O Holly Martins (Joseph Cotten) ένας συγγραφέας φτηνών μυθιστορημάτων, αποφασίζει να επισκεφτεί την μεταπολεμική Βιέννη προκειμένου να συναντήσει έναν παλιό του φίλο τον Harry Lime (Orson Welles), ο οποίος φαίνεται να έχει λερώσει αρκετά το όνομά του, ανακατεμένος σε πολλές βρωμοδουλειές του υποκόσμου. Εκεί σε μια ρημαγμένη πόλη που περιστοιχίζεσαι από τις επικρατούσες συμμαχίες, ο Martins θα έρθει αντιμέτωπος με ένα σοκαριστικό γεγονός: τον θάνατο του επι πολλά χρόνια φίλου του. Ενώ στην αρχή το πράγμα φαίνεται απλό, καθώς από τα λεγόμενα των μαρτύρων ο Harry σκοτώθηκε σε τροχαίο μπροστά από το σπίτι του, θα αρχίσει στη συνέχεια να περιπλέκεται καθώς οι μαρτυρίες των διαφόρων ατόμων που ήταν μπροστά στο συμβάν θα διαφέρουν αισθητά, ενώ μερικοί θα κάνουν λόγω και για την ύπαρξη ενός μυστήριου, τρίτου άνδρα ο οποίος ήταν παρών. Την ίδια στιγμή η παρουσία της σαγηνευτικής γυναίκας που βρισκόταν στο πλευρό του Lime, της Αnna Schmidt (Alida Valli) θα γοητεύσει τον Martins, ο οποίος θα επιδοθεί σε μια προσπάθεια ανακάλυψης των πραγματικών συνθηκών κάτω από τις οποίες πέθανε ο φίλος του. Η αλήθεια θα είναι πολύ πιο διαφορετική απ'οτι θα μπορούσε να φανταστεί...
Αυτή η ταινία του επιτυχημένου σκηνοθέτη εκείνης της εποχής Carol Reed αποτελεί για πολλούς μια από τις καλύτερες του είδους του μυστηρίου, αλλά και του noir. Ο Reed ήταν γνωστός για πολλές πολλές από τις ταινίες του οι οποίες είχαν γίνει τεράστιες επιτυχίες και του είχαν μάλιστα αποφέρει και το βραβείο Oscar. Συγκεκριμένα το "Oliver!" (1968) απέσπασε 5 από τα χρυσά αγαλματάκια, ανάμεσα στα οποία και αυτό της 'Καλύτερης Σκηνοθεσίας'. Ταινίες όπως το "Odd Man Out" (1947) και το "Τhe Fallen Idol" (1948) οι οποίες ήταν και αυτές υποψήφιες για Oscarakia, καθιέρωσαν το visual style του Reed ο οποίος έμεινε γνωστός για την ατμόσφαιρα και την τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούσε τον χώρο, προκειμένου να στήνει την ιστορία του. Οι σκάλες έπαιζαν σημαντικό ρόλο και δημιουργούσαν ένα πιο δραματικό εφέ στα έργα του (κάτι που σε κάποιες στιγμές το βλέπουμε και εδώ), ενώ οι σκοτεινοί πεζόδρομοι και τα τούνελ, αποτελούσαν επίσης trademark σκηνοθετικές τεχνικές του Reed, τα οποία στο "The Third Man" παίζουν βασικό ρόλο στην εξέλιξη της δράσης.
Οι τοποθεσίες στις οποίες έγιναν τα γυρίσματα στην Αυστρία και κυρίως στην Βιέννη, αποτελούν το ιδανικό background στο οποία εκτυλίσσεται μια ιστορία μυστηρίου, εγκλήματος και πάθους καθώς συνήθως όλα αυτά πάνε μαζί. Η όμορφη ασπρόμαυρη φωτογραφία, το κατεστραμμένο από τον πόλεμο αστικό τοπίο, η χρήση λοξών πλάνων για την καλύτερη απόδοση της ψυχολογίας των ηρώων και του γενικότερου ανησυχητικού κλίματος, είναι μόνο μερικά από αυτά που κάνουν την ταινία ένα αγωνιώδες παζλ τα κομμάτια του οποίου συνεχίζουν να μαζεύονται μέχρι και το τέλος του. Φυσικά υπηρετώντας το είδος του noir η ταινία καταφέρνει μέσα από την χρήση των σκιών, των έντονων αντιθέσεων φωτός και σκοταδιού, αλλά και της διαρκούς εναλλαγής εσωτερικών και εξωτερικών χώρων, να μείνει πιστή στην παρουσίαση εγκλωβισμένων χαρακτήρων και περίεργων υποκειμένων του υποκόσμου και να ξεμπλέξει έτσι το κουβάρι της υπόθεσης, στο οποίο από την αρχή ο θεατής γίνεται μάρτυρας.
