10. Bryan Cranston (Argo)
Γιατί άρχισα να τον αγαπώ ήδη, από το "Breaking Bad". Δεν θα έλειπε από την λίστα μου, ακόμη και αν ο ρόλος του στο "Argo", δεν ήταν και τόσο μεγάλος. Ήταν όμως όσο cool έπρεπε.
9. Edward Norton (Μoonrise Kingdom)
Γιατί η χαρά μου που ο Norton επέστρεψε μπροστά από την κάμερα είναι ανείπωτη. Και γιατί δεν είναι εύκολο να είσαι hot με την προσκοπική στολή. O Norton όμως είναι.
8. Michael Fassbender (Prometheus)
Γιατί μπορεί το "Prometheus" γενικά να μην άρεσε (για τους λάθος λόγους αν ρωτάτε εμένα), αλλά ο Fassbender έλαμψε και πάλι. Άψογος στον ρόλο του ανδροεϊδούς-Λόρενς της Αραβίας, έδωσε μια από τις πιο άρτια δουλεμένες ερμηνείες για φέτος, χωρίς να χάσει ίχνος από την ψυχρή γοητεία του. Μπράβο Michael, οχι μπράβο!
7. Christopher Walken (Seven Psychopaths)
Γιατί ήταν μακράν ο καλύτερος απ' όλους τους "ψυχοπαθείς" και γιατί η
ερμηνεία του ήταν σχεδόν συγκινητική, και ταυτόχρονα απλή και όμορφη.
Εύγε!
6. William H. Macy (The Sessions)
Γιατί στον ρόλο του ιερέα που δίνει έμμεσες, σεξουαλικές συμβουλές, συζητάει σε τόνο φιλαρακίου και εμφανίζεται με αθλητική αμφίεση και μπαντάνα στο μαλλί, είναι απλά εξαιρετικός. Η δε χημεία του με τον John Howkes, είναι άλλο πράγμα και γενικά ο Macy παραδίδει και πάλι με συνοπτικές διαδικασίες, έναν από τους πιο αξιολάτρευτους χαρακτήρες για φέτος.
5. Robert De Niro (Silver Linings Playbook)
Γιατί επιτέλους είναι ένας πατέρας με πραγματικό συναίσθημα. Αυθεντική ερμηνεία και μια υποβόσκουσα θλίψη για το "προβληματικό" περιεχόμενο της ταινίας, η οποία τον οδήγησε να ξεσπάσει σε λυγμούς σε πρόσφατη συνέντευξή του, δίνουν στον De Niro μια θέση στην οποία περιμέναμε ποοοοοολύ καιρό να τον δούμε. Επιτέλους, ένας ερμηνευτής, όπως τον θυμόμασταν...
4. Brad Pitt (Killing Them Softly)
Για το απαράμιλλο στυλ, το εύστοχο σοτγκάνιασμα και την κλασικά πλέον, καλή ερμηνεία του, σχεδόν κάθε χρονιά. Το αμερικάνικο όνειρο γίνεται κομμάτια, η Αμερική μεταμορφώνεται στην όψη του, σε ένα παράνομο χρυσωρυχείο χαμένων ευκαιριών, χρήματος και θανάτου, και σε αυτή την κατάφορα underrated ταινία ο Pitt, αποδεικνύει γιατί είναι τελικά ένας μεγάλος ηθοποιός. Respect.
3. Henry Dwight (Beasts of the Southern Wild)
Γιατί ακόμα και αν είσαι φούρναρης, μπορείς να κρύβεις μέσα σου την πάστα ενός αληθινού ηθοποιού. Δυναμικός, δύστροπος και σκληρός, ο Dwight αποτελεί ένα υπέροχα φωτεινό δείγμα, ερασιτέχνη ηθοποιού, κάνοντας κάτι παραπάνω από ξεκάθαρο οτι όταν έχεις το ταλέντο και την ευκαιρία να λάμψεις, το πράγμα, μπορεί να σε οδηγήσει εκεί που πραγματικά αξίζεις: στην κορυφή.
2. Ezra Miller (The Perks of Being a Wallflower)
Γιατί είναι περίεργος, υπερταλαντούχος, σαρωτικά δημιουργικός και απόλυτα ξεχωριστός. Σίγουρα ένα από τα νεαρά διαμάντια που θα-και πρέπει-να λάμψουν στο κινηματογραφικό στερέωμα. Ο ρόλος του στο Perks, είναι απλά συγκλονιστικός. Όσοι δεν τον έχετε δει, τρέξτε.
1. Leonardo DiCaprio (Django Unchained)
Γιατί he has come a long way, που λένε και στο χωριό μου. Η δουλειά του στην ταινία του Tarantino, ήταν το κάτι άλλο. Έπαιξε έξω από τα προσωπικά του καλούπια, δοκιμάστηκε και "δοξάστηκε". Εξαιρετικά καρικατουρίστικος κακός, σάπια δόντια, σαδιστικά γούστα. Τι να πρωτοπώ; Θα πω μόνο οτι τα trivia από το making of της ταινίας, με έκαναν να νοιώσω ακόμα καλύτερα που τον έχω στην πρώτη μου θέση. Τσεκάρετέ τα και εσείς και θα καταλάβετε. Leo, you are my number one.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου