Insidious: Pure terror...

NEW ARRIVAL


Καλησπέρα καλησπέρα, τι κάνουμε;  Όπως σας είπα και χθές σήμερα έχουμε καινούρια ταινιούλα τρόμου.  Το "Insidious" θα προβληθεί στους κινηματογράφους από την επόμενη Πέμπτη.  Ενδείκνυται για τους fan τους είδους, καθώς νομίζω οτι σε όσους δεν αρέσουν οι ταινίες τρόμου θα την βρούν πολύ πολύ τρομακτική.  So εγώ σας προειδοποίησα, από' κει και πέρα κάνετε ότι θέλετε :P....

Μια οικογένεια ανιμετωπίζει ένα μεγάλο, μεταφυσικό πρόβλημα όταν η μητέρα (Rose Byrne) αρχίζει να βλέπει διάφορα περίεργα πράγματα μέσα στο σπίτι, τα οποία φαίνεται να συνδέονται άμεσα με την κωματώδη κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο μικρός γιός της οικογένειας Dalton, μετά από ένα πέσιμο που είχε από τη σκάλα της σοφίτας.  Ο πατέρας (Patrick Wilson) φαίνεται να κρύβει και αυτός τα δικά του μυστικά και σύντομα όλη η αλήθεια θα βγεί στην επιφάνεια, απειλώντας να καταβροχθίσει τους πάντες με τον πιο φρικιαστικό τρόπο...
Η ταινία είναι σίγουρα ένα από τα καλύτερα horror movies που έχω δει εδώ και καιρό.  Εάν περιμένετε να δείτε την κλασσική ιστορία με το στοιχειωμένο σπίτι, τα απειλητικά πνεύματα (που υπάρχουν βέβαια εδώ, αλλά δεν έχουν καμία σχέση με άλλες, χαζοβιόλικες ταινίες) και  τα κλασσικά, ξενερωτικά happy end, τότε σίγουρα αυτή η ταινία δεν είναι για εσάς.  Εάν πάλι προτιμάτε τα ακριβώς αντίθετα, τότε σίγουρα το "Insidious" θα σας εκπλήξει (και θα σας τρομάξει μαζί) πολύ ευχάριστα.  Όπως ακριβώς έκανε και σε εμένα.

Ο σκηνοθέτης James Wan ("Dead Silence", "Saw") δημιουργεί μια εφιαλτική ταινία με θέμα τον κόσμο των ζωντανών/νεκρών και πως αυτοί οι δυο μπερδεύονται με ανησυχητικά τελικά αποτελέσματα.  Η σκοτεινή ατμόσφαιρα, οι πόρτες που ανοίγουν μόνες τους και τα τριξίματα στο πάτωμα το βράδι, αποτελούν και εδω κλασσικές αξίες, όπως στις περισσότερες ταινίες τρόμου.  Το "Incidious" δανείζεται πράγματα από πολλά άλλα φιλμ, όπως το "The Messengers", το "Drag me to Hell" και το "Amytiville Horror".  Παρόλα αυτά καταφέρνει να ξεχωρίσει και να σταθεί μόνο του ως εξαιρετική προσπάθεια στον χώρο αυτού του είδους ταινιών.  Η αλήθεια είναι οτι τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερα τα horror movies τείνουν να γίνονται όλο και πιο προβλέψιμα και βαρετά, χρησιμοποιώντας τεράστιες ποσότητες αίματος, ξεκοιλιάσματος και ακρωτηριασμών (εννοείται οτι το "Saw" δεν αποτελεί εξαίρεση, αλλά και πάλι σώζεται καθώς το πρώτο ήταν πράγματι καλό), ξεχνώντας οτι οι συγκεκριμένες ταινίες έχουν ως πρωταρχικό στόχο να προκαλέσουν φόβο και μια αυξανόμενη ανησυχία καθόλη τη διάρκεια τους και οχι την αηδία.  Έχοντας δει τόσα φριχτά πράγματα, είναι λογικό κάποια στιγμή να αναισθητοποιηθούμε απέναντι σε τέτοιες απόπειρες που πλέον προκαλούν μάλλον το γέλιο, παρά τον τρόμο.  Δεν είναι καθόλυ τυχαίο το γεγονός οτι το 2007 το "Paranormal Activity" προκάλεσε τεράστιο πανικό στους θεατές, με ακραίες αντιδράσεις και αυθεντικό τρόμο.  Με ελάχιστη εμφάνιση αίματος και τα περισσότερα πράγματα απλά να υπονοούνται η ταινία απέδειξε πως με ελάχιστα χρήματα (15.000 $) και μερικές καλές ιδέες μπορείς να κάνεις θαύματα και να βγάλεις και 100.0000.000$ σε εισπράξεις παγκοσμίως...  Σε ανάλογο ύφος κυμαίνεται και το "Insidious".

Η ατμόσφαιρα υποβλητική και 'βαριά' σε προετοιμάζει από την αρχή για κακά μαντάτα, το πιτσιρίκι καταλαβαίνεις σύντομα οτι θα παίξει τον ρόλο του διαμεσολαβητή με το...υπερπέραν, ενώ και τα διάφορα μεταφυσικά πλάσματα που κάνουν την εμφάνισή τους σε τρομοκρατούν μέχρι και το κόκκαλο εξαιτίας της γκροτέσκας εμφάνισής τους.  Η μουσική παίζει βασικό ρόλο καθόλη τη διάρκεια και σου βγάζει μια βίαιη αίσθηση που σε τρελαίνει.  Έπιασα τον εαυτό μου να 'πετάγεται' σε διάφορες στιγμές, καθώς δε θα μπορούσαν να λείπουν και αυτά τα 'ξαφνικά' που ξέρεις οτι θα τα δεις, αλλά δε μπορείς να μην τρομάξεις.  Οι χώροι πίσω από την πόρτα, στον σκοτεινό διάδρομο και φυσικά στη σκονισμένη σοφίτα, αποτελούσαν πάντα μερικές από τις πιο κλασσικές αναφορές σε ταινίες τρόμου, εδώ όμως λειτουργούν πραγματικά σαν κάτι που βλέπεις για πρώτη φορά.  Σφιχτοδεμένη υπόθεση και ερωτήματα που σίγουρα δημιουργούνται στην αρχή, αλλά δε ξεχνάνε να απαντηθούν στη συνέχεια.  Δε μπόρεσα παρά να παραλληλίσω κάποιες στιγμές της ταινίες, με ορισμένες σκηνές από το "Drag me to Hell", δημιουργώντας μου κυρίως μια περίεργη αίσθηση, που δεν ήξερα εάν έπρεπε να βάλω τα γέλια ή να τα κάνω πάνω μου :P.  Τελικά μάλλον το δεύτερο έγινε...
Οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών είναι όλες καλές και ο καθένας παίζει τον ρόλο του ικανοποιητικότατα.  Η Byrne που μοιάζει τρελή και αλαφιασμένη από αυτά που βλέπει, ο Wilson που λειτουργεί ως η φωνή της λογικής και το πιτσιρίκι που λόγω της αθωότητάς του σε προϊδεάζει ακόμα καλύτερα κατά έναν περίεργο τρόπο, για τη τρομακτική συνέχεια...
Ιστορία που σου παγώνει το αίμα και μια σκηνοθεσία που πετυχαίνει αυτό ακριβώς που πρέπει να ζητάμε πλέον οχι μόνο από τα horror movies, αλλά και απο κάθε ταινία που υποστηρίζει ένα συγκεκριμένο είδος.  Στην προκειμένη περίπτωση ο φόβος, η αγωνία και η εντεινόμενη ανησυχία χτυπούν κόκκινο και μένουν καρφωμένα εκεί μέχρι το τέλος...

http://www.youtube.com/watch?v=E1YbOMDI59k

No trivia for the movie...yet

H TV ΣΗΜΕΡΑ....

ET1: 22:00, Η Επέλεαση των βαρβάρων (a.k.a Les invasions barbares).  Καναδική παραγωγή του 2003.  Κατά τη διάρκεια των τελευταίων του ημερών, ένας άνδρας επαναπροσδιορίζει τη σχέση του με παλιούς φίλους, αγαπημένους, εραστές και τον απομακρυσμένο από αυτόν γιό του.  Κέρδισε το Oscar καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.

Μη ξεχάσετε αύριο έχουμε ψηφοφορία.  Favorite action movie, volume 2 και τελευταίο!  Be here!   ; )

Cya!