Και συνεχίζουμε με μερικά ακόμα ολιγόλεπτα φιλμάκια, που προκάλεσαν την εποχή που πρωτοεμφανίστηκαν και ήταν μπόλικα, καθώς από την εποχή του '20 και σε κάθε δεκαετία από εκεί και έπειτα υπήρχαν πολυάριθμες προσπάθειες που προκαλούσαν, άφηναν το στίγμα τους, επιδίωκαν να πουν κάτι ή απλά να κάνουν γνωστές αλήθειες που κρύβονταν πίσω από τη ζωή του εκάστοτε κινηματογραφιστή. Ας δούμε μερικές από αυτές...
Stan Brakhage, "Window Water Baby Moving", 1959
O Brakhage αποτέλεσε μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της avant-garde αισθητικής. Οι περισσότερες πειραματικές ταινίες του έχουν μείνει στην ιστορία αποτελώντας υποδειγματικά προϊόντα αυτού του είδους κινηματογράφου. Σκηνοθετώντας τα πάντα μόνος του και πολλές φορές έχοντας ως βοηθό την γυναίκα του, σκηνοθετούσε πολλές διαφορετικές πτυχές της καθημερινής του ζωής και οχι μόνο. Χαρακτηριστικά φιλμάκια του είναι το "Dog Star Man" που απαρτίζεται από πέντε διαφορετικές ενότητες, αλλά και το "Sirius Remembered" (1959) οπού κινηματογραφεί την σταδιακή αποσύνθεση του νεκρού του σκύλου στη φύση. Ο Brakhage πέθανε το 2003 μετά από μάχη με τον καρκίνο, ο οποίος προκλήθηκε από την επεξεργασία διαφόρων χημικών που απαιτούνταν στην δουλειά του και την οποία πραγματοποιούσε ο ίδιος. Κορυφαίος κινηματογραφιστής, με πρωτοποριακές τεχνικές και μεγάλο έργο πίσω του. Εδώ θα δούμε το ταινιάκι που τράβηξε κατά την διάρκεια της γέννας του πρώτου του παιδιού. Προειδοποιώ οτι φαίνονται όλα, οπότε εάν δεν είστε προετοιμασμένοι καλύτερα να μη το δείτε...
Kenneth Anger, "Fireworks", 1947
Εξίσου σπουδαία προσωπικότητα του χώρου υπήρξε και ο Kenneth Anger, ο οποίος έμεινε γνωστός στον χώρο κυρίως για το φιλμάκι του, "Scorpio Rising" (1964). Ταλαντούχος, πρωτοπόρος και με μια αίσθηση αυτοσαρκαστική, ο Anger τολμούσε να προκαλεί και να ανοίγει καινούργιους δρόμους όπως ο ίδιος ήξερε καλύτερα: μέσα από την ομοφυλοφιλική του φύση. Όπως και το Scorpio Rising στο οποίο βλέπουμε ανδρικά κορμιά που συναρμολογούν μηχανές και φοράνε δερμάτινα jackets υπό τους ήχους γλυκανάλατων ή χαροpop τραγουδιών, έτσι και εδώ η ομοφυλοφιλική του διάθεση είναι εμφανής. Κινηματογραφεί και πρωταγωνιστεί ο ίδιος.
http://www.youtube.com/watch?v=7XPm9iULJTE (part 1)
http://www.youtube.com/watch?v=LNe5ZxEUUu4&feature=related (part 2)
Jack Smith, "Flaming Creatures", 1963
Ο Smith ήταν ένας διάσημος Αμερικανός σκηνοθέτης του underground cinema, αυτού δηλαδή που απέφευγε τις νόρμες και τα καθιερωμένα. Με την ταινία του αυτή προκάλεσε πάταγο εξαιτίας της απόλυτα σουρεαλιστικής και γκροτέσκας φύσης της, με αποτέλεσμα να απαγορευθεί η προβολή της παντού. Μεταξύ άλλων σε αυτό το φιλμάκι βλέπουμε αρκετές τραβεστί, ερμαφρόδιτους, ένα όργιο ναρκωτικών και ένα σεξουαλικά, ακόρεστο...βαμπίρ. Ο ίδιος χαρακτήρισε αργότερα αυτή του την ταινία ως "κωμωδία σε ένα στοιχειωμένο, studio μουσικής". Παραθέτω εδώ ένα σύντομο κομμάτι της για να δείτε περίπου, περί τίνος πρόκειται.
Φυσικά δε θα μπορούσε να λείπει από αυτήν την μικρούλα λίστα και μια εκπρόσωπος του φεμινισμού. Η Rubin με την παρακάτω ταινία προτάσσει την φεμινιστική της θέση, σε ένα ντελίριο σουρεαλισμού, μαστούρας και οτινανισμού. Στο background παίζει μια διαρκής σεξουαλική πράξη, με ένα μόριο να φαίνεται ξεκάθαρα συνέχεια, ενώ στην κεντρική, μικρή οθόνη βλέπουμε άλλοτε μια γυναίκα βαμμένη να λικνίζεται σε έναν-επίτηδες- μαστούρικο χορό, και άλλοτε κάποιους ενδεχομένως ομοφυλόφιλους να επιδίδονται σε σεξουαλικά παιχνίδια, οπού φαίνονται τα πάντα απόλυτα ξεκάθαρα. Και όταν λέμε τα πάντα, το εννοούμε. Με χλευαστική διάθεση απέναντι στην σεξουαλική εμπειρία πoυ εδώ την παρουσιάζει με ένα σχεδόν φτηνό και απόλυτα ωμό τρόπο, η Rubin σου πετάει στα μούτρα το φεμινιστικό της λάβαρο και σε αφήνει να παρακολουθείς το όλο σκηνικούλι, υπό τους ήχους του "All Day and All of the Night" των Kinks, και του "Hippy Hippy Shake" από Beatles. Το αντίστοιχο του Smith, αλλά από γυναικείο χέρι, μιας που το γεγονός οτι εμφανίστηκε την ίδια χρονιά σίγουρα δεν είναι καθόλου τυχαίο.
http://www.stumbleupon.com/su/1IUkvB/www.ubu.com/film
Σας χαιρετώ για μερικές ακόμα μερούλες. Ελπίζω να βρήκατε έστω και στο ελάχιστο αυτό το μικρό αφιερωματάκι και θα είμαστε πλέον μαζί και επισήμως από την επόμενη εβδομάδα. Καλά να περνάτε and have fun!! Lots of it! ; )
Μπράβο WinRy για την πολύ ενδιαφέρουσα και διαφορετική ανάρτηση! Και κυρίως μπράβο σου που το προσπαθείς όσο μπορείς να ανακατευτείς με τον κινηματογράφο. Πολλοί είναι νομίζω αυτοί που θα ήθελαν να ασχοληθούν επαγγελματικά σε αυτό τον τομέα αλλά όπως λες και στο προφίλ σου: ναι καλά, Ελλάδα είμαστε hello!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά στο μπλογκ, λοιπόν, Βαρβάρα και συγχαρητήρια για το καλό και κυρίως πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα
ΑπάντησηΔιαγραφήEuxaristw polu paidia gia thn...pshfo empistosunhs! Eipa na to anevasw ka8oti diaforetiko kai nomizw endiaferon. Se liges meres gurnaw opote 8a mpoume kai pali sto klassiko mas programma! :) Filia se olous!
ΑπάντησηΔιαγραφή