Φυσικά το δυνατό cast της ταινίας, δε άφηνε και πολλά περιθώρια για αποτυχία, καθώς ομολογουμένως το "The Third Man" αποτέλεσε μια μεγάλη εισπρακτική επιτυχία της εποχής. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στον Orson Welles για τον ρόλο του γκάνγκστερ-όπως συχνά αναφέρεται- Harry Lime, ο οποίος αποτελούσε κυρίαρχη κινηματογραφική φιγούρα και τον συναντούσαμε τόσο πίσω, όσο και μπροστά από την κάμερα. Πληθωρικός και με δυο πονηρά μάτια που γελούν από μόνα τους, και σε περιπαίζουν ο Welles ήταν απόλαυση σε αυτόν τον ρόλο και αποδεικνύει πως σε μερικούς ανθρώπους το ταλέντο έχει δοθεί απλόχερα. Επαναστάτης σκηνοθέτης και αρκούντως καλός ηθοποιός, ο Welles χάραξε μια πορεία στον κινηματογράφο που δικαιολογημένα έμεινε αξέχαστη σε όλους. Μια ακόμη σπουδαία φυσιογνωμία ήταν και ο Trevor Howard στον ρόλο του Βρετανού Maj. Calloway. Πολυπράγμων προσωπικότητα και ένας ηθοποιός που μετρούσε στο ενεργητικό του περισσότερες από εκατό ταινίες, ο Howard μοιάζει σαν παλιά καραβάνα με στραβοφορεμένο μπερέ, και ολίγον από μουστάκι του Dali, δίνοντας μια καλή ερμηνεία και κερδίζοντας εντυπώσεις με την χαρακτηριστική, βαθιά του φωνή. Βέβαια εξίσου καλός είναι και ο Cotten (ο οποίος υποδυόταν και πάλι τον καλό φίλο του Orson Welles, στο "Citizen Kane"), αλλά και η πανέμορφη Alida Valli η οποία δεν αρκούνταν μόνο στο όμορφο παρουσιαστικό της, αλλά αποτελούσε και μια εγγύηση για δακρύβρεχτα μάγουλα, και παθιασμένους έρωτες με τους πρωταγωνιστές (εδώ ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζεται η μεγάλη της αγάπη για τον κακοποιό Lime ο οποίος της έφτιαξε και τα παράνομα χαρτιά της, για να μην ξεχνιόμαστε, είναι κάτι παραπάνω από ορατός και ο έρωτας ριζωμένος βαθιά στην πλοκή της ταινίας).
Σίγουρα θα πρέπει να κάνω και μια μικρή αναφορά στο μουσικό theme της ταινίας, το οποίο θυμίζει κάτι από χαβανέζικο luau και το οποίο παίζει αδιάκοπα σε όλη τη διάρκεια της. Ξενίζει και σε κάνει να απορείς γιατί επιλέχθηκε ένα τέτοιο score για ένα film noir.
Όταν όμως παρακολουθήσεις το εργάκι μέχρι τέλους, τότε ίσως συνειδητοποιήσεις για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό. Μήπως για κάποιος περιπαικτικό λόγο; Μήπως επειδή τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται; Ή μήπως απλά και μόνο για να διαφοροποιηθεί η συγκεκριμένη ταινία, από τις πολλές άλλες που σκηνοθετήθηκαν εκείνη την εποχή; Well θα δείτε...
Σίγουρα αποτελεί ιδανική επιλογή για θερινό κινηματογράφο και όσοι 'ψήνεστε' να την δείτε, μέχρι και αύριο θα παίζεται σίγουρα στον 'ΖΕΦΥΡΟ' στα Πετράλωνα, οπότε θα σας συνιστούσα να πάτε για μια βραδιά σασπένς, μυστηρίου και παλιού, καλού κινηματογράφου. Προσέξτε ιδιαίτερα την ατάκα του Welles η οποία είναι πραγματικά πολύ πολύ εύστοχη. Α, και μη ξεχάσετε να πάρετε μια δροσερή γρανίτα φράουλα. Είναι πραγματικά καλή! ; )
http://www.youtube.com/watch?v=M7d9VpSdGhA
TRIVIA
- Το μεγαλύτερο ποσοστό του διαλόγου του Lime γράφτηκε από τον ίδιο τον Orson Welles.
- Το συνεργείο δούλευε πυρετωδώς στα γυρίσματα 20 ώρες την ημέρα προκειμένου να σκηνοθετήσουν τα πρωινά πλάνα, τα βραδινά και αυτά του υπονόμου.
- Φήμες θέλουν οτι το όνομα του πρωταγωνιστή, Harry Lime έχει άμεση συνάφεια με αυτό του σεναριογράφου Henry Graham Green. Henry=Harry και Green=Lime. Άλλοι πάλι λένε οτι επέλεξε το όνομα αυτό από το υλικό που χρησιμοποιούνταν για να θάβουν τους νεκρούς, το οποίο λέγεται 'quicklime'.
(Πηγή IMDB)
Και μερικά ακόμη posters που βρήκα και γι' αυτή την ταινία και μου άρεσαν πολύ:
H TV ΣΗΜΕΡΑ....
ΝΕΤ: 00:30, Damage, με τους Jeremy Irons, Juliette Binoche, Miranda Richardson. Ερωτικό θρίλερ με μεγάλα ονόματα και συμπαθητικό story.
Cya!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου