Το "Τhe Good, the Bad and the Ugly" αποτελεί ενδεχομένως την καλύτερη western ταινία, σκηνοθετημένη μαεστρικά από τον πατέρα των spaghetti western Sergio Leone και επενδυμένη μουσικά με ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα και all time αγαπημένα themes, από τον εξίσου πολυπράγμων Ennio Morricone. Δίνοντας την ονομασία spaghetti επειδή ως επί το πλείστον τα western αποτελούσαν ιταλικές παραγωγές, το "The Good, the Bad and the Ugly" αποτελεί δικαιολογημένα μια από τις πιο αξιομνημόνευτες ταινίες στο είδος του, επειδή ακριβώς είναι κάτι περισσότερο από ένα απλό western με πιστολίδι, κακούς και μπόλικο χρυσάφι. Ο Leone αποδεικνύει τον λόγο για τον οποίο δε μπόρεσε ποτέ κανείς να τον κατεβάσει από το θρόνο του κορυφαίου δημιουργού western και ο Morricone έδεσε για πάντα το όνομά του με αυτό του σκηνοθέτη ως το δίδυμο της επιτυχίας, έχοντας στο ενεργητικό του 500(!) μουσικές συνθέσεις...
3 μοναχικοί τυχοδιώκτες επιδίδονται σε έναν αγώνα ενάντια στον χρόνο προκειμένου να καταφέρουν να εντοπίσουν ένα σεντούκι γεμάτο με χρυσάφι, το οποίο βρίσκεται θαμμένο σε ένα απομονωμένο νεκροταφείο. O Blondie (The Good/ Clint Eastwood) είναι ένας μοναχικός τύπος, ο ωραίος της πρωταγωνιστικής τριάδας, που παραμένει ατάραχος και cool καθ'ολη τη διάρκεια της ταινίας, έχοντας στο στόμα του διαρκώς ένα τσιγάρο και προσπαθώντας να βγάλει μερικά extra δολάρια μέσα από μικροκομπίνες που σκαρώνει μαζί με διάφορα αποβράσματα. Ένα από αυτά ο Tuco (The Ugly/ Eli Wallach) θα γίνει πραγματικός μπελάς για τον Blondie, ο οποίος θα αναγκαστεί να συνεργαστεί μαζί του προκειμένου να βρούν τον θησαυρό. Τέλος ο Angel Eyes (The Bad/ Lee Van Cleef) είναι ο τύπος χωρίς κανέναν ηθικό φραγμό, που πατάει επί πτωμάτων (κατά προτίμηση αυτών που ο ίδιος έχει ξεκάνει) προκειμένου να πετύχει τον στόχο του: να βρεί το χρυσάφι και να το τσεπώσει για τον εαυτό του και μόνο γι'αυτόν. Στην πορεία για την ανακάλυψή του, οι μοίρες του δίδυμου με τον Angel Eyes θα ενωθούν με απρόσμενο τρόπο και τότε κερδισμένος θα βγει αυτός που θα τραβήξει το Colt του πιο γρήγορα...
Η ταινία αποτελεί ιδανική επιλογή για όσους αγαπούν τα western, αλλά και για όσους δεν τα αγαπούν. Όπως εγω για παράδειγμα. Μου είναι δύσκολο να παρακολουθήσω ταινίες western επειδή κυρίως δεν είμαι συνηθισμένη νομίζω σε αυτές, και ενδεχομένως επειδή στις μέρες μας είναι ένα είδος που έχει εκλήψει. Παρόλα αυτά βρήκα την ταινία εξαιρετική, παρά την ομολογουμένως μεγάλη της διάρκεια. Η σκηνοθεσία του Leone ειναι υποδειγματική και φροντίζει μέσα από αυτήν να μας δώσει όλες τις πληροφορίες που σαν θεατές θέλουμε, τόσο για την ιστορική εποχή στην οποία διαδραματίζεται η ιστορία, όσο και για τα χαρακτηριστικά των πρωταγωνιστών. Μπορεί και οι τρεις να κυνηγούν το εύκολο χρήμα, όμως είναι τελείως διαφορετική η προσέγγιση του καθενός. Ο good one δε χάνει ποτέ την ψυχραιμία του και παραμένει ο πιο 'ανθρώπινος' σε σχέση με τους άλλους δυο, γεγονός που φαίνεται από μικρά γεγονότα, που όμως κάνουν την διαφορά. Ο bad one είναι αυτός που αντιπροσωπεύει την σκληρότερη πλευρά ενός ατόμο. Χτυπάει γυναίκες, σκοτώνει παιδιά και φαίνεται να αντλεί μια διεστραμμένη ευχαρίστηση από τα βασανιστήρια που προκαλεί στους άλλους. Όλη η κακία και η παντελής έλλειψη συναισθήματος αποτυπώνονται με μεγάλη ευκολία στο ύπουλο βλέμμα και το τρελό χαμόγελο του Lee Van Cleef. Ο ugly one είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα ενός κουτοπόνηρου και τρισάθλιου ανθρώπου, που όμως παρά το γεγονός οτι δε διαθέτει το γοητευτικό παραστατικό του Eastwood-Cleef, στέκεται αρκετά τυχερός κατά τη διάρκεια της ταινίας.
Η δράση δε θα μπορούσε να εκτυλλίσεται πουθενά αλλού πέρα από τις τεράστιες ερήμους, σε έναν αχανή, κατάξερο τόπο που απαρτίζεται από βουνά, βράχους και την φύση στην πιο δύσκολη μορφή της. Οι κλασσικές πόλεις/χωριά στη μέση του πουθενά δε λείπουν, όπως και όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν ένα western αυτό ακριβώς που είναι. Άλογα, ατέλειωτο κυνηγητό, καλοί-κακοί, μπόλικα μπαρουτοκαπνισμένα όπλα και άνθρωποι που θυσιάζουν και θυσιάζονται πάνω απ'όλα για το δικό τους προσωπικό συμφέρον.
Υπάρχουν αξιοθαύμαστα καλά και μελετημένα πλάνα στην ταινία. Ηθοποιοί που κοιτάζουν κατευθείαν στην κάμερα, εξαιρετικά κοντινά στις κρίσιμες στιγμές (π.χ λίγο πριν από κάποια μονομαχία), γρήγορα cuts και εξίσου γρήγορο μοντάζ, αποτελούν μερικούς μόνο από τους λόγους για τους οποίους η ταινία βρίσκεται 4 στο top 250 του IMDB. Γιατί πολύ απλά δεν είναι ένα απλό western, αλλά μια ταινία με ωραία πλοκή, μοναδικούς χαρακτήρες και μια μεστή σκηνοθεσία.
Οι ερμηνείες είναι όλες πολύ καλές και ταυτίζεσαι με τον κάθε ήρωα ξεχωριστά. Ο Clint είναι όντως ο Καλός, ο Van Cleef o Κακός και ο Wallach ο Άσχημος. Από την ταινία δε λείπει το χιουμοριστικό στοιχείο είτε με τη μορφή διαφόρων ευτράπελων, είτε με τις ατάκες που ανταλλάσουν οι ηθοποιοί και κυρίως το δίδυμο Καλού-Άσχημου. Φυσικά δε πρέπει να ξεχνάμε και την μουσική του Ennio Morricone που προσδίδει στην ταινία μια ηρωική και παράλληλα τυχοδιωκτική διάθεση, μια μουσική που έχει επιρρεάσει αμέτρητους μεταγενέστερους δημιουργούς και σκηνοθέτες, από τους οποίους ενδεχομένως ο πιο γνωστός είναι ο Quentin Tarantino. Δεν είναι τυχαίο οτι αρκετά από τα μουσικά κομμάτια με τα οποία έχει επενδυθεί το "Κill Bill" για παράδειγμα, βασίζονται στις συνθέσεις του Morricone και των spaghetti western γενικότερα, μεγάλου θαυματή των οποίων έχει δηλώσει έτσι κι αλλιώς ο Tarantino.
To "The Good, the Bad and the Ugly" θεωρείται μια από τις κλασσικότερες ταινίες. Και από τη στιγμή που τελείωσε κατάλαβα και το γιατί. Γιατί αποτελεί μια από τις τελευταίες ταινίες που ασχολήθηκε με το γενικότερο ηρωικό πλαίσιο των μοναχικών καβαλάρηδων, των ανδρών χωρίς πατρίδα, των εκδιωγμένων. Όπως και να το κάνουμε ήταν από πάντα στην ανθρώπινη φύση να γοητεύεται από τέτοιου είδους θέματα. Και στη προκειμένη περίπτωση μιλάμε για έναν οπτικό και ακουστικό συνδυασμό που σπάει κόκκαλα. Truly a masterpiece and a must see!
Να μη ξεχάσω. Η αρχή και το τέλος της ταινίας που μοιάζουν αρκετά, και μας παρουσιάζουν τον καθέναν από τους πρωταγωνιστές, με τον αντίστοιχο χαρακτηρισμό 'καλός, κακός, άσχημος' είναι απλά εντυπωσιακή και εμπνευσμένη, δεδομένου οτι μιλάμε για μια ταινία του '66. Οι ομοιότητες με τις σημερινές ταινίες του Tarantino είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς...
TRIVIA
- Η κλασσική μουσική του Ennio Morricone δημιουργήθηκε κατά τέτοιον τρόπο προκειμένου να θυμίζει το κλάμα της...ύαινας!
- Οι τρεις πρωταγωνιστές είναι οι μοναδικοί ηθοποιοί στην ταινία που μιλούν Αγγλικά. Οι υπόλοιποι είναι ντουμπλαρισμένοι.
- Ο Eastwood φορούσε το ίδιο poncho σε όλες τις ταινίες "Man with No Name", με αυτό που φοράει και εδώ. Μάλιστα το poncho δεν πλύθηκε καν!
- Υπάρχει μια πολύ ριψοκίνδυνη σκηνή στην ταινία, κατά την οποία ο Eli Wallach θα μπορούσε να είχε...αποκεφαλιστεί. Είναι η σκηνή κατά την οποία αποφασίζει να ξεφορτωθεί κατι χειροπέδες με έναν ιδιοφυές, αλλά επικίνδυνο τρόπο...
- Αρχικά οι ρόλοι του Tuco και του Angel Eyes είχαν προταθεί στον Charles Bronson, αλλά απέρριψε και τους δυο.
- Αν και ο πιο ακριβοπληρωμένος του cast ήταν ο Eastwood, ο Wallach ήταν αυτός που είχε τη μεγαλύτερη παρουσία στην ταινία.
(Πηγή IMDB)
H TV ΣΗΜΕΡΑ....
STAR: 21:00, Rambo III, με τους Sylvester Stallone, Julie Benz. Μα τι σας έχω σήμερα, τι σας έχω. John Rambo....nough said.
Cya tommorowzzz!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου