Amelie: We make our own fairy tales...

Hello παιδιά.  Τι κάνουμε;  Σήμερα και μετά την τριήμερη ψηφοφορία μας, νικήτρια ταινιούλα βγήκε η "Amelie".  Αναμενόμενο το αποτέλεσμα, μιας που θα παιζόταν η θέση ανάμεσα σε αυτή και το "Requiem for a Dream".  Και πάλι ευχαριστώ για την συμμετοχή σας, αν και λόγω αλλαγής του poll δεν μπόρεσα να δω πόσοι ήσασταν που ψηφίσατε.  Δεν έχει και μεγάλη σημασία βέβαια, αρκεί που υπάρχουν κάποιοι που συμμετέχουν και αναδεικνύουν ωραίες ταινίες, soundtracks κ.λ.π.  So thanx!  Για να ξεκινήσουμε λοιπόν...

H Amelie Poulain (Audrey Tautou) είναι ένα κοριτσάκι ιδιόρυθμο και πολύ διαφορετικό από τα υπόλοιπα.  Μεγαλώνοντας γίνεται μια εξίσου ιδιόρυθμη και περίεργη νεαρή κοπέλα, που αρέσκεται να βοηθάει τους ανθρώπους γύρω της και να τους κάνει χαρούμενους και ευτυχισμένους, με όποιον τρόπο μπορεί.  Η ίδια δε δίνει τόση σημασία στην προσωπική της ζωή και εξακολουθεί κατά τα άλλα να παραμένει ένα εσωστρεφές άτομο, απομονομένο και μοναχικό.  Όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που ο έρωτας θα της χτυπήσει την πόρτα με τον πιο απρόσμενο τρόπο και τότε, θα είναι πια καιρός να κάνει κάτι και για τον εαυτό της.  Να ερωτευθεί...
To "Amelie" είναι μια σύγχρονα σουρεαλιστική ιστορία.  Αυτό που σίγουρα σε κερδίζει από το πρώτο καρέ της ταινίας, είναι η σκηνοθεσία του Jean-Pierre Jeunet ("Delicatessen", "La Cite des enfants perdus").  Πολύχρωμη και μαγική, ξεφεύγει από τα κλισέ και καταφέρνει να ανυψώσει το ρομαντικό στοιχείο, υπό ένα νέο πρίσμα πρωτοτυπίας και μη σύμβασης.  Καθόλη τη διάρκεια είναι σαν να παρακολουθείς ένα ζωντανό όνειρο, ένα πραγματικό παραμύθι και αυτό που είναι συγκλονιστικό είναι οτι βλέπει κανείς, πως η ζωή μπορεί να είναι εξαιρετικά όμορφη με τα πιο απλά και καθημερινά πράγματα.  Αρκεί να εντοπίσουμε την μαγεία που κρύβεται πίσω από αυτά.

Η Amelie είναι μια σπιρτόζα και περίεργη κοπέλα.  Βλέπει πάντα την θετική πλευρά των πραγμάτων, ενώ ακόμα και όταν αυτή δεν υπάρχει, προσπαθεί να την δημιουργήσει η ίδια.  Αν και υποβόσκει μια σχετικά μελαγχολική εικόνα, ως προς τον τρόπο με τον οποίο ζει μόνη της η Amelie, εντούτοις δημιουργεί τον προσωπικό της φαντασιακό κόσμο, μέσα από τα πιο απλά πράγματα: από ένα βότσαλο που πετάει στο νερό, μια γευστική creme brulee ή μια ταινία στον κινηματογράφο, οπού παρακολουθεί με ενθουσιασμό τις αντιδράσεις των θεατών.  Η διαφορετικότητα βρίσκεται σε όλα τα απλά πράγματα, αρκεί να έχουμε την διάθεση να την ανακαλύψουμε.  Μέσω αυτού του ξεχωριστού χαρακτήρα της πρωταγωνίστριας, περνάει τέλεια η σκηνοθεσία του χώρου και του κόσμου της και τούμπαλιν.  Τα έντονα χρώματα, οι ήρωες-καρικατούρες του Jeunet και όλη αυτή η ονειρική αίσθηση που αποπνέει η ταινία, αποτελούν έτσι κι αλλιώς βασικά χαρακτηριστικά που επαναλαμβάνει ο σκηνοθέτης αυτός στις ταινίες του.  Ακόμα και οι ηθοποίοι, όπως για παράδειγμα ο Dominique Pinon (ο πιεστικός πρώην άντρας που παρακολουθεί ανελειπώς την πρώην γυναίκα του στο εστιατόριο) αποτελεί μια από τις βασικές φάτσες που χρησιμοποιεί ο Jeunet, οχι μόνο εδώ, αλλά και στο "Delicatessen" και το "The City of lost children".

Η ιδιομορφία της ταινίας που την κάνει να ξεχωρίζει από άλλες, είναι ο τρόπος με τον οποίο έχει αποδωθεί ένα θέμα, τα εκφραστικά μέσα δηλαδή και όχι τόσο αυτό καθεαυτό το θέμα.  Ρομαντικές ιστορίες, έρωτες και προβληματικές ανθώπινες σχέσεις, έχουμε δει πολλές φορές στον κινηματογράφο.  Το "Amelie" ξεφεύγει από την παγίδα των καθιερωμένων στερεοτύπων που θέλουν τέτοιου είδους ταινίες επίπεδες και βαρετές.  Στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για ένα έργο που σφύζει από πρωτοτυπία και ομορφιά.  Ο witty χαρακτήρας της ηρωίδας, το fast-forward, οι γωνίες λήψεις, το μελωδικό soundtrack και τα χρώματα και πετάγονται έξω από την οθόνη με τη ζωντάνια τους, όλα αυτά δημιουργούν ένα αψεγάδιαστο αποτέλεσμα και μια αψεγάδιαστη οπτικοακουστική εμπειρία, συγκεκριμένης ομορφιάς.  Ο Jeunet έτσι κι αλλιώς ως αυτοδίδακτος σκηνοθέτης είχε πάντα μια έφεση και μια ανάγκη να δημιουργεί ταινίες που βασίζονται σε φανταστικούς κόσμους, οχι απαραίτητα με την έννοια του ξένου και της επιστημονικής φαντασίας.  Στο "Amelie" εξάλλου μιλάμε για έναν κόσμο, μέσα στον κόσμο.  Και αυτό δεν είναι και τόσο φανταστικό μιας που καθημερινά αμέτρητοι άνθρωποι δημιουργούν τον δικό τους 'κόσμο' μέσα τον οποίο επιλέγουν να ζούν για τους δικούς τους λόγους.  Εδώ η Amelie όντας ξεκομμένη από τους υπόλοιπους 'πιο φυσιολογικούς' ανθρώπους, επιλέγει να χτίσει τον δικό της κόσμο σε μια προσπάθεια να νοιώσει ζωντανή.  Το γεγονός οτι επιλέγει να βοηθήσει τους άλλους τονίζει ακόμα περισσότερο αυτή τη θέση: μέσα από την ευτυχισμένη ζωή των άλλων, η Amelie νοιώθει οτι προσφέρει, οτι είναι χρήσιμη (έστω κι αν όλα όσα κάνει τα αφήνει να μοιάζουν σαν να υποκινούνται από την τύχη) και συνεπώς οτι ζει.  Για τον λόγο αυτό όταν έρχεται η στιγμή να κάνει κάτι για τον εαυτό της- να αφεθεί σε μια άλλη μαγεία, αυτή του έρωτα- χάνει την μπάλα, μπερδεύεται και βρίσκεται σε σύγχυση. 

Η ερμηνεία της Tautou είναι το δεύτερο δυνατό χαρτί της ταινίας, μετά την σκηνοθεσία.  Το βλέμμα της, το χαμόγελό της, το μικροκαμωμένο, γαλλικό ανάστημά της και η απόλυτη εκφραστικότητά της είναι βασικοί λόγοι για να παρακολουθήσει κάποιος αυτή τη ταινία.  Αν και αρχικά ο ρόλος δεν προοριζόταν για εκείνη, κατάφερε να τον κάνει δικό της σε σημείο να να μην μπορείς να φανταστείς άλλην να αποδίδει τόσο όμορφα έναν τέτοιο χαρακτήρα.  Αξιόλογη ερμηνεία, με μια δόση τρέλας, μελαγχολίας και αγάπης για την ζωή, που φαίνονται να πηγάζουν και να προκύπτουν με έναν εντελώς ανεπιτίδευτο τρόπο από εκείνη.  Το ωραίο είναι πως ακόμα και οι υπόλοιποι ηθοποιοί αν και περιορίζονται σε δεύτερους ρόλους, εντυπώνονται στο μυαλό σου εξαιτίας των ιδαιτεροτήτων τους.  Ακόμα και η παρουσία του Nino (Mathieu Kassovitz) ως ταίρι της Amelie, φαίνεται να υπηρετεί συγκεκτιμένους λόγους: να κατανοήσουμε ακόμα καλύτερα την φύση της ηρωίδας και να την δούμε να κάνει το μεγάλο βήμα-αυτό του ρίσκου, της τόλμης-στην προσωπική της ζωή, υπό την επίδραση του έρωτα.  Και έτσι όμως ο ρόλος του Nino σου εντυπώνεται, επειδή στην ουσία είναι και αυτός ένας αρσενικός Amelie!
Γλυκόπικρη και οπτικά πανέμορφη, με εξίσσου όμορφο και μελαγχολικό σε στιγμές soundtack, το "Amelie" είναι μια ταινία για την μαγεία που κρύβεται σε κάθε κομμάτι της καθημερινής μας ζωής.  Είτε αυτό λέγεται εργασία, είτε φιλία, είτε οικογένεια, είτε έρωτας...
Life is fabuleux after all...

http://www.youtube.com/watch?v=8G7CkdZoEK4

TRIVIA

• Ο ρόλος αρχικά γράφτηκε για την Emily Watson.  Τον ρόλο ενώ τον ήθελε, δε μπορούσε να τον πάρει γιατί δε μιλούσε Γαλλικά και είχε ήδη κλείσει για την ταινία "Gosdford Park".
• Όπου γυρνούσαν τις σκηνές ο Jeunet με το συνεργείο του καθάριζαν τον χώρο από σκουπίδια, μπετά, γκράφιτι κ.λ.π για να μπορεί να ταιριάζει στον ονειρικό κόσμο που ο ίδιος είχε στο μυαλό του.
• Τα βασικά χρώματα της ταινίας, πράσινο, κόκκινο και κίτρινο είναι εμπνευσμένα από τον Βραζιλιάνο καλλιτέχνη, Michael Sowa.
• H Τatou δε ξέρει πως να ρίχνει πέτρες στο νερό, για να κάνουν τα χαρακτηριστικά πηδηματάκια.  Αυτά έγιναν με special effects.

(Πηγή IMDB)

H TV ΣΗΜΕΡΑ....

NET: 23:00, Adventureland, με τους Jesse Eisenberg, Kristen Stewart, Ryan Reynolds.  Κατανοώ πως όταν βλέπετε ένα τέτοιο cast η ταινία ίσως να μη σας γεμίζει και πολύ το μάτι, αλλά η συγκεκριμένη είναι μια καλή κωμωδιοαισθηματική ταινιούλα, με πρωταγωνιστές δυο εφήβους και φόντο ένα λουνα παρκ.

Χαιρετώ!