν εάν τελικά δεν είχαμε επιλέξει αυτό το μονοπάτι στη ζωή μας, αλλά το άλλο; Ή πως θα διαμορφωνόταν η ζωή μας εάν είχαμε κάνει διφορετικές επιλογές, από αυτές που κάναμε και μας οδήγησαν εδώ που είμαστε σήμερα;  Έχοντας στο μυαλό του την διερεύνηση αυτού του θέματος, ο Dormael αποφασίζει να το παρουσιάσει μέσω ενός ηλικιωμένου, το οποίο αν το καλοσκεφτούμε είναι η καλύτερη επιλογή.  Πόσες και πόσες φορές δεν βλέπουμε ηλικιωμένους, που με το πέρας του χρόνου αρχίζουν να ξεχνάνε, να μπερδεύουν αναμνήσεις και να μην αναγνωρίζουν ούτε τους ίδιους τους τους εαυτούς;  Στη προκειμένη περίπτωση αυτό ακριβώς κάνει ο σκηνοθέτης.  Προκειμένου να γίνει πιο φυσικά κατανοητό στον θεατή, αποφασίζει να δείξει όλη αυτή τη προοπτική των εναλλακτικών επιλογών μας (και επομένως και των διαφορετικών δρόμων που αυτές οδηγούν), μέσα από το μπερδεμένο και στα όρια τις σύγχισης μυαλού ενός υπερήλικα.

Η σκηνοθεσία ξετυλίγεται σαν ένα μπερδεμένο κουβάρι, για να μπλεχτεί και πάλι λίγο αργότερα.  Αυτά που σκέφτεται ο Nemo περιλαμβάνουν αμέτρητες αναμνήσεις, οχι μόνο από καταστάσεις που έχει ζήσει, αλλά και από ζωές που θα μπορούσε να έχει ζήσει, εάν είχε κάνει διαφορετικές επιλογές.  Συνεπώς μπορεί να το βρείτε λίγο δύσκολο (στην αρχή και μέχρι να πιάσετε το νόημα) να παρακολουθήσετε την πλοκή, καθώς υπάρχει μια διαρκής μεταπήδηση από μια πραγματική, σε μια φανταστική ζωή.  Στην τελική δε καταλαβαίνουμε και απόλυτα το ποια ζωή από όλες αυτές έχει ζήσει πραγματικά ο πρωταγωνιστής, αν και με την εξέλιξη της ταινίας αυτό γίνεται σταδιακά λίγο πιο ξεκάθαρο.  Χαρακτηριστικό παράδειγμα για να το καταλάβετε αυτό, είναι ας πούμε η παραπάνω φωτογραφία, στην οποία τα τρία κοριτσάκια αποτελούν τις τρεις διαφορετικές επιλογές του Nemo, για ταίρι και μετέπειτα σύζυγο στη ζωή του.  Το γεγονός οτι τις βλέπετε με τα συγκεκριμένα χρώματα είναι καθοριστικός, καθώς κατά τη διάρκεια της ταινίας όλες τους φοράνε ρούχα μόνο στο αντίστοιχο χρώμα που βλέπετε να φοράνε και παραπάνω.
Όλη η σκηνοθεσία και η φωτογραφία της ταινίας είναι πανέμορφη.  Τα πάντα χαρακτηρίζονται από έναν λυρισμό και μια αγνή ομορφιά, που όμως δεν είναι καθόλου δήθεν ή υπερβολική.  Βέβαια επειδή ακριβώς ο τρόπο με τον οποίο παρουσιάζεται είναι λίγο πιο open-minded, απαιτεί αυτό ακριβώς και από εσάς.  Να έχετε ανοιχτό μυαλό σε αυτά που θα δείτε και να την αντιμετωπίσετε σαν μια κινηματογραφική εμπειρία.  Η κάμερα ρολάρει και εναλλακτικές ζωές, άνθρωποι, γεγονότα και ιστορίες περνούν στην οθόνη σου.  Τα σκηνικά είναι ονειρικά (και εφιαλτικά κάποιες φορές), τα χρώματα έντονα και σχεδόν 'μεθυστικά' και τα περισσότερα πλάνα μιλάνε από μόνα τους, ουρλιάζοντας την μοναδικότητα αυτής της ταινίας...

Ο Jared Leto όταν δε τραγουδάει με τους "30 Seconds to Mars" αρέσκεται στο να μας προσφέρει πολύ καλούς, και αξιομνημόνευτους ρόλους όπως αυτός εδω.  Τον βλέπουμε να περνάει από διάφορα στάδια ενηλικίωσης (παιδί, έφηβος, ενήλικας, υπερήλικας) και είναι εξαιρετικός και αγνώριστος ιδιαίτερα ως-καλά καμουφλαρισμένος κάτω από το βαρύ μακιγιαζ- ηλικιωμένος.  Συναισθηματικός και σοβαρός, αποδεικνύει οτι ακόμα και τώρα που ασχολείται με την επιτυχημένη, μουσική του καριέρα, μπορεί και αποδίδει σε τόσο απαιτητικούς ρόλους.  Και το καλύτερο;  Εξακολουθεί να είναι πραγματικά καλός.  Στο πλευρό του συναντάμε την Diane Kruger ως Anna και την Sarah Polley ως Elise, οι οποίες είναι εξίσου καλές και οι δυο, ερμηνεύοντας τις διφορετικές επιλογές που λέγαμε περαπάνω, ως έταιρον ήμισυ του Nemo.  Πολύ όμορφη η Kruger (από κοντά είναι ακριβώς όπως την βλέπουμε στις ταινίες :P) ενώ η ερμηνεία της Polley ξεχώρισε για εμένα από τις γυναίκες, καθώς ήταν σπαρακτική και πολύ δυνατή.  Έκπληξη της ταινίας, ο Rhys Ifans, ως πατέρας του νεαρού Nemo, τον οποίο σίγουρα θυμάστε από το "Notting Hill" ως ανεκδιήγητο, άξεστο συγκάτοικο του Hugh Grand.
Όμορφη και κατά έναν περίεργο τρόπο αληθινή ταινία που σίγουρα οι fan-και οχι μόνο- θα εκτιμήσουν.  Δείτε την εάν θέλετε κάτι διαφορετικό, γιατί στην τελική είναι και μια πολύ καλή ταινία.

http://www.youtube.com/watch?v=IMrY3Z2-MvI&feature=related

TRIVIA

• Το όνομα Nemo στα λατινικά σημαίνει nobody.  Το όνομα που έδωσε ο Οδυσσέας στον Κύκλωπα, όταν τον ρώτησε πως τον έλεγαν.
• Σε αρκετές στιγμές της ταινίας η εναλλαγές ανάμεσα στο παρόν, το παρελθόν και το μέλλον είναι συχνές.  Επίσης δε λείπουν και τα λογοπαίγνια σε κάποια από τα ονόματα των πρωταγωνιστών.  Για παράδειγμα το Nemo διαβάζεται ανάποδα Omen, ενώ το Anna και το Eve (η κόρη που αποκτά ο Nemo μαζί της) είναι δυο ονόματα που ανάποδα διαβάζονται το ίδιο.

(Πηγή IMDB)

Nothing special today στην tv....

Χαιρετώ